เธอคือทาสหัวใจของฉัน [ เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย ]

ลำดับตอนที่ #9 : จดหมายจากนายลูเซียส: The letter from Lucius Malfoy

***Chapter 9 จดหมายจากนายลูเซียส: The Letter from Lucius Malfoy***

  

แสงสีทองสาดส่องมาจากหุบเขาพร้อมกับเสียงนกร้องเป็นสิ่งที่บอกให้เฮอร์ไมโอนี่รู้ว่ายามเช้านั้นได้มาถึงแล้ว  เด็กสาวลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านเมื่อแสงแดดจากหน้าต่างแยงเข้าตา  ก่อนจะปรับสายตาของเธอเพื่อให้รับกับภาพตรงหน้า

แวบหนึ่งเฮอร์ไมโอนี่คิดว่าเธออยู่ในห้องนอนของเธอทางด้านตะวันตกของคฤหาสน์  ดังนั้นเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นใบหน้ายามหลับของเดรโก  มัลฟอยอยู่ในระยะประชิดเด็กสาวจึงหวีดร้องดังลั่นพร้อมกับผลักเขาออกทันที

มัลฟอยงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยเสียงร้องของเฮอร์ไมโอนี่

 “ทำอะไรของเธอน่ะเกรนเจอร์!” เด็กหนุ่มพูดขึ้นอย่างงงงวย  เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเขา  กำลังจะพูดต่อว่า

‘ยังจะมาถามอีก  ก็เห็น ๆ อยู่ว่านายเข้ามาในห้องฉัน!’ แต่เธอก็รีบกลืนคำพูดนั้นลงคอเมื่อเธอได้มองไปรอบ ๆ และพบว่าที่นี่มันไม่ใช่ห้องของเธอ

“ฉัน.........” เฮอร์ไมโอนี่กลายเป็นใบ้ชั่วขณะ  มัลฟอยมองมาทางเธออย่างงง ๆ ผมสีบลอนด์ของเขาดูยุ่งเหยิงเล็กน้อยยามเพิ่งตื่นนอน

“ฉันแค่ตกใจน่ะที่นาย.........มานอนซะใกล้ขนาดนี้” เด็กสาวพึมพำ  ใบหน้าเป็นสีแดง 

มัลฟอยมองเธอด้วยสีหน้าที่บอกว่า ‘เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ’

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่  เมื่อคืนฉันก็นอนกอดเธออย่างนี้” เขาพูดหน้าตาเฉย

 เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าหน้าของเธอร้อนวาบด้วยความโกรธระคนอาย  ราวกับเลือดสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้ารวดเร็วเกินไป

แต่ที่เขาพูดก็จริง  มัลฟอยนอนกอดเธอมาอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  แม้เด็กหนุ่มจะดูพอใจยิ่งนักที่ได้เฮอร์ไมโอนี่มาอยู่ในอ้อมกอดของเขา  แต่เด็กสาวกลับไม่คิดอย่างที่เขาคิดเลยแม้แต่น้อย  แต่ที่เธอยอมตามใจมัลฟอยก็เพียงเพราะเธอสงสารเขาเท่านั้น

แค่ความสงสารเท่านั้น  เธอพยายามย้ำเตือนกับตัวเอง

“เกรนเจอร์” เสียงของมัลฟอยดังขึ้น  เฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังจมอยู่ในห้วงความคิดนั้นสะดุ้งขึ้นแล้วหันไปมองทางเขา 

“ฉันจะไปอาบน้ำ  เธออยากจะไปด้วยกันไหม” มัลฟอยพูดพลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้  เฮอร์ไมโอนี่รีบผลักเขาออกทันที

“ฉันไม่ไป  เชิญนายตามสบายเถอะ!” เธอพูดพลางหันหลังให้เขา 

เด็กหนุ่มยิ้มกับท่าทีเขินอายของเธอและเข้ามาจูบเด็กสาวที่ศีรษะเบา ๆ ก่อนจะหายเข้าห้องน้ำไป

.................................................

มัลฟอยเดินเข้าห้องน้ำไปโดยทิ้งให้เฮอร์ไมโอนี่อยู่คนเดียวภายในห้องนอนที่กว้างขวางของเขา  เด็กสาวสำรวจสิ่งรอบกายไปพลาง ๆ ในระหว่างที่รอมัลฟอยอาบน้ำเสร็จ

ห้องนอนของเด็กหนุ่มถูกตกแต่งอย่างหรูหราและปราณีต  เตียงสี่เสาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางห้อง  ตรงข้ามกับเตียงนั้นเป็นเตาผิงที่ดูเก่าแก่  ถัดไปเป็นชั้นหนังสือที่สูงจรดเพดานซึ่งมันบรรจุหนังสือและของใช้ของเด็กหนุ่มเอาไว้  ตรงสุดมุมห้องนั้นมีไม้กวาดนิมบัสสองพันหนึ่ง  ไม้กวาดคู่ใจของมัลฟอยตั้งอยู่บนแท่นอย่างโดดเด่น 

แต่ที่โดดเด่นกว่าไม้กวาดนิมบัส  กว่าสิ่งอื่นใดในห้องนี้ดูเหมือนจะเป็นรูปวาดเหมือนจริงของเดรโกกับครอบครัวที่ประดับอยู่ตรงฝาผนังห้อง 

ในรูปเดรโกยืนอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อกับแม่ของเขา  ซึ่งดูจากในรูปแล้วเด็กหนุ่มน่าจะมีอายุไม่เกินสิบห้าปี  ใบหน้าและแววตาของเขาถอดแบบมาจากนายลูเซียสผู้เป็นบิดาไม่ผิดเพี้ยน 

ส่วนผมสีบลอนด์ของเขานั้นเฮอร์ไมโอนี่ไม่สามารถบอกได้ว่าเหมือนใครกันแน่  เพราะทั้งพ่อและแม่ของเขาต่างมีผมสีบลอนด์ทั้งคู่

เฮอร์ไมโอนี่ละสายตาจากเดรโกในรูปไปยังนางนาร์ซิสซาผู้เป็นแม่  และเธอก็สังเกตว่าแววตาของนางนาร์ซิสซาไม่ได้ดูเหม่อลอยราวกับไร้วิญญาณดังเช่นที่นางเป็นอยู่ทุกวันนี้  แต่มันแลดูสงบนิ่ง 

และอีกสิ่งหนึ่งที่เด็กสาวสังเกตุได้ก็คือครอบครัวมัลฟอยทุกคนต่างทำหน้าราวกับมีของเหม็นจ่ออยู่ใต้จมูกเมื่อเฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าไปใกล้พวกเขา  เด็กสาวรู้ดีว่าทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนั้น  เพราะพวกเขารังเกียจเลือดสีโคลนเช่นเธอ  เฮอร์ไมโอนี่สังเกตุว่านายมัลฟอยในรูปทำท่าราวกับกำลังปัดแมลงที่มองไม่เห็นอยู่รอบ ๆ ตัวตลอดเวลา  และเขาคงทำเช่นนั้นไปเรื่อย ๆ ถ้าเธอไม่เดินออกไปให้พ้นหน้าเขาเสียที

เฮอร์ไมโอนี่จึงหันหลังให้รูปภาพและเดินกลับไปที่เตียง  พลางนึกในใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะถ้านายมัลฟอยตัวจริงเกิดกลับมาแล้วเห็นว่าเธอมาอยู่ในห้องนอนของลูกชายเขาเช่นนี้

เฮอร์ไมโอนี่จ้องมองประตูอย่างหวาดกลัวราวกับว่าลูเซียส  มัลฟอยจะปรากฏกายขึ้นมาในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง  แต่เด็กสาวก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า  ตอนนี้นายมัลฟอยไม่อยู่ที่คฤหาสน์  เขากำลังออกไปทำงานให้จอมมารและเขาก็ไม่ได้บอกว่าจะกลับมาที่นี่เมื่อไหร่

‘แต่เขาส่งจดหมายกลับมานะ’  เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นในหัวของเฮอร์ไมโอนี่  เด็กสาวตัวแข็งทื่อ 

ใช่  เมื่อวานเดรโกเพิ่งได้รับจดหมายจากพ่อของเขา  และเขาก็มีสีหน้าแปลกไปเมื่อเฮอร์ไมโอนี่ถามถึงมัน  และถ้าจำไม่ผิดเธอเห็นว่าเด็กหนุ่มพับมันใส่ในกระเป๋าเสื้อคลุม!  ซึ่งในจดหมายนั้นอาจจะบอกเธอได้ว่านายลูเซียสจะกลับมาที่นี่เมื่อไหร่  และอาจจะบอกด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรให้เจ้านายของเขาอยู่! 

หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่เต้นรัวเร็วราวกับเสียงกลอง  เธอต้องเอาจดหมายนั้นมาให้ได้  เธอต้องสืบให้ได้ว่าตอนนี้ทางโวลเดอมอร์กำลังดำเนินแผนการอะไรอยู่และเธอจะต้องแอบส่งข้อมูลเหล่านี้ให้เพื่อนรักของเธอรวมทั้งภาคี  และมันคงมีประโยชน์ต่อฝ่ายภาคีมากแน่ ๆ !

‘ทำไมเธอถึงไม่นึกถึงเรื่องนี้มาก่อนนะ!’  เด็กสาวโมโหตัวเอง 

ทั้ง ๆ ที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านของผู้เสพความตายที่ใกล้ชิดกับลอร์ดโวลเดอมอร์อย่างนายลูเซียสแล้วแท้ ๆ แต่ที่เธอทำตลอดเวลาที่ผ่านมานี้คือเอาแต่เป็นห่วงเป็นใยลูกชายของเขามากกว่าเป็นแฮร์รี่เพื่อนรักของเธอ!

ใช่  เฮอร์ไมโอนี่เกือบลืมไปเลยว่า....แม้ว่าเธอจะลืมมันไปแล้วครู่หนึ่งก็เถอะ 

แต่ตอนนี้เธอจำได้แล้วว่าเธอเป็นเพื่อนรักของแฮร์รี่  พอตเตอร์  เป็นคนของภาคี  และเป็นศัตรูของจอมมาร  และใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับลอร์ดโวลเดอมอร์และผู้เสพความตายนั้นล้วนเป็นศัตรูของเธอทั้งหม

รวมทั้งเด็กหนุ่มที่ชื่อเดรโก  มัลฟอยด้วย!

.................................................

เฮอร์ไมโอนี่ตั้งต้นค้นหาจดหมายที่นายลูเซียสส่งมาให้ลูกชาย  แต่ก่อนที่เธอจะได้เริ่มทำเช่นนั้นเธอก็พบทางตันเสียแล้ว  เพราะเด็กสาวจำได้ว่ามัลฟอยพับจดหมายนั้นใส่ลงในกระเป๋าเสื้อคลุมตัวที่เขาใส่นอน

และตอนนี้เสื้อคลุมตัวนั้นก็คงไปอยู่ในห้องน้ำพร้อมกับเด็กหนุ่มเรียบร้อยแล้ว!

เฮอร์ไมโอนี่มองไปยังประตูบานหนึ่งซึ่งเชื่อมต่อไปยังห้องน้ำที่มัลฟอยกำลังใช้อยู่อย่างชั่งใจ  เสียงน้ำที่แว่วเข้าหูมาทำให้เธอรู้ว่ามัลฟอยยังคงอาบน้ำอยู่และเขาคงถอดเสื้อผ้าไว้ในนั้น 

ทางเดียวที่เฮอร์ไมโอนี่จะขโมยมันมาได้ก็คือเข้าไปในห้องน้ำที่มัลฟอยกำลังอาบน้ำอยู่!

‘ไม่มีทางอื่นรึไงนะ!’  เด็กสาวคิดอย่างกลัดกลุ้ม 

แต่เมื่อผ่านการระดมสมองไปชั่วครู่  เฮอร์ไมโอนี่ก็รู้ว่าไม่มีทางอื่นจริง ๆ นอกจากทางนี้  และถ้าเกิดเธอรอให้มัลฟอยอาบน้ำเสร็จมันอาจจะช้าเกินไป  ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตัดสินใจทำลายจดหมายทิ้งทันทีหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จแล้วก็เป็นได้ 

เพราะฉะนั้นเฮอร์ไมโอนี่จึงไม่มีทางเลือกอื่น  นอกจากจะเข้าไปเอามันออกมาตอนนี้เลย!

เสียงน้ำดังแว่วมาจากประตูที่ปิดอยู่อีกครั้ง  เฮอร์ไมโอนี่สูดหายใจลึก ๆ ราวกับเธอต้องการอ็อกซิเจนมากเกินเหตุ  ก่อนจะย่างสามขุมไปที่ประตูบานนั้น

เฮอร์ไมโอนี่จับลูกบิดไว้ด้วยมือที่สั่นเทา  และเปิดประตูออก  เด็กสาวแปลกใจที่มันไม่ได้ล็อกเอาไว้  เธอค่อย ๆ ผลักมันออกช้า ๆ อย่างเกรงกลัว  เสียงน้ำที่มาจากข้างในห้องน้ำค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ เฮอร์ไมโอนี่ตัดสินใจเปิดประตูจนสุดแล้วจึงมองเข้าไปข้างใน

ภายในเป็นห้องน้ำที่กว้างขวางและถูกตกแต่งอย่างหรูหราเช่นเดียวกับห้องนอน  ห้องน้ำถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนคือส่วนอาบน้ำและส่วนสำหรับแต่งตัว  เฮอร์ไมโอนี่เห็นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่เรียงรายกันอยู่ที่ด้านหนึ่งของห้อง  ก่อนจะหันไปอีกด้านซึ่งเป็นส่วนอาบน้ำ

เสียงน้ำดังมาจากห้องอาบน้ำแบบฝักบัวที่ติดกระจกแบบฝ้าเอาไว้  ที่พื้นถัดจากห้องน้ำนั้นเป็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ถูกฝังไว้กับพื้น 

เฮอร์ไมโอนี่เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของมัลฟอยเป็นรูปร่างเบลอ ๆ ผ่านกระจกฝ้า  เธอจึงรีบละสายตาจากมันทันที! 

เด็กสาวรีบเดินไปยังส่วนที่ใช้แต่งตัวอย่างรวดเร็ว  ขณะที่มัลฟอยกำลังยุ่งอยู่กับการล้างแชมพูออกจากผมสีบลอนด์ของเขา  เด็กหนุ่มจึงไม่ทันสังเกตุเห็นว่ามีใครเดินเข้ามาในห้องน้ำ

เฮอร์ไมโอนี่มองไปยังตู้เสื้อผ้าสูงใหญ่ตรงหน้าอย่างจนใจ  และเริ่มค้นทีละตู้  แต่เมื่อเธอเปิดตู้อันแรกสิ่งที่เธอพบก็คือเสื้อคลุมพ่อมดสีดำแขวนเรียงกันเป็นพรืด  แม้แต่ละชุดจะมีแบบที่แตกต่างกันแต่สิ่งเดียวที่เหมือนกันในทุกชุดคือมันเป็นสีดำเหมือนกันหมด

เฮอร์ไมโอนี่หาเสื้อคลุมตัวที่มัลฟอยใส่เมื่อวานอย่างยากลำบากเมื่อชุดทั้งหมดในตู้นั้นล้วนแต่เป็นสีดำ  แต่เด็กสาวก็ฉุกคิดขึ้นได้อย่างหนึ่งว่า  เสื้อผ้าที่แขวนในตู้พวกนี้เป็นเสื้อผ้าที่ซักรีดใหม่เอี่ยม  แต่เสื้อคลุมตัวที่เธอกำลังหาอยู่นั้นเป็นตัวที่มัลฟอยใส่เมื่อคืน  เพราะฉะนั้นมันไม่น่าจะอยู่ปนกับเสื้อผ้าพวกนี่ได้  ที่เธอต้องทำก็คือหาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วต่างหากล่ะ 

เฮอร์ไมโอนี่ลองเปิดตู้ไปทีละอัน  และแน่นอนว่าข้างในนั้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วพร้อมจะให้ใส่ของมัลฟอยทั้งสิ้น  ไม่ว่าจะเป็นชุดคลุมโก้หรูสำหรับใส่ไปงานเลี้ยง  ไปจนถึงชุดสำหรับเล่นควิดดิช

 จนกระทั่งเฮอร์ไมโอนี่ลองเปิดตู้อันสุดท้ายซึ่งมีขนาดเล็กกว่าตู้ปกติ  และที่เด็กสาวพบในนั้นก็คือตะกร้าใส่เสื้อผ้าที่ใช้แล้วของมัลฟอย  ซึ่งมีเสื้อคลุมที่เขาใส่เมื่อวานถูกโยนไว้ในนั้น

เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปคว้าเสื้อคลุมตัวนั้นอย่างดีใจ  และเริ่มล้วงเข้าไปในกระเป๋าของมัน  จนกระทั่งเธอเจอกระดาษแผ่นหนึ่งถูกพับจนยับยู่ยี่อยู่ในนั้น 

เด็กสาวมองมันอย่างคาดหวัง  ก่อนจะคลี่มันออกช้า ๆ แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่มีโอกาสได้อ่านข้อความในนั้น  เพราะสิ่งที่เธอรับรู้หลังจากเธอคลี่แผ่นกระดาษออกก็คือ  เสียงน้ำที่เงียบลง!

…………………………………………………………...

มัลฟอยเอื้อมมือไปปิดผักบัวหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  เด็กหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำและหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่บริเวณนั้นมาพันรอบเอว  ก่อนที่สะบัดศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยผมสีบลอนด์ที่เปียกชุ่มไปมา

เฮอร์ไมโอนี่รีบยัดจดหมายนั้นลงในกระเป๋าทันที !

มัลฟอยเดินจากส่วนที่อาบน้ำมายังส่วนที่เขาใช้แต่งตัว  เสียงฝีเท้าเปลือยเปล่าของเขาที่ย่ำลงบนพื้นหินอ่อนทำให้เฮอร์ไมโอนี่ยิ่งร้อนรน  เพราะอีกไม่นานมัลฟอยก็จะเดินมาทางนี้

และเขาคงแปลกใจไม่น้อยที่พบเธออยู่ในห้องน้ำของเขา!

เด็กสาวรีบยัดเสื้อคลุมของมัลฟอยกลับเข้าไปในตู้ทันที  เสียงฝีเท้าของเด็กหนุ่มเริ่มเข้ามาใกล้เธอมากยิ่งขึ้น  จนเมื่อเฮอร์ไมโอนี่ปิดประตูตู้เสื้อผ้าของเขาลง  มัลฟอยก็โผล่มาจากมุมตู้ในทันที!

 “เกรนเจอร์” เขาพูดด้วยท่าทีแปลกใจเมื่อเห็นเธอ  แต่แล้วสีหน้าของเด็กหนุ่มก็เปลี่ยนไป

“เปลี่ยนใจอย่างนั้นเหรอ” เดรโกพูดด้วยท่าทีกรุ้มกริ่ม  หน้าของเฮอร์ไมโอนี่เปลี่ยนเป็นสีชมพูทันที

“ใครคิดอย่างนั้นกัน!” เธอเถียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ  เด็กหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดูในท่าทีเขินอายของเธอ 

อย่างนี้มันน่าจะแกล้งอีกสักหน่อย!

“ความจริงถ้าเธอเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังไม่สายหรอกนะ” มัลฟอยพูดพลางเดินเข้าไปใกล้เฮอร์ไมโอนี่  ซึ่งเธอพยายามบังคับสายตาไม่ให้มองไปยังเรือนร่างที่เปียกน้ำของมัลฟอย 

“ฉันเปิดน้ำในอ่างไว้แล้ว  ยังไงเราลงไปแช่ด้วยกันไหม” เขาถาม  พลางลูบแก้มเธอเบา ๆ

ร่างกายของเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้ดูผอมบางอย่างที่เห็นภายนอกเลย  เพราะอกที่แข็งแกร่งนั้นเต็มไปด้วยมัดกล้าม  และร่างกายของเขานั้นบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขาได้เติบโตเป็นหนุ่มแล้ว

“ถ้าเงียบก็แสดงว่าตกลง” มัลฟอยพูดพร้อมกับช้อนร่างของเฮอร์ไมโอนี่ไว้ในอ้อมแขน  เด็กสาวสัมผัสได้ถึงกลิ่นสบู่จาง ๆ จากตัวเขา

“อย่านะ  มัลฟอย!  ปล่อยฉันลงเถอะ” เฮอร์ไมโอนี่ร้องเมื่อเด็กหนุ่มอุ้มเธอและก้าวยาว ๆ ไปยังอ่างอาบน้ำ! 

“ไม่ต้องลงหรอก  เดี๋ยวก็จะถึงแล้ว” มัลฟอยพูดอย่างอารมณ์ดี  เขายืนมาหยุดริมขอบอ่าง 

เฮอร์ไมโอนี่จ้องมองเขา  และแววตาของมัลฟอยก็บอกเธอว่าเขาอาจจะจับเธอโยนลงอ่างไปในไม่ช้านี้ก็ได้!

“หยุดนะมัลฟอย  ฉันไม่อยากอาบน้ำ!” เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงสั่น  เพราะถ้าเธอตกลงไปในอ่าง  จดหมายที่อยู่ในกระเป๋าก็ต้องเปียกน้ำไปด้วย!

“ไม่อยากอาบน้ำ  แล้วเธอเข้ามาที่นี่ทำไมล่ะ”  มัลฟอยถาม  ดูเหมือนว่าเฮอร์ไมโอนี่เกิดอับจนคำพูดขึ้นมาชั่วขณะ 

“ฉัน.....ฉันจะเข้ามาบอกนายว่า  ฉันจะลงไปใช้ห้องน้ำข้างล่าง  แล้วเราค่อยเจอกันที่ห้องอาหาร” เฮอร์ไมโอนี่คิดหาเหตุผลจนได้  และเธอก็พูดมันออกไปแล้ว  แม้ว่ามันจะติด ๆ ขัด ๆ ไปบ้างก็ตาม

“ทำไมต้องลงไปใช้ห้องน้ำข้างล่างล่ะ  เธออาบน้ำที่นี่ก็ได้นี่” เด็กหนุ่มพูด 

“เพราะเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้ของฉันอยู่ข้างล่างน่ะสิ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบ

“มัลฟอย  นายช่วยปล่อยฉันลงก่อนได้ไหม” เธอขอ

“ไม่!” มัลฟอยพูดพลางส่ายหน้า

“ฉันจะไม่ปล่อยเธอลงจนกว่า......เธอจะเรียกฉันว่า  ‘เดรโก’ ” เขายื่นข้อเสนอ

“ทำไมฉันต้องเรียกนายว่าอย่างนั้นด้วยล่ะ” เฮอร์ไมโอนี่แย้ง

“เพราะว่าฉันสั่งให้เธอเรียกฉันอย่างนั้นเกรนเจอร์และ.........”

“คนรับใช้ไม่มีสิทธิขัดขืนคำสั่งของเจ้านายใช่ไหม” เฮอร์ไมโอนี่ต่อให้  รู้สึกไม่พอใจนิด ๆ กับความเอาแต่ใจของเด็กหนุ่ม

“แสดงว่าเธอจำได้แล้วนี่” มัลฟอยพูด  พลางกระชับอ้อมแขนที่กอดเฮอร์ไมโอนี่ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม  เด็กหนุ่มมองเด็กสาวในอ้อมแขนราวกับกำลังรอคอยคำพูดของเธออยู่

“ถ้าเธอไม่พูด  ฉันก็ไม่ปล่อยเธอลง” มัลฟอยว่า

“ไม่แน่นะ  ถ้าฉันเกิดโมโหขึ้นมา  ฉันอาจจะจับเธอโยนลงน้ำไปเลยก็ได้” เขาขู่ 

เฮอร์ไมโอนี่รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเลือก

“ก็ได้........เดรโก” เด็กสาวอุบอิบ

“อะไรนะ  ไม่เห็นได้ยินเลย” มัลฟอยพูดพลางยื่นหูเข้ามาใกล้

 “เดรโก” เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังพอจะได้ยิน  แต่มัลฟอยยังคงทำท่าทีว่าเขายังไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดอยู่ดี

“ฉันไม่เห็นได้ยินเลย  พูดดังอีกนิดสิเกรนเจอร์” เขาสั่ง 

เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความโกรธระคนอาย

 “เดรโก!” เธอตะโกนกรอกหูมัลฟอยเต็ม ๆ จนเด็กหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองหูชาไปชั่วขณะก่อนจะปล่อยเธอลงตามสัญญา 

เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกหัวหมุนนิด ๆ เมื่อเธอลงมายืนที่พื้น 

“ฉันไปได้แล้วใช่ไหม” เด็กสาวพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ  มัลฟอยโน้มศีรษะเข้ามาใกล้เธอ

“ได้  แต่เธอแน่ใจนะว่าไม่อยากอาบน้ำกับฉัน” เด็กหนุ่มพูดอย่างเชิญชวน  และก้มลงมาจูบแก้มเธอเบา ๆ

ความอายพรุ่งปรี๊ดขึ้นมาราวกับเลือดที่สูบฉีดมายังใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่  เธอพลักเขาออกทันที!

“ไม่!” เด็กสาวพูดอย่างหนักแน่น  และหันหลังเดินออกจากห้องน้ำไปในทันที  ก่อนที่มัลฟอยจะทำอะไรเธอมากไปมากกว่านี้!

.................................................

เฮอร์ไมโอนี่ตรงไปยังห้องนอนของเธอทันทีที่ออกจากห้องของมัลฟอย  เด็กสาวเดินไปตามระเบียงทางเดินที่ปราศจากผู้คนในคฤหาสน์  ขณะที่มือหนึ่งของเธอกำจดหมายในกระเป๋าไว้แน่น

เสียงหัวใจของเฮอร์ไมโอนี่เต้นเร็วราวกับจังหวะกลอง  เมื่อเธอรู้ว่าเธอกำลังจะได้อ่านจดหมายที่นายลูเซียสเขียนมาหาลูกชาย  เธอกำลังจะได้รู้ว่าตอนนี้นายมัลฟอยกำลังทำงานอะไรให้จอมมารอยู่  เขาถึงได้ไม่กลับมาที่คฤหาสน์นานขนาดนี้ 

และทันทีที่เธอได้ข้อมูลเหล่านี้เด็กสาวก็จะรีบหาทางส่งมันไปให้ภาคีทันที  เพราะเธอรู้ว่ามันคงมีประโยชน์ต่อภาคีเป็นอย่างมากแน่ ๆ   แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจของเธอในครั้งนี้จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่เธอคาดไม่ถึงเลยทีเดียว !

ในที่สุดเฮอร์ไมโอนี่ก็กลับมาถึงห้องของเธอ  ซึ่งเป็นห้องนอนเล็ก ๆ ทางด้านตะวันตกของคฤหาสน์  เด็กสาวเปิดประตูเข้าไปในห้องและตัดสินใจว่าจะนั่งลงบนเตียงและอ่านจดหมายที่เอามาได้เป็นอันดับแรก 

แต่เมื่อประตูเปิดออกเฮอร์ไมโอนี่กลับพบว่ามีใครบางคนอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว

.................................................

“ดีน่า” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเอลฟ์สาวนั่งรอเธออยู่ในห้องนอน 

“เธอมาทำอะไรที่นี่” เด็กสาวถาม 

ดีน่าลุกขึ้นจากเตียง  และเริ่มพูดกับเฮอร์ไมโอนี่ด้วยท่าทีลังเล 

“นายน้อยสั่งให้ดีน่ามาเรียนคุณว่านายน้อยจะรับประธานอาหารเช้าที่สวนเจ้าค่ะ” เอลฟ์สาวพูด 

“ได้สิ  ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างโล่งอก  เพราะแวบหนึ่งเธอกลัวว่ามัลฟอยจะรู้แล้วว่าจดหมายของพ่อเขาหายไป  ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่เป็นคนเดียวที่น่าจะขโมยมันมาได้  เด็กหนุ่มเลยให้เอลฟ์มาเอามันคืนไปจากเธอ

“ถ้าอย่างนั้นฝากเธอบอกมัลฟอยด้วยนะว่าฉันจะตามลงไปเมื่อฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว” เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ได้ค่ะ” ดีน่ารับคำโดยการก้มศีรษะลงต่ำจนจมูกยาว ๆ ของมันแทบจะจรดพื้น  ก่อนที่มันจะหายวับไปพร้อมกับเสียงดังป็อป

ทันทีที่แน่ใจว่าดีน่าออกจากห้องไปแล้ว  เฮอร์ไมโอนี่ก็หยิบจดหมายที่ขโมยมาออกมาจากกระเป๋า  เด็กสาวถือมันไว้ในมือและคลี่มันออกช้า ๆ

แต่จู่ ๆ เฮอร์ไมโอนี่กลับพับจดหมายเก็บตามเดิม

‘เรายังมีเวลาอีกเยอะที่จะอ่านมันน่ะ’ เด็กสาวคิด  ก่อนจะเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า  และซ่อนจดหมายฉบับนั้นไว้ใต้กองผ้าขนหนู  ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนบนสุดขึ้นมาและเดินเข้าห้องน้ำไป

*************************************************