คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CH 04 | ทั้งคืน
chapter 4
ทั้งคืน
แบมแบมและยูคยอมกลับถึงบ้านแล้วก็แยกย้ายกันไป ยูคยอมกลับคอนโด แบมแบมก็กลับบ้านนอนเล่นในห้องนอนส่วนตัว แบมแบมยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพราะไม่มีอะไรทำ อยู่ดีๆสายตาก็ไปสดุดกับการแจ้งเตือนด้านบนมือถือ เป็นการแจ้งเตือนเมจเสจเจอร์จากคนๆหนึ่ง ซึ่งแน่นอนเขารู้จัก เพราะมันคือคนที่เขาเพิ่งนั่งกินข้าวด้วยเมื่อกี้นี้
'Mark Tuan'
เหมือนแบมแบมจะลืมจุดประสงค์ตอนแรกที่เขากะว่าจะเล่นเกมส์ในมือถือสักหน่อย แต่นิ้วเรียวก็เลื่อนจากเกมส์ไปเป็นเมจเสจเจอร์ ก่อนจะกดตรงชื่อ Mark Tuan เพื่อดูว่าส่งอะไรมา
Mark Tuan : นี่ใช่เฟสพี่แบมรึเปล่าครับ?
แบมแบมรัวนิ้วมือบนแป้นพิมพ์ก่อนจะกดส่งไป บางทีก็งงเนาะ แอดมาแบบไม่แน่ใจว่าเฟสบุ๊คจริงรึเปล่า ถึงขั้นลงทุนลบเพื่อนไป 1 คน หรือว่า
หาเรื่องคุยกันแน่?
Bambam KPM : ใช่ครับ นี่น้องมาร์ค ม.5?
Mark Tuan : ช่ายครับ
Bambam KPM : ทักมามีอะไรรึเปล่า?
Mark Tuan : ไม่มีครับ แค่อยากคุยด้วย :)
ที่แท้ก็อยากคุยด้วยนี่เอง จะมาจีบกันรึไง? คิดแล้วก็แอบตลกเนาะ มนุษย์แว่นหน้าตาเห่ยๆโดนรุ่นน้องหนังหน้าดีระดับพรีเมี่ยมมาจีบ แถมเป็นผู้ชายเหมือนกันอีกต่างหาก เขาไม่ใช่ไบนะเฮ้ย
Bambam KPM : อยากคุยนี่เอง จะจีบรึไง?
Mark Tuan : ไม่จะครับ กำลังจีบอยู่
แบมแบมหน้าขึ้นสี ก่อนจะเอานั่งพิงหัวเตียงแล้วเอาหมอนมาไว้บนตัก เขาแอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพิมพ์แชทต่อ
Bambam KPM : คิดยังไงจีบพี่?
Mark Tuan : ถ้าผมจีบพี่ก็แสดงว่าผม 'ชอบ' พี่ไง
ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับแบมแบมไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เขาหยุดยิ้มไม่ได้เลย ได้เพียงแต่เอาหัวฟุบหมอนที่อยู่บนตัก แล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างๆตัว เมื่อตั้งสติได้แล้ว ก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาพิมพ์ต่อ
Bambam KPM : ทำไมถึงชอบล่ะ?
แบมแบมเลือกถามคำถามที่หลายคนตอบไม่ได้ เพราะมันคือคำถามที่ตอบยาก
Mark Tuan : การชอบคนๆนึงจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยหรอพี่?
แบมแบมอึ้งคำตอบที่ไร้เหตุผลของมาร์ค แต่แม้จะไร้เหตุผลแต่กลับทำให้หัวใจของแบมแบมเต้นถี่ขึ้นไม่น้อยเลย แบมแบมวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆอีกครั้ง แล้วนอนลงเอาหมอนทับหน้าตัวเอง บางทีเขาก็รู้สึกว่าตังเองใจง่ายไปหน่อยเนาะ รุ่นน้องหน้าตาดีเข้ามาจีบแค่วันเดียวก็เขินขนาดนี้แล้ว
แบมแบมเลือกที่จะอ่านไม่ตอบ แล้วเปลี่ยนแอปพลิเคชั่นมาเป็นเกมส์โปรดเพื่อบรรเทาอาการเขินที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องเขิน เขาคิดว่าเขาควรเล่นเกมส์เพื่อให้อาการหน้าแดงๆนี่ลดลงเสียบ้าง
ตึ๊ง
เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นหลังเขาเล่นเกมส์ได้ไม่นาน แบมแบมเลือกที่จะเปิดอ่านทีหลังเพราะเกมส์ที่เขากำลังเล่นกำลังดำเนินคะแนนมาได้สวย
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
เสียงการแจ้งเตือนเริ่มจะถี่ขึ้น แต่แบมแบมไม่สนใจ รอไว้อ่านทีหลัง เกมส์ของเขากำลังจะจบแล้ว ไม่อยากเสียคะแนนในรอบนี้ไปหรอก คิดว่าน่าจะเป็นนิวสกอร์ด้วยซ้ำ แต้มเยอะขนาดนี้ 1 ในเหตุผลว่าทำไมแต้มถึงขึ้นมากกว่าปกติคงจะมีรวมถึงอาการเขินด้วยละมั้ง ก็เขินนี่ มือเลยลั่นผิดปกติ เขายังงงตัวเองเลย
ดำเนินมาจนเกมส์จบ แบมแบมก็เปลี่ยนจากแอปพลิเคชั่นเกมส์มาเป็นเมจเสจเจอร์ ก็พบว่าไอ้การแจ้งเตือนถี่ๆตลอดเวลามาจากแอคเคาท์เดียว
... Mark Tuan...
Mark Tuan : อย่าอ่านไม่ตอบดิพี่
Mark Tuan : ทำอะไรเนี่ย?
Mark Tuan : ทำไมไม่อ่านๆ
Mark Tuan : อ่านหน่อย ผมอยากคุยด้วย
Mark Tuan : น้าา อ่านหน่อยย
Mark Tuan : เล่นเกมส์อยู่ป่ะเนี่ย? หายไปนานมากมาย
Mark Tuan : ส่งสติ๊กเกอร์เอาหัวชนกำแพง
Bambam KPM : 'โทษๆ เล่นเกมส์เพลินไปหน่อย ลืมอ่าน
Mark Tuan : เล่นเกมส์กลบเกลื่อนเขินใช่ป่ะละ? ตอนผมส่งไปอ่านไม่ตอบเชียว
รู้ทันตลอด!! อย่ามารู้ทันสิ ชิ!
Bambam KPM : มีอะไรให้พี่เขินล่ะ? ทำไมต้องกลบเกลื่อนด้วย?555
Mark Tuan : พี่ ขอเบอร์หน่อยสิ
Bambam KPM : เอาไปทำไม?
Mark Tuan : อยากได้ไง
Mark Tuan : เมมเบอร์ไปก็จะได้ไลน์พี่ด้วย
แผนสูงดีนี่ไอ้หนู แหม๋ ตอนนี้เขากำลังสับสนว่าจะให้หรือไม่ให้ดี ไม่ให้ก็เหมือนจะเล่นตัว ถ้าให้เลยก็ดูเหมือนอ่อยๆไปนี่เนาะ เอายังไงดี?
....หรือจะลองเล่นตัวดูบ้าง อยากรู้จริงๆถ้าเล่นตัวแล้วจะยังสนเขาอยู่ไหม
Bambam KPM : อยากได้ก็มาขอด้วยตัวเองสิ :)
Mark Tuan : มีเล่นตัวด้วยเหรอเนี่ย?
Mark Tuan : โอเค เดี๋ยวค่อยนัดเวลาแล้วกันนะพี่
คุยได้สักพัก แบมแบมมองนาฬิกา ก็พบว่านี่มัน 1 ทุ่มกว่าแล้ว นี่คุยมาตั้งแต่กลับจากเบเกอรี่มาได้สักพักจนนานขนาดนี้แล้วหรอ? คุยกับมันก็สนุกดี รู้สึกโอเค เป็นตัวของตัวเองกว่าพวกเพื่อนหรือผู้หญิงคนอื่นยกเว้นยูคยอมและพ่อแม่เขา วันนี้เหนื่อยๆด้วย รู้สึกเป็นเหนียวๆตัวอยากอาบน้ำจะแย่ เขาคิดว่าเขาควรไปอาบน้ำได้แล้ว
Bambam KPM : ไปอาบน้ำแปป เหนียวตัวโคตรเลย
Mark Tuan : ได้พี่ เดี๋ยวรอ อาบเสร็จละทักมาด้วยนะ
เป็นชอบๆเนาะคำนี้ 'เสร็จแล้วทักมา' เหมือนเขารอเราอยู่ตลอดเลย..
แบมแบมเอาโทรศัพท์ไปชาร์จแบต แล้วหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป
Bambam KPM : มาละ อาบนานป่ะ?
Mark Tuan : ให้รอพี่ นานแค่ไหนก็จะรอ ฮริ้งง
Mark Tuan : เฟซไทม์ได้ปะ?
Bambam KPM : เอาจริง? ตกใจหน้าพี่ขึ้นมาอย่าชักตายคากล้องนะ
Bambam KPM : จะไม่จ่ายค่ารักษาให้5555555
Mark Tuan : ผมว่าผมน่าจะเป็นโรคหัวใจวายตายเนี่ยแหละ
Mark Tuan : หัวใจเต้นแรงเพราะพี่ตลอดเลย :)
Bambam KPM : ขยันจังเนาะอีมุขเสี่ยวๆเนี่ย เรื่องเรียนให้มันได้แบบนี้เหอะ
Mark Tuan : ไม่ติด 0 ติด ร บ้านผมก็แทบจะปิดประเทศฉลองให้ละ
Bambam KPM : รวย?
Mark Tuan : พอที่จะเปย์พี่ได้ตลอดชีวิตแหละ
Bambam KPM : ตกลงจะเฟซไม่เฟซ?
Mark Tuan : เฟซซ!! เดี๋ยวผมเฟซไป
เพียงไม่นาน มันก็เด้งว่าจะกดรับหรือไม่รับการโทรแบบเห็นหน้า หรือ วิดีโอคอล แต่แบมแบมชอบเรียกว่าเฟซไทม์เหมือนมาร์ค บังเอิญชอบเรียกศัพท์เหมือนกันเลยแฮะ...
แบมแบมกดรับ ก่อนจะเห็นใบหน้ามาร์คตรงหน้า หน้าคมสันเข้ารูปที่เปียกน้ำนิดๆกับผมสีทองที่เปียกน้ำมาหมาดๆ เสื้อที่เปลี่ยนจากยูนิฟอร์มโรงเรียนเป็นเสื้อยืดสีขาว คิดว่าช่วงที่เขาหายไปอาบน้ำคงไปอาบน้ำด้วยแต่อาบเร็วกว่าเลยมานั่งรอ เขาส่งเมจเสจเจอร์ไปก็อ่านทันที นี่ขนาดว่าแบมแบมเห็นไม่ชัดเพราะไม่ได้ใส่แว่นยังรู้เลยว่าตอนนี้มาร์คหล่อแค่ไหน
"แปปนึงนะ พี่ไปเอาแว่นมาใส่ก่อน มองไม่ชัดเลยอ่ะ"
แบมแบมบอกมาร์คก่อนจะวางโทรศัพท์ลงก่อนจะเอื้อมไปหยิบแว่นที่หัวเตียงมาใส่
"โอเค เห็นชัดล่ะ"
"พี่.. ทำไมกล้าใส่ชุดนอนแหวกขนาดนั้น?.."
"ฮ่ะ?"
แบมแบมก้มมองเสื้อตัวเองซึ่งเป็นแบบเสื้อเชิร์ตสีฟ้า กระดุมสุดอยู่ที่บริเวณอกซึ่งเขาติดทุกเม็ด ก็ไม่เห็นว่าแหวกนี่?
"ก็ไม่นะ"
"อือหือพี่... อกพี่ขาวมาก.. แหวกแค่ไหนคิดดู"
แบมแบมรีบเอามือหนึ่งดึงเสื้อฝั่งนึงมาปิดไว้พร้อมกับอาการหน้าแดง ได้เพียงแต่ก้มหน้างุดก่อนจะพร้อมแล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับมาร์คที่มองอย่างอึ้งๆ
"พี่... เขินผม?" มาร์คถามทั้งที่ยังอึ้งๆอยู่
"บ- บ้ารึไง ใครจะไปเขินผู้ชายด้วยกันวะ?" แบมแบมพูดกึ่งตะคอกทั้งที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงเหมือนมะเขือเทศเรียบร้อยแล้ว
"อ- ออ ทำไมมาชอบพี่? เป็นผู้ชายด้วยกันไม่ใช่หรอ? ได้ยินข่าวมาว่าไม่ใช่ไบเซ็กซ์ชวลด้วยนี่" แบมแบมเปิดประเด็นถามคำถามที่คาใจตั้งแต่มาร์คดูเหมือนจะเข้ามาจีบเขา
"ความรักมันไม่มีข้อจำกัด มีแค่มนุษย์แหละที่เอาแต่ข้อกังขามากีดขวางว่าผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชายเท่านั้น ความรักมันมีหลายรูปแบบแหละพี่" มาร์คตอบด้วยสีหน้าเคร่งๆนิดหน่อย คำตอบของมาร์คทำเอาแบมแบมระบายยิ้มบางๆออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะหุบยิ้มภายในเสี้ยววินาทีเก็บความรู้สึกไว้แต่หน้าก็ยังแดงมาต่อเนื่อง
เหมือนตัวเองใจง่ายเลยว่ะ ดูสิ มีผู้ชายมาจีบวันเดียวเขินจะเป็นจะตายห่า
คุยมาสักพักอาการเพลียที่ทำให้แบมแบมง่วงนอนก็เริ่มมา ตาแบมแบมเริ่มปรือขึ้นเรื่อยๆ ถือโทรศัพท์ตกบ่อยครั้งจนต้องเอาไปตั้งไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วนอนคุย
"พี่ง่วง?"
"อืม..." แบมแบมนอนตอบในลำคอ ตาเริ่มหนักอึ้งขึ้นอีกแล้ว
"เลิกคอลก่อนละกันนะ" แบมแบมเอ่ย มือที่กำลังเอื้อมไปวางสายต้องชะงักเพราะมีเสียงห้ามปรามจากคนในสาย
"ไม่ต้องหรอกพี่..."
"ทำไม? จะนอนแล้วอ่ะ" แบมแบมตอบแบบติดงอแงนิดหน่อย
"อยากเห็นพี่ตอนพี่นอน..." มาร์คตอบพร้อมกับสายตาหวานเยิ้มจนหากผู้หญิงคนอื่นมาเห็นต้องเป็นละลายกันไปข้างแน่นอน
ถ้าแบมแบมไม่ง่วงคงลุกมาด่าแล้วแต่ตอนนี้แบมแบมง่วงเต็มทน ไม่รู้คิดยังไง รอยยิ้มบางๆก่อนนอนก็ปรากฏบนใบหน้าหวานของแบมแบมก่อนจะค่อยๆปิดเปลือกตาลงไป
หลับกำลังจะสนิทก็เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรสักอย่างมาจากในสายแต่แบมแบมไม่สามารถจับใจความได้ หากแบมแบมไม่นอนไปเสียก่อน คงจะได้ยินมาร์คพูดอะไรบางอย่าง ก่อนจะนอนมองแบมแบม เหมือนว่าคืนนี้พวกเขาได้เฝ้ากันตลอดคืน ได้มองกันผ่านกล้อง
เหมือนนอนด้วยกัน ...ทั้งคืน...
"ราตรีสวัสดิ์.. รุ่นพี่..."
The End 'Chapter 4 : ทั้งคืน'
- Talk with writer -
แกรรร วันนี้เรามาไวหน่อย มีคอมเม้นให้กำลังทำเราเขิน ตื่นมาก็ยิ้มยาวเลย ฮุๆๆๆ จริงๆตอนนี้กะจะเอาเป็นแชป 3 นะ แต่เหมือนจะยาวไปอ่ะ เลยตัดมาอีกตอน เรื่องเราเป็นแนวดำเนินช้า ดูดิ 4 แชปแต่เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดในวันเดียว ออเนาะ5555555 ชื่อตอนเหมือนมี NC ป่าวจ้า เขาเพิ่งเริ่มจีบ ชิกกะด่าวกันยังไม่ได้5555555555 ต่อไปสมองจะเริ่มตันทีละน้อยๆ55555 ล้อเล่นน คือเราจำแอคคอมเม้นได้เว้ยแกร คนที่มาเม้นบ่อยๆ เป็นเขินๆ อ่านเม้นวนไปมาก พบคำผิดคอมเม้นเลยค่าา ขอบคุณทุกคอมเม้น ยอดวิว ซัพพอร์ตนะค้าาา ซารางเงรีดเดอร์ทุกคนนน <3
1 คอมเม้นต์ = 10 กำลังใจของไรท์เตอร์มือใหม่ลองหัดแต่งฟิคไรกับเขาบ้าง55555
300916 :: มาอีดิทชื่อเฟสที่ลืมว่าใส่เลขไม่ได้และคำผิด ถ้ายังพบเม้นได้เลยน้าา ♥
ความคิดเห็น