คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CH 02 | เหตุเกิดที่ร้านเฮียยศ
Chapter 2
เหตุเกิดที่ร้านเฮียยศ
"สั่งเลยมึง กูแล้วแต่มึงเลย"
"เฮีย ขอเหมือนเดิม!"
"จัดไปไอ้แว่น!"
หลังจากนั่งลงในร้านภายในอาคารพาณิชณ์เก่าๆที่คนไม่คิดว่าจะเป็นร้านประจำของนักเรียนโรงเรียนไฮโซลูกคุณหนู แบมแบมก็ตะโกนสั่ง เฮียยศ เจ้าของร้านอ้วนที่หน้าเหมือนจะโหด แต่ถ้ารู้นิสัยจริงๆแล้ว เฮียแกใจดีมาก ชอบแถมเนื้อให้บ้าง วันไหนเงินหมดแล้วบอกเฮีย เฮียอาจจะให้ฟรีไปจานหนึ่งด้วยซ้ำ สำหรับเฉพาะกับพวกลูกค้าประจำ เช่น พวกแบมแบม
"ออมึง มีรุ่นน้องให้เบอร์กูด้วย" แบมแบมเปิดประเด็นขึ้นมาคุยกับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องที่ตนเพิ่งได้พบก่อนที่ยูคยอมและจินยองจะมาเขา
"หนังหน้าตอนมึงใส่แว่นเนี่ยนะ?" ยูคยอมใช้นิ้วชี้มาที่เพื่อนแว่นที่นั่งตรงข้ามกับตน ก่อนจะสนใจแก้วน้ำตรงหน้า แล้วหยิบขึ้นมาดื่มอย่างอภิรมณ์ใจดุจว่าเรื่องที่แบมแบมเพิ่งพูดเป็นเรื่องโกหก
"กูพูดจริง อย่ามาทำเป็นไม่เชื่อ ชื่อมาร์ค ม.5" แบมแบมมองเพื่อนที่ยกแก้วน้ำมาดื่มก่อนจะพูดอย่างรู้ทันว่าเพื่อนไม่เชื่อที่ตนพูดไป
"คุ้นๆ ที่เขาว่าหล่อๆปะ? กูไม่ได้เสือกเรื่องชาวบ้านมากเลยไม่ค่อยรู้มึงน่าจะรู้" อย่างที่ยูคยอมพูดไป เขาและแบมแบมไม่ค่อยสนเรื่องในโรงเรียนพวกข่าวซุบซิบที่คนพูดถึงกันเยอะๆ มีเพียงจินยองคนเดียวในกลุ่มที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านและนำมาเล่าสู่กันฟังต่อให้แบมแบมและยูคยอม ทำให้เขาพอรู้เรื่องมาบ้าง
"หล่อดี" แบมแบมพูดก่อนไหวไหล่ แล้วยกแก้วน้ำมาดื่มบ้าง เขาเองก็เริ่มคอแห้ง เพราะไม่ได้กินน้ำมาสักพักแล้ว
"ระดับมึงบอกว่าหล่อ? กูชักอยากเห็นหน้าละ ไอ้คนที่มันทำให้มึงสามารถชมมันว่าหล่อได้เนี่ย" ขนาดหน้าตาระดับยูคยอมแล้ว แบมแบมยังไม่เคยเอ่ยปากคำว่าหล่อออกมาเลย จินยองด้วย ทั้งที่เขาหน้าตาดี นิสัยก็ดีมีความรับผิดชอบ(?)แท้ๆ
"นั่นไง" แบมแบมนั่งค้ำคางก่อนจะใช้หลอดสีสันสดใสชี้ไปทางหน้าทางเข้าร้าน เพราะแบมแบมนั่งฝั่งที่หันหน้าให้ทางเข้าพอดี เลยเห็นคนเดินเข้าร้านออกร้าน
ควับ
ไม่รอช้า ยูคยอมรีบหันหลังกลับไปมองคนที่แบมแบมชี้ทางเข้าร้าน ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนออร่าสีขาวที่แสบตามาก จนเขาต้องหยีตาเบาๆ
'คนเหี้ยอะไรโคตรหล่อ ออร่าเปล่งปลั่งมาก...' ยูคยอมคิดในใจ
เขารู้ว่าเพื่อนของเขาคงไม่โกหกหรอก เพราะแบมแบมไม่ใช่คนโกหกใคร แต่มันก็เป็นเรื่องชวนตะลึงนี่นา คนหล่อระดับเทพบุตรยังต้องขึ้นหิ้งกราบเช้ากราบเย็นแบบนี้มาจีบแบมแบมตอนใส่แว่นเนี่ยนะ? เขาไปเห็นแบมแบมตอนถอดแว่นตอนไหนรึเปล่า?
"เอ้า! พี่แบม! บังเอิญจังนะครับ แหม๋ ดันมากินร้านเดียวกันพอดีเลย" มาร์คมองหน้าแบมแบมก่อนจะพูดประโยคนี้แล้วปรายตามองยูคยอมหน่อยๆ
"อ๋อ หวัดดีมาร์ค" แบมแบมมองกลับมาหามาร์คเมื่อรู้ว่าคนที่มาร์คเรียกคือเขาเอง มาร์คมองไปรอบๆร้าน ก็พบว่ามีที่นั่งอีกโต๊ะหนึ่งว่าง แต่เขากลับเลือกที่จะเมินไป
"พี่แบม โต๊ะมันเต็มอ่ะ ขอนั่งด้วยได้ปะ?" มาร์คที่เมินโต๊ะที่ว่างไปโต๊ะหนึ่งเอ่ยกับมนุษย์แว่นที่เป็นรุ่นพี่เขา แบมแบมเงยหน้ามาจากแก้วน้ำ ก่อนจะพยักหน้า เพราะโต๊ะของเขาว่าง 2 ที่พอดี โดยไม่หันกลับไปมองว่ามีโต๊ะด้านในว่างอีก 1 โต๊ะ
ซึ่งต่างจากยูคยอมที่นั่งหันเข้าในร้านมองเห็นโต๊ะว่างพอดี 1 โต๊ะ เขาคิดว่ามาร์คก็คงเห็นแต่ทำเป็นไม่เห็น
...มาจีบแบม? เอาจริงแหะ...
ยูคยอมเลือกที่จะไม่พูด ปล่อยให้มาร์คและเพื่อนขาสั้น(?)ของเขานั่งลงข้างๆพวกเขาทั้ง 2 ฝั่ง โดยมาร์คนั่งฝั่งแบมแบมและเพื่อนของมาร์คนั่งข้างเขา มาร์คสั่งเพียงน้ำเปล่า จนแบมแบมเองก็อดแปลกใจไม่ได้ว่ามาร้านอาหารแต่สั่งน้ำเปล่าทำไม?
"ไอ้แว่น! ของเอ็งได้แล้วโว้ย!" เฮียยศพูดตามประสาคนสนิทกัน เพราะแบมแบมเองก็เป็นลูกค้าประจำตั้งแต่ ม.2 แบมแบมลุกจากเก้าอี้ไปรับจานของตัวเองเพราะเฮียเขาเองก็มีพนักงานแค่คนเดียว คงไม่พอเสิร์ฟหรอก เลยออกไปรับเองเลย วันนี้ลูกค้าเองก็เกือบเต็มร้านเพียงเพราะว่างอยู่โต๊ะหนึ่ง...
แบมแบมวางจานข้าวตัวเองไว้บนโต๊ะ แล้วลุกไปเติมน้ำเพราะเขาดื่มน้ำเยอะจนตอนนี้น้ำหมดแก้วแล้ว
มาร์คมองอาหารที่แบมแบมสั่ง มันเป็นอาหารที่เขาค่อนข้างไม่ชอบระดับหนึ่งเลย ไอ้พวกหนังๆเยิ้มๆ ผิดกับแบมแบม นั่นคืออาหารโปรดเขาเลยแหละ
แบมแบมกลับมานั่งที่ มองเพื่อนรักของตนตอนนี้ที่เหมือนว่าเพียงไม่นานก็สามารถสนิทกับเพื่อนของมาร์คได้แล้ว แหม๋ คุยกันถูกคอเชียว ปล่อยเพื่อนเป็นอากาศเล้ย...
"พี่ชอบข้าวขาหมูหรอ?" มาร์คเอ่ยถามคนข้างๆที่นั่งมองหน้าเพื่อนที่ตอนนี้เทเขาแล้วด้วยความเอือมระอา บางทีเขาก็คิดว่าแจ็คสันตั้งใจเปิดโอกาสให้เขารึเปล่า?
"อื้ม มันอร่อยดีน่ะ" ไม่ขาดคำ แบมแบมก็ตักข้าวขาหมูยัดใส่ปากตัวเองก่อนจะเคี้ยวจนแก้มย้วยๆนั่นพองขึ้นมาอีก มันน่ารักน่าหยิกจนมาร์คเองก็อดใจแทบไม่ไหวที่จะเอื้อมมือไปหยิกซะตอนนี้เลย มาร์คนั่งมองหน้าแบมแบมกินข้าวจนแบมแบมเองก็รู้สึกว่าถูกจ้องมองนานไป จึงมองแบบงงๆกลับ
"อี อึก! มีอะไรเหรอ? จะขอเบอร์พี่รึไง?" แบมแบมพูดเพียงนิดเดียวก็รู้สึกว่าจะสำรักจึงกลืนข้าวให้หมดปาก แล้วพูดใหม่อีกครั้งแบบประโยคติดตลก มาร์คเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเบาๆ
"งั้นผมขอได้ไหมล่ะ?" มาร์คไม่ทำเพียงแค่พูด มาร์คเอื้อมมือไปเช็ดบริเวณมุมปากของแบมแบมที่มีเม็ดข้าวติดอยู่ด้วยปลายนิ้วโป้งด้วยความแผ่วเบา คนที่ข้าวติดปากนั่งอึ้ง ไม่คาดถึงการกระทำของมาร์ค แบมแบมหน้าเห่อร้อนขึ้นมาก่อนจะปัดมือมาร์คออกจากบริเวณปาก แล้วถลกสเว็ทเตอร์ตัวใหญ่ใช้มือเช็ดปากตัวเองเพียงลวกๆ
"บอกก็ได้นี่ ไม่ต้องเช็ดให้ก็ได้..." แบมแบมพูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ หน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงตอนที่มาร์คยื่นหน้าของเขามาใกล้ๆแล้วใช้ปลายนิ้วโป้งเช็ดให้เบาๆ หน้าของเขาและมาร์คห่างกันเพียงคืบ จมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว อ่า.. ทำไมต้องเขินด้วยวะ? แบมแบมทำได้เพียงก้มหน้างุดแล้วทำท่าตักข้าวใส่ปากไวๆเพื่อแก้อาการเขินเมื่อกี้
การกระทำที่บ่งบอกว่าเขินเมื่อกี้เรียกรอยยิ้มที่มุมปากให้บุคคลที่เพิ่งทำการกระทำเมื่อกี้ อย่างน้อยๆพี่แบมก็มีเขินบ้างแหละ ดีกว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไร ดีนะไม่เหมือนหุ่นยนต์
มาร์คมองการกระทำของคนที่กำลังเขินก้มหน้างุดกินข้าวไม่สนโลกภายนอก มันดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก ทุกๆอย่างบนตัวแบมแบมมันน่ารักไปหมด เขาเหมือนเคยรู้สึกแบบนี้อยู่ครั้งหนึ่ง แต่นานมาแล้ว จากนั้นเขาก็ไม่เคยรู้สึกกับใครอีก จนมารู้สึกกับคนที่อยู่ข้างๆเขา.. คนที่เขานั่งมองอยู่...
เหล่าผู้หญิงที่ยอมถวายตัวให้เขา เขาก็สนองให้ ผู้หญิงเหล่านั้น ได้แล้วก็เบื่อ ให้มานั่งมองกินข้าวแบบแบมแบม เขาเบื่อตายพอดี แต่กับแบมแบมมันไม่ใช่... มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ อยากนั่งด้วยนานๆด้วยซ้ำ ไอ้แก้มย้วยๆที่สั่นเพราะการบดเคี้ยวอาหารแรงๆนั่นน่ะ อยากจะหยิกให้แตกด้วยซ้ำ
....ไม่อยากให้ใครมาเห็นมุมนี้ของคนคนนี้ ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าหวานๆของคนคนนี้
....ความรู้สึกนี้ เขาเคยรู้สึกมาก่อน กับคนคนหนึ่งที่มีเหตุให้จากกันไปตอนม.ต้น...
....เขาจำความรู้สึกนี้ได้ดี
....รู้สึกเหมือนกันเลย
....เหมือนคนคนนั้น คนที่ต้องแยกจากกัน ต้องจากกันแบบไม่เต็มใจ ต้องเลิกติดต่อกันเพราะความบาดหมางและความสัมพันธ์ของครอบครัวทั้งคู่
มันจึงเกิดเป็นรักแรกที่ฝังใจ รักแรกที่คบมา 2 ปี แล้วเขาต้องไป ฝังใจจนมาร์คไม่กล้ารักใคร จนเกิดเป็นความรู้สึกเบื่อง่าย เจอใครก็คบแลกเซ็กซ์แล้วทิ้งไป ซึ่งผู้หญิงเหล่านั้นก็ยอมถวายตัวเข้าไปให้เลยทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็โดนทิ้ง อาจจะมีแค่บางคนที่ตื้อๆอยู่บ้างเท่านั้น
"...มาร์ค ...น้องมาร์ค ม.5/6" เสียงแหบหวานของคนที่เขากำลังเพ้อถึงในใจอยู่เสียงขึ้นมาพร้อมกับแสงสะกิดเบาๆที่หัวไหล่ ปลุกเขาจากห้วงความคิด แล้วหันไปมองหน้าคนที่เรียกเขาอยู่ ใบหน้าหวานห่างกันเพียงนิดเดียว ลมหายใจอุ่นรินรดปลายคางเขาจนเขาล่ะอยากจะจับหน้าหวานๆนั่นมาประกบจูบเสียตรงนี้เลย แต่ทำไมได้
'ยังไม่ได้เป็นแฟนพี่เขา กูจีบอยู่ๆ' มาร์คท่องคำนี้ในหัววนไปวนมาก่อนที่ตัวเองจะห้ามใจไม่อยู่
"ครับ?" มาร์คถามแบบงงๆว่าสะกิดทำไม?
"เรียกหลายครั้งแล้ว เหม่ออยู่นั่น พี่กินเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่จ่ายเงินเสร็จแล้วออกไปพร้อมกันเลยไหม?" แบมแบมพยักเพยิดหน้าให้มาร์คมองที่นั่งตรงข้ามเขาว่าทั้งยูคยอมและแจ็คสันออกไปแล้ว
"อ- อ่อครับ" มาร์คตอบแบบงงๆไปอีก เขายังดึงสติกลับมาไม่ครบเลย สติยังไม่สมประกอบเลยแฮะตอนนี้
"ลุกได้แล้ว ป่ะ!" แบมแบมจับมือมาร์คดึงให้ลุกขึ้นแต่ด้วยร่างกายของมาร์คแข็งแรงกว่าแบมแบม และแบมแบมเองก็ตัวอ้อนแอ้นเอง แบมแบมไม่สามารถดึงแขนให้มาร์คลุกได้หรอก อันนี้รู้ดี แค่ทำเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกเฉยๆว่าลุกได้แล้ว
มาร์คลุกขึ้นก่อนจะออกจากร้าน ระหว่างเดินมา ความคิดหนึ่งก็ผุดบนหัวเขาขึ้นมา...
'พี่แบมนี่มือนิ่มจังเนาะ... อย่างกะจับมาชเมโล่'
"น้องแจ็ค เราอากาศแล้วว่ะ"
"นั่นดิพี่ จีบกันไม่เลิกเลย เหอะ จะเทเพื่อนหรอวะมันน่ะ?" ยูคยอมกับแจ็คสันที่มองตั้งแต่มันเริ่มๆคุยกันแล้วเขินไปเขินมา ได้เพียงบ่นห่างๆ ตอนนี้พวกเขายืนกันอยู่ที่หน้าร้าน ปล่อยมันจีบกันแบบนั้นแหละ ดี ดี! พวกกูไม่แค่อากาศนี่!..
The End 'Chapter 2 : เหตุเกิดที่ร้านเฮียยศ'
- Talk With Writer -
สวีดัดค่า นั่งอ่านคอมเม้นต์แล้วเขินอีกแล้วว นั่งยิ้มทั้งวันแกร คนที่ไม่ได้เป็นไรท์เตอร์หน้าใหม่ไม่มีวันเข้าใจโมเม้นต์นี้หรอก อยากให้เข้าใจมากแกร 1 คอมเม้นต์ทำเรายิ้มได้ทั้งวัน ความหลังของมาร์คที่ทำไมถึงขี้เบื่อคลายๆมาแล้ว เหลือแค่เฉลยว่าใคร? โมเม้นต์ฟินมั้ยอ่ะ? กลัวไม่ฟินจัง ฮรึกก T^T คอมเม้นต์บอกคำผิดได้เลยนะคะ รีบพิมพ์เลยลืมดูว่าผิดตรงไหน งื้ออออ ขอบคุณทุกยอดวิว ทุกคอมเม้นต์ให้กำลังใจนะคะ ไรท์เตอร์มือใหม่อย่างเราเขินมากก ยิ้มได้ทั้งวัน เหงือกแห้งล่ะเนี่ย5555555 ตอนนึงถือว่าสั้นมั้ย? เราว่าสั้นนะ55555 คอมเม้นติชมคุยเล่นอะไรก็ได้เลยค่า ชอบคอมเม้นต์มาก5555
:: อีดิทชื่อตอนนะคะ เพราะ ขี้เกียจทำชื่อตอนเป็นภาษาอิ้งแล้ว ถึงเรียนสายภาษาก็เหอะ5555555
1 คอมเม้นต์ = 1 กำลังใจของไรท์เตอร์หน้าใหม่คนหนึ่งเลยน้า :-)
300916 :: อีดิทเว้นวรรคและคำผิดค่า ~ ยังพบอยู่คอมเม้นเล้ย !
ความคิดเห็น