คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Still [Kris x Tao]
いつも どこかで思ってる 君を
自分でも気づいてる ずっと
忘れられたら どんなにラクだろう でも できないから
itsumo dokoka de omotteru kimi wo
jibun demo kiduiteru zutto
wasureraretara donna ni RAKU darou demo dekinai kara
ฉันมักจะคิดอยู่เสมอว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหนสักแห่ง
แม้แต่ตัวเองก็ยังรู้สึกตัวอยู่เสมอ
ถ้าสามารถลืมได้จะมีความสุขขนาดไหนนะ แต่ฉันนั้นกลับทำไม่ได้
สายฝนที่โปรยลงมาอย่างเชื่องช้า ร่างโปร่งของใครคนหนึ่งกำลังเดินถือร่มอยู่ เขาค่อย ๆ เดินไปตามทางที่การจราจรไม่แออัดเหมือนอย่างในเมืองที่เขาจากมา ดวงตาสีเทาเข้มทอดมองผ่านไปตามทางเรื่อย ๆ
“พี่จะเป็นยังไงบ้างนะ..”
ริมฝีปากสีแดงสดจากอากาศที่หนาวเย็นขยับพูดออกมาอย่างแผ่วเบา เหมือนกับฝากกสายลมไปถึงอีกคนหนึ่งซึ่งคงจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง
“ทำไมลืมยากจังเลยนะ..”
พลันดวงตานั้นเหลือบไปมองเห็นร้านกาแฟที่พวกเขาเคยมาด้วยกันบ่อยครั้ง ทุก ๆ ฤดูหนาวที่นี่คือที่พักผ่อนของพวกเขาเสมอ ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ร้านก็ยังคงตกแต่งเหมือนเดิม
ร่างโปร่งพาตัวเองเดินเข้าไปในร้าน พนักงานต่างขานตอนรับอย่างคุ้นเคยกับใบหน้านั้น เขายิ้มตอบให้กับพนักงานทุกคนพร้อมกับเดินไปยังมุมเดิมของเขา ...
“วันนี้จะรับเหมือนเดิมไหมครับ” เป็นพนักงานที่เอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความเคยชินเพราะทุกครั้งที่มา เครื่องดื่มโปรดของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป
“ครับ ผมขอเหมือนเดิมนะครับ” เขาตอบกลับอีกฝ่ายพร้อมกับหยิบมือถือเครื่องหรูมาเพื่อติดตามข่าวสารจากเพื่อนของเขาเหมือนอย่างที่เคยทำในทุก ๆ วัน และยังคงเป็นเรื่องนั้นอยู่เหมือนเดิม..
傷つくことをおそれて ふたり
ケンカもせず別れた
もっと熱く もっと深く 君を愛せたのにね
kizutsuku koto wo osorete futari
KENKA mo sezu wakareta
motto atsuku motto fukaku kimi wo aiseta noni ne
เราสองคนหวั่นเกรงการสร้างบาดแผลให้แก่กัน
จึงจากกันโดยที่ไม่ได้ทะเลาะกัน
แต่กลับทำให้ฉันรักเธอมากขึ้น ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ทันทีที่หน้าจอมือถือแสดงผลก็ปรากฏข่าวใหญ่ที่เขาละสายตาไม่ได้
“นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังประกาศเลิกกับแฟนสาวแล้ว เหตุเพราะฝ่ายหญิงนอกใจ”
ภาพบุคคลที่เขาคุ้นตาดี ที่มาพร้อมกับหัวข่าวใหญ่ ทำให้ร่างสูงโปร่งอดเป็นห่วงไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แม้ทั้งคู่จะได้เลิกรากันไปนานแล้วก็ตาม แต่เขายังคงเป็นห่วงอีกฝ่ายเสมอๆ และทุก ๆ ครั้งที่มีข่าวเขาก็ยังคงอยากโทรไปถามไถ่ แต่จำเป็นต้องยับยั้งใจไว้ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองควรจะโทรไปหาเขาในฐานะอะไร แม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้ทะเลาะ และเลิกรากันไป จึงทำให้ความรักของเขายังคงมั่นคงอยู่เหมือนเดิม
“กาแฟมาแล้วครับ”
เขาละสายตาจากหน้าจอมือถือมาตามเสียงของพนักงานเสริฟ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นพอที่จะทำให้เขาลืมเรื่องเมื่อสักครู่ไปได้บ้าง มือเรียวค่อยๆยกกาแฟขึ้นมาจิบเบาๆ ตอนนี้เป็นเวลาสายแล้ว คนเริ่มคึกคักมากขึ้นเรื่อย ๆ จนตอนนี้จากร้านเงียบ ๆ ก็คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทั้งมาเป็นคู่ มาเป็นครอบครัว หรือมาคนเดียว .. เหมือนอย่างเขา
I'm still in love with you
あの日に帰りたいなんて 言いたいわけじゃない
今も君を見つめていたいだけ
I still believe in you
悲しみがあるから きっと 喜びが生まれる
雨上がりの夜空に光る 星たちのように
I'm still in love with you
ano hi ni kaeritai nante iitai wake jyanai
ima mo kimi wo mitsumeteitai dake
I still believe in you
kanashimi ga aru kara kitto yorokobi ga umareru
ame agari no yozora ni hikaru hoshitachi no you ni
ฉันนั้นยังคงรักเธอ
แต่ก็ไม่ได้อยากจะพูดว่าอยากย้อนกลับไปในวันนั้น
ในตอนนี้เพียงแค่อยากจะเฝ้ามองเธอเท่านั้นเอง
ฉันยังคงเชื่อในตัวเธอ
เพราะมีความโศกเศร้า ดังนั้น ความสุขจะต้องเกิดขึ้นมาอย่างแน่นอน
มันส่องสว่างในค่ำคืนที่สายฝนหยุดลง ราวกับแสงของหมู่ดาว
เขาค่อย ๆ หลับตาลงรับกลิ่นหอมจากกาแฟอีกครั้ง เขาย้อนนึกถึงวันเวลาของทั้งสองคน วันเวลา
ดี ๆ ที่ผ่านไปตามภาพความทรงจำเหมือนละครที่ฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัวสมองของเขา ทำให้รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นมาจากริมฝีปากบางนั้น คนที่ผ่านไปผ่านมาอาจจะมองว่าเขาบ้าหรือเปล่า ทำไมจึงนั่งยิ้มอยู่เพียงคนเดียว แต่ใครจะรู้ว่า ภายหลังเปลือกตาที่ปิดสนิทนั้นมีเรื่องราวดี ๆ มากมายที่ใคร ๆ หลายคนไม่เคยรู้
เสียงสายฝนพรำที่เหมือนคนกำลังร้องไห้นั้น คงไม่ต่างจากเขาสักเท่าไหร่ แม้ว่าสิงที่เห็นในความทรงจำจะเป็นเรื่องราวดี ๆ แต่ทั้งหมดนั้นกลับทำให้เขาร้องไห้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเขาจะพยายามแล้วก็ตาม มือเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาช้า ๆ พร้อมกับก้มลงอ่านข่าวในโทรศัพท์อีกครั้ง หน้าจอที่ยังคงค้างไว้ที่ข่าวของเขาคนนั้น ทำให้ร่างโปร่งอดไม่ได้ที่จะกดเข้าไปอ่านเรื่องราวภายใน
“เหตุผลที่ผมเลิกกับเขาเพราะเราไม่ได้รักกัน และไม่เคยรักกันเลย เขาก็มีคนอื่นอยู่ทั้ง ๆ ที่คบกับผม และผมก็ยังคงรักใครบางคนอยู่ ซึ่งเราทั้งสองเข้าใจกันดีครับ เราทั้งสองจากกันด้วยดีไม่มีปัญหาทางธุรกิจหรือใด ๆ มาเกี่ยวข้องด้วยทั้งสิ้นขอให้นักข่าวทุกคนเลิกเขียนถึงพวกเราในทางที่ไม่ดีสักที และผมขอเลยนะครับอย่าค้นหาคนที่ผมทั้งสองเอ่ยถึงอีกเลย”
ดวงตาที่เทาเข้มที่เพิ่งสงบจากการร้องไห้ กลับต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง เพียงเพราะประโยคที่เขาบอกว่า เขายังรักใครบางคนอยู่ มันทำให้อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้เลยว่านั่น.. คือตัวเขา และคนในข่าวนั้นคงเอ่ยถึงเขาอยู่แน่นอน
出会ったことを悔やんでみたり
別の恋さがしたり
もうこれ以上 もう自分に 嘘はつきたくないよ
deatta koto wo kuyande mitari
betsu no koisa ga shitari
mou kore ijyou mou jibun ni uso wa tsukitakunai yo
เสียใจที่เรานั้นได้พบกัน
และตามหาความรักที่ต้องแยกจากกัน
ฉันไม่อยากจะโกหกตัวเองมากไปกว่านี้อีกแล้ว
พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงแล้ว ร่างสูงโปร่งยังคงนั่งอยู่ที่เดิม กาแฟและขนมจานแล้วจานเล่าที่เขาสั่งมาในขณะนั่งอยู่ที่นี่ทำให้พนักงานในร้านอดคิดไม่ได้ว่าเขา .. กำลังรอใครอีกคนที่เคยมาด้วยกัน เพราะทุกคนที่นี่รู้ดีว่า เขาทั้งสองคนมักจะมานั่งใช้เวลาเรื่อยเปื่อยอยู่ที่นี่ เมื่อก่อน.. เขามาพร้อมกัน แต่เดี๋ยวนี้มักจะเห็นมาคนละเวลา ซึ่งทุกคนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเช่นกัน
“คุณครับ คืนนี้สวนสาธารณะฝั่งตรงข้ามร้านเราเขาจะมีงาน ผมเลยแวะมาบอกคุณเผื่อคุณอยากจะเที่ยวในตอนกลางคืน”
“ขอบคุณมากนะครับ แล้วผมจะแวะไปดูนะครับ”
ร่างโปร่งยิ้มให้กับพนักงานที่มาบอกเขาเกี่ยวกับงานฝั่งตรงข้าม เขาหันไปมองยังฝั่งตรงข้ามของร้านที่เป็นสวนสาธารณะ ผู้คนมากมายต่างกำลังขมักเขม่นช่วยกันตกแต่งพื้นที่โดยทั่วของสวนสาธารณะ เด็ก ๆ ที่กำลังวิ่งเล่นไปรอบ ๆ ทำให้บรรยากาศดูน่าสนุกขึ้นไปอีก คืนนี้.. คงจะมีอะไรดี ๆ ที่ฝั่งนั้นแน่ ๆ
I'm still in love with you
あの日のふたりが見ていた景色は変わっても
今もここで震えてる my love for you
I still remember you
あの頃があるから きっと 今の自分がいる
「ありがとう」と君に伝えたい もしかなうならば
I’m still in love with you
ano hi no futari ga miteita keshiki wa kawattemo
ima mo koko de furueteru my love for you
I still remember you
ano koro ga aru kara kitto ima no jibun ga iru
“arigatou” to kimi ni tsutaetai moshi kanau naraba
ฉันนั้นยังคงรักเธอ
แม้ทิวทัศน์ที่เราสองคนได้เห็นในวันนั้นจะเปลี่ยนไป
แต่ในตอนนี้ความรักของฉันที่มีให้เธอก็ยังหวั่นไหว
ฉันยังคงจดจำเธอ
เพราะมีช่วงเวลานั้น ดังนั้น จึงมีตัวฉันในตอนนี้
ถ้าฝันจะเป็นจริงขึ้นมา ก็อยากจะบอกกับเธอว่า “ขอบคุณ”
最後のくちづけ・・・ ・・・最後のため息も
まだ憶えている 忘れたことはない
saigo no kuchiduke... ...saigo no tameiki mo
mada oboeteiru wasureta koto wanai
จูบครั้งสุดท้าย... ...และลมหายใจสุดท้ายของเธอนั้น
ฉันยังคงจดจำ ไม่เคยลืมเลือน
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง เขาจึงพาตัวเองไปยังสวนสาธารณะฝั่งตรงข้ามร้านกาแฟทันที ร่างโปร่งค่อย ๆ เดินเลียบริมสวนสาธารณะอย่างช้า ๆ เขารู้สึกว่าเหมือนมีใครสักคนกำลังเดินตามเขามา มันไม่เหมือนอย่างคนทั่วไปที่เดินตามหลัง แต่เขากลับรู้สึกเหมือนว่า กำลังโดนสะกดรอยตาม
ถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนขี้ระแวงสักเท่าไหร่ แต่ความรู้สึกลึก ๆ คอยเตือนให้เขาระวังตัว เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ยังค่อย ๆ ก้าวเดินอย่างช้า ๆ จนในที่สุด เขาจึงต้องหันกลับไปมอง หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่เห็นใครเดินตามตัวเองมาเลย...
“ใครหนะ ตามผมมาทำไมกัน ผมไม่มีอะไรให้คุณหรอกนะ”
สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจเอ่ยมันออกไป ทั้งที่ใจกล้า ๆ กลัว ๆ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมันคงไม่ดีแน่ ๆ
เขาจึงตัดสินใจหันเดินไปทางสวนสาธารณะตามเดิน แต่เมื่อหันมาเขากลับต้องตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่ว่าสิ่งนั้นคือสัตว์ประหลาดหรืออะไรต่าง ๆ นา ๆ ที่คนกลัว แต่นั่น.. คือสิ่งที่เขารัก .. รักมาก.. รักจนไม่อยากเสียมันไปไหน
“พ.. พี่คริส..” เสียเรียกแผ่วเบาหลุดจากริมฝีปากสวย แม้จะเป็นเพียงเสียงเบา ๆ แต่อีกคนกลับได้ยินชัดเจน
“ใช่ครับ พี่เอง.. นึกว่าเทาจะจำพี่ไม่ได้ซะแล้ว”
ใช่.. เขาคือคริส คนรักของจื่อเทาที่เพิ่งเลิกรากันไปได้ไม่นาน ด้วยสาเหตุที่ว่า คริสต้องไปดูตัวและต้องใช้ชีวิต 1 เดือนกับคู่ดูตัวของตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าเขาทั้งสองต้องไปนอนกินหรืออยู่ด้วยกัน แต่เพียงต้องไปออกงาน ไปที่ต่าง ๆ ด้วยกัน จึงทำให้เทาต้องเลิกรากับเขาไป เพราะเทาเห็นว่าเรื่องครอบครัวของเขาเป็นเรื่องสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
วิวทิวทัศน์รอบ ๆ ตัวยังคงดำเนินไปเหมือนปกติของมัน แต่ร่างทั้งสองกลับยืนนิ่ง ไม่มีเสียงใดหลุดมาจากปากทั้งสองคนอีก หลังจากประโยคทักทายนั้น แต่หากเป็นฝ่ายของคริสที่พูดขึ้นมาก่อน
“เทาครับ พี่คิดถึงเทานะ เรากลับมาคบกันเถอะ คุณพ่อพี่อนุญาตแล้วนะ”
รอยยิ้มที่จางหายไปในความทรงจำของคริสกลับขึ้นมาอีกครั้ง เทายิ้มให้เขา พร้อมกับน้ำตาที่ไหล่เอ่อออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เขาเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่าถนอม พร้อมกับกระชับกอดอีกคนไว้ เทาได้แต่เพียงพยักหน้าตอบรับอีกฝ่ายพร้อมกับกลั้นเสียงสะอื้นไว้
“ขอบคุณนะครับพี่คริส.. ขอบคุณที่พี่กลับมา ผมรักพี่นะ”
สิ้นเสียงของเทา คริสค่อย ๆ ประคองใบหน้าอีกคนขึ้นมาประทับจูบลงไปบนริมฝีปากบางเบา ๆ แต่เนิ่นนาน หากแต่นี่เป็นเพียงฝันที่ใคร ๆ คิดว่าไม่เป็นจริง แต่เขาทั้งสองก็ยังคงอยากให้มันเป็นไปเรื่อย ๆ ร่างทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างทาง ผู้คนที่ผ่านไปมาคงได้แต่มองและยินดีกับพวกเขา
ราวกับพระเจ้าทรงยินดีในสิ่งที่ได้เห็น หิมะสีขาวสะอาดผลิร่วงลงมาจากฟ้าผืนใหญ่ ค่อย ๆ โปรดลงมาให้ทุกคนได้เห็น ผู้คนโดยทั่วไปกำลังตื่นเต้นกับหิมะนั้น แต่ทั้งสองคน กำลังมีความสุขกับความรักของพวกเขาอีกครั้ง และคงจะเป็นเช่นนั้น... ตลอดไป
ความคิดเห็น