ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 3-3
ภายในห้องคอมฯ แอร์เย็นเฉียบช่วยคลายความร้อนรุ่มของหนุ่มแม๊กซ์ได้บ้าง ด้านหน้าเขาตรงที่นั่งของอาจารย์ มีพวกชาย ม.6 นั่งบ้างยืนบ้างกันอยู่สามคน
“นายใช่มั้ย ที่ชื่อแม็กซ์!!” คนหนึ่งในนั้นที่นั่งอยู่ถามขึ้น
แม็กซ์พยักหน้าแทนคำตอบ เขาเดินเข้าใกล้โดยไม่กล่าวทักทายหรือสวัสดี เพราะพวกนี้ดูท่าทางแปลกๆ พิกล...
“เอาล่ะ นั่งลงซิ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” อีกคนที่ยืนอยู่พูด “...ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ชั้นชื่อเบล ที่นั่งนี่โจ แล้วที่ยืนนั่นบอย”
“สวัสดีครับ” แม็กซ์เอ่ยราบเรียบ
“นายมาที่นี่ ก็แปลว่าต้องการรู้ข้อเสนอของเรา...” คนชื่อบอยพูด “...เบลจะเป็นคนบอก แต่ก่อนอื่นชั้นต้องขอชมว่านายแน่มาก”
...เรื่องนั้นมันชัวร์อยู่แล้วล่ะ ไม่บอกก็รู้!!... แม็กซ์คิดแต่ไม่เอ่ยออกไป เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในแถวด้านหน้า
“...admin มีสี่คนไม่ใช่เหรอครับ? พี่สามคน แล้วก็ไอ้ป๊อบอีกคน” แม็กซ์ถามออกไป
“ใช่ พวกเรากับนายป๊อบเด็กรุ่นนายอีกคน”
“แล้ว...?”
“อืม...นายนั่นไม่อยู่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะเรื่องที่เราจะตกลงกับนายเกี่ยวกับเขาอยู่เหมือนกัน”
“เริ่มแรก...” เบลพูด พร้อมทั้งหยิบกระดาษเอสี่ใบหนึ่งขึ้นมาดูประกอบด้วย “...นายคงอยากรู้ว่าเราหาร่องรอยนายเจอได้ไง?”
แม็กซ์พยักหน้า เขาเงียบตั้งใจฟัง
“ฉันจะอธิบายให้ฟัง ...เอ่อ...” นายเบลพูดพลางก้มลงมองดูโพยในกระดาษ “...เมื่อสี่วันก่อน นายใส่โปรแกรมสนิฟเฟอร์ฝังตัวเข้ามาอยู่ในระบบ จากนั้นก็ลบร่องรอยใน เอ่อ...ล๊อกไฟล์ โปรแกรมของนายเบี่ยงเบนไอพีที่ส่งคืนมา... ไม่ๆ โปรแกรมของนายอำพรางไอพีด้วยการเบี่ยงเบนไอพีที่ส่งคืนข้อมูลกลับมา ดูจากการกระทำแล้วก็สมบูรณ์ดีทุกอย่าง แต่นายคงนึกไม่ถึงว่าเราจะตรวจสอบจากร่องรอยของ อืม... ล๊อกไฟล์ระบบแพ็กเก็ต...”
“พี่หมายถึง ...ไฟล์บันทึกแพ็กเก็ตของระบบ?” แม็กซ์เอ่ยขึ้น การเฉลยว่าเขาพลาดตรงไหน ด้วยคำพูดตะกุกตะกักของนายเบล ทำให้เขาหงุดหงิดหัวใจเล็กน้อย เขาไม่ใช่นึกไม่ถึงดังที่ว่า แต่ไม่คิดต่างหากว่าแค่ admin เด็กๆ ของโรงเรียน จะสามารถตรวจสอบร่องรอยจากไฟล์บันทึกแพ็กเก็ตได้
“อา!! ...นั่นแหละ นั่นแหละ!!” เบลร้องขึ้นแล้วชี้นิ้วมาทางเขาอย่างลืมตัว แม็กซ์เหลือบมองไปยังใบหน้าของ admin ฝ่ายนักเรียนอีกสองคนที่นั่งและยืนอยู่ ทั้งคู่ดูมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก คล้ายๆ กับว่ากำลังลุ้นกับการเฉลยปัญหาของนายเบล
“พวกเราก็เลยเจอชื่อเครื่องของนาย และจากชื่อนั่นเราก็ตรวจสอบได้ว่านายเป็นใคร!!” เบลพูดต่อ คราวนี้กลับฉะฉานชัดเจน
“นั่นก็คือการที่เราเจอร่องรอยของนาย...” เสียงของบอยพูดขึ้นแทน “...พวกเราอยากให้รู้ว่านายเก่งมาก แต่ก็ยังไม่เก่งพอ”
“ใช่!!“ โจผู้ที่นั่งเอ่ยขึ้นบ้าง “...นายคงรู้จากเมลแล้วว่าโทษของการทำอย่างนั้นมันมีอะไรบ้าง? ...ซึ่งนายต้องโดนหนึ่งในนั่นแน่ ถ้านายไม่รับข้อเสนอของเรา”
“อะไรคือข้อเสนอล่ะครับ?” แม็กซ์ชักหงุดหงิด คนพวกนี้พูดจาวกวน เหมือนแสดงไม่ตรงกับที่ซ้อมยังไงยังงั้นเลย
คำถามของแม็กซ์ทำให้รุ่นพี่ทั้งสามยิ้มออกมา โจเป็นคนบอกให้แม็กซ์คลายความสงสัย
“เราอยากจะใช้ความเก่งทางด้านนี้ของนายให้เป็นประโยชน์ พวกเราต้องการให้นายทำอะไรอย่างหนึ่งเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน...”
ฟังแบบนี้แล้วแม็กซ์ก็นึกสังหรณ์ใจ...
“...พวกเราอยากให้นายช่วยเจาะไฟล์เซิร์ฟเวอร์กลางของโรงเรียนให้หน่อย!!”
...นึกแล้วเชียว!!! แม็กซ์อุทานในใจ ...เจ้า admin พวกนี้จะมาไม้ไหนกับเขานะ!!?...
“นายใช่มั้ย ที่ชื่อแม็กซ์!!” คนหนึ่งในนั้นที่นั่งอยู่ถามขึ้น
แม็กซ์พยักหน้าแทนคำตอบ เขาเดินเข้าใกล้โดยไม่กล่าวทักทายหรือสวัสดี เพราะพวกนี้ดูท่าทางแปลกๆ พิกล...
“เอาล่ะ นั่งลงซิ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” อีกคนที่ยืนอยู่พูด “...ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ชั้นชื่อเบล ที่นั่งนี่โจ แล้วที่ยืนนั่นบอย”
“สวัสดีครับ” แม็กซ์เอ่ยราบเรียบ
“นายมาที่นี่ ก็แปลว่าต้องการรู้ข้อเสนอของเรา...” คนชื่อบอยพูด “...เบลจะเป็นคนบอก แต่ก่อนอื่นชั้นต้องขอชมว่านายแน่มาก”
...เรื่องนั้นมันชัวร์อยู่แล้วล่ะ ไม่บอกก็รู้!!... แม็กซ์คิดแต่ไม่เอ่ยออกไป เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในแถวด้านหน้า
“...admin มีสี่คนไม่ใช่เหรอครับ? พี่สามคน แล้วก็ไอ้ป๊อบอีกคน” แม็กซ์ถามออกไป
“ใช่ พวกเรากับนายป๊อบเด็กรุ่นนายอีกคน”
“แล้ว...?”
“อืม...นายนั่นไม่อยู่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะเรื่องที่เราจะตกลงกับนายเกี่ยวกับเขาอยู่เหมือนกัน”
“เริ่มแรก...” เบลพูด พร้อมทั้งหยิบกระดาษเอสี่ใบหนึ่งขึ้นมาดูประกอบด้วย “...นายคงอยากรู้ว่าเราหาร่องรอยนายเจอได้ไง?”
แม็กซ์พยักหน้า เขาเงียบตั้งใจฟัง
“ฉันจะอธิบายให้ฟัง ...เอ่อ...” นายเบลพูดพลางก้มลงมองดูโพยในกระดาษ “...เมื่อสี่วันก่อน นายใส่โปรแกรมสนิฟเฟอร์ฝังตัวเข้ามาอยู่ในระบบ จากนั้นก็ลบร่องรอยใน เอ่อ...ล๊อกไฟล์ โปรแกรมของนายเบี่ยงเบนไอพีที่ส่งคืนมา... ไม่ๆ โปรแกรมของนายอำพรางไอพีด้วยการเบี่ยงเบนไอพีที่ส่งคืนข้อมูลกลับมา ดูจากการกระทำแล้วก็สมบูรณ์ดีทุกอย่าง แต่นายคงนึกไม่ถึงว่าเราจะตรวจสอบจากร่องรอยของ อืม... ล๊อกไฟล์ระบบแพ็กเก็ต...”
“พี่หมายถึง ...ไฟล์บันทึกแพ็กเก็ตของระบบ?” แม็กซ์เอ่ยขึ้น การเฉลยว่าเขาพลาดตรงไหน ด้วยคำพูดตะกุกตะกักของนายเบล ทำให้เขาหงุดหงิดหัวใจเล็กน้อย เขาไม่ใช่นึกไม่ถึงดังที่ว่า แต่ไม่คิดต่างหากว่าแค่ admin เด็กๆ ของโรงเรียน จะสามารถตรวจสอบร่องรอยจากไฟล์บันทึกแพ็กเก็ตได้
“อา!! ...นั่นแหละ นั่นแหละ!!” เบลร้องขึ้นแล้วชี้นิ้วมาทางเขาอย่างลืมตัว แม็กซ์เหลือบมองไปยังใบหน้าของ admin ฝ่ายนักเรียนอีกสองคนที่นั่งและยืนอยู่ ทั้งคู่ดูมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก คล้ายๆ กับว่ากำลังลุ้นกับการเฉลยปัญหาของนายเบล
“พวกเราก็เลยเจอชื่อเครื่องของนาย และจากชื่อนั่นเราก็ตรวจสอบได้ว่านายเป็นใคร!!” เบลพูดต่อ คราวนี้กลับฉะฉานชัดเจน
“นั่นก็คือการที่เราเจอร่องรอยของนาย...” เสียงของบอยพูดขึ้นแทน “...พวกเราอยากให้รู้ว่านายเก่งมาก แต่ก็ยังไม่เก่งพอ”
“ใช่!!“ โจผู้ที่นั่งเอ่ยขึ้นบ้าง “...นายคงรู้จากเมลแล้วว่าโทษของการทำอย่างนั้นมันมีอะไรบ้าง? ...ซึ่งนายต้องโดนหนึ่งในนั่นแน่ ถ้านายไม่รับข้อเสนอของเรา”
“อะไรคือข้อเสนอล่ะครับ?” แม็กซ์ชักหงุดหงิด คนพวกนี้พูดจาวกวน เหมือนแสดงไม่ตรงกับที่ซ้อมยังไงยังงั้นเลย
คำถามของแม็กซ์ทำให้รุ่นพี่ทั้งสามยิ้มออกมา โจเป็นคนบอกให้แม็กซ์คลายความสงสัย
“เราอยากจะใช้ความเก่งทางด้านนี้ของนายให้เป็นประโยชน์ พวกเราต้องการให้นายทำอะไรอย่างหนึ่งเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน...”
ฟังแบบนี้แล้วแม็กซ์ก็นึกสังหรณ์ใจ...
“...พวกเราอยากให้นายช่วยเจาะไฟล์เซิร์ฟเวอร์กลางของโรงเรียนให้หน่อย!!”
...นึกแล้วเชียว!!! แม็กซ์อุทานในใจ ...เจ้า admin พวกนี้จะมาไม้ไหนกับเขานะ!!?...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น