รักต้องห้ามระหว่างเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย

ลำดับตอนที่ #8 : ความผิดพลาด

***Chapter 8 ความผิดพลาด***



เฮอร์ไมโอนี่กลับมาจาดฮอกมี้ดส์พร้อมด้วยขนมและของเล่นที่เธอซื้อมาฝากรอน  หนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่น่าสนใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เวทย์มนตร์ [ มันหนา 536 หน้า  แต่นั่นถือว่าเล็กสำหรับเฮอร์ไมโอนี่ ] และที่สำคัญยาเสน่ห์ที่เธอได้มาจากโรส  หญิงสาวลึกลับ

เฮอร์ไมโอนี่ได้เจอแฮร์รี่อีกครั้งบนรถไฟกลับไปโรงเรียน  เธอเข้าไปถามเขาและก็พบว่าแฮร์รี่พยายามเตร่ไปตามร้านต่าง ๆ ทั่วฮอกมี้ดส์  แต่เขาไม่เห็นวี่แววของโชเลยไม่แต่น้อย

“ไม่เป็นไรนี่  ยังไงเธอก็ต้องเจอเขาที่โรงเรียนอยู่ดี  ถึงตอนนั้นเธอค่อยหาโอกาสคุยกับเขาก็ได้” เฮอร์ไมโอนี่แนะนำขณะที่แฮร์รี่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง  รถไฟแล่นผ่านทุ่งหญ้าสีเขียวด้วยความเร็วสูง

“ฉันคงทำอย่างนั้นแหละ  ไม่รู้สิ  ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริง ๆ ว่าทำไมต้องพูดถึงเรื่องเซดริกด้วย  แล้วก็ยังพูดเรื่องคนที่เคยชวนเขามาออกเดท  ไม่เห็นต้องมาพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าฉันเลย” แฮร์รี่เล่าให้เธอฟังอย่างหงุดหงิด

“ฉันคิดว่าโชคงมีเหตุผลของเขาแหละแฮร์รี่  เธออาจจะไม่รู้ว่าเขาทำอย่างนั้นไปทำไมแต่นั่นก็คือนิสัยของผู้หญิง” เฮอร์ไมโอนี่พยายามอธิบายให้เขาฟัง  แต่แฮร์รี่ไม่มีทีท่าว่าจะเข้าใจ

“อย่างนั้นหรือ  พวกผู้หญิงชอบทำอะไรที่ไม่มีเหตุผลและยากที่จะเข้าใจหมดทุกคนเลยใช่ไหม” แฮร์รี่ถามอย่างโกรธเคือง  เฮอร์ไมโอนี่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา

“ใช่แฮร์รี่  ผู้หญิงมักจะทำอะไรไม่มีเหตุผลเสมอเลยล่ะ”

.................................................

หลังจากกลับมาจากฮอกมี้ดส์เฮอร์ไมโอนี่ได้พบศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่ห้องโถง  เธอมากำชับกับเฮอร์ไมโอนี่ว่าเธอต้องเดินตรวจบริเวณหลังทานอาหารเย็น  เพราะอาจารย์กลัวว่าเหล่านักเรียนตัวกวนทั้งหลายจะถือโอกาสทดลองสินค้าใหม่ที่พวกเขาเสียคืนนี้เลย

“ฉันคิดว่าเธอควรจะเดินตรวจให้ทั่วนะเกรนเจอร์  และถ้าพบปัญหาอะไรร้ายแรงก็ให้มาตามฉันหรืออาจารย์คนอื่น ๆ มาทันทีนะ” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูด  เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับ

“แล้วอีกอย่าง  ฉันไม่ค่อยเห็นเธอเดินตรวจบริเวณกับมิสเตอร์มัลฟอยเสียเท่าไหร่เลย  และฉันก็คิดว่าฉันอยากให้พรีเฟ็คที่คู่กันร่วมกันทำงานมากกว่านี้เข้าใจไหม” เธอพูดก่อนที่จะเดินไปสั่งงานพรีเฟ็คคนอื่น  เฮอร์ไมโอนี่รับคำอย่างเสียไม่ได้

ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องที่ทางเดินมัลฟอยก็ไม่ได้มาหาเรื่องเธอบ่อยนัก  อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้ทำงานร่วมกับเขาอย่างที่ควรจะเป็น   หรือเป็นเพราะเธอมีรอนกับแฮร์รี่อยู่ด้วยตลอดเวลายกเว้นตอนที่รอนต้องไปกักบริเวณกับซ้อมควิดดิชและแฮร์รี่ต้องไปเรียนการสกัดใจเท่านั้น  มัลฟอยจึงไม่ค่อยกล้าเข้ามาทำอะไรเธอเมื่อเพื่อนทั้งสองอยู่  เขาทำได้เพียงมองพวกเขาทั้งสามมาจากโต๊ะสลิธีรินด้วยสายตาเย็นชาเท่านั้น

หลังจากทานอาหารเสร็จ  รอนต้องไปกักบริเวณกับฟิลซ์ซึ่งเขาดูมีสีหน้าแย่มาก  แฮร์รี่กลับห้องนั่งเล่นรวมไปสะสางการบ้านที่ค้างไว้  เฮอร์ไมโอนี่ไปเดินตรวจบริเวณตามคำสั่งของศาสตราจารย์มักกอนนากัลโดยไม่มีมัลฟอยไปด้วย ไม่เพียงเธอไม่เรียกเขาไปเดินตรวจบริเวณด้วยกัน  แต่เธอยังจงใจหลบหน้าเขาด้วยซ้ำ  เพราะตอนนี้สิ่งที่เธอกลัวรองลงมาจากการสอบ ว.พ.ร.ส. ได้แค่สามวิชาก็คือการอยู่กับมัลฟอยตามลำพัง

เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง  เฮอร์ไมโอนี่ตรวจบริเวณเสร็จเรียบร้อยและไม่พบความผิดปกติใด ๆ เด็กสาวแวะไปที่หอพรีเฟ็คที่ไร้ผู้คนก่อนกลับจากห้องนั่งเล่นรวมเพื่อปฏิบัติตามแผนที่วางไว้

ในหอพรีเฟ็คไม่มีใครอยู่  มีเพียงแสงไฟจากเตาผิงที่ลุกโชนท่ามกลางห้องที่ไร้ผู้คน  เฮอร์ไมโอนี่เดินไปที่โต๊ะขนาดใหญ่ตรงใจกลางห้องที่เธอวางถุงขนมและบัตเตอร์เบียร์ที่ซื้อมาจากฮอกมี้ดส์ไว้  แต่บนโต๊ะนั้นไม่ได้มีแต่ของของเฮอร์ไมโอนี่เท่านั้น  ยังมีขนมและช็อคโกแลตของคนอื่นอีกมาก  ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่เดาเอาว่าวันแห่งความรักอย่างนี้คงมีคนมาสารภาพรักกันและมอบดอกไม้กับช็อคโกแลตให้กันมากมายแน่ ๆ

เด็กสาวหยิบขวดบัตเตอร์เบียร์ออกมาจากถุงและลงมือเปิดฝาของมันออกขวดหนึ่งจากสามขวด  อีกมือหนึ่งของเธอก็ล้วงไปในเสื้อคลุมเพื่อหยิบขวดยาสีชมพูอันเล็ก ๆ ออกมา  เฮอร์ไมโอนี่มองมันอย่างชั่งใจ

การทำเพื่อตัวเองสักครั้ง  คงไม่ถือเป็นความผิดหรอกจริงไหม

เด็กสาวครุ่นคิด  พลางหยิบคู่มือขึ้นมาอ่านกำกับ  มันบอกเธอว่าเธอต้องอธิฐานสิ่งที่เธอต้องการในใจและนำน้ำยาไปผสมกับเครื่องดื่มอะไรก็ได้ให้คนที่เธอต้องการสร้างความสัมพันธ์ดื่ม  

เฮอร์ไมโอนี่ถือขวดแก้วไว้ในสองมือ  เธอกุมมันไว้และหลับตาอธิฐาน

‘ ขอให้เขารักฉัน  ขอให้เขามองฉันบ้าง  ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนหรืออะไรก็ตามที่อยู่ในสายตาของเขาในตอนนี้  แต่เป็นอย่างอื่น  ฉันอยากให้เขาสนใจฉัน  มองฉันฐานะหญิงสาวคนหนึ่ง  และหันมาสนใจฉันบ้าง ’

เฮอร์ไมโอนี่ลืมตาขึ้นหลังจากจบคำอธิฐาน  เด็กสาวมองไปที่น้ำยาในขวดมันยังคงเป็นสีชมพูดังเดิม  และเฮอร์ไมโอนี่ก็เปิดจุกของมันออกและเทน้ำยาสีกุหลาบนั้นลงในขวดบัตเตอร์เบียร์ที่เปิดฝาอยู่

“ก๊อก ๆ ๆ ”



*************************************************



เฮอร์ไมโอนี่เทยาน้ำลงไปเกือบจะหมดขวดแล้ว  แต่เด็กสาวก็ต้องหยุดมือไว้เพราะเสียงที่ดังมาจากทางหน้าต่าง  เฮอร์ไมโอนี่หันไปมอง  นกฮูกตัวหนึ่งกำลังบินอยู่หน้าต่างท่ามกลางแรงลมและหิมะที่โปรยปราย  เธอชะงักมือที่ถือขวดยาทันที  เด็กสาวเอาจุกมาปิดฝาขวดไว้ก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าและค่อยเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรับจดหมาย

นกฮูกหนุ่มขนสีน้ำตาลแกมทองส่งซองจดหมายสีชมพูอ่อนให้เธอ  เด็กสาวเปิดดูก็พบว่ามันเป็นจดหมายจาก  วิคเตอร์  ครัม  ข้างในเป็นการ์ดวาเลนไทน์สีขาวที่ประดับด้วยดอกกุหลาบมากมาย  เมื่อเฮอร์ไมโอนี่เปิดมันดอกกุหลายสด ๆ สีแดงหลายดอกก็พุ่งใส่หน้าของเธอ  พร้อมด้วยข้อความต่อท้ายว่า



ถึง  เฮิร์ม-โอน-นิน-นี่

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ  เฮิร์ม-โอน-นิน-นี่  วันนี้โค้ชให้เราหยุดซ้อมเป็นพิเศษเพื่อให้สมาชิกในทีมพาสาว ๆ ไปเที่ยว  เพื่อน ๆ ผมเขาไปเดทกันหมดเลยเหลือเพียงแต่ผมเท่านั้นที่ไม่รู้จะไปเที่ยวกับใคร  ถ้าคุณอยู่ที่นี่ก็ดีสิครับ  ช่วงผมซ้อมหนักมากจนไม่มีเวลากระดิกตัว  คิดว่าคุณคงใกล้เวลาสอบ ว.พ.ร.ส. แล้วใช่ไหมครับ  และตอนนี้คุณก็คงตั้งใจอ่านหนังสืออยู่แน่ ๆ ผมอยากให้คุณรักษาสุขภาพดี ๆ ด้วยนะครับ  โดยเฉพาะตอนที่อากาศเป็นแบบนี้

รัก

วิคเตอร์  ครัม



เฮอร์ไมโอนี่อ่านจดหมายแล้วก็ยิ้ม  วิคเตอร์ไม่เคยลืมเลยว่าเขาต้องส่งการ์ดให้เฮอร์ไมโอนี่ในโอกาสต่าง ๆ แต่เธอกลับลืมสนิทไปเลยว่าเธอต้องส่งจดหมายให้วิคเตอร์ในวันนี้

“ตายล่ะ  ฉันลืมไปได้ยังไงเนี่ย” เฮอร์ไมโอนี่พึมพำอย่างร้อนรน  นกฮูกหนุ่มที่มาส่งจดหมายบินไปเกาะที่ริมหน้าต่าง  และรอว่าเมื่อไหร่เธอจะส่งจดหมายตอบเจ้านายของมัน “รออยู่นี่ก่อนนะ” เธอพูดกับนกฮูกของวิคเตอร์  แล้วจึงวิ่งปึงปังขึ้นหอนอนไปเพื่อนเขียนจดหมายถึงเขา

.................................................

เดรโก  มัลฟอยเดินเข้ามาในหอพรีเฟ็คด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อนและหนาวจัดเนื่องจากการเดินตรวจบริเวณอันแสนยาวนานท่ามกลางหิมะที่กำลังตกหนักของเขา  แถมศาสตราจารย์มักกอนนากัลยังสั่งให้เขาขึ้นไปตรวจบนหอดูดาวอีกด้วย  เพระว่ากลัวว่าจะมีเด็กขึ้นไปแอบจุดประทัดบนนั้น  และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้มัลฟอยกลับมาในสภาพเช่นนี้

การที่เด็กหนุ่มไม่เลือกที่จะกลับไปที่ห้องนั่งเล่นรวมสลิธีรินทันทีที่เขาปฏิบัติหน้าที่เสร็จ  ก็เพราะเขาไม่ต้องการเจอหน้าแพนซี่  พาร์กินสันอีก  หล่อนเกาะติดเขามาตั้งแต่อยู่ที่ฮอกมี้ดส์แล้ว  และเธอก็ใช้เวลาตลอดทั้งวันพยายามจะให้มัลฟอยบอกรักเธอหรือไม่ก็พาเขาเข้าร้านขายกิ๊ฟชอปเพื่อเลือกซื้อของจุกจิกสีชมพูหวานเลี่ยน  นี่ยังไม่รวมที่แครบกับกอยล์เพิ่งมารายงานเขาว่าแพนซี่หมกตัวอยู่ในหอนอนพยายามจะใช้คาถาเปลี่ยนช็อคโกแลตที่ซื้อมาให้มีหน้าตาเหมือนเธอและมีขนาดเท่าตัวจริงเพื่อมอบให้มัลฟอย  เด็กหนุ่มคงไม่ปลื้มสักเท่าไหร่ถ้าแพนซี่จะมาหาเขาพร้อมกับหอบเอาช็อคโกแลตขนาดเท่าตัวจริงของเธอและบอกเขาด้วยน้ำเสียงหวานเยิ้มว่า

‘ เชิญทานฉันได้เลยนะ  มัลฟอย ’ และนั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่เขาต้องหนีมาหลบที่นี่

มัลฟอยมองไปที่ห้องนั่งเล่นรวมที่ร้างผู้คน  มีนกฮูกตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่หน้าต่างเหมือนรอคอย  ส่วนที่โต๊ะกลางห้องมีถุงขนมและบัตเตอร์เบียร์สองสามขวดวางอยู่  ซึ่งเป็นสิ่งที่แสดงว่ามีคนอยู่ในหอนี้  แต่มัลฟอยไม่แคร์ตราบใดที่เขาคนนั้นไม่ใช่แพนซี่

เด็กหนุ่มเดินไปที่โต๊ะกลางห้องก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมข้าง ๆ อย่างเมื่อยล้า  สายตาของเขาก็กวาดไปที่ข้าวของบนโต๊ะ  และก็ไปสะดุดเข้ากับช็อคโกแลตกล่องเล็ก ๆ และการ์ดใบหนึ่ง



ถึง  มัลฟอย

สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ  ฉันไม่รู้ว่ามันจะน้อยไปหรือเปล่าสำหรับวันที่สำคัญเช่นนี้  ฉันไม่รู้ว่าจะหาเธอที่ไหนเพราะเราไม่ได้เดินตรวจบริเวณด้วยกันอีกต่อไปแล้ว  และฉันก็ไม่เห็นเธอกลับมาที่ห้องนั่งเล่นรวมสักทีฉันก็เลยเอาของขวัญมาวางไว้ให้ก่อน  เป็นของเล็ก ๆ เท่านั้น  และถ้าเธอกลับมาถึงหอเธอคงจะได้รับของขวัญชิ้นใหญ่ที่ฉันเตรียมเอาไว้จริง ๆ

รัก

แพนซี่



มัลฟอยโยนการ์ดทิ้งบนโต๊ะ  เขาหยิบกล่องช็อคโกแลตมาดูและโยนมันตามการ์ดไป  ถึงแม้เขาจะหิวก็ตาม  แต่การที่ต้องเจอแต่ช็อดโกแลตตลอดวันมันทำให้เขาเลี่ยนเอาง่าย ๆ และก็ไม่ใช่แค่แพนซี่เท่านั้น  มัลฟอยยังได้รับช็อคโกแกตจากสาว ๆ คนอื่นมากมาย  แต่แน่นอนล่ะว่าแพนซี่ริบมันไปและโยนลงเตาผิงเสียก่อนที่เขาจะได้เปิดดูว่าใครบ้างที่ส่งมันมาให้เขาเสียอีก

มัลฟอยรู้สึกหนาวและเหนื่อย  การเดินตรวจบริเวณในเวลาและอากาศเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย  โดยเฉพาะเมื่อคนที่ควรจะมาทำงานคู่กับเขาหายตัวไปตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มงาน  มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจและคิดว่าทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึงหลบหน้าเขาบ่อยเสียเหลือเกิน  ตั้งแต่วันที่เขามีเรื่องกับเธอและรอน

ความจริงเขาไม่ได้ตั้งใจพูดรุนแรงกับเธอในวันนั้น  แต่เมื่อเขาเห็นเธออยู่กับเจ้าวีสลีย์ศัตรูคู่อาฆาตของเขาทีไร มันก็ทำให้มัลฟอยอดแค้นเคืองไม่ได้  จนเขาอยากจะสาปมันให้กลายเป็นทากเสียและเหยียบมันให้แบนติดดินเลยด้วยซ้ำ  แต่ถ้าเขาทำเช่นนั้นเธอคงไม่มีวันอภัยให้เขา

ภาพเด็กสาวผมสีน้ำตาลผุดขึ้นมาในสมองของเขาอีกครั้ง  ถึงแม้ว่าแววตาสีน้ำตาลที่มองมาทางเขาจะแข็งกระด้างนักแต่มันก็ไม่พอจะทำให้ภาพของเธอดูน่าหลงไหลน้อยกว่าเดิมเลยสักนิดในสายตาของมัลฟอย  เด็หนุ่มนึกถึงครั้งล่าสุดที่เขาจูบเธอ  ริมฝีปากเนียนนุ่มและกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ มันมากระตุ้นจิตใจของเขาให้เตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน  โดยที่มัลฟอยเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม  แต่เท่าที่รู้เขาอยากจะสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มนั่นอีกครั้ง  อยากจะสัมผัสผิวเนียนนุ่มของเธออีกสักหน  และอยากจะรั้งร่างบางนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขาไม่ให้ไปไหน

“ทำไมต้องเป็นเธอด้วย.....เกรนเจอร์” เด็กหนุ่มพึมพำอย่างสับสน  เขาสะบัดศีรษะแรง ๆ เพื่อไล่ภาพของเธอออกจากสมอง  และสายตาของมัลฟอยก็ไปสะดุดเข้ากับบัตเตอร์เบียร์ขวดหนึ่งที่เปิดฝาทิ้งไว้  ในอากาศหนาวเย็นเช่นนี้มันทำให้เขาอยากหาอะไรอุ่น ๆ ดื่มเป็นที่สุด  มัลฟอยจึงหยิบมันขึ้นมาจากโต๊ะ  

‘ คงเป็นของแพนซี่ล่ะมั้ง ’ เขาคิดเพราะเห็นมันวางอยู่ข้าง ๆ ช็อคโกแลตของเธอ  เธอคงกะจะมาดื่มกับเขาล่ะสินะ  แต่เด็กหนุ่มไม่สนใจความคิดนั้น  เขายกขวดบัตเตอร์เบียร์ขึ้นจรดริมฝีปากทันที



*************************************************

  

เฮอร์ไมโอนี่เดินลงมาจากหอนอนของพรีเฟ็คพร้อมด้วยจดหมายในมือ  เพราะเด็กสาวลืมซื้อการ์ดในวันวาเลนไทน์ให้วิคเตอร์เธอจึงใช้เวทย์มนตร์เสกกระดาษธรรมดาให้มีสีชมพูดสดใส  และมีหัวใจสีแดงติดปีกสีขาวอันเล็ก ๆ บินขึ้นมาทุกครั้งที่มีคนเปิดอ่าน  แต่ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะเดินไปส่งจดหมายให้นกฮูกของวิคเตอร์ สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นร่างของเด็กหนุ่มผมบลอนด์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา  ในมือมีขวดบัตเตอร์เบียร์ที่เขากำลังยกขึ้นจรดริมฝีปาก  เฮอร์ไมโอนี่จำได้ดีว่ามันเป็นบัตเตอร์เบียร์ของเธอ  เด็กสาวชะงักฝีเท้าทันที

“หยุดนะ!!!” เธอตะโกน  มัลฟอยสะดุ้งและสำลักบัตเตอร์เบียร์ออกมาเต็ม ๆ เฮอร์ไมโอนี่รีบย่างสามขุมไปหาเขา

“นายดื่มมันเข้าไปเหรอ!” เธอร้องเสียงแหลม  มัลฟอยยังไม่หายตกใจกับท่าทีของเด็กสาว  เขามองเธออย่างงง ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดบัตเตอร์เบียร์ที่เลอะริมฝีปาก

“ดื่มไม่ได้รึไง  ของเธองั้นเหรอ” มัลฟอยตอบ  เฮอร์ไมโอนี่ตาโต  

“นายดื่มมันเข้าไปไม่ได้นะ  นี่นายดื่มมันเข้าไปแล้วหรือนี่” เธอร้องก่อนจะเข้ามาแย่งขวดบัตเตอร์เบียร์ไปจากมือมัลฟอยโดยที่เด็กหนุ่มไม่ทันได้พูดอะไร  และเมื่อมือของเธอสัมผัสมันเฮอร์ไมโอนี่ก็รู้ว่ามันเป็นเพียงขวดบัตเตอร์เปล่า ๆ ที่เหลือบัตเตอร์เบียร์อยู่ที่ก้นขวดเล็กน้อยเท่านั้น  มัลฟอยดื่มมันไปจนหมดขวด!

“ให้ตายสิ!” เฮอร์ไมโอนี่พึมพำ  ทำท่าจะเป็นลม  เธอรุดไปที่โต๊ะข้าง ๆ ซึ่งมีบัตเตอร์เบียร์สองขวดที่ยังไม่ได้เปิดฝาวางทิ้งไว้

แสดงว่ามัลฟอยดื่มบัตเตอร์เบียร์ขวดที่เฮอร์ไมโอนี่ได้ใส่ยาเสน่ห์ลงไปจนหมด!!!

เมื่อรู้เช่นนั้นเด็กสาวก็รู้สึกอยากจะเป็นลมมากที่สุด  มัลฟอยเพิ่งดื่มยาเสน่ห์ที่เธอตั้งใจจะนำไปให้แฮร์รี่ดื่ม!!!

เฮอร์ไมโอนี่ไม่อยากคิดถึงผลที่จะตามมาเสียเลย  ถ้าเกิดยานี่ออกฤทธิ์จะเป็นไปได้ไหมว่ามัลฟอยจะมาหลงรักเธอ  เด็กสาวคิดอย่างหวาดหวั่น  ในขณะที่เด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังมองเธออย่างสงสัย

“กะอีแค่บัตเตอร์เบียร์ขวดเดียวเท่านั้น” มัลฟอยพูดอย่างไม่ยี่หระ

“ฉันนึกว่ามันเป็นของแพนซี่ต่างหากถึงได้ดื่มมันเข้าไปหน่ะ  แต่ถ้าเธอเสียดายมันนักฉันจะใช้เงินคืนให้เธอก็ได้” เขาพูดพลางล้วงมือเข้าไปกระเป๋าเสื้อคลุม

“มันไม่ใช่อย่างนั้น  ฉันไม่ได้........โอ๊ย!!!” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างหงุดหงิด  มัลฟอยมองเธออย่างงงงวย  

‘ เขาไม่ควรจะดื่มมันเข้าไป  เธอจะปล่อยให้ยาออกฤทธิ์กับเขาไม่ได้ ’

เด็กสาวครุ่นคิด  และทันทีที่เธอตัดสินใจได้เฮอร์ไมโอนี่ก็พุ่งเข้ามัลฟอยทันที

“นายเอามันออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” เฮอร์ไมโอนี่ร้องพร้อมกับเขย่าร่างของเด็กหนุ่ม  มัลฟอยงุนงงกับการกระทำของเธอ “นายต้องเอามันออกมามัลฟอย  เอามันออกมาเดี๋ยวนี้  นายดื่มมันเข้าไปไม่ได้” เธอพูดพร้อมกับจับคอของเด็กหนุ่มเอาไว้  

“เฮ้ย  เป็นบ้าไปแล้วเหรอเกรนเจอร์!” เขาร้อง  ดูตกใจไม่น้อยกับการกระทำของเธอ  มัลฟอยพยายามผลักเฮอร์ไมโอนี่ออกห่าง  ในขณะที่เธอยังคงเขย่าร่างของเขาอย่างไม่ยอมแพ้  ทั้งสองยื้อกันอยู่ครู่หนึ่งมัลฟอยจึงเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้นห้องโดยฉุดร่างของเฮอร์ไมโอนี่ลงไปด้วย!  

บัดนี้ร่างของเด็กสาวอยู่บนร่างของมัลฟอยที่กำลังนอนอยู่บนพื้นห้องอีกที  ดวงตาของทั้งสองสบกันในขณะนั้น  เด็กสาวเพิ่งรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้กับเขามากขนาดนี้เป็นครั้งแรก  ถ้าไม่รวมตอนที่พวกเขาจูบกันสองครั้ง  ทั้งสองรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย  และเฮอร์ไมโอนี่คิดว่าเธอได้ยินเสียงหัวใจของมัลฟอยเต้นในขณะที่เธอกำลังนอนทับหน้าอกของเขาอยู่  

เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงเล็กน้อย  พอ ๆ กับมัลฟอย  ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครขยับตัวดูเหมือนว่าร่างของเฮอร์ไมโอนี่จะแข็งเป็นหินไปชั่วคราว  จนกระทั่งมัลฟอยเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน

“เมื่อไหร่จะลุกไปเสียทียัยเลือดสีโคลน  เล่นทับฉันแบบนี้คิดว่าตัวเบานักหรือไง” เขาพูดกวนประสาท  เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความโกรธ  เธอรีบลุกขึ้นจากร่างของเขาทันที

“เป็นอะไรไปหรือเกรนเจอร์” เขาถามเมื่อเขาลุกจากพื้นได้  ดวงตาสีซีดของเขากำลังจ้องมองเด็กสาว  เฮอร์ไมโอนี่ไม่ตอบ  เธอจงใจหลบใบหน้าสีเข้มของเธอไปให้พ้นสายตาของเขา  เด็กหนุ่มหัวเราะเมื่อเห็นท่าทีของเธอ  

“ฉันหมายถึงเรื่องบัตเตอร์เบียร์” เขาพูด “เธอทำอย่างกับเธอใส่ยาพิษไว้ในนั้นงั้นแหละ” มัลฟอยว่า  เฮอร์ไมโอนี่ชะงักแต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาออกไป

“แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง  เพราะถ้าเป็นยาพิษเธอคงไม่ห้ามฉันไม่ให้กินแน่ ๆ สงสัยจะเป็นยาเสน่ห์มากกว่า” เด็กหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง  เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงไม่กล้าสบสายตาเขา แต่พอเธออ้าปากจะโต้เถียง  มัลฟอยก็ชะงักไปซะเฉย ๆ

เด็กหนุ่มมีท่าทีราวกับพูดไม่ออก  สองมือของเขากุมแน่นที่ลำคอและเริ่มชัก  ดวงตาเบิกกว้าง  ใบหน้าราวกับคนขาดอากาศหายใจ  ในไม่ช้าเขาก็ล้มลงไปดิ้นกับพื้น!



*************************************************



มาอัพแร้ววว  เม้นด้วยเน้อ  นักอ่านทั้งหลาย