พัลวันรัก ข้ามเวลา

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของลางสังหรณ์ 1

“เฮ้อ วันนี้เหนื่อยจังเลย”เสียงชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มหล่อเหลาวัย 25 ปีพูดขึ้นพร้อมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงที่หรูหราสีน้ำเงิน

 ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขาจึงรับด้วยความงัวเงีย เขารู้ทันทีว่าผู้จัดการส่วนตัวสาวประเภทสองโทรมา
“นี่น้องโอมคะ พรุ่งนี้ต้องเข้าตึกมิวสิคเวสนะ  มีอัดเพลงใหม่จากนั้นก็ลงมารับของจากบรรดาแฟนคลับนะเข้าใจไหม” ชายหนุ่มถอนหายใจ
“ครับพี่พอลลี่ ตอนนี้ผมขอนอนก่อนนะครับไม่ไหวแล้ว เหนื่อยจากคอนเสิร์ตจะแย่” “โอเคๆพี่ไม่กวนและ บาย” เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็นอนหลับไป

ณ  บ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านเดี่ยวเล็กๆสองชั้นสีขาวมีพื้นที่ไม่มาก แต่มีต้นไม้ล้อมรอบบ้านดูร่มรื่น “พี่อายๆพรุ่งนี้วันเสาร์พี่มีเรียน เลิกเที่ยงใช่ป่ะ” สาวน้อยมัธยมปลายที่กำลังถามพี่สาวพร้อมเขย่าแขนพี่สาว ของตนที่อยู่ในชุดนักศึกษา
“ใช่ ทายมีอะไรหรอ อย่าบอกนะว่าจะชวนพี่ไปดูนักร้องอะไรอีกแล้ว ไม่นะพี่ไม่ไป”
“ใช่ แต่ทุกทีพี่อายไม่เคยไปเป็นเพื่อนทายเลย แค่ครั้งนี้นะพี่ นะนะ ทายถือของไม่ไหวหรอก”น้องสาวทำหน้าอ้อนวอน “จะให้พี่ไปช่วยทายถือของก็บอกมาตรงๆเถอะ”
“อุย รู้ทันอีก นะนะนะ ถือว่าสงสารเด็กน้อยตาดำๆคนหนึ่งนะคะ”
“ก็ได้ๆ” พี่สาวแอบยิ้มในท่าทางอันอ้อนวอนของน้องสาว
“เยสสสส พี่สาวใครเนี่ยสวย หุ่นดีเป็นดาว แถมยังใจดีเหมือนนางฟ้าเลย”
“นี่ไม่ต้องยอเลย จะไปทำอะไรก็ไป”

วันเสาร์ที่มหาวิทยาลัยของอาย

“นี่อายๆ อาจารย์ระพีวรรณเรียกน่ะ”เพื่อนสาวคนหนึ่งของอายเดินมาบอก
“ที่ห้องคณะใช่ป่ะ”อายถาม “ใช่ๆชั้นห้านะ” 
“อ้อๆขอบใจมากนะ”เมื่อพูดกันจบอายจึงเดินไปแต่เธอไม่ทันรู้ว่ามีหนุ่มนักศึกษามองข้างหลังเธอที่ผมยาวเป็นลอนที่ปลายผมถึงครึ่งแผ่นหลัง กระโปรงพลีทที่สะบัดไปมาเหนือเข่าเล็กน้อย ทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ

“อาจารย์คะ อาจารย์เรียกหนูมาพบหรอคะ”
“ นั่งก่อนสุพรรณนิการ์”
“ค่ะ”
“ในฐานะที่เธอเป็นดาวนะ ทางมหาวิทยาลัยร่วมกับโครงการการอนุรักษ์วัดไทย จะต้องช่วยกันรณรงค์ให้คนรุ่นใหม่หันมาเข้าวัดมากขึ้น อาจารย์จึงให้เธอกับเดือนมหาวิทยาลัยเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยถ่ายวิดิโอโปรโมทนะ” อายพยักหน้าน้อมรับแต่ในใจรูสึกว่าการจะไปถ่ายวิดิโอครั้งนี้จะเกิดเรื่องอะไรแน่ๆ “ได้ค่ะ แล้วเริ่มทำวันไหนคะ”
“เดี๋ยวอาจารย์บอกอีกทีนะ”  “ค่ะ”
จากนั้นเอายก็ลงมาเจอชายหนุ่มที่มองเธออยู่ชั่วครู่  “อาย” 
“อ้าว  ข้าวต่อมาได้ไงเนี่ย” 
“มาตามหัวใจเรียกร้องน่ะ” หนุ่มผิวขาวขี้เล่นที่มีลักยิ้มหน้าตาออกแนวเกาหลียิ้มให้อาย
“นี่ ชอบพูดบ้าอะไรอีก”
“จะพูดจนกว่าคุณอาย สุพรรณนิการณ์ เรืองเดช จะรับรักผม”
“นี่สาวๆในมอก็เยอะแยะไป ไปพูดกับคนอื่นเถอะ”อายพูดพร้อมย้มให้และส่ายหน้า
“แต่เราอยากพูดกับอายคนเดียวนี่” เมื่อได้ยินอายจึงเดินหนี แต่มีหรือที่หนุ่มหล่ออย่างข้าวต่อจะไม่ตาม
“นี่ ถ้าต่อไม่หยุดพูดกับเราแบบนี้ก็ไปที่อื่นเลยนะ ”
“ครับ คุณผู้หญิง”อายหัวเราะอายรู้ว่าข้าวต่อหลงรักตนตอนที่อายโดนรุ่นพี่ให้ลงประกวดดาว ข้าวต่อจึงลงประกวดเดือนและได้ตำแหน่งมาพร้อมกับอาย  
“บ่ายๆไปกินข้าวร้านอาตานิกัน”ต่อเอ่ยปากชวน
“ไม่ได้หรอกพอดี อายต้องไปธุระกับน้อง”
ต่อทำหน้าผิดหวัง “จะทำหน้าแบบนั้นทำไม ทุกวันนี้ก็กินข้าวด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว งั้นเราไปก่อนนะนัดน้องไว้น่ะ” ต่อโบกมือลา