รักสุดใจ วายร้ายจอมกวน

ลำดับตอนที่ #2 : Fangkaew in the SKN

เช้าวันต่อมา.....
ฉันต้องไปโรงเรียนคนเดียวอีกแล้วสินะ หลังจากเปิดเทอมสองมานี่ เดอะแก๊งค์ของฉันก็มาหลังเข้าแถวทุกทีเลย ทิ้งฉันให้เข้าแถวคนเดียวได้ทุกวัน บางทีฉันก็น้อยใจนะ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้อยู่ดี โรงเรียน SKN เป็น ร.ร.ประจำจังหวัดที่มีชื่อเสียง ในแต่ละปีก็จะมีนักเรียนเข้ามาศึกษาที่นี่เป็นจำนวนมาก บางคนเข้ามาสอบไม่ติด ก็ต้องเสียใจไป...แต่ฉันรอดมาได้สอบติด ม.1 ที่นี่ และได้โควตาต่อ ม.4 สายสังคม ที่นี่ แหม่โชคดีจัง ^____^
ตอนนี้นักเรียนเริ่มทยอยเข้าแถวกันมามากแล้วล่ะ ฉันได้แต่ชะเง้อชะแง้แลเหม่อภาวนาขอให้ 1ใน3 ของ โฟร์แองจี้ มาเข้าแถวทันด้วยเถอะ ฉันเหมือนอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวเอกา ถึงแม้จะมีเพื่อนร่วมห้องอีก45คนก็เถอะ ฉันก็ไม่อุ่นใจเพราะไม่สนิทกับใครเท่าไหร่ (นางเอกผู้น่าสงสาร, tot)
 
"ฟางข้าววววววว"
เสียงเจื้อยแจ้วมาทางด้านหน้า ร่างเล็กๆกำลังวิ่งมาหาฉันพร้อมรอยยิ้มแสนสดใส น่ารักจริงๆเลนนะเนี่ย

"ฉันชื่อฟางแก้ว นะ ชะเอม" ฉันพูดติดตลกไปยัยนี่ชอบเปลี่ยนชื่อฉันอยู่เรื่อย

"เอ่อ จ้ะ ฟางแก้ว แหะๆ"
คนตัวเล็กยิ้มเจื่อนๆพร้อมเอามือเกาหัวอย่างอายๆ

"นี่ฟางแก้วมาคนเดียวอีกแล้วเหรอ ที่เหลือล่ะ"

"อ๋อ เดี๋ยวคงตามมาทีหลังน่ะ"

"แย่จังเลยเนาะ" 

"ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ" 

ชะเอมจะลงจากแถวหน้ามาเป็นเพื่อนฉันทุกครั้งเวลาเดอะแก๊งค์ยังไม่มา ฉันก็นึกขอบคุณเธออยู่รำไรๆ ที่มานั่งชวนคุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆ และฉันก็ชอบเล่าเริ่องพี่ต้องให้เธอฟังดูเหมือนเธอจะชอบฟัง และฉันก็ไม่เคยเล่าเรื่องอะไรที่มีความสุขเท่าเรื่องของพี่ ต้องกับวง พารานอยเลย
ฉันจึงค่อนข้าง สนิทกับ ชะเอม กว่า44คนที่เหลือ เพราะเธอชอบฟังเรื่องของฉัน ผิดกับคนอื่นที่ดูจะรำคาญและเอือมระอากับเรื่องเดิมๆที่ฉันเล่า

Cha-erm *Special
เฮ้ออออ!ฉันเห็นฟางข้าว เอ๊ย ฟางแก้ว มา ร.ร.คนเดียวทุกวันแล้วฉันก็รู้สึกสงสารเหมือนเธอถูกทิ้งยังไงอย่างงั้น แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ เพราะเธอนิสัยประหลาดมากเลยแหละ ร้องไห้ง่าย เหมือนเด็กๆ ทำให้ฉันดูกลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาทันที อิอิ 
อ๊ะ!....ผู้ชายคนนั้น หน้าเหมือนใครน้าคุ้นๆ ฉันใช้เวลา 1 วันเต็มเลยนะกว่าจะนึกออก ....อ๋อ เหมือนพี่ต้อง paranoi นี่เอง ฟางแก้วต้องดีใจแน่ๆ แต่พอเจอฟางแก้วทีไรฉันก็ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิททุกทีเลย