เรื่องราวไร้พล็อตของนายอันดับแปดกับยัยที่สาม

ลำดับตอนที่ #1 : สิบเอ็ดนาฬิกานาฬิกาสิงหาคม

1 ก่อเรื่อง

“ต่อไปเป็นชมรมดนตรีจะขึ้นมาแสดงครับเอาเลย พบกับวง คุณกรุ๊ปแก๊ง ครับ”

วงบ้าอะไรเนี๊ยชื่อ คุณกรุ๊ปแก๊ง(เห็นเค้าบอกมาว่าสาวน้อยน้องนางชอบนักชอบหนา) แต่เอาเหอะเวทีดีคงช่วยให้ดูดีขึ้น เอ่อไหนๆเราก็เป็นนางเอกเรื่องนี้

ทักทายกันหน่อยเราชื่อ เติร์ท ก็คือ ที่สาม อาแหละ

ส่วนไอ้ที่มาชื่นชมเวทีก็ไม่ใช่อะไรหรอกบังเอิญชมรม ศิลปะของฉันดันถูกไอ้หัวหน้า วงกรุ๊ปแก๊งอะไรนี่แหละมาข่มขู่เอ้ย ขอร้องให้ช่วยทำเวทีเป็นพิเศษด้วยเหตุผลอันใดมิอาจทราบพวกเราก็เลยต้องมานั่งทำเวทีให้พวกคุณกรุ๊ปแก๊งอะไรนั่นตั้งแต่เช้าเพื่อแสดงในงานโรงเรียน

“เติร์ทๆแกดูนั่น นั่นมันพี่เก้น พี่ชายแกไม่ใช่หรอ”

“เออใช่พี่เก้นจริงว่าแต่ไอ้พี่เก้นเนี๊ยมันกล้าถือดอกไม้ด้วยหรอตั้งแต่เกิดและ ทะเลาะกับมันมา16ปีไม่เคยเห็นมันคิดจะยุ่งกับอะไรสร้างสรรค์ๆเลย”

เติร์ทเอ้ยอย่าให้พี่เก้นได้ยินเชียวอาจถึงตาย ว่าแล้วตามไปดูดีกว่าว่าพี่เก้นจะเอาไปให้ใคร

ขืนเอาไปบอกพี่เฟิร์ส โฟร์ท ฟิฟน่ะ พี่เก้นอายย้ายบ้านหนีแน่ฮ่าๆแล้วคอมก็จะเป็นของเรา ทีวีก็ไม่ต้องแย่งรีโมทกับมันฮ่าๆ ดีจริงๆ

“เฮ้ยเติร์ทรอด้วยดิอยู่ๆก็วิ่งไปประเสริจจริง”

อ้าวพี่เก้นหายไปไหนแล้วอ่ะ แล้วมันจะวิ่งมาหลังเวทีทำไมเนี๊ยนั่นไงพี่เก้น

ฉันวิ่งฝ่าดงสายไฟหลังเวทีวงคุณกรุ๊ปแก๊งไปอย่าทุลักทุเล หว๊า!!พลั่ก เติร์ทเอ้ยซุ่มอีกแล้ว

เจ็บชะมัด พี่เก้นแกตายแน่วันนี้ทำน้องสาวแสนรู้เจ็บตัว

................................................................................................................................................

อีกด้านนึง

วงคุณกรุ๊ปแก๊งเล่นจบไปแล้วแต่เสียงกรี๊ด ของแฟนคลับนักร้องนำหรือว่านายออกัส ยังคงทำงานต่อไป ออกัสเดินกลับมาที่ไมโครโฟนอีกรอบเค้าสูดลมหายใจลึกๆใครจะไปรู้ว่าหนุ่มสุดป็อบในโรงเรียนอย่างเค้าไม่กล้าบอกรักสาวให้ตายเถอะแต่วันนี้เค้ากำลังตัดสินใจพูดออกไปว่าเค้ารักเธอ คอนเสิร์ตครั้งนี้ที่ต้อง มาข่มขู่ชมรมศิลปะให้ทำเวทีเป็นพิเศษและที่ต้องอดหลับอดนอนแต่งเพลงใหม่ และซ้อมทุกเย็นก็เพื่อเธอคนนั้น

“ใบหม่อนฉัน...ฟึ้บ!!!”

ไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบไมโครโฟนมันก็ดับไปพร้อมกับไฟบนเวที

“ใบหม่อน ผมชื่อเก้นคุณไม่รู้จักผมหรอก แต่ช่างมันเหอะผมชอบคุณ เจ๋งว่ะ”

ยอดชายนายเก้นตะโกนขึ้นท่ามกลางฝูงคน แน่นอนว่าทุกคนตกใจว่าหมอนี่มันเป็นอะไร(คือมันหน้าด้าน)

................................................................................................................................................

เอ่อทุกคนคงได้ยินอย่างที่ฉันได้ยิน ไอ้พี่เก้นมันหน้าด้านขนาดนั้นเลยหรอ

ตายๆๆๆแล้วเติร์ทจะเอาหน้าไปไว้ไหนคนอื่นคงมองว่าฉันคือ น้องสาวของผู้ชายที่หน้าด้านที่สุดในโรงเรียน แซ๊ดมูววี่จริงๆ

“ยัยนั้นมาทำอะไรกับกองสายไฟอ่ะ”

หนึ่งในวง คุณกรุ๊ปแก๊งที่หัวเหมือหัวหอมชี้มาที่ใช้พร้อมพ่นคำถามมะกี้ออกมา

“หรือยัยนั้นทำให้ไมของนายดับว่ะ ออกัส”

เอ้า โบ้ยฉันอีกคุณชายทั้งหลาย

ใครตอบฉันทีนี่มันอะไรกันแล้ว ออกัสเขาคือใครแน่นอนว่าไม่ใช้คนดีที่โลกรอ หมอโฮจุนเพราะนี่ไม่ใช่เกาหลีแล้วฉันไปยุ่งอะไรกับไมของตานั่นฉันค่อยลุกและค่อยๆขยับเอาสายไฟที่กองอยู่รอบๆตัวออก

“ฉันไปแล้วน่ะโทษทีที่มายุ่งหลังเวทีของพวกนาย”

ร้อยละเก้าสิบเก้าของคนฉลาดเลือกจะไม่อยู่ที่นี่ต่อหรอกเพราะหนึ่งในคุณกรุ๊ปแก๊งคนนึงปล่อย

รัศมีอำมะหิตออกมาหมอนั่นสงสัยจะ กินอาหารปลาซากุระเป็นเช้าทุกวันไม่เปล่งสีสดใสให้คนรักปลาแต่ส่งรังสีอำมหิตมาแทน แล้วฉันไปทำอะไรให้เค้าว่ะงงจริง

“คิดว่าก่อเรื่องแล้วจะไปง่ายๆหรอ ยัยโง่รู้รึเปล่าว่าทำอะไรลงไป”

นายอาหารปลาซากุระพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบและสายตาของ

คุณกรุ๊ปแก๊งที่เหลือส่งสายตาประมานว่า ไปดีน่ะ อนุโมทนาสาธุอย่ามาหลอกหลอนกันหลังจากที่เธอจะเจอความโชคร้ายนี่เลย

“เติร์ทอยู่นี่เองฉันวิ่งตามหาตั้งนานไปไหนไม่หัดบอกกันบ้างเลยว่า.....”

ไม่ทันที่คุณหญิงปลั๊กสหายแสนดี จะพูดเสร็จก็ต้องศิโรราบแก่รัศมีซากุระซะแล้ว

“ฉันไปทำอะไรให้นายหะ บอกมาดิ”

“เธอทำให้เวทีไฟดับ และเครื่องดนตรีก็ดับด้วย”

เอ่อ ไอ้ดงสายไฟพวกนี้นี่เอง เติร์ทน้อยไร้คำแก้ตัวเจ้าค่ะ

“ขอโทษน่ะ”

“คิดว่าแค่ขอโทษแล้วมันหายเรอะ สิ่งที่เธอทำมันเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้เลวร้าย”

หมอนี่นอกจากอาหารปลามันไปกินรังแตนมารึไง ฉันก็ขอโทษไปแล้วนิ

“แล้วจะให้ฉันทำไงละ บอกมาดิ”

“เป็นเจบี ให้ชมรมดนตรีหนึ่งเดือน”

“เจบีอะไรของนาย”

“เจเนอเรชั่น เบ๊”

“นายเป็นไรป่ะออกัสมันดูเบาไงก็ไม่รู้ แค่เป็นเบ๊เนี๊ยน่ะ”

จะประสาทหรอนาหัวหอม แค่นี้ฉันก็รุสึกซ่วยแล้วมันยังมากกว่านี้ได้อีกเรอะ

“นายจะบ้าหรอ” คิดว่านายเป็นใคร จะได้มาบังคับฉันให้ไปเป็นคนใช้นาย ตาบ้าฝันไปเหอะ

“ไม่มีทาง”ฉันปฏิเสธคำขาด

“ไอ้เติร์ทโว้ย พี่แกได้แฟนแล้ว” ไอ้บักเก้นวิ่งเต้นบัลเล่กระโดเดมี่พรีเย่ อารมณ์ดีมาแต่ไกล ไอ้หน้าด้าน เคยอายบ้างไม๊ค่ะคุณชายเก้นแต่เป็นเรื่องแปลกที่คนอย่างพี่เก้นจะมีใครหน้ามืดมาคบมันเป็นแฟน

“นั่นพี่ชายเธอหรอยัยงั่ง”

คำก็โง่สองคำก็งั่ง เฮ้ยฉันเรียนได้สาม จุด เก้าน่ะเฟ้ยยูโน่ว ทรี ดอจ ไนน์อ่ะ

“อือ” พี่เก้นคือสิ่งเลวร้ายอย่างเดียวในชีวิตฉัน ตั้งแต่เกิดมาไม่เห็นมันจะแกล้งโฟร์ท หรือ ฟิฟเลยมันแกล้งแต่ฉันคนเดียวสวรรค์ ไม่ยุติธรรม

“เติร์ทน้องรักในที่สุดพี่ชายคนนี้ก็หาพี่สะใภ้ให้แกได้แล้ว ฮ่าๆๆ”

มันเป็นเอามาน่ะเนี๊ย แล้วพี่เก้นก็มาช่วยฉันจาก นายอาหารปลานั่นด้วยการบ่นๆๆถึงความเลิศเลอของแฟนมันพร้อมกับลากฉันไปด้วยเอาจริงๆเหอะ ฉันรู้สึกว่านายออกัสอะไรนั้น

มันต้องมีเรื่องกับไอ้พี่เก้นแน่ๆ นายนั่นเงียบไปตั้งแต่พี่เก้นบอกว่าแฟนมันชื่อ ใบหม่อน

ชื่อนี้ไม่เหมาะกับพี่เก้นเลยแหะ หนอนใบชายังว่าไปอย่าง