รักต้องห้ามระหว่างเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย

ลำดับตอนที่ #4 : การแก้แค้น

***Chapter 4 การแก้แค้น***



เฮอร์ไมโอนี่พาพวกเขาไปยังหอพรีเฟ็คซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่  โชคดีมากทีเดียวที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์แถมยังเช้าอยู่มาก  ไม่มีเด็กคนไหนที่อยากตื่นขึ้นมาในตอนเช้าที่อากาศหนาวเย็นเช่นนี้  พวกเขาจึงขึ้นไปบนปราสาทได้โดยไม่มีใครเห็น  

หอพรีเฟ็คนั้นมีลักษณะเหมือนหอพักของบ้านต่าง ๆ แต่ต่างกันตรงที่หอพรีเฟ็คกว้างขวางและหรูหรากว่า  ด้านในนั้นเป็นห้องนั่งเล่นรวมที่มีเตาผิงอยู่มุมหนึ่ง  และมีเก้าอี้นวมพร้อมกับโต๊ะเขียนหนังสือวางอยู่รอบห้อง  ถัดไปเป็นห้องอาบน้ำที่แยกเป็นสองฝั่ง  สำหรับหอนอนของพวกพรีเฟ็คนั้นอยู่ชั้นบน

พอพวกเขามาถึงเนวิลล์ก็ขอตัวกลับไปก่อนเพราะเขาต้องการเอาต้นมิมบูลัส  มิมเบิลโทเนียไปให้ศาสตราจารย์เสปราต์ตรวจดู  เนวิลล์ไม่แน่ใจว่าการที่มันปล่อยยางออกมามากขนาดนั้นจะทำให้มันเป็นอะไรรึเปล่า  และเมื่อเนวิลล์ออกจากหอพรีเฟ็คไป  เฮอร์ไมโอนี่ก็หันมาพูดกับมัลฟอย

“คงรู้นะว่าห้องอาบน้ำชายอยู่ทางนู้นน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด  ชี้ไปทางประตูไม้ขัดมันที่อยู่มุมหนึ่งของห้องนั่งเล่นรวม  มัลฟอยไม่ตอบว่าอะไร  เมื่อเห็นเช่นนั้นเด็กสาวก็ตรงที่ห้องอาบน้ำหญิงที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง

ภายในห้องอาบน้ำของพรีเฟ็คนั้นกว้างใหญ่มาก  มีอ่างอาบน้ำที่ใหญ่พอ ๆ กับสระน้ำอยู่กลางห้อง  และอีกมุมหนึ่งก็เป็นที่อาบน้ำแบบฝักบัว  

เฮอร์ไมโอนี่เดินตรงไปที่มัน  เธอเปิดฝักบัวเพื่อชำระร่ายกายทั้ง ๆ ที่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่เพราะต้องการล้างเอายางเหนียว ๆ ที่ติดตามเสื้อผ้าออกไปด้วย  เด็กสาวกดฟองสบู่สีชมพูมาถูตัว  เนวิลล์บอกเธอก่อนไปว่าสบู่เป็นสิ่งที่ล้างยางของต้นมิมบูลัส  มิมเบิลโทเนียออกได้ดีที่สุดรองจากน้ำทับทิม

เมื่อล้างร่างกายจนสะอาดเรียบร้อยแล้ว  เฮอร์ไมโอนี่ก็เดินออกมาจากที่อาบน้ำ  เธอมายืนอยู่หน้ากระจกกำลังจะหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาร่ายคาถาให้เสื้อผ้าของเธอแห้ง  แต่เด็กสาวกลับชะงักเพราะเห็นร่างที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังจากกระจก  มัลฟอยนั่นเอง !



*************************************************



เฮอร์ไมโอนี่หมุนตัวอย่างรวดเร็ว  เธอชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่เด็กหนุ่ม

“นายเข้าทำไม” เฮอร์ไมโอนี่ร้อง “นี่มันห้องน้ำหญิงนะ” มัลฟอยมีท่าทีไม่สนใจ

“ห้องน้ำชายเสีย” เขาตอบเสียงยานคาง  เฮอร์ไมโอนี่มองอย่างไม่เชื่อ

“แล้วห้องอื่น ๆล่ะ  มันจะเสียทุกห้องเลยหรือ” เธอว่า  มือกำไม้กายสิทธิ์แน่น

“เมอเทิลล์จอมคร่ำครวญทำน้ำท่วมห้องน้ำชายหมด  ฉันแค่อยากจะมาขอให้ห้องน้ำเท่านั้น” มัลฟอยพูด  เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างสงสัย  “ลดไม้กายสิทธิ์ลงก่อนได้ไหม” เขาว่า

เฮอร์ไมโอนี่ยอมลดไม้กายสิทธิ์ลง  เธอหันหลังกลับไปดูกระจก  ปล่อยให้มัลฟอยใช้ห้องน้ำตามสบาย  แต่เด็กสาวกลับฉุกคิดขึ้นได้

จะเป็นไปได้อย่างไรที่เมอเทิลล์จอมคร่ำครวญจะสิงอยู่ในห้องน้ำชาย!

เฮอร์ไมโอนี่หมุนตัวกลับ  แต่ช้าไปเสียแล้ว  มัลฟอยกำลังชี้ไม้กายสิทธิ์มาที่เธอ

“เอกซ์เปสลิอาร์มัส!” เขาตะโกน ไม้กายสิทธิ์ของเธอลอยหวือไปอยู่ในมือเขา  เด็กหนุ่มรับมันไว้เก็บมันใส่กระเป๋า  เฮอร์ไมโอนี่มองมัลฟอยอย่างตกตะลึง  เธอเจ็บใจตัวเองที่หลงเชื่อคำโกหกของเขาง่าย ๆ และเปิดโอกาสให้เขาเล่นงานได้เธออย่างง่ายดาย

“ต้องการอะไร” เธอถาม  มัลฟอยยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะร่ายคาถาล็อคประตูและย่างสามขุมมาที่เด็กสาว

“เธอก็น่าจะรู้นี่เกรนเจอร์  ว่าฉันต้องการอะไร” เขาพูด  เฮอร์ไมโอนี่ถอยหลังไปจนติดกำแพง  มัลฟอยก้าวยาว ๆ สองครั้งเขาก็เข้ามาถึงตัวเธอ  เด็กหนุ่มเอามือบีบแขนเธอเอาไว้  เฮอร์ไมโอนี่พยายามสะบัดมันออกแต่เธอไม่อาจสู้แรงของผู้ชายอย่างเขาได้  มัลฟอยเท้าแขนทั้งสองข้างไว้กับผนัง  

“เธอทำฉันแสบมากนะ  ทั้งเรื่องที่ร้านหนังสือแล้วก็เรื่องเมื่อกี๊ด้วย!” มัลฟอยคำราม  ยางของต้นมิมบูลัส  มิมเบิลโทเนียยังคงอยู่บนตัวเขาครบถ้วน  แถมมันยังส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง  

“แล้วนายต้องการอะไร  สาปฉันงั้นเหรอ” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างไม่กลัว  แต่ในใจกลับวิตกอย่างประหลาด  มัลฟอยแสยะยิ้ม

“แน่นอนเกรนเจอร์  ฉันยอมรับว่าฉันคิดอย่างนั้น” มัลฟอยว่า “แต่ฉันยังนึกไม่ออกเท่านั้นเองว่าจะใช้คาถาอะไรกับเธอดี  ให้มันสาสมที่เธอทำกับฉัน!” เขาพูด  แววตาราวโรจน์  หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่แกว่งวูบ  เธอจะไม่ยอม  ไม่ยอมให้เขามาทำร้ายเธออย่างคราวที่แล้วอีกครั้งแน่

พอมัลฟอยพูดจบเฮอร์ไมโอนี่ก็ก้มศีรษะลอดวงแขนของมัลฟอยไปเพื่อหนีจากการกักขังของเขา  แต่เธอไปได้ไม่ไกลนักเด็กหนุ่มก็รวบตัวเธอไว้ได้ทัน

“อย่าคิดหนีเกรนเจอร์” มัลฟอยพูด  คว้าหมับเข้าที่เอวของเด็กสาว  เฮอร์ไมโอนี่ร้องเสียงดัง

“ปล่อยฉัน!” เธอดิ้นอย่างรุนแรง  แต่มัลฟอยก็ไม่ยอมปล่อยเธอเสียที  ทั้งสองต่างยื้อกันไปมาอีกครั้ง  จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่เสียหลักเธอตกตูมลงไปในสระน้ำพร้อมกับมัลฟอย!

เฮอร์ไมโอนี่พยายามว่ายเข้าหาขอบสระเพื่อจะขึ้นจากน้ำ  แต่ก่อนที่เธอจะได้ทำเช่นนั้นมัลฟอยก็คว้าร่างของเธอไว้เสียก่อน  เขาเอามือแข็งแรงบีบลำคอของเธอไว้แน่น

“ฤทธิ์มากนักนะ!” มัลฟอยคำราม  สีหน้าดุดันเพราะความโกรธ  เฮอร์ไมโอนี่พยายามดิ้นรนแต่ไร้ประโยชน์  มือทั้งสองของมัลฟอยบีบคอเธอแรงขึ้นจนเด็กสาวรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ  ในขณะที่มัลฟอยกำลังมองเธออย่างสะใจ  เขาแสยะยิ้ม

“ฉันบอกแล้วไง  ว่าอย่าคิดมาลองดีกับฉัน” มัลฟอยว่า  เขายื่นหน้าเขามามองเฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังดิ้นรนอยู่

“ถ้าไม่มีไม้กายสิทธิ์เธอก็ไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก” เขาว่า  ไม่ยอมปล่อยมือจากลำคอของเธอแม้ว่าเล็บของเฮอร์ไมโอนี่จะจิกข่วนแขนทั้งสองข้างของเขา

เด็กสาวดิ้นรนอย่างทรมาน  น้ำตาไกลซึมดวงตาคู่สวย  มัลฟอยยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอและมองเธอชัดเต็มสองตา  และก็มีอะไรบางอย่างที่ทำให้แววตาของเด็กหนุ่มเปลี่ยนไปจากเดิม!

.................................................

มัลฟอยมองหน้าเด็กสาวในระยะใกล้เช่นนี้เป็นครั้งแรก  แต่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอ

เพราะครั้งแรกที่มัลฟอยสังเกตเห็นก็คือในงานเลี้ยงเต้นรำเมื่อปีก่อน  เฮอร์ไมโอนี่นั้นสวยขึ้นจนเขาจำเธอแทบไม่ได้  มัลฟอยยังจำภาพที่เธอเดินเคียงคู่กับวิคเตอร์  ครัมในงานเลี้ยงได้  แน่นอนว่าเขาเห็นว่าเธอดูสวยมากกว่าผู้หญิงคนใดในงาน  แต่เด็กหนุ่มไม่อยากยอมรับความจริงข้อนั้น

มัลฟอยมองใบหน้าของเด็กสาวตรงหน้าที่เป็นสีชมพูน้อย ๆ เพราะความร้อนจากน้ำที่พวกเขากำลังแช่กันอยู่  ผมของเธอเปียกลู่ไปกับใบหน้า  เช่นเดียวกับเสื้อผ้าของเธอที่ตอนนี้เปียกน้ำและแนบไปกับรูปร่างที่เริ่มเป็นสาวของเธอ  มัลฟอยรู้สึกใจเต้น  มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาดที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร  แต่ที่เขารู้ก็คือมันไม่ควรเกิดขึ้นกับเธอ!

เด็กหนุ่มคลายมือที่บีบคอของเธอออกเล็กน้อย  เฮอร์ไมโอนี่ค่อยรู้สึกว่าอากาศผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอมากขึ้น  ความร้อนและไอน้ำที่พุ่งขึ้นรอบกายทำให้เธอมึนหัว  เช่นเดียวกับมัลฟอย  เขารู้สึกควบคุมตัวเองไม่อยู่  และทันใดนั้นเองเด็กหนุ่มก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากของเขากับริมฝีปากอวบอิ่มของเด็กสาวตรงหน้าทันที!



*************************************************



เฮอร์ไมโอนี่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ  เมื่อเธอรู้สึกตัวมัลฟอยก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้และประทับริมฝีปากร้อน ๆ ลงมาแล้ว  เขากดใบหน้าของเขาแนบเข้ากับเธอ  สองมือที่เคยอยู่ที่ลำคอนั้นเปลี่ยนมายึดร่างของเด็กสาวไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอหนีเขาไปไหน  เฮอร์ไมโอนี่พยายามดันร่างของมัลฟอยออก  แต่เด็กหนุ่มไม่ยอมให้เธอทำเช่นนั้น  จนกระทั่งเขาเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมา

มัลฟอยมองไปที่ร่างของเฮอร์ไมโอนี่  เขารู้สึกสับสนกับการกระทำของตัวเอง  เด็กหนุ่มไม่เข้าใจว่าเขาทำมันลงไปได้อย่างไร  เขาทำแบบนั้นกับเลือดสีโคลนที่เขารังเกียจได้อย่างไร!

แต่ก่อนที่มัลฟอยจะหาคำตอบได้  ฝ่ามือของเฮอร์ไมโอนี่ก็ฟาดเข้ามาที่แก้มขาวซีดจนใบหน้าของเด็กหนุ่มหันไปอีกทาง

“นายมัน....” เฮอร์ไมโอนี่เค้นคำพูดออกมาจากปากอย่างยากเย็น “เลว!” เธอพูด

มัลฟอยลูบแก้มที่ตอนนี้มีรอยมือแดง ๆ ของเฮอร์ไมโอนี่ประดับอยู่  แววตาสีซีดที่เคยฉายแววสับสบแปรเปลี่ยนเป็นโกรธเคือง  เขาพุ่งใส่เธอทันที

“เธอกล้าตบฉันหรือเกรนเจอร์!” มัลฟอยคำราม  คว้าร่างของเด็กสาวไว้แน่น เฮอร์ไมโอนี่ร้องด้วยความตกใจเมื่อเด็กหนุ่มกดร่างของเธอไว้กับผนังสระ  แต่เธอพยายามทำท่าทีนิ่งเฉย

“ฉันกล้าทำอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว” เธอพูดอย่างไม่เกรงกลัว “เพราะมันเป็นการกระทำที่เหมาะกับคนเลว ๆ อย่างนาย!” เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน  มัลฟอยรู้สึกเดือดดาล  แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรก็มีเสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นจากประตูห้อง

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างเกรง ๆ ตามด้วยเสียงที่ดังขึ้นอย่างไม่แน่ใจ

“ใครอยู่ในนั้นน่ะ  เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงนั้นถามขึ้น  มัลฟอยหยุดการกระทำของเขาทันที ทั้งสองต่างหันไปมองที่ประตูห้อง “ถ้าไม่ตอบฉันจะเข้าไปแล้วนะ” เสียงนั้นพูด  ทั้งสองมองหน้ากัน  พยายามคิดหาทางออก  และเฮอร์ไมโอนี่ก็ตัดสินใจจับมัลฟอยกดลงไปในสระน้ำทันที!

.................................................

“อาโลโฮโมร่า!” คาถาได้ถูกร่ายขึ้น  พร้อมกับประตูที่เปิดออก  เผยให้เห็นร่างของปัทมา  พาติล  พรีเฟ็คบ้านเรเวนคลอ  และเมื่อเธอเห็นว่าใครอยู่ในห้องน้ำ  ปัทมาก็กรีดร้องอย่างตกใจ

“ตายแล้ว  เฮอร์ไมโอนี่  ฉันขอโทษ!” เธอพูดพลางเอามือปิดตาตัวเอง  เพราะคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่กำลังอาบน้ำอยู่

“ไม่ใช่อย่างนั้นปัทมา ดูสิ  ฉันใส่เสื้อผ้าอยู่” เฮอร์ไมโอนี่พูด  ปัทมาเอามือที่ปิดตาออกและลองมองเธอชัด ๆ เธอก็พบว่าเฮอร์ไมโอนี่ใส่เสื้อผ้าอยู่จริง ๆ

“แล้วเธอลงไปทำอะไรนั้นล่ะ” ปัทมาถาม  

“คือ  ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วน่ะ  แต่ฉันลื่นล้มเลยตกลงไปในสระน้ำ” เธอโกหก  ปัทมาพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“อ้อ  งั้นที่ฉันได้ยินเสียงร้องเมื่อกี๊ก็เธอ.ไช่ไหม” เด็กสาวถาม  เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้า

“ใช่  แต่เธอช่วยออกไปก่อนได้ไหม  ฉันอยากจะเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด  ปัทมาก็ทำตามโดยดี  และทันทีที่เธอออกไปจากห้องน้ำ  เฮอร์ไมโอนี่ก็ปล่อยร่างของมัลฟอยขึ้นมา  เขาขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำอย่างรวดเร็ว  เมื่อมัลฟอยได้รับอากาศเพียงพอแล้วเขาก็หันขวับมาที่เฮอร์ไมโอนี่ทันที

“จะฆ่าฉันหรือไงเกรนเจอร์!” มัลฟอยตวาด  ไอค่อก ๆ แค่ก ๆ เพราะว่าเขาสำลักน้ำเข้าไป  

“หรือนายจะให้ปัทมาเห็นว่านายอยู่ในห้องน้ำกับฉันงั้นเหรอ” เฮอร์ไมโอนี่โต้  เธอขยับตัวออกห่างจากมัลฟอยและกำลังจะขึ้นจากสระน้ำ

“ทำไมเธอถึงไม่ร้องให้ใครช่วย” มัลฟอยพูด  มองเธอด้วยแววตาสงสัย  เฮอร์ไมโอนี่ที่ชะงักการกระทำของเธอ

“ทำไมถึงไม่บอกให้พาติลช่วยเธอ  ทำไมถึงไม่บอกเรื่องของฉัน” เขาพูด เฮอร์ไมโอนี่นิ่งอึ้ง  เธอหันมามองมัลฟอยช้า  ๆ

“ก็เพราะว่าฉันไม่อยากให้มันเกิดปัญหาขึ้นไงล่ะ” เธอว่า

“ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ไปถึงอาจารย์  มันไม่ดีทีจะมีปัญหากับเธอตั้งแต่ยังไม่ได้ร่วมงานกัน” เธอให้เหตุผล มัลฟอยขึ้นจากน้ำโดยที่ไม่พูดอะไรออกไป

“แล้วเธอไม่กลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอหรือเกรนเจอร์” มัลฟอยถาม  เฮอร์ไมโอนี่เม้มปากแน่น  พวกเขาทั้งสองขึ้นมายืนอยู่บนขอบสระ  มัลฟอยเสยผมบลอนด์ที่เปียกลู่ขึ้นโดยที่มันไม่มียางเหนียว ๆ ติดอยู่แต่อย่างใด

“ฉัน....” เฮอร์ไมโอนี่อ้ำอึ้ง เธอหาคำตอบให้แก่ตัวเองไม่ได้

“แต่วางใจเถอะ  ฉันจะไม่ทำอะไรเธอตอนนี้หรอก” มัลฟอยว่า  เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างสงสัย

“เพราะว่าฉันยังมีโอกาสอีกเยอะในการแก้แค้นเธอ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มชั่วร้าย “แล้วอีกอย่าง......” เด็กหนุ่มพูด  เอามือมาเชยคางเฮอร์ไมโอนี่

“ฉันก็คิดว่าสิ่งที่ฉันทำวันนี้มันน่าจะคุ้มกับการแก้แค้นแล้วจริงไหม” มัลฟอยพูด  เฮอร์ไมโอนี่สะบัดมือของเขาออกอย่างรังเกียจ  มัลฟอยแสยะยิ้มก่อนที่จะหันหลังกลับเขาหยิบไม้กายสิทธิ์มาร่ายคาถาให้เสื้อผ้าแห้ง  มัลฟอยกำลังจะเดินจากไป  แต่เมื่อเขาเดินมาถึงอ่างล้างหน้าที่มีกระจกตั้งอยู่  เด็กหนุ่มก็หยิบไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่มาวางไว้บนนั้น

“แล้วเจอกันตอนทำงานนะเกรนเจอร์  ฉันหวังว่าตอนนั้นเธอคงจะระวังตัวมากกว่านี้ล่ะ” เด็กหนุ่มหันมาพูดกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินออกจากห้องอาบน้ำไป



*************************************************



เวลาได้ผ่านไปร่วมสัปดาห์หลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้น  ถึงแม้ว่าเฮอร์ไมโอนี่จะต้องทำงานร่วมกับมัลฟอยตามคำสั่งของอาจารย์ แต่เธอก็เสนอให้แบ่งงานที่เธอต้องทำร่วมกับเขาออกอย่างชัดเจน  เช่นแบ่งบริเวณที่ต้องเดินตรวจด้วยกันและงานอื่น ๆ ออกเป็นสองส่วน  ทั้งสองจึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากเท่าที่ควร  แต่นั่นก็เป็นความต้องการของเฮอร์ไมโอนี่

เดือนมกราคมนั้นไม่มีอะไรพิเศษนอกไปเสียจากการไปฮอกมี้ดส์ครั้งต่อไปที่บังเอิญไปตรงกับวันวาเลนท์ไทน์พอดี  ส่วนเรื่องการเรียนต่าง ๆ นั้นก็ยังเหมือนเดิมทุกประการ  อาจจะหนักขึ้นด้วยซ้ำ  เพราะในการเริ่มเทอมใหม่นี้เป็นการย้ำเตือนให้นักเรียนรู้ว่าการสอบ ว.พ.ร.ส. ได้ใกล้เข้ามาถึงแล้ว  ซึ่งมันยิ่งเพิ่มความกดดันให้กับนักเรียนปีห้าทุกคนมากกว่าเทอมก่อนยิ่งนัก  เหล่าอาจารย์มักจะเพิ่มการบ้านให้พวกเขาเป็นเท่าตัว  และคอยเตือนให้พวกเขาปรับปรุงตัวเองและทบทวนบทเรียนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ห้องนั่งเล่นรวมบ้านกริฟฟินดอร์ในวันอาทิตย์นั้นคับคั่งไปด้วยผู้คน  เด็กจำนวนมากต่างมารวมกันที่ห้องนั่งเล่นเพราะไม่อยากออกไปสู้กับอากาศหนาวเย็นภายนอกเท่าไหร่นัก  เฮอร์ไมโอนี่กำลังอ่านหนังสือ ‘ การแปลงร่างชั้นกลาง ’ และพยายามทำโน๊ตย่อเกี่ยวกับคาถาที่ใช้ในการแปลงร่างอยู่  เมื่อเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง  เด็กสาวก็เริ่มเมื่อย  เธอละมือจากม้วนกระดาษตรงหน้าและหยุดพัก

เด็กคนอื่น ๆ ในห้องนั่งเล่นรวมนั้นต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  บางคนเล่นหมากรุก  บางคนก็นั่งทำการบ้าน  เฮอร์ไมโอนี่เหม่อออกไปภายนอกหน้าต่างที่หิมะกำลังโปรยปรายมันจึงทำให้รอบ ๆ ปราสาทดูขาวโพลนไปหมด  จู่ ๆ เด็กสาวก็นึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้  

เรื่องที่เดรโก  มัลฟอยขโมยจูบแรกของเธอไปโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจเลยแม้แต่น้อย!

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นแวบเข้ามาในหัวสมองของเธออีกครั้ง  แต่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่อง  ภาพที่เด็กหนุ่มผมบลอนด์แนบหน้าเข้ามาชิดใกล้และกดริมฝีปากลงมาโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวยังคงไม่ลบเลือนไปจากสมองของเธอ  เมื่อคิดถึงตรงนั้นความโกรธก็พุ่งเข้ามาโดยไม่ทราบสาเหตุ  เฮอร์ไมโอนี่คิดอย่างแค้นเคียง

เธอไม่ได้จูบกับมัลฟอยจริง ๆ เสียหน่อย  และนั่นก็ไม่ถือว่าเป็นจูบด้วย!

เด็กสาวพยายามจะลบเลือนนี้ออกจากหัวสมองและแสร้งทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย

แต่เธอก็รู้ดีว่ามันไม่สามารถเป็นอย่างที่เธอต้องการได้

เสียงดังปึงปังดังขึ้นมาจากสองฝาแฝดวีสลีย์ที่กำลังสาธิตสินค้าใหม่ของพวกเขาตามด้วยเสียงพึมพำอย่างชื่นชมจากเด็กกริฟฟินดอร์ที่เหลือ  เฮอร์ไมโอนี่ย่นจมูกอย่างขัดใจ  พวกเขาทำให้เธอไม่มีสมาธิ!

ทันใดนั้นเองเฮอร์ไมโอนี่ก็ปิดหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ดังฉับ!  เสียงดังจนครุกแชงค์ที่อยู่ข้าง ๆ ร้องอย่างตกใจ  เช่นเดียวกับแฮร์รี่ที่นั่งทำการบ้านอยู่ไม่ไกลนัก  ส่วนรอนนั้นต้องไปซ้อมควิดดิชเพราะการแข่งได้ใกล้เข้ามาแล้ว  ก่อนที่แฮร์รี่จะได้ถามอะไรออกไปเด็กสาวก็รวบหนังสือและข้าวของบนโต๊ะไว้ในอ้อมแขน

“จะไปไหนน่ะ” แฮร์รี่เงยหน้าจากรายงานวิชาปรุงยาของเขา

“ห้องสมุด” เฮอร์ไมโอนี่ตอบห้วน ๆ ก่อนที่จะออกจากห้องนั่งเล่นรวมไป



*************************************************



เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  



ด้วยจิ  นักอ่านทั้งหลาย