รักต้องห้ามระหว่างเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย

ลำดับตอนที่ #7 : ยาเสน่ห์สร้างความสัมพันธ์

***Chapter 7 ยาเสน่ห์สร้างความสัมพันธ์***



พอโรสพูดจบเฮอร์ไมโอนี่ก็หันไปมองหล่อนด้วยท่าทีสงสัยปนระแวง

“คุณหมายความว่ายังไงคะ  ที่บอกว่าคุณเป็นคนพาหนูมาที่นี่” เธอว่า  รู้สึกไม่ใว้ใจหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมาทันที

“ฉันหมายความอย่างที่พูด” โรสตอบสบาย ๆ และจิบน้ำชาเข้าไปอีกอึก

“และฉันก็ไม่แนะนำให้เธอไปไหนเสียด้วยนะจ๊ะ  ฉันว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดี เลย” เธอบอก  เฮอร์ไมโอนี่หรี่ตาลงอย่างสงสัย

“คุณต้องการอะไร” เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยท่าทีระแวดระวัง  มือของเธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าโดยอัติโนมัติ  เพื่อควานหาไม้กายสิทธิ์

“ฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายเธออย่างที่เธอคิดหรอกนะ  เฮอร์ไมโอนี่” โรสพูดราวกับอ่านใจเธอออก  เฮอร์ไมโอนี่มองเธออย่างสงสัย

“ฉันแค่ต้องการจะคุยกับเธอเฉย ๆ เท่านั้น  และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้ชื่อเธอ ฉันรู้ว่าเธอเรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์  มันเป็นเพราะว่าฉันจำเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นเธอถึงได้พาเธอมาที่นี่” เธออธิบายยาวเหยียด

“คงจะดีถ้าเธอช่วยนั่งลงเสียหน่อยนะจ๊ะ เราจะ ๆ ได้คุยกันสะดวกมาขึ้น” โรสพูด  เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าหล่อนไม่ใช่คนที่เธอควรจะไว้ใจ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์อย่างนี้  ในตอนที่หลังสือพิมพ์เพิ่งรายงานว่ามีผู้เสพความตายแหกคุกออกมาเป็นโขยงเมื่อไม่นานมานี้

เมื่อนึกถึงตรงนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็หน้าซีดเผือด  เด็กสาวจ้องไปที่โรสที่สวมเสื้อคลุมสีดำยาวจดพื้นปกปิดร่างกายทุกส่วน  แถมยังมีผ้าคลุมปิดหน้าอีกด้วย  ในตอนแรกเฮอร์ไมโอนี่ก็สงสัยกับการแต่งกายอันแปลกประหลาดของเธอ  แต่ตอนนี้เธอนึกออกแล้วว่าโรสดูเหมือนใคร

เธอดูเหมือนผู้เสพความตาย!

“ดูเหมือนว่าเธอจะดื้อกว่าที่ฉันคิดนะจ๊ะ  ” โรสพูดเรียบ ๆ เฮอร์ไมโอนี่ไม่ขยับ  เธอยืนนิ่งไม่ไหวติง  โรสมองเธอด้วยดวงตาสีดำที่ยากจะอ่านว่าหล่อนกำลังรู้สึกอย่างไร

“ถ้าเธอไม่ยอมทำตามดี ๆ สงสัยว่าฉันคงต้องบังคับเธอเสียแล้ว” หล่อนพูด โบกมือน้อย ๆ เหมือนเชื้อเชิญ  ทันใดนั้นร่างของเฮอร์ไมโอนี่ก็เคลื่อนเข้าไปหาเธอราวกับมีแรงดึงดูด  เด็กสาวพยายามขืนตัวแต่ไร้ประโยชน์  ราวกับมีเชือกล่องหนจำนวนมากมาดึงร่างของเธอให้เข้าไปหาโรสที่กำลังนั่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี  เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า  เด็กสาวหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาทันที

มันยากที่จะบังคับตัวเองเพื่อฝืนแรงดึงดูดนั้นได้  แต่ไม่นานเฮอร์ไมโอนี่ก็สามารถชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่หล่อนได้

“สตูเปฟาย!” เฮอร์ไมโอนี่ร้องพร้อมกับลำแสงสีแดงที่พุ่งเข้าหาหญิงสาว  แต่ก่อนที่มันจะถูกตัวเธอโรสก็ยกมือขึ้นตรงหน้าอกในเชิงห้าม  ลำแสงสีแดงหยุดนิ่งอยู่กับที่!!!

เฮอร์ไมโอนี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ  เท่าที่เธอทราบไม่น่าจะมีพ่อมดแม่มดคนไหนหยุดลำแสงสะกดนิ่งได้ด้วยมือเปล่า  ถ้าเธอไม่นับดัมเบิลดอร์กับลอร์ดโวลเดอร์มอร์เข้าไปด้วย  โรสมองเธอแล้วยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่เธอจะสะบัดมือเป็นครั้งที่สอง ลำแสงสีแดงแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมกับไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่ก็พุ่งจากมือไปหยุดอยู่ตรงหน้าโรส  เธอมองมันอย่างพอใจและเก็บมันเข้าเสื้อคลุม  และนั่นก็เป็นอีกครั้งที่เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกตกใจสุดขีด

“รับรองว่าฉันจะคืนให้เธอแน่นอนจ๊ะ  ถ้าเธอยอมคุยดี ๆ กับฉันบ้าง” เธอว่า  เฮอร์ไมโอนี่ถูกแรงดึงดูดนั้นบังคับให้มานั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามเธออีกครั้ง  เธอมองโรสด้วยแววตาที่บอกไม่ถูกว่าหวาดกลัวหรือชื่นชม

“ฉันขอบอกเธอไว้ก่อนนะจ๊ะว่าฉันไม่ใช่ผู้เสพความตาย” โรสเอ่ยเรียบ ๆ หลังจากที่เฮอร์ไมโอนี่นั่งลงแล้ว “ฉันจึงไม่คิดจะทำร้ายเธอหรือเพื่อนของเธออย่างที่คิดหรอกนะ” เธอบอก  เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าไม่เชื่อเท่าไหร่นัก

“หนูจะรู้ได้ยังไงล่ะคะว่าคุณพูดความจริง” เฮอร์ไมโอนี่ถามตรง ๆ โรสยิ้มน้อย ๆ

“ไม่มีใครรู้หรอกจ๊ะ  เพราะสิ่งที่ไม่แน่นอนที่สุดก็คือคำพูดของคนเรา  เล่ห์ลิ้นของมนุษย์นั้นเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุด” เธอกล่าว  เฮอร์ไมโอนี่มองเธออย่างสงสัย

“แล้วคุณ....” เฮอร์ไมโอนี่กลืนคำถามที่ว่า ‘ คุณต้องการอะไร ’ ลงคอไปเพราะว่าหล่อนได้ให้คำตอบกับเธอมาแล้ว

“คุณหยุดลำแสงสะกดนิ่งได้อย่างไรคะ  เท่าที่หนูรู้ไม่น่าจะมีใครทำได้” เธอถาม

“คำถามที่ดีจ๊ะ” โรสบอก “แต่ฉันตอบเธอไม่ได้  มันซับซ้อนเกินกว่าที่จะอธิบาย  เป็นคำถามอื่นได้ไหมจ๊ะ” เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าผิดหวัง

“เอ่อ  แล้ว  หนูจะกลับฮอกมี้ดส์ได้อย่างไรคะ” เด็กสาวถามสิ่งที่เธออยากรู้ที่สุดรองจากคำถามเมื่อครู่  

“ฉันคิดว่าเธอคงไม่หยุดถามถ้าไม่ได้คำตอบใช่ไหมจ๊ะ  เอาล่ะ  ฉันสัญญาว่าจะพาเธอกลับฮอกมี้ดส์ทันทีที่ฉันคุยธุระกับเธอจบ” โรสว่า  

“แต่ถ้าคุณพาหนูกลับไปช้ากว่านี้หนูจะไม่ทันขึ้นรถไฟกลับโรงเรียนนะคะ แล้วหนูก็คิดว่ามันใกล้เวลาแล้วด้วย” เฮอร์ไมโอนี่แย้ง  เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอย่างร้อนรน  แต่เด็กสาวก็ต้องชะงัก  เพราะว่ามันหยุดเดิน

“นาฬิกาหนูคงเสีย” เฮอร์ไมโอนี่พูด

“นาฬิกาของเธอไม่ได้เสียหรอกจ๊ะ  แต่มันหยุดเดินตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอก้าวเข้ามาที่นี่” โรสแก้ให้ถูกต้อง และเมื่อเธอเห็นสีหน้าที่ไม่เข้าใจของเฮอร์ไมโอนี่ “ที่นี่......เป็นอีกที่ ๆ หนึ่งที่เวลาไม่สามารถรบกวนได้  มันไม่ใช่ที่ฮอกมี้ดส์  ไม่ใช่ที่อังกฤษ  ไม่ใช่ที่ยุโรป  ไม่ใช่ที่ ๆ สมควรจะมีสถานที่จริง ๆ ในโลกใบนี้” โรสลากเสียงยาว  ฟังดูลึกลับ “เพราะที่นี่.....” เฮอร์ไมโอนี่กลั้นใจประโยคต่อไปที่เธอกำลังจะพูด

“เป็นอีกมิติหนึ่ง”



*************************************************



“อะไรนะคะ!” เฮอร์ไมโอนี่กรีดร้องและผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที  แต่โรสยังคงมีท่าทีสบาย ๆ

“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอกจ๊ะ” เธอพูด  ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ดูไม่ออกเลยว่าเธอมันกำลังซีดเผือดเพราะความตกใจหรือกำลังแดงด้วยความโกรธ

“ไม่ต้องตกใจหรือคะ!” เฮอร์ไมโอนี่ร้องเสียงแหลม “คุณพาหนูมา....อีกมิตินึง  แล้วบอกว่าไม่ต้องตกใจ”

“และฉันก็สัญญาว่าจะพาเธอกลับเมื่อเราคุยธุระกันจบแล้ว” โรสย้ำ “ทีนี้เธอพอจะนั่งลงและคุยกับฉันดี ๆ ได้หรือยังจ๊ะ” เธอพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง  เฮอร์ไมโอนี่นั่งลงอย่างเสียไม่ได้  ดูไม่พอใจอย่างมาก

“งั้นก็คุยธุระของคุณมาให้จบเลยดีกว่าค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ว่า “หนูอยากจะกลับไปเสียที” เธอกระแทกเสียง  โรสมองเฮอร์ไมโอนี่อย่างสงบนิ่ง  ดวงตาสีดำทอประกายคล้ายอัญมณีมีค่า  สองมือกุมอยู่บนโต๊ะ

“ความจริงมันยากที่จะเริ่มนะจ๊ะ” เธอเริ่มพูด “ฉันไม่อาจอธิบายให้เธอฟังถึงรายละเอียดและความเป็นมาของเรื่องทั้งหมดได้” โรสถอนใจเบา ๆ สีหน้าของเธอฉายแววหนักใจ  เฮอร์ไมโอนี่มองเธออย่างสงสัย

“ทุกอย่างมันอยู่เหนือความคาดคะเนของฉันไปเสียหมด  และฉันไม่อาจปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่ออีกไป” เธอพูด  มองเลยใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ไปและถอนใจอีกครั้ง  โรสทำอากัปกิริยาราวเธอเป็นคนแก่ที่กำลังใคร่ครวญถึงความหลังทั้ง ๆ ที่เธอดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้าปี

“เอาล่ะ  ฉันจะเตือนเธอออกมาเป็นคำพูดที่เธอเข้าใจนะจ๊ะ” เธอพูดในที่สุด  เอี้ยวตัวมาหาเฮอร์ไมโอนี่มากขึ้น

“อย่าเข้าใกล้ศัตรูของเธอมากเกินไป  เขากำลังจะนำความวิบัติมาให้เธอ  ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตจะเปลี่ยนแปลงไปหมด” โรสกระซิบ  เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้ว  เธอรู้สึกเหมือนกับกำลังอยู่ในชั้นเรียนวิชาพยากรณ์

“หนูไม่เข้าใจค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดตามตรง

“ฉันไม่ได้หวังให้เธอเข้าใจ” โรสพูด “แต่ต้องการให้ทำตามคำเตือนของฉันเท่านั้น” หล่อนกระซิบ

“แล้วทำไมหนูต้องทำด้วยล่ะคะ  ทั้ง ๆ ที่หนูก็ยังไม่เข้าใจมันเลย” เฮอร์ไมโอนี่แย้ง  

“เธอจะไม่ทำเช่นนั้นก็ได้  แต่ถ้าเธอเมินเฉยต่อคำเตือนของฉันผลที่เธอจะได้รับตอบแทนมานั้นช่างใหญ่หลวงนัก” โรสรำพัน “ที่เธอต้องทำก็คืออยู่ห่างจากเลือดบริสุทธิ์ที่เป็นศัตรูของเธอไว้ให้ดี” โรสกำชับ  เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้ว

“ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างสายเลือดที่แตกต่างจะนำมาซึ่งความหายนะที่เธอไม่คาดคิดทีเดียว”



*************************************************



เสียงของโรสยังคงดังก้องอยู่ในสมองของเฮอร์ไมโอนี่ตลอดเวลาที่เธอเดินไปตามถนนในฮอกมี้ดส์  เด็กสาวไม่ว่าตัวเองกลับมาที่นี่ได้อย่างไร  แต่พอเธอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็ยืนอยู่กลางถนนของฮอกมี้ดส์ที่คึกคักไปด้วยผู้คนอีกครั้ง  เธอยกนาฬิกาขึ้นมาดูทันที  และรู้สึกแปลกใจที่ว่ามันบอกเวลาบ่ายสามโมงสิบห้านาที  ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่จำได้ดีว่าตอนที่เธอดูนาฬิกาหลังจากที่ออกจากร้านไม้กวาดสามอันนั้นมันบอกเวลาสามโมงสิบนาที

เฮอร์ไมโอนี่มองไปรอบข้างอย่างแปลกใจ  เธอคิดว่าเธออาจจะละเมอหรือฝันไปอะไรทำนองนั้น  เธออาจจะละเมอไปว่าจู่ ๆ เธอก็หลงเข้าไปในเมืองที่ไร้ผู้คน  ได้พบกับผู้หญิงประหลาดที่ชื่อว่าโรส  และโรสก็ยังมอบอะไรบางอย่างให้เฮอร์ไมโอนี่ด้วย

เด็กสาวตาโตเมื่อนึกถึงตรงนั้น  เฮอร์ไมโอนี่จำได้ดีว่าตอนที่เธอคุยกับโรสเสร็จแล้วและขอตัวกลับ  โรสก็คืนไม้กายสิทธิ์ให้เธอพร้อมด้วยห่อกระดาษเล็ก ๆ ห่อหนึ่ง

“ฉันคิดว่าเธอจำเป็นจะต้องใช้มัน  เพราะฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องในใจและสิ่งนี้อาจจะช่วยเธอได้  ขอเพียงให้เธอใช้มันให้ดีและมันจะไม่มีอันตรายอะไร”

เฮอร์ไมโอนี่ล้วงมือเข้าไปในเสื้อคลุม  เด็กสาวก็พบห่อกระดาษที่โรสมอบให้เธอจริง ๆ ซึ่งมันเป็นหลักฐานแสดงว่าเธอไม่ได้ฝันไป  เธอได้เดินทางไปในอีกมิติหนึ่ง  และได้พบกับโรสจริง ๆ  

เฮอร์ไมโอนี่ฉีกห่อกระดาษออกอย่างอยากรู้  ข้างในเป็นน้ำยาขวดเล็ก ๆ ขนาดใหญ่กว่านิ้วโป้งหน่อยเดียว  ภายในบรรจุน้ำสีชมพูแดงคล้าย ๆ สีของกุหลาบ  เฮอร์ไมโอนี่สงสัยว่ามันจะเป็นน้ำยาอะไร  เด็กสาวหมุนขวดยาไปรอบ ๆ เพื่ออ่านป้ายที่แปะไว้ข้าง ๆ ขวด  มันถูกเขียนด้วยลามมือวิจิตรว่า

‘ ยาเสน่ห์สร้างความสัมพันธ์ ’

.................................................

เฮอร์ไมโอนี่มองมันอย่างงุนงง  เธอไม่นึกว่าโรสจะให้มันมากับเธอทำไม  แต่จู่ ๆ เธอก็นึกถึงคำพูดของ

หล่อนขึ้นมา ‘ เพราะฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องในใจและสิ่งนี่อาจจะช่วยเธอได้ ’

เฮอร์ไมโอนี่กำขวดน้ำยาเล็ก ๆ นั้นไว้ในมือแน่น  โรสรู้ดีว่าเธอมีเรื่องอะไรอยู่ในใจเช่นเดียวกับที่เธอรู้ว่าโรสต้องการให้เธอใช้มันกับใคร  และตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ชักจะแน่ใจแล้วว่าหญิงสาวคนนี้อ่านใจคนออกจริง ๆ

เด็กสาวมองขวดยาในมืออย่างลังเล  จิตใต้สำนึกของความถูกต้องกำลังต่อสู้กับความรู้สึกน่าเกลียดที่มนุษย์มักมีกันทุกคน  และนั่นก็คือความเห็นแก่ตัว

.................................................

ไม่นานนักเฮอร์ไมโอนี่สังเกตว่ามันมีคู่มือเล็ก ๆ แนบมากับน้ำยาด้วย  เด็กสาวคลี่มันออก  เธอเดินไปหาม้านั่งที่ริมถนนและเริ่มอ่าน   เฮอร์ไมโอนี่ใช้เวลาเพียงแป็ปเดียวก็เข้าใจสรรพคุณของน้ำยาตัวนี้ แน่นอนว่ามันมีฤทธิ์เป็นยาเสน่ห์อ่อน ๆ แต่ไม่แรงมากเท่าน้ำยาที่ผสมมนตร์ดำ  มันอาจจะทำให้คนที่คุณรักหันมาสนใจคุณได้แต่ไม่ได้รับรองว่าเขาต้องหันมารักคุณร้อยเปอร์เซ็นต์  เพราะความรักเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนเกินกว่าที่ใช้จะใช้มนตรามาตัดสินได้



‘ น้ำยาเสน่ห์สร้างความสัมพันธ์ไม่ใช่ยาเสน่ห์อย่างที่หลายคนเข้าใจ  มันแค่ช่วยเปลี่ยนแปลงอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตัวของคนที่คุณให้ดื่มยา  มันจะช่วยทำให้ความสัมพันธ์ของคุณกับเขาแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น  แต่แน่นอนว่ามันจะไม่ทำให้เขาหลงรักคุณอย่างหัวปักหัวปำทันทีที่เขาดื่ม  ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวคุณ ถ้าคุณทั้งสองคนเป็นเนื้อคู่กันจริง ๆ ไม่ว่าการเริ่มความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองจะเป็นอย่างไร  จะเป็นคนแปลกหน้า  เพื่อนสนิทที่ไม่เคยหันมามองคุณในสายตา  หรือแม้กระทั่งศัตรูคู่แค้น  คุณทั้งสองก็สามารถลงเอยและเป็นคู่รักกันได้  แต่ถ้าคุณทั้งสองไม่ใช่เนื้อคู่กันน้ำยาตัวนี้จะไม่สามารถช่วยให้เขามารักคุณได้เลย น้ำยานี้ช่วยเพียงทำให้คุณรู้จักกับเขาในอีกด้านหนึ่งที่คุณไม่เคยรู้จักเท่านั้น  อาจจะเป็นด้านที่อ่อนโยนกว่า  เข้มแข็งกว่าเดิม แต่ว่าทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับเวทย์มนตร์เพียงส่วนน้อยแต่สิ่งที่สำคัญคือความรู้สึกที่แท้จริงของคุณและเขาต่างหาก! ’



เฮอร์ไมโอนี่อ่านคู่มือจนจบและเริ่มครุ่นคิด  โรสรู้ถึงเรื่องในใจของเธอดีและต้องการให้เธอใช้ยานี้แก้ปัญหาที่  แต่ในขณะเดียวกันการมอบสิ่งของเช่นนี้ให้เธอมันกลับทำให้เธอลำบากใจไม่น้อย  เพราะเฮอร์ไมโอนี่ต้องบังคับใจตัวเองที่จะไม่ใช้มัน  ซึ่งดูเหมือนจะยากเต็มทน

เด็กสาวชั่งใจ  มองลงไปที่ขวดยาในมือ  ถึงมันจะไม่มีอันตรายใด ๆ ถ้าเธอใช้มันอย่างถูกวิธีตามที่โรสบอกก็จริง แต่มันจะถูกต้องแล้วหรือที่จะครอบครองจิตใจของผู้อื่นโดยใช้มนตราเช่นนี้



‘ มันไม่ผิดหรอก ’ เสียงเล็ก ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของเฮอร์ไมโอนี่

‘มันไม่ผิดหรอกที่เธอจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง  อีกอย่างยานี่ก็ไม่น่าจะมีอันตรายใด ๆ ’ เสียงนั้นแนะนำ

“แต่..........”

‘เธอไม่ได้บังคับให้เขามารักเธอ  แค่ลองดูเท่านั้น  และถ้าเธอกับเขาไม่ใช่เนื้อคู่กันจริง  เธอสองคนก็จะไม่มีวันรักกันได้ ’ มันพยายามเกลี้ยกล่อมเฮอร์ไมโอนี่  เด็กสาวเม้มปากแน่น

“แต่ฉันคิดว่ามันวิธีสกปรกและน่ารังเกียจ  ที่จะทำให้ใครสักคนมารักฉันด้วยเวทย์มนตร์มากกว่าตัวของเขาเอง”

‘ฟังนะ  มันไม่ใช่วิธีการสกปรกถ้าเธอจะทำให้คนที่เธอรักหันมาสนใจเธอบ้าง  แค่หันมาสนใจเท่านั้น  แค่เธอเปิดโอกาสให้ตัวเอง  ให้เธอได้ลองมีความรักซักครั้ง ’

“แต่มันจะไม่เป็นการเห็นแก่ตัวเหรอ  ฉันหมายความว่ามันไม่ถูกต้อง” เฮอร์ไมโอนี่พยายามต่อสู้กับจิตใต้สำนึกของเธอเอง  

‘แล้วมีอะไรบ้างเล่าที่ถูกต้องในโลกนี้  ความจริงความคิดของเธอนั้นเป็นเพียงความเห็นแก่ตัวเล็ก ๆ ไป เลยเมื่อเทียบกับของคนอื่น  เธอไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรือทำอะไรผิดกฎหมาย  เธอแค่ทำเพื่อตัวของเธอเองบ้างเท่านั้น  และการทำแบบนั้นมันไม่ถือเป็นความผิดอะไรเลย ’ เสียงนั้นพูดอย่างชาญฉลาด  เด็กสาวเริ่มลังเล

“แต่ฉัน.....”

‘ฟังฉันนะ  ถ้าเธออยากมีความรักที่เธอหวัง  เธอก็ควรจะใช้ยานี้ซะ  ความปรารถนาของเธอที่เธอฝันมาตลอดห้าปีก็จะได้เป็นจริงเสียที  เธอจะได้มีความสุขอย่างที่เธอหวัง  แต่ถ้าหากเธอไม่ใช้ยานี้  เธอก็จะกลับไปทุกข์ทรมานอย่างเดิม  กลับไปมองคนที่เธอรักที่อยู่ใกล้ตัวเธอเสียเหลือเกินแต่เธอไม่มีสิทธิ์แม้จะสัมผัสเขาเลยแม้แต่น้อย  เพราะว่าสำหรับเขาแล้ว  เธอมีฐานะแค่ ‘ เพื่อน ’ เท่านั้น ’ มันใช้ไพ่ใบสุดท้ายขึ้น  โดยการย้ำเตือนเรื่องฐานะของเธอในสายตาของแฮร์รี่  เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินคำ ๆ นั้น  คำว่า ‘ เพื่อนสนิทที่ไม่เคยหันมามองคุณในสายตา ’ มันช่างทิ่มแทงจิตใจของเด็กสาวเหลือเกิน

‘ ฉันจะให้โอกาสเธอคิดนะ  ฉันคิดว่าเธอคงจะฉลาดพอที่จะทำเพื่อตัวเองบ้าง’ เสียงนั้นพูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเลือนหายไป  ทิ้งให้เฮอร์ไมโอนี่สับสนอยู่กับการตัดสินใจของตัวเอง

.................................................

มือของเด็กสาวกำขวดแก้วเล็ก ๆ ในมือจนแน่น  เธอกำลังนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอยู่  เด็กสาวรู้ดีว่ามันเป็นความผิดหากต้องใช้ยาเสน่ห์กับใครสักคน  แน่นอนว่ามันผิดมาก ๆ โดยเฉพาะในสายตาของเธอ

แต่ถ้าเป็นการทำผิดสักครั้งเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่เธอต้องการล่ะ...........?

มันอาจจะเป็นความผิด  มันอาจจะเป็นวิธีที่สกปรก  แต่ถ้ามันทำให้เธอได้มาในสิ่งที่เธอต้องการซึ่งเธอไม่มีกำลังที่จะขวนขวายเอาเอง

เฮอร์ไมโอนี่หลับตาอย่างครุ่นคิด  ริมฝีปากถูกเม้มจนบางเฉียบ

คงไม่ผิดใช่ไหมที่เธอจะทำอะไรเพื่อตัวเองสักครั้ง

เด็กสาวคิด  มองไปที่ขวดยาที่เธอกำมันไว้ในมือจนแน่น  และเก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อคลุม



*************************************************



เม้นด้วยนะนักอ่านที่รัก  จะถือเป็นพระคุณอย่างสูง  อ้อ  ตอนนี่เดรโกไม่ออกโรงนะจ๊ะ  เอาไว้เป็นตอนหน้าจริง ๆ สัญญา



เห็นเพื่อน ๆ ถามถึงบอร์ดของเรา  ขอโฆษณาหน่อย http://club.yimsiam.com/emma_fanclub

เป็นบอร์ดของเอ็มม่าและของพี่ทอมด้วย  หรือบอร์ดของคู่ เดร+เฮอร์อ่ะ  ว่าง ๆ ก็เข้าไปเยี่ยมบ้างนะพิกเอาฟิคไปลงที่นั่นด้วย