คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Diary_050209 SJM In Chan Part EnD
My Diary
By : PikMiizUChun
วันนี้เป็นวันถ่ายโฆษณา Pepsi วันสุดท้าย ( วันที่ 3 ของการถ่ายทำ )....
และเราก็ได้ตามด้วยแหละ ^^
อันที่จริงเราอยากตามทุกวันเลยนะ.....
แต่ทำไม่ได้เพราะหลายๆเรื่องมันชนกัน
แบบว่าช่วง 1 เดือนที่ผ่านมาเราออกจากบ้านทุกอาทิตย์เลย
และที่ออกจากบ้านไปอ่ะเราไปทำกิจกรรมแบบเกี่ยวกับ Con SM ทั้งนั้น
แม่ก็โกรธนิดหน่อย.....แต่ปาฏิหาริย์สุดๆที่อาทิตย์นี้เราได้ตามพวก M ทั้งอาทิตย์
ยกเว้นวันที่ 4 Feb วันเดียวที่เราไม่ได้ตาม
ไปเรียนแบบเบลอๆ =_= เกือบตายเหมือนกันวันนั้นกลับมาก็นอนท่าเดียว
อิอิ....ฝันเห็นดงบังชินกิกับ M ด้วย กรี๊ด!!! ฝันดีสุดๆ
เอาล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า......
DaY : 05 Feb 09
PlaCe : ChanThaBuRi
ที่เราตามวันนี้เพราะเราอยากกลับบางกอกพร้อม M อยากส่ง M เข้าดุสิตพร้อมกัน
วันนี้เราเดินทางมาถึงเร็วกว่าครั้งแรกนิดหน่อย
ออกจากที่นัดพบ 9 โมงครึ่งถึงที่นั่นประมาณเที่ยง
เราแบบเร่งสุดๆเลยอ่ะ....อารมณ์อยากเจอ M มาก
แต่ดันเจอคนขับรถตู้ที่ไม่ชำนาญทาง ขับรถช้ามาก ( หรือเพราะใจเราเร็วเอง )
เราโกรธตัวเองสุดๆเลยตอนที่ไปถึง....
แบบตอนนั้น M ถอดเสื้อเล่นทรายกันอยู่ที่ริมหาด
ซึ่งถ้ามองจากจุดชมวิวจะมองไม่เห็น
ตอนแรกรถเราอ่ะพาเลยลงไปที่ริมหาด ก็พอเห็นอยู่นะว่ามี FC นั่งส่องกล้องกันพรึ่บพรั่บ
แต่อารมณ์เราอ่ะไม่สนใจเท่าไหร่ อยากเจอ M ให้เร็วที่สุด
นั่งรถย้อนกลับขึ้นไปจุดชมวิว
ที่นั่นเห็นแต่สถานที่ถ่ายทำนะแต่ไร้เงาสุดที่รักอ่ะ
ก็ยังโง่ยืนต่อไป ยังไม่รู้อะไร.....
ทีนี้พวกคนขับรถรับจ้างแถวนั้นก็มาพูดกับพวกเรา
“ตอนนี้พวก M กำลังถอดเสื้อเล่นทรายกันอยู่หน้าหาดโน้น”
เราอ่ะสนใจขึ้นมาทันทีแบบว่าตาโตสุดๆเลย แต่คำพูดพี่แกต่อจากนี้สิ ทำเราไม่เชื่อใจแกก็เลยอดเห็น M ถอดเสื้อเลย
“นั่งไปไหม ? คนละ 10 บาท”
ไอ้เราก็นึกว่าพวกหลอกอยากได้ตังค์ก็เลยเลิกสนใจ
มารู้ทีหลังว่าพี่แกพูดจริง ฮือๆๆ
แต่วันนี้เราว่าตามแล้วดีที่สุดเลย ^^ แบบถ้าไม่ได้ตามคงเสียใจมาก
มากแน่ๆ
ก่อนหน้าที่เราจะมามีการโทรถามคนที่ตามอยู่ที่จันก่อนหน้า
เค้าบอกมาว่า M เล่นโดดยางกับเล่นตีแบทกันด้วย
โหย....ตอนนั้นอยากจะ Jumper ได้
ไม่นาน M ก็เดินกลับมาจากเล่นทราย คราวนี้เราหาที่นั่งดีๆได้ก็มานั่งส่องเลยว่า M ทำไรบ้าง
อย่างแรกก็มาซ้อมๆท่าทางที่จะถ่าย
วันนี้เป็นการถ่ายจริงๆแบบมี Sound ประกอบและไม่ใช่ถ่ายภาพนิ่งเหมือนวันแรกที่ตาม
ถ่ายเป็น MV เลย ^^ มีการออกท่าทาง.......น่ารักดี
Staff บางคนมีแขวนรูป M ไว้ด้วย.....
ตอนแรกเราก็งงว่าแขวนไว้ทำไม? อาจจะชอบ M ก็ได้.....อะไรประมาณนั้น
มารู้ตอนหลังว่าเป็น extra ของ M เป็นตัวที่ต้องมาโพสท่าแทนก่อน
ประจำตำแหน่งให้ M ไรเงี่ย.....จะได้ชัวร์ไงไม่ต้องเสียเวลาอีก
พอเปิดเพลงของ Madonna ปุ๊ปพวก M กับกู๋ก็โยกย้ายท่าทางทันที
โยนขวด Pepsi ไปมา.....ดูคล่องแคล่วมากทั้งๆที่ซ้อมไม่เท่าไหร่เอง
เก่งจริงๆอ่ะ (หรือว่าเค้าถ่ายอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อวานที่แกไม่ได้ตาม )
อันนี้ถ่ายอยู่นานเหมือนกัน
พอเปลี่ยนฉากทีมงานก็มาเซ็ตฉากใหม่นิดๆหน่อยๆพวก M ก็ยังยืนเล่นกันแถวนั้น
แต่.....คยูน่ารักสุดๆอ่ะ ^^
กี้กำลังยืนคุยกับอุ้กซึ่งกี้อ่ะหันตัวมาทางจุดชมวิวที่ FC ยืนส่องอยู่
ตอนนั้นเรากรี๊ดมากเลยและนึกได้ว่าเอาลูกโป่งสีน้ำเงินติดกระเป๋ามาด้วยนี่นา
เราเลยหยิบขึ้นมาเป่าแล้วโบกไปมา
แล้วเหมือนกี้อ่ะจะเห็นนะ สาบานได้เลยว่ากี้เห็น!!!
เพราะมองมาทางเราที่โบกลูกโป่งหลายรอบมาก...
แล้วประทับใจตรงที่กี้แกล้งทำบิดขี้เกียจ( หรือเปล่า? )แต่สายตาและหน้าอ่ะแหงนขึ้นมาทางเรา
เราก็รีบสะบัดลูกโป่งใหญ่เลย อ้าย.......
เริ่มตกหลุมรักหมาป่าแล้วนะ >.<
เออ....ไม่รู้ว่าบอกรึยังนะว่า M ใส่ชุดเดิมซึ่งป๋าก็ยังคงความดำอยู่ 555+
แล้วก็เริ่มถ่ายไปเรื่อยๆซึ่งครั้งนี้มีเพลงประกอบทำให้ M ดูร่าเริงและน่ารักขึ้นมากจากที่มากมายอยู่แล้ว
พอจบตรงนี้วอน ป๋าจำไม่ได้ว่าเฮนรี่ด้วยรึเปล่า....โทษที ก็เดินเข้าไปพัก
ที่จำได้แน่ๆอ่ะมีด๊อง กี้ อุ้กและโจวมี่ที่ยังต้องถ่ายต่อ
ซึ่งพอเพลงมาท่าที่เตรียมไว้ก็ถูกงัดออกมาใช้.....ด๊องเท่ห์และน่ารักได้อีก
ปลาน้อยลื่นมากกับท่าเต้นดูจะเป็นเอกลักษณ์
คิดท่าเองเปล่าก็ไม่รู้แต่เต้นใหม่แต่ละทีท่าไม่เหมือนเดิมสักอัน
มีทำหลุดมือด้วยแต่ก็ยังลื่นเต้นต่อไปด้วย spirit
อืม....น่ารักค่ะ
คยูกี้ก็น่ารักใส่เสื้อยืดสีขาวข้างในทับด้วยเสื้อสีชมพูอ่อนๆ (คิดถึงคนชอบสีชมพูรึเปล่าน้า......)กางเกงสีเหลืองมีเส้นๆออกมาด้านข้างดูคล้ายคาวบอย
เต้นท่าอะไรของคุณโจวเธอก็ไม่รู้แต่ก็นะ.....ดูดีอยู่ดีนั่นแหละ
แต่อุ้กนี่สิ ^^ ชอบเธอเต้นมาก.....แบบว่าอุ้กตัวเล็กอ่ะ
แล้วเต้นๆท่าที่...ยังไงอธิบายไม่ถูกประมาณยกมือยกไม้ขึ้นมาตบไรเงี่ย
ดูน่ารักแบบเด็กๆในความคิดเรา....
ถ่ายไปถ่ายมาก็พัก M ก็เข้ามาเช็กดูมอนิเตอร์แล้วก็สุมหัวกันนั่งเล่นในเต็นท์
อิจฉาผู้หญิงที่เป็นสไตลิสต์มากเลย.....
เหมือนจะชอบไปซับหน้าวอนบ้างคนโน้นคนนี้บ้าง
ซับอยู่นั่นแหละมันทั้งวัน ซับแล้วซับอีก.....ไม่เข้าใจคุณเธอจริงๆ
เพิ่งซับไปเมื่อนาทีที่แล้วยังต้องมาซับอีกหรอ ฮึ่มๆ -_-^
แต่สไตลิสต์นางหนึ่งดูจะสนิทกับอุ้กเหมือนกันแหะ
เห็นเล่นกันบ่อย......
แต่อุ้กกลัวร้อนมากนะสั่งพักปุ๊ปต้องรีบเข้าเต็นท์ตลอด
ผิดกับไอ้ตี๋เมืองจีนเดินไปโน่นนี่ตลอด แบบว่าขอให้ได้โดนแดด ผมยอม.....
แต่รี่ไม่มีท่าทีว่าจะคล้ำให้เห็นเลยแม้แต่น้อยดูจะวิ้งๆตลอดเวลาอยู่ด้วยซ้ำ
แล้วช่วงพักกอง M ก็เดินหายไปไหนไม่รู้ไม่มีใครทราบ.....
เราก็ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป
แล้วฉากที่ชอบอุ้กอีกครั้งก็เป็นฉากนี้แหละ......
อยู่ๆพี่แกก็เดินตัวปลิวกลับมาพร้อมจานใส่ผลไม้ดูแล้วน่าจะเป็นแตงโมนะ
เดินถือมาที่เต็นท์ที่ใช้พักแล้ววางไว้
และเราจำได้ว่าพอเวลาผ่านไปนานโขก็แทบจะไม่มีใครแตะผลไม้ที่อุ้กถือมาเลยสักคน
ซึ่งเราก็นั่งนินทากันอีกนะว่า....อุ้กคงไปปลอกมา ทำให้ไม่มีใครกล้ากิน
555+ ตลกดี
แล้วเราก็เหลือบมองไปทีละคน......
ป๋าน่าสงสัยที่สุดเลย
ป๋าแกเดินปลีกวิเวกไปนั่งที่ริมหาดแล้วโทรศัพท์คุยกับใครไม่รู้ แต่นานมาก......
มั่นใจด้วยว่าไม่ใช่คนไทยแน่ๆที่ป๋าแกคุยด้วย อิอิ....ก็ป๋าพูดไทยเป็นซะที่ไหน
อังกฤษยังลำบากเลย......
มีอยู่ไม่กี่ประเด็นนะที่เราคิดคือ 1. คุยกับหม่าม๊าที่จีน
2. คุยกับ.......ที่เกาหลี
3. โทรหาเพื่อนๆนั่นแหละ (แต่ไมต้องเดินไปคุยกันแค่ 2 คนด้วย? )
อ่ะนะ.....เราคิดได้เท่านี้แหละ
ใครรู้ก็ช่วยบอกทีละกัน......
ป๋าทำตัวน่าสงสัยเนอะ
และมีอีกคนหนึ่งที่สันโดษสุดๆก็คือกี้นั่นเอง.....
เล่นเดินปลีกตัวจากเพื่อนมาตั้งแต่แรกแล้ว ลงไปเดินทะเลสักพักก็นั่งเล่นอยู่ตรงนั้นคนเดียว
แบบอารมณ์เค้าคงชิวๆ ลมเย็นๆพัดโชยมาช่างหลั่นล้าอะไรอย่างนี้
แล้วตี๋ลิ้นจี่แกก็เดินไปเรียกกี้ให้ขึ้นมา แต่กี้แกก็นั่งนั่นแหละยังไม่ลุก
สันโดษจริงๆ
หลังจากนั้นก็ตาเฮนรี่เด่นบ้างแหละ.......ลิ้นจี่ทำตัวน่ารักมากกกกกกกก
ขอบอก........
รี่แกจะมีเก้าอี้ตัว 1 ในกองถ่ายนะที่แกจะหวงมาก
หวงสุดๆถึงขั้นยกติดตูดไปด้วยทุกที่ขณะพักกองอยู่
ตอนแรกยกออกมาจากเต็นท์มานั่งรับลมใกล้ๆเต็นท์นั่นแหละ
สักพักก็ยกติดตูด....ย้ำนะว่าติดตูด ยกไปไกลขึ้นอีกหน่อย อีกหน่อยและอีกหน่อย
มีกางแขนบิดขี้เกียจรับลมอีกนะ....
ตอนนี้อุ้กดูจะนอยๆมากนั่งเล่นเกมด้วยท่าทางที่เบื่อๆ คงเพราะอากาศที่ร้อนด้วยมั้ง
เอ่อ.....ตัดมาตอนที่ถ่ายฉากท้ายๆเลยดีกว่า
ก็ประมาณเกือบ 6 โมงได้.....
ถ่ายไปได้สักพักก็เหมือนว่าจะเลิกเราก็สังเกตว่าเฮนรี่เดินลงไปริมหาดคนเดียว
เพื่อ..............
หยิบไม้มามาขีดๆเขียนๆ
ตอนแรกเป็นตัว S ไอ้เราก็นึกว่าจะเขียนคำว่า SOS
แต่ผิดคาดอ่ะ!!! รี่แกเขียนคำว่า
SJM แล้ววาดหัวใจล้อมรอบปิดท้ายด้วยศรรักปักอก
คนที่ตามพอเห็นว่ารี่เขียนคำว่าอะไรก็พากันปรบมือให้เป็นกำลังใจกับตี๋น้อย
อยากจะบอกว่าไม่ได้มีแต่คนที่ Anti นะยังมีคนที่ชอบรี่อยู่ก็มี
แต่เค้ารัก SJ 13 คนไม่ต้องการคนมาเพิ่มให้มากขึ้น
ELF. ต้องการปกป้อง 13 คนเท่านั้น
ไม่ได้อยากทำร้ายเฮนรี่หรอก สิ่งที่มันดีอยู่แล้วก็ควรปล่อยให้ดีอย่างนั้นเสมอ
เมื่อรักใน 13 คนแล้วคงทำใจได้ยากที่จะมีเพิ่ม
เหอ เหอ ^^ อ่านะคนเขียนเองก็รัก 13 คนแต่ไม่อยากทำร้ายเฮนรี่
รี่เป็นคนมีความสามารถแต่โชคร้ายที่ไม่ได้อยู่ SJ มาตั้งแต่แรกๆ
นั้นล่ะข้อเสียอย่างมหันต์เลย
มาตอนที่ ELF. เชื่อมั่นใน 13 คนไปแล้ว
ง่า T_T เศร้าแทนอ่ะ
แล้วเศร้าที่จำเรื่องวันนั้นไม่ค่อยได้ด้วย.......
เอาเป็นว่ามีฉากที่ประทับใจสุดๆอีกฉากมาเขียนให้อ่าน
ตอนนั้น M คงเข้าใจว่าเลิกกองแล้วมั้งเลยเล่นกันเต็มที่.....
ด๊องจอมแกล้งเริ่มเผยธาตุแท้ ^^
คุณเธอหยิบน้ำแข็งในกองมาใส่หลังคนโน้นคนนี้อย่างสนุกสนาน
แล้วรี่ที่นั่งพักเหนื่อยก็เป็นเป้าหมายที่ดูน่าแกล้งที่สุด ( เพราะคนอื่นๆเค้าหนีคุณเธอกันหมดแล้ว )
ด๊องปีนขึ้นไปบนลัง Pepsi ที่เป็นแบ็คกราวน์เบื้องหลังเฮนรี่ผู้น่าสงสาร
น้ำแข็งเป็นถังเลยนะที่ด๊องเอาขึ้นไปด้วยเตรียมเทใส่น้องเล็ก
โชคยังดีที่เฮนรี่เห็นเข้าก่อนเลยพอหลบทัน
แล้วด๊องที่กลัวความผิดก็รีบลงจากลังหาที่หลบซ่อน
วิ่งเล่นกันน่ารักดี ^^
คราวนี้พวก Staff กับสไตลิสต์เห็นเลยโดนห้าม แล้วเหมือนดุให้ทำความสะอาดด้วยอ่ะ
ประมาณว่าแกทำสกปรกแกต้องทำให้สะอาดไรงั้น
เป็นภาพที่น่ารักและตลกไปในตัวที่เห็นคนทำสกปรกต้องมาทำให้สะอาด
ด๊องทำความสะอาดด้วยความเต็มใจดูท่าไม่ได้โมโหหรือปั้นปึ่งอะไรเลย แถมปัดก้อนน้ำแข็งออกจากถนนหนทางจนเรียบ
ต้องอย่างนี้สิ ลูกปลาน้อยของลูกไก่
อิอิ แอบอึนเฮนิ้สสสนึงงงงง
กรี๊ดดดดดด!!!
เพิ่งเคยเห็น Super Star ทำความสะอาด
แล้วอุ้กผู้มีจิตใจดีก็ช่วยยกเก้าอี้มาซ้อนๆกัน
ส่วนรี่แกก็ยังกลัวว่าจะโดนลูบคมอีกรึเปล่าเลยไปยืนหลบๆหลังลัง
หลังจากทำความสะอาดเสร็จก็ต้องเคลื่อนตัวไปถ่ายอีกโลเกชั่นนึง
อุ้กถือที่ตักปลาไว้ในมือ.......
แต่รู้สึกว่าข้างในจะมีน้ำแข็ง ทุกคนรีบถอยห่างจากอุ้กไปทันที
แต่อุ้กแกคงเล็งสไตลิสต์ไว้แล้วมั้ง (หมั่นไส้ที่เค้าใช้แรงงานรึเปล่า??)
เลยเอากระชอนตักปลาขนาดพอดีหัวโปะลงที่หัวสไตลิสต์คนนั้นแล้วหัวเราะเดินหนีไปเลย
อ้ายยยย.....ตอนนั้นอุ้กดูขี้แกล้งมาก
น่ารักดี ^^ แต่นิสัยไม่ดีเลยนะ.....งิงิ
หลังจากนั้นก็ต้องไปถ่ายอีกฉากที่มุมต้นไม้ ( ซึ่งบังหน้าวอนพอดีเลยอ่ะ )
ถ่ายนานมาก 6 โมงเศษๆได้อ้ะ ฮือๆ แม่จ้าอย่าฆ่าลูกน้า ถ้าลูกถึงบ้าน......
เอาล่ะเอาเป็นว่าถ่ายฉากนี้เสร็จแล้วก็แล้วกัน
ก็ต้องแยกถ่ายเป็น 2 กลุ่มอีกคราวนี้
วอน รี่ อุ้ก ได้ออกมาพัก มานั่งกิน
ซึ่งวอนแกหยิบโน่นนี่กินตลอดอ่ะ
ส่วนอุ้กก็นั่งเล่นมือถืออีกแล้ว
รี่ก็นั่งพักกินน้ำบ้างประมาณนี้........
ทีเนี้ย ก็มีหมาเดินเข้ามา วอนแกหันหลังกินอยู่เลยไม่เห็น
รี่ก็เลยเล่นกับหมาโยนอาหารให้กินด้วยมั้ง ไม่แน่ใจ
คราวนี้พอคุณชายแกหันไปเห็น แกก็มองหมาสิทีนี้
รู้กันใช่มิว่าวอนไม่ชอบสัตว์เท่าไหร่
แต่ไม่คิดว่าแกจะแสดงออกอย่างนั้น แบบไม่ Fake อ่ะว่ารักสัตว์
คุณชายแกจ้องหน้าหมาเลยนะตอนนั้น
แล้วเราว่าหมามันก็หยุดชะงักมองวอนเช่นกัน
คงรู้โดยสัญชาตญาณมันเลยว่าคนนี้ไม่เป็นมิตร
คุณชายเองก็แสดงท่าทางเลยว่าไม่ชอบ แบบว่า......แกอย่าเข้ามาใกล้นะ!!!
แล้วการจ้องตา......ฝ่ายคุณชายเป็นผู้ชนะไป
คงจิ้นกันออกใช่มะ??? เอาเป็นว่าดู EHB ตอนที่คุณชายจ้องอะไรสักอย่างสิ
ที่จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ซึ่งคนตามจำไม่ได้ว่าตอนไหน
แต่คิดว่ามีน้า...... รึเปล่าหว่า 555+
แล้วหมาที่เจอจ้องและเขม็งตามแบบฉบับซีวอนเข้าไปก็เผ่นเลย
คราวนี้เหมือนวอนแกจะรู้ตัว (เมื่อสาย) หยิบผลไม้สีขาวๆ (น่าจะมันแกว) โยนให้หมา
จะเรียกให้มันกลับมา.....ก็ไม่ทันแล้วล่ะคุณชาย
ตอนนั้นฮาซีวอนสุดๆเลย.......
อยากเห็นหน้าซีวอนตอนจ้องกับหมาใกล้ๆจัง
คงตลกน่าดู.......
ถึงเวลาที่ต้องเลิกกองเสียที
พวก M มาโชว์ตัวด้วยการบ๊ายบ่าย ELF. ซึ่งพวกเรารอเวลานี้นานมากกกกก
วอนน่ารักตรงที่คนอื่นๆเค้าไปกันหมดแล้ว
และการ์ดพยายามจะดึงดันตัววอนไป
แต่คุณชายเธอก็ยังฝืนตัวมาโบกมืออีกครั้งก่อนจะเดินไป
เออ......ระหว่างเบรกตอนท้ายๆเราเห็นคุณชายโดนทีมงาน Pepsi รุมของลายเซ็นกันเยอะ
แบบว่าเซ็นต์กันมันบนเสื้อทำงานนั่นแหละ
โอ้!! แม่เจ้า.......
คุณชายเธอก็ Friendly มาก ใครขอเธอก็ให้
อารมณ์ตอนนั้นอยากโดดจากหน้าผาไปให้วอนเซ็นต์บนเสื้อนักเรียนเลย
555+ แต่ยังรักชีวิตอยู่อ่ะนะ เลยได้มานั่งเขียน Diary อย่างนี้
แล้วเราก็พอเห็นนิดๆว่า M ไปเดินหาดนิดหน่อย
แต่ต้นไม่บังเลยมองไม่ค่อยชัด
เลยตัดสินใจกันว่าลงไปข้างล่างริมชายหาดเหอะ เพราะมองตรงนี้ไม่เห็น M แล้ว
พอลงไปก็เห็นแฟนคลับยืนออกันทางเข้าเต็มเลย
ไอ้เราเลยส่องกล้องดูเห็นเสื้ออุ้กวิ้งๆมาแต่ไกล
ตามหลังมาด้วยด๊อง เราเห็นว่าอุ้กอ่ะเดินขึ้นรถบัสนะแต่ด๊องอ่ะเดินลงหาดไป
เราแบบตื่นเต้นมาก กลัวไม่แน่ใจด้วย
เลยตะโกนบอกเพื่อนๆว่าด๊องลงหาด (นี่แกไม่แน่ใจหรอ ?)
แบบว่าตะโกนแค่ขอให้ได้ตะโกน ไม่รู้ว่าจะมีใครตามมารึเปล่า
555+ สรุปคือไม่มีใครตามมาเลย
มีแค่เด็กแถวนั้นที่ไม่รู้ว่าเป็น ELF. รึเปล่าลงมาด้วย
แล้วเราก็ส่องกล้องดู
กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!
ชั้นชอบด๊องนะ ชั้นเห็นด๊อง ดังนั้นชั้นจำด๊องได้
และนั่นคือด๊อง ล้านเปอร์
กางเกงสีเหลือง เสื้อ Pepsi สีขาว
การันตีได้เลยว่ากล้องและสายตาเราดีเต็มร้อย
ตอนแรกส่องดูว่าด๊องทำอะไร.......
ก็เห็นว่าด๊องยืนอยู่แล้วใช้เท้าเขี่ยอะไรเนี่ยแหละ
คราวนี้เราอยากรู้มากว่าปลาน้อยจะทำไรเลยซูม ซูม ซูมเข้าไปถึงที่สุด
ปากก็ตะโกนบอกคนอื่นๆนะว่าด๊องอยู่ข้างล่าง
เดินเล่นที่หาดอยู่นี่.........
แต่ช่างเหอะ ไม่มีใครเชื่อหรือเปล่าไม่รู้เลยไม่มีใครตามลงมา
เอาวะ!!! อุตส่าห์บอกแล้วไม่สนใจ เราก็ไม่สนใจแล้วเหมือนกัน
เราซูมเข้าไปดูดีๆก็รู้ว่าด๊องกำลังเขียนอะไรบนพื้นทรายด้วยเท้า
ใครรู้ว่าด๊องเขียนอะไรช่วยบอกด้วยน้า......พลีสสสส
เขียนไปได้ไม่นาน Staff ก็มาเรียกให้ด๊องขึ้น
ด๊องยังไม่ขึ้นเพราะว่ายังเขียนไม่เสร็จ
พอ Staff ไปได้ไม่นานด๊องก็เขียนเสร็จและเดินขึ้นไป
เราก็รีบขึ้นตามทันส่องเห็นด๊องขึ้นรถอย่างแน่นอน
แล้วเราก็ไปหาเพื่อนและพี่ๆไปเล่าให้ฟังเรื่องเมื่อกี้
ดูทุกคนเจ็บใจนะ แต่ทำไงได้อารมณ์เราตื่นเต้นอ่ะ
ไม่มีกะจิตกะใจไปเรียกใครแบบ แกต้องไปกับชั้น....ชั้นเห็นด๊องลงหาด ไรเงี่ย
ถึงเวลาที่ขบวนรถของ M ต้องเคลื่อนตัวออกจากคุ้ง
พวกเราก็ไปยืนรอหน้าทางออกเป็นแถว
ตอนนั้นมันมืดมากแล้วด้วย
เราเตรียมอุปกรณ์แท่งไฟ ( เจ้าปัญหาเพราะไม่ค่อยติดมาด้วย ) สีแซปไฟล์
มายืนโบกให้ M ประมาณว่าตัวเองเป็นคนโบกไฟเปิดทางให้รถออก
ซึ่งต้องขอบคุณแท่งไฟอันนี้ที่ติดขึ้นมาพอดี
รถคันแรกเป็นรถตู้มี Staff Pepsi นั่งมาด้วย
แต่หมั่นไส้สุดๆเลยไอ้รถตู้คันนึง มันเปิดไฟในรถตู้นะแล้วถอดเสื้อทีมีลายเซ็นวอนมาแปะอวดพวกเราอ่ะ
อ้ากกกกกก......ไม่เคยตายใช่ไหม
แล้วรถคันนั้นก็ผ่านเลยไปทิ้งความอิจฉาริษยาไว้เบื้องหลัง ฮึ่มๆ -_-^
ถึงคราวที่ M ต้องออกจากคุ้งสักที
ใจหายเหมือนกันนะ ออกจากคุ้งคราวนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกรึเปล่า.....
เป็นครั้งแรกที่เรามาจันทบุรีเลยก็ว่าได้
ไม่รู้ว่าถ้า M ไม่ถ่ายที่นี่เราจะได้มารู้จักที่คุ้งวิมารนี้รึเปล่า
ต้องขอบคุณพี่ชายทั้งหลายน้า เออ....ขอบคุณ Pepsi ด้วย
ที่เลือกสถานที่ถ่ายทำที่ไทยทั้งที่เป็นโฆษณา Pepsi ของจีน
ภาวนาให้ออกฉายที่ไทยด้วยเถอะ เพี้ยง!!!
แล้วรถบัสของ M ก็ออกมาเรานึกว่า M จะนั่งอยู่ที่ชั้น 1 เสียอีกเลยมองแบบไม่กระพริบตา
สรุป.....มีแต่เพียง Staff เท่านั้นแหละที่นั่งอยู่ ส่วนชั้น 2 ของรถบัสดันปิดไฟ
แต่พี่ที่ตามด้วยกันบอกว่าเห็นไฟจากโทรศัพท์มือถือส่องออกมาจากชั้น 2
เท่านั้นแหละกรี๊ดแตก......ยังไงล่ะ ประมาณว่า M น่ะอยากให้พวกเรารู้ว่าอยู่บนนี้นะ
เลยขับรถตามกันเป็นขบวน.......
ตลกดีนะ แบบว่ารถที่ตามส่วนมากเป็นรถตู้ทั้งนั้นเลย
รู้เลยว่าตาม M อ่ะ พลังแฟนคลับนี่มันแรงงจริงๆอ่ะ
แล้วช่วงเวลาที่ระทึกใจก็มาถึง...........
แบบว่าทางมันมีโค้งเยอะมากเลยนะทางออกจากคุ้งอ่ะ
แล้วทางออกจริงของคุ้งมีให้เลือกเลี้ยวซ้ายกับขวาใช่ป่ะ......
ทีนี้เราลุ้นให้รถบัสเลี้ยวซ้ายเพื่อกลับกรุงเทพฯ
ส่วนเลี้ยวขวาคือไปมณีจันทร์ โรงแรมที่พัก
แปลว่าถ้าเลี้ยวขวาเนี่ยเราสิ้นสุดการตามเพียงเท่านี้.......
เจอกันอีกทีตอนแถลงข่าวนะพี่ๆ
ง่า......เราอยากกลับกรุงเทพพร้อม M อ่ะ
แล้วอะไรมันจะฮาได้โล่อีกล่ะ เรื่องมันเกิดที่รถเราอ่ะขับช้าเพราะคนขับไม่ชำนาญทางใช่มะ
เลยตามเป็นคันท้ายๆ........
แต่ก็ไม่ได้ห่างมากนะยังพอเห็นบัสอยู่
คราวนี้พอถึงแยกตัดสินซ้ายหรือขวา
กรุงเทพฯ หรือ มณีจันทร์
ดันเกิดไฟแดงขึ้นเสียนี่..........
บัสของ M อยู่หน้าสุดคันแรก แล้วรถตู้ของเราดันเบี่ยงไปทางซ้ายเพื่อจะดูว่าไฟเลี้ยวของบัสไปทางไหน
แหมเบี่ยงทางซ้ายก็ต้องเห็นสิคะว่าไฟซ้ายกระพริบปริบๆอยู่
ด้วยความที่ลุ้นกันเกินเหตุไม่ได้เอะใจเลยว่าเห็นโลกในมุมเดียว
เฮกันทั้งรถ เย้!!!!! M กลับกรุงเทพฯ......
พอถึงคราวเลี้ยวจริงๆเท่านั้นแหละ ฮือๆๆ..... M กลับมณีจันทร์ต่างหาก
แต่พี่คนขับดันพูดมาว่าต้องแวะเติมน้ำมัน
ซึ่ง......ซึ่งปั๊มอ่ะ มันไปทางมณีจันทร์
กริ๊ กริ๊วววววววววววว
เหมือนเป็นการตามต่อนั่นแหละ.....
ตอนแรกถอดใจและ ยังไงก็ต้องเจอในงานแถลงพรุ่งนี้อยู่ดี
แต่รถบัสดันมาติดไฟแดงอีกอ่ะดิ ^^ รถเราก็อยู่ห่างจากบัสไม่เท่าไหร่เอง
อ้ายยยย......แม่เจ้า
ทุกคนค่ะเคยเป็นอย่างนี้ไหม???
ช่วงที่เผลอไม่ได้ตามหรือว่าถอดใจแล้ว.....
แต่สิ่งที่เฝ้าตามมาตลอดอ่ะ กลับอยู่ตรงหน้า
เหมือนแสงสว่างวาบขึ้นมาทันที
ทุกคนบนรถเลยนะตะโกนเลยว่า
“พี่ค่ะ ตามรถบัสคันหน้าไปค่ะ ไปส่ง M เข้าที่พักกัน”
อารมณ์นั้นเปรียบมณีจันทร์เป็นบ้านเลยอ่ะ
เปรียบเป็นกรุงเทพฯ เปรียบเป็นสวรรค์ของคนตามเลย ^^
เอาวะ.....ไม่ได้กลับกรุงเทพฯพร้อมกันก็ขอส่งที่รักเข้าบ้านเถอะ
แปลกใจพี่คนขับเหมือนกัน อยู่ดีๆพี่แกก็เหยียบเสียมิด
จากที่ตามอยู่คันหลังๆกลายมาเป็นคันแรกๆ
จนสุดท้ายเป็นที่ 1 เลยคร้า^^
ได้เทียบข้างกับรถ M ด้วย
กรี๊ดดดด
ลืมบอกไปว่าเพื่อนเรามันใส่ที่คาดผมไฟซีวอนด้วย
แบบว่าพอเปิดทีอานุภาพรุนแรงมากกกกก
ไฟเธอกระแทกตาอ่ะ 555+
แล้วพอรถมันเคียงกัน รถบัสกับรถตู้
เพื่อนเรามันก็ใส่ที่คาดแล้วเปิดไฟ ตอนนั้น Staff หรือทีมงานเกาหลีไม่รู้หันมาเจอก็คงตกใจอยู่
แต่ก็โบกมือให้เราในรถ อิอิ.....จิตใจกระชุ่มกระชวย
ต้องบอก M บ้างแหละน่า......บอกว่า ELF. ตามมาส่งถึงที่พัก
ถึงเวลาที่ M ต้องเข้าที่พักจริงๆแล้ว
รถมันต้องไปยูเทิร์นซึ่งรถบัสมันคันใหญ่ก็ต้องยูเทิร์นลำบาก
ก็อาศัยช่วงนี้แหละแอบส่องว่าพี่ๆอยู่ไหน
อ่า......เราเห็นใครก็ไม่รู้ได้ มองลงมาที่รถเราด้วย (แบบว่ามันมืดอ่ะ พี่ๆไม่เปิดไฟในรถ)
แต่.....555+ เราและเพื่อนอีกคนที่นั่งข้างๆเห็นซีวอนในมุมที่สบายที่สุดด้วยแหละ
คุณชายแกคงเหนื่อยมาก......
เลยนอนเอาขาพาดกับเหล็กข้างหน้าอ่ะ
แบบว่าแกนั่งหน้าสุดเลยไง
เลยยืดขาได้เต็มที่ ^^
ก็เข้าใจว่าพี่ๆเหนื่อย......หลับให้สบายน้า
เราส่งพี่ได้แค่ข้างหน้านี้แหละ เพราะ Pepsi เล่นจองทั้งโรงแรมเลยนี่.......
แต่เป็นการตามที่เรารู้สึกดีมากเลยนะ
เราอยากจะตามพี่ไปเรื่อยๆอย่างนี้ พี่ก็มาเมืองไทยบ่อยๆแล้วกัน
เอาล่ะ....... My Diary ของเราในครั้งนี้ก็ต้องปิดลงเท่านี้
แต่ไม่ได้ปิดอย่างถาวรนะ
ปิดเพื่อจบในสถานที่หนึ่ง เพื่อไปเริ่มในสถานที่ใหม่
ภาวนาให้คราวหน้าถ่ายกันใกล้ๆ ในภาคกลางนี่น้า
Bye Bye ^^
อ่ะๆๆ!!! มี To be Continue อีกนิดหน่อย.....
แบบว่าเขียนอันนี้แทบต้องขุดออกมาจากหัวเลยนะ
เพราะวันนั้นเบลอมาก.....มากถึงมากที่สุด
หลังจากจบคอน SM ไป.....วันที่ 8 Feb 09
วันที่ M ต้องจากเมืองไทยไปทำงานทำการต่อ หึหึ......
เราตื่นแต่ 6 โมงมาอาบน้ำล้างหน้าและเรียกเพื่อนๆให้ขุดตัวออกจากที่นอนแสนสบาย
เพื่อ..... ฮิฮิ ^^ ก็กะมาส่ง M ขึ้นเครื่องไง
แต่ไปรอ M ที่หน้าดุสิตก่อนแล้วค่อยนั่งรถไปสุวรรณภูมิพร้อมกัน......
ไปรอตั้งแต่ 7 โมงกว่ารอถึงประมาณ 9 โมงได้
ถึงได้ฤกษ์เห็น M ออกจากประตูโรงแรม
คนกรี๊ดตรึมอ่ะ.....แทบไม่ต้องรอดูเลยว่าพี่ๆจะออกมาตอนไหน
คือดูได้จากเสียงกรี๊ดดดดด หึหึ.....
เราอ่ะไปยืนรออยู่ที่ถนนตรงรถออก มือก็ถือกล้องนะแต่ตาอ่ะมองไปที่รถ
555+ พอรูปออกมาก็สั่นๆ
แต่ระทึกนะตอนที่รถค่อยๆผ่านตัวไปอ่ะ
เราจ้องเข้าไปในรถเลยว่ามีใครมั้ง.......
เอ่อ.....คนแรกที่เราเห็นและกล้องก็ถ่ายไว้ได้ก็คือ......โจวมี่
ซึ่งยิ้มให้เราด้วย เราก็เอ๋อๆใส่ แบบว่าอยากเห็นด๊องอ่ะ.....
ด๊องอยู่หนายยยยยยยย
รถคันแรกผ่านเลยไป......เห็นเพียงโจวมี่ที่นั่งหลังสุด
และคันที่สอง.....กระจกมืดมาก
เรามองแทบไม่เห็น........แต่!!!
!!!!!!!!!.....
คนที่เราอยากเจอก็โผล่ออกมาซึ่งน่ารักมากอ่ะ
แบบว่าด๊องนั่งหลังสุดแล้วตัวเล็กด้วยมั้งเลยมองเห็นแต่หน้า ตัวเธอถูกเก้าอี้ดูดไว้เลยโผล่มาแค่หัวกับหน้า.......
ตอนนั้นเราเห็นหน้าด๊องวิ้งมาเลยในรถ
หน้าขาวๆ เหมือนอาหมวยสุดๆ ฉายานี้ยกให้เธอเลย
เป็นผู้ชายที่หน้าหวานและหมวยมากๆ ^^
ภาพหมวยในวันนั้นทำเราไม่มีสมาธิไปหลายวัน
แบบว่าพอเผลอปุ๊ปหน้าด๊องตอนนั้นจะโผล่ขึ้นมาทันที
โอ๊ย!!! จะบอกยังไงดีว่าน่ารักมาก
อธิบายไม่ถูก แต่ใจเต้นอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
เออ....เราที่ยืนอยู่บนฟุตบาทถึงขั้นกระโดดลงไปใกล้ๆรถเลย
แต่ไม่ได้บ้าขนาดเอาตัวไปเสียดสีกับรถหรอกนะ หึหึ.....ไม่แน่พออ่ะ
แต่ตัวเราห่างจากด๊องประมาณ 2 ก้าวขาสั้นๆเองนะ
ความรู้สึกเหมือนโดนดูดวิญญาณไปเลยอ่ะ
อิอิ.....แล้วรถก็แล่นออกไป
เรารีบไปเรียกคนขับ Taxi ที่รอเราอยู่บอกให้ลุงแกตามไป
ซึ่งต้องมาเสียค่าที่จอดบ้าบอให้กับดุสิต
ซึ่งเราไม่รู้มาก่อนเลย แต่ก็ต้องยอมจ่ายไป......
ขอบ่นหน่อยเหอะสักนิด......
พนักงานที่เก็บเงินเราอ่ะ บอกว่าค่าจอด 120 แต่ทำไมเอาตังค์เราไปตั้ง 180 ไม่ทราบ
เรามั่นใจเลยนะว่าหูไม่ได้ฝาดได้ยิน 120 จริงๆซึ่งเพื่อนเราก็ได้ยินด้วย
ฮึ่มๆๆ มันเคืองสุดๆ -_-^
ทำให้เราตาม M ไม่ทันยังต้องมาเสียตังค์ (เพิ่ม) อีก
เคืองค่ะ.........
พอไปถึงก็ไปยืนรอแบบไม่รู้อะไรเลย.....
สุดท้ายเลยโทรถามผู้รู้ที่ตามอีกคันหนึ่ง ซึ่งเค้าบอกว่า M เข้าไปแล้ว แล้วเข้าห้องรับรองพิเศษด้วย
ซึ่งหมดสิทธิ์ตามแล้ว.......
แต่เราดันทุลังวิ่งไปที่ห้องรับรองพิเศษ.....
ตอนนั้นเราปวดขาด้วยแหละแบบตามมาหลายวันแล้ว
............แต่ตอนวิ่งอ่ะลืมเจ็บไปเลย
ความรู้สึกแบบว่าอยากเห็น M ไม่อยากจากกันแบบนี้
ทำให้ลืมขาที่เจ็บไปเลย 555+ ก็ตลกดี
ไปถึงก็เจอคนยืนอยู่ไม่มากนัก......
เอาเป็นว่ามีคนเห็น M กำลังจะไปแล้วจริงๆ ซึ่งต้องนั่งรถของสนามบินไปขึ้นเครื่อง
แต่พวกเราที่อยู่ข้างนอกต้องลงทุนนอนราบกับพี้นเพื่อจะได้เห็น M แม้สักนิด
การ์ดหัวเราะเลยอ่ะ.....เคืองอ่ะ หัวเราะไมหะ!!!
แต่เราก็ได้เห็นวอนกับใครไม่รู้เสื้อลายๆขาวดำ
เอ่อ....เท่านี้ก็พอใจแล้ว
(.....เราแค้นสุดๆเลยล่ะ อุตส่าตื่นแต่เช้า..... ฮือๆ แต่ได้เห็นด๊องในระยะใกล้ๆนี้เราก็ดีใจแล้วล่ะ อิอิ....ใกล้มากเลยนะ ได้สบตาด๊องด้วย กรี๊ดดดด บ้าบอคนเดียวอีกแล้ว หุหุ^^ )
เอาล่ะ......จบเพียงเท่านี้แหละ บาย
ความคิดเห็น