ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 9 พบแล้ว!!!!!!!!!!!! ตอนจบ
บทที่ 9 พบแล้ว!!!!!!!!!!!! ตอนจบ
ในห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวิน ครี๊ดกับกัส หยิบของที่ว่าออกมา คือเหล้าที่ทั้งสองแอบออกไปข้างนอกโรงเรียนแล้วซื้อเข้ามา พร้อมทั้งของกินอื่นๆ ที่ออกไปซื้อด้วย
“อ๋อ!!!!!!!! นึกว่าออกไปไหน ที่แท้ก็ไปแอบซี้อของกินอย่างนี้นี่เอง” เสียงของมาทิลด้าเอ่ยขึ้นมา กับแองเจลิน่าแล้วเดินไปหาสองคนนั้น
“พวกเธอเห็นด้วยเหรอ?” กัสถาม
“เฮ้ย!!!!!!!!!” ครี๊ดร้องตกใจที่กัสพูดอะไรออกไป
ทันใดนั้น แอ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ประตูเปิดเรนอนรีบเดินเข้ามา แล้วไปที่โต๊ะว่าง ๆ แล้ววางคิลลงไป (เลือดกำเดาไหลจนหน้ามืด)
“เรนอน เป็นอะไรเหรอ?” มาทิลด้าถาม
“คือ.............. คิลเลือดกำเดาไหลหน้ามืดแล้วสลบลงไป” เรนอนตอบ
“ห๋า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ทุกคนร้องพร้อมกัน
“อย่างคิลเนี่ยนะ จะสลบเพราะเลือดกำเดาไหล” มาทิลด้าถาม
“ก็............. ไม่แปลกใจหรอก เล่นเห็นของแบบนั้นใกล้ ๆ แล้วหล่นลงไป........” ครี๊ดเอ่ยขึ้นบ้าง มาทิลด้ากับแองเจลิน่าหันมามองเรนอน เรนอนหน้าขึ้นสี
โรตอนนี้กำลังเดินมาถึงที่ห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวิน แต่เขาหยุดยืนอ่านกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ เป็นกระดาษที่ขาดไปจากหนังสือเวทย์เดมอส อ่านเสร็จแล้วคิดตัดสินใจสักพักนึงว่าควรจะเอาไปบอกดีหรือไม่ *“เอาอย่างนี้แล้วกันพอทุกคนมาอยู่ในห้องนี้กันครบพร้อมคนที่โดนเวทย์แล้วค่อยบอกแล้วกัน”* พอตัดสินใจได้ก็เดินเข้าห้องนั่งเล่นไปทันที
หลังจากที่โรเข้าไปสักพักหนึ่ง เห็นคิลสลบอยู่แล้วเข้าไปถามมาทิลด้า ว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าเรื่องเป็นยังไง แล้วคิด
*“นี่ขนาดเจอแค่เรื่องอย่างนี้ ยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้ารู้วิธีแก้แล้วสงสัยจะแย่กว่านี้แน่”* คิลเพิ่งรู้สึกตัว แล้วถามว่า
“ที่นี่?? ที่ไหน?? ฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” คนอื่น ๆ ในห้องได้ยินเสียงคิลแล้วหันมามอง เรนอนตอบว่า
“ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ก็คิลสลบไป ก็เลยพาที่นี่” คิลรู้สึกอายเป็นอย่างมากโดยเฉพาะกับเรนอน ครี๊ดเข้ามาหาแล้วบอกว่า
“คิลเอ๋ย ไม่เป็นไรน่า เรื่องขี้ปะติ๋ว ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเป็นฉันนะ จะรู้สึกเป็นปลื้มมาก จนอยากจะบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์เลยล่ะ…………….โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!” แองเจลีน่าเอาคทาตีหัวครี๊ดทันที รู้สึกโกรธมาก
“นี่ ไม่มีอะไรจะพูดหรือไง?? ถึงพูดเรื่องอะไรหึ??? หรืออยากจะโดนตีกระบาลเป็นประวัติศาสตร์ดีล่ะ” แองเจลีน่ายกคทาขึ้นมาอีกครั้ง ครี๊ดกระโดดหลบออกจากตรงนั้น แล้วหลบหลังโร เพื่อนในห้องหัวเราะอย่างสนุกสนาน ต่อมาทุกคนในห้องก็คุยกันไปเรื่อย ๆ ครี๊ดหยิบอาหารที่ออกไปซื้อจากข้างนอกออกมา รวมทั้งเหล้ามาแจกให้เพื่อน ๆ ได้ดื่ม ได้กินกัน แต่มาทิลด้าไม่ให้ดื่มเยอะ เพราะเดี๋ยวจะเมาแล้วพี่โรเวนจะรู้
///////////////////////////////////
ในตอนเย็น ขณะที่ทุกคนกำลังกินเลี้ยงกันอยู่ (เป็นไปแล้วนี่) คาโลกับเฟรินเปิดประตูเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ปรากฏว่า
“เฮ้ย!!! เก็บของเร็ว!!” ครี๊ดตะโกน คนอื่น ๆ รีบเก็บสิ่งที่ไม่ควรอยู่ก่อน แต่.....................
“อ้าว??? พวกนายทำอะไรเล่นเก็บของหรือไง?? อ้าว?? นั่นมันของกินนี่เหล้าด้วย ขอแจมด้วยสิ” เฟรินพูด เพื่อน ๆ ในห้องพากันโล่งอก ครี๊ดพูดกลับว่า
“ อย่าทำให้ตกใจซิวะ นึกว่าพวกรุ่นพี่มา”
“อะไร?? แค่นี้ตกใจ มีอะไรให้กินมั้งเนี่ย ขอหน่อยสิ” หลังจากนั้น ทุกคนก็สนุกสนานกับปาร์ตี้เล็ก ๆ น้อย ๆ กันสักพักหนึ่ง
ในที่สุด ก่อนที่งานจะเลิก โรเอ่ยขึ้นว่า พร้อมทั้งหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา
“คือ............ พอดีฉันเจอกระดาษที่ว่าขาดไปจากหนังสือเวทย์ของเฟรินนะ แล้วเขียนวิธีแก้ไว้ด้วย”
“โร ไปเจอที่ไหนล่ะ” คาโลถาม
“ก็หล่นอยู่ตรงข้างนอกสวนย่อมกลางโรงเรียนแต่เข้าไปลึก”
“งั้นรีบ ๆ บอกวิธีแก้มาเร็วๆ สิ” คิลพูด
“งั้น ฉันบอกและอธิบายให้ฟังแล้วกัน จากที่เฟรินใช้เวทย์เพิ่มจำนวนนะ ส่งผลให้เฟรินกับคิลตัวเล็กลงเพราะว่า ในตัวทุกคนนั้นมีเวทย์อยู่ ผลของเวทย์ที่สะท้อนกลับมามีผลทำให้สลายเวทย์ที่อยู่ในตัวของพวกนาย เลยทำให้ตัวเล็กลง ส่วนวิธีแก้ ก็.....................”
“อะไรล่ะ?? รีบๆ ๆ บอกมาเร็ว ๆ สิ” เฟรินโวยวายออกมา
“คือ.............. ต้องเพิ่มเวทย์เข้าไปในตัวของพวกเธอ อย่างที่รู้กันอยู่ เป็นจูบของคาโนวาล” โรบอกเสร็จ คาโลแอบยิ้มเล็กน้อย เรนอนหน้าแดงขึ้นมาหน่อย เฟรินกับคิลหน้าขึ้นสีทั้งคู่ เพื่อน ๆ คนอื่นทำหน้าประหลาดใจ
“ไม่มีวิธีอื่น แล้วเหรอ?” เฟรินถาม
“ในนั้นบอกไว้ว่า ถ้ารอให้เวทย์เสื่อมประมาณ 5-6 วัน บางครั้ง อาจไม่สามารถกลับคืนได้เหมือนเดิม แต่วิธีนี้ที่บอกสามารถแก้ได้แน่นอน”
เหมือนด้วยการนัดหมายกัน เฟรินกับคิลตัดสินใจที่หนีออกจากบนโต๊ะทันที เฟรินกระทืบใส่นิ้วกัส เหมือนค้อนมาทุบ คิลใช้ไฟฟ้าช๊อตใส่ครี๊ดเหมือนไฟดูด แล้ว
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ครี๊ดกับกัสร้องพร้อมกัน ก่อนที่เพื่อน ๆ ได้ทันตั้งตัว เฟรินกับคิล กระโดดตีลังกาลงพื้นแล้วพยายามวิ่งหนีออกจากห้อง แต่มาทิลด้าปิดประตูและขวางเอาไว้ไม่ให้ออก ทั้งคู่วิ่งหนีเข้าใต้ตู้ตั้งวางโชว์ทันที คาโลส่ายหัว โรหัวเราะขำๆ ๆ นิ้วกัสบวมโต ครี๊ดยังรู้สึกชา เรนอนยืนดู เจทและแองเจลิน่าช่วยจับแต่ไม่ทัน
“เฟริน คิลออกมาเถอะ ไปเป็นไรเหรอ ถูกจูบนิดจูบหน่อยจะเป็นไรไป” ครี๊ดพูด
“ไม่เป็นบ้านแกนะสิ ฉันเสียหายนะเฟ้ย!!!!!!!!!!!” เฟรินตะโกนออกมา คิลคิด *“แค่นี้ก็หน้าเย็บไม่ติดแล้วยังจะโดยอย่างนี้อีก”*
“เรนอนไม่ว่าอะไรค่ะ เพื่อทำให้กลับคืนเหมือนเดิมนี่” เรนอนพูดชักชวนด้วย
เฟรินและคิลต่างก็ไม่ยอมออกมา คาโลตัดสินใจที่จะทำบางอย่าง เริ่มร่ายเวทย์ ทำให้เฟรินกับคิลไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้อีก เวทย์น้ำแข็งโดนตั้งแต่ขาถึงพื้น แล้วร่ายให้ตู้ลอยหลบออกไป แองเจลิน่าเอาเฟรินกับคิลมาทันที แล้วเฟรินให้คาโล คิลให้เรนอน แล้วยังยืนอยู่ในห้อง ..................................
“คือ.................. ช่วยออกไปหน่อยได้ไหมค่ะ คือเรนอนไม่อยากให้ใครดูค่ะ ” เรนอนเอ่ยขึ้น แต่พวก ก ข ค ก็ยังไม่ยอมออก จนคาโลร่ายเวทย์ใส่ให้คนอื่น ๆ (ยกเว้นเรนอน และพวกโดนเวทย์) ไปให้พ้น ๆ จากห้องและปิดประตูทันที คาโลกับเรนอนแยกเดินไปคนละมุมของห้อง ต่างก็ไม่ต้องการให้ใครมาดู แล้ว
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!! คาโลอย่าทำอะไรบ้า ๆ .......................” เสียงของเฟรินก็หายไป เนื่องจากปากถูกประกบจูบจากคาโล เป็นการจูบที่ดูดดื่ม แล้วตัวของเฟรินก็ส่องแสงสว่างออกมา แล้วก็มีขนาดเท่าเดิม ทางเรนอนกับคิล
“เรนอนไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่เป็นไรหรอก ” คิลบอก
“ไม่ได้ค่ะ ถ้าเกิดไม่ทำแล้ว รอให้ถึงเวทย์เสื่อมแล้ว คิลไม่สามารถเหมือนเดิมได้แล้ว............ เรนอนก็รู้สึกไม่ดี”
“แต่....................”
“ไม่ต้องแต่แล้ว เรนอนตัดสินใจแล้ว จะช่วยค่ะ” เรนอนทำใจสักครู่แล้ว ลงมือทันที เรนอนจูบคิลทันที คิลรู้สึกเหมือนไม่เคยรู้สึกที่ไหนมาก่อน ใช่......... กับคนที่คิลชอบอยู่ ตัวคิลเช่นกันเกิดแสงสว่างขึ้นมาเช่นกัน แล้วมีขนาดเท่าเดิมแต่ปรากฏว่า....................
“ว๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เรนอนส่งเสียงกรี๊ดร้องออกมา แล้วคิลเริ่มสำรวจตัวเองทันที คิลรู้แล้วทำไมเรนอนถึงตกใจขนาดนี้ คิลตัดสินใจ ผละจากเรนอน แล้วหนีไปหาเสื้อผ้าใส่.................. ส่วนเฟรินกับคาโล ยังจูบดูดดื่มอยู่แต่............... มีเสียงจากข้างนอกดังออกมา เหมือนกับตกใจหรือตกตะลึงอะไรบางอย่าง แล้วมีเสียงคทาตีใส่หัว คาโลเริ่มสังเกตเห็นแล้วเฟรินรู้ด้วยว่าทำไม แล้ว............
“ไม่จริง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เฟรินส่งเสียงร้องตกใจ ด้วยเนื่องจาก ร่างกลับคืนเหมือนเดิมก็จริงแต่........... เสื้อผ้าไม่ใช่ด้วย ดังนั้นตอนนี้เฟรินกับคิลก็.............ไม่ได้ใส่อะไร (ทำไมนะหรอก ก็เรานึกได้จากเสื้อผ้าบางอย่างที่ซักแล้วสามารถหดได้ แต่ไม่สามารถใหญ่เหมือนเดิมได้ ) เฟรินนั่งทรุดลงไปแล้วพยายามปิดบังเอาไว้ คาโลถอดเสื้อตัวนอกแล้วให้เฟรินสวม แทน
“ไม่เป็นไรแล้ว เฟรินเดี๋ยวไปใส่เสื้อผ้าที่ห้องนะ” คาโลบอก เฟรินศอกกระทุงใส่คาโลทันที คาโลจุกจนพูดไม่ออก
“หนอย!!!!! บังอาจหลอกฉันหรอก นี่คือรางวัลที่อุตส่าห์ช่วยฉันนะ ” เฟรินตอบเสร็จแล้วรีบหนีไปเช่นดียวกันคิล
หลังจากนั้น เฟรินกับคิลก็หน้าเย็บไม่ติดกับ เพื่อน ๆ ที่แอบดู โดยเฉพาะคาโลกับเรนอนที่ทั้งคู่โดน ไปอีกหลายสัปดาห์
------------------------------------------
ในห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวิน ครี๊ดกับกัส หยิบของที่ว่าออกมา คือเหล้าที่ทั้งสองแอบออกไปข้างนอกโรงเรียนแล้วซื้อเข้ามา พร้อมทั้งของกินอื่นๆ ที่ออกไปซื้อด้วย
“อ๋อ!!!!!!!! นึกว่าออกไปไหน ที่แท้ก็ไปแอบซี้อของกินอย่างนี้นี่เอง” เสียงของมาทิลด้าเอ่ยขึ้นมา กับแองเจลิน่าแล้วเดินไปหาสองคนนั้น
“พวกเธอเห็นด้วยเหรอ?” กัสถาม
“เฮ้ย!!!!!!!!!” ครี๊ดร้องตกใจที่กัสพูดอะไรออกไป
ทันใดนั้น แอ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ประตูเปิดเรนอนรีบเดินเข้ามา แล้วไปที่โต๊ะว่าง ๆ แล้ววางคิลลงไป (เลือดกำเดาไหลจนหน้ามืด)
“เรนอน เป็นอะไรเหรอ?” มาทิลด้าถาม
“คือ.............. คิลเลือดกำเดาไหลหน้ามืดแล้วสลบลงไป” เรนอนตอบ
“ห๋า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ทุกคนร้องพร้อมกัน
“อย่างคิลเนี่ยนะ จะสลบเพราะเลือดกำเดาไหล” มาทิลด้าถาม
“ก็............. ไม่แปลกใจหรอก เล่นเห็นของแบบนั้นใกล้ ๆ แล้วหล่นลงไป........” ครี๊ดเอ่ยขึ้นบ้าง มาทิลด้ากับแองเจลิน่าหันมามองเรนอน เรนอนหน้าขึ้นสี
โรตอนนี้กำลังเดินมาถึงที่ห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวิน แต่เขาหยุดยืนอ่านกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ เป็นกระดาษที่ขาดไปจากหนังสือเวทย์เดมอส อ่านเสร็จแล้วคิดตัดสินใจสักพักนึงว่าควรจะเอาไปบอกดีหรือไม่ *“เอาอย่างนี้แล้วกันพอทุกคนมาอยู่ในห้องนี้กันครบพร้อมคนที่โดนเวทย์แล้วค่อยบอกแล้วกัน”* พอตัดสินใจได้ก็เดินเข้าห้องนั่งเล่นไปทันที
หลังจากที่โรเข้าไปสักพักหนึ่ง เห็นคิลสลบอยู่แล้วเข้าไปถามมาทิลด้า ว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าเรื่องเป็นยังไง แล้วคิด
*“นี่ขนาดเจอแค่เรื่องอย่างนี้ ยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้ารู้วิธีแก้แล้วสงสัยจะแย่กว่านี้แน่”* คิลเพิ่งรู้สึกตัว แล้วถามว่า
“ที่นี่?? ที่ไหน?? ฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” คนอื่น ๆ ในห้องได้ยินเสียงคิลแล้วหันมามอง เรนอนตอบว่า
“ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ก็คิลสลบไป ก็เลยพาที่นี่” คิลรู้สึกอายเป็นอย่างมากโดยเฉพาะกับเรนอน ครี๊ดเข้ามาหาแล้วบอกว่า
“คิลเอ๋ย ไม่เป็นไรน่า เรื่องขี้ปะติ๋ว ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเป็นฉันนะ จะรู้สึกเป็นปลื้มมาก จนอยากจะบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์เลยล่ะ…………….โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!” แองเจลีน่าเอาคทาตีหัวครี๊ดทันที รู้สึกโกรธมาก
“นี่ ไม่มีอะไรจะพูดหรือไง?? ถึงพูดเรื่องอะไรหึ??? หรืออยากจะโดนตีกระบาลเป็นประวัติศาสตร์ดีล่ะ” แองเจลีน่ายกคทาขึ้นมาอีกครั้ง ครี๊ดกระโดดหลบออกจากตรงนั้น แล้วหลบหลังโร เพื่อนในห้องหัวเราะอย่างสนุกสนาน ต่อมาทุกคนในห้องก็คุยกันไปเรื่อย ๆ ครี๊ดหยิบอาหารที่ออกไปซื้อจากข้างนอกออกมา รวมทั้งเหล้ามาแจกให้เพื่อน ๆ ได้ดื่ม ได้กินกัน แต่มาทิลด้าไม่ให้ดื่มเยอะ เพราะเดี๋ยวจะเมาแล้วพี่โรเวนจะรู้
///////////////////////////////////
ในตอนเย็น ขณะที่ทุกคนกำลังกินเลี้ยงกันอยู่ (เป็นไปแล้วนี่) คาโลกับเฟรินเปิดประตูเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ปรากฏว่า
“เฮ้ย!!! เก็บของเร็ว!!” ครี๊ดตะโกน คนอื่น ๆ รีบเก็บสิ่งที่ไม่ควรอยู่ก่อน แต่.....................
“อ้าว??? พวกนายทำอะไรเล่นเก็บของหรือไง?? อ้าว?? นั่นมันของกินนี่เหล้าด้วย ขอแจมด้วยสิ” เฟรินพูด เพื่อน ๆ ในห้องพากันโล่งอก ครี๊ดพูดกลับว่า
“ อย่าทำให้ตกใจซิวะ นึกว่าพวกรุ่นพี่มา”
“อะไร?? แค่นี้ตกใจ มีอะไรให้กินมั้งเนี่ย ขอหน่อยสิ” หลังจากนั้น ทุกคนก็สนุกสนานกับปาร์ตี้เล็ก ๆ น้อย ๆ กันสักพักหนึ่ง
ในที่สุด ก่อนที่งานจะเลิก โรเอ่ยขึ้นว่า พร้อมทั้งหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา
“คือ............ พอดีฉันเจอกระดาษที่ว่าขาดไปจากหนังสือเวทย์ของเฟรินนะ แล้วเขียนวิธีแก้ไว้ด้วย”
“โร ไปเจอที่ไหนล่ะ” คาโลถาม
“ก็หล่นอยู่ตรงข้างนอกสวนย่อมกลางโรงเรียนแต่เข้าไปลึก”
“งั้นรีบ ๆ บอกวิธีแก้มาเร็วๆ สิ” คิลพูด
“งั้น ฉันบอกและอธิบายให้ฟังแล้วกัน จากที่เฟรินใช้เวทย์เพิ่มจำนวนนะ ส่งผลให้เฟรินกับคิลตัวเล็กลงเพราะว่า ในตัวทุกคนนั้นมีเวทย์อยู่ ผลของเวทย์ที่สะท้อนกลับมามีผลทำให้สลายเวทย์ที่อยู่ในตัวของพวกนาย เลยทำให้ตัวเล็กลง ส่วนวิธีแก้ ก็.....................”
“อะไรล่ะ?? รีบๆ ๆ บอกมาเร็ว ๆ สิ” เฟรินโวยวายออกมา
“คือ.............. ต้องเพิ่มเวทย์เข้าไปในตัวของพวกเธอ อย่างที่รู้กันอยู่ เป็นจูบของคาโนวาล” โรบอกเสร็จ คาโลแอบยิ้มเล็กน้อย เรนอนหน้าแดงขึ้นมาหน่อย เฟรินกับคิลหน้าขึ้นสีทั้งคู่ เพื่อน ๆ คนอื่นทำหน้าประหลาดใจ
“ไม่มีวิธีอื่น แล้วเหรอ?” เฟรินถาม
“ในนั้นบอกไว้ว่า ถ้ารอให้เวทย์เสื่อมประมาณ 5-6 วัน บางครั้ง อาจไม่สามารถกลับคืนได้เหมือนเดิม แต่วิธีนี้ที่บอกสามารถแก้ได้แน่นอน”
เหมือนด้วยการนัดหมายกัน เฟรินกับคิลตัดสินใจที่หนีออกจากบนโต๊ะทันที เฟรินกระทืบใส่นิ้วกัส เหมือนค้อนมาทุบ คิลใช้ไฟฟ้าช๊อตใส่ครี๊ดเหมือนไฟดูด แล้ว
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ครี๊ดกับกัสร้องพร้อมกัน ก่อนที่เพื่อน ๆ ได้ทันตั้งตัว เฟรินกับคิล กระโดดตีลังกาลงพื้นแล้วพยายามวิ่งหนีออกจากห้อง แต่มาทิลด้าปิดประตูและขวางเอาไว้ไม่ให้ออก ทั้งคู่วิ่งหนีเข้าใต้ตู้ตั้งวางโชว์ทันที คาโลส่ายหัว โรหัวเราะขำๆ ๆ นิ้วกัสบวมโต ครี๊ดยังรู้สึกชา เรนอนยืนดู เจทและแองเจลิน่าช่วยจับแต่ไม่ทัน
“เฟริน คิลออกมาเถอะ ไปเป็นไรเหรอ ถูกจูบนิดจูบหน่อยจะเป็นไรไป” ครี๊ดพูด
“ไม่เป็นบ้านแกนะสิ ฉันเสียหายนะเฟ้ย!!!!!!!!!!!” เฟรินตะโกนออกมา คิลคิด *“แค่นี้ก็หน้าเย็บไม่ติดแล้วยังจะโดยอย่างนี้อีก”*
“เรนอนไม่ว่าอะไรค่ะ เพื่อทำให้กลับคืนเหมือนเดิมนี่” เรนอนพูดชักชวนด้วย
เฟรินและคิลต่างก็ไม่ยอมออกมา คาโลตัดสินใจที่จะทำบางอย่าง เริ่มร่ายเวทย์ ทำให้เฟรินกับคิลไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้อีก เวทย์น้ำแข็งโดนตั้งแต่ขาถึงพื้น แล้วร่ายให้ตู้ลอยหลบออกไป แองเจลิน่าเอาเฟรินกับคิลมาทันที แล้วเฟรินให้คาโล คิลให้เรนอน แล้วยังยืนอยู่ในห้อง ..................................
“คือ.................. ช่วยออกไปหน่อยได้ไหมค่ะ คือเรนอนไม่อยากให้ใครดูค่ะ ” เรนอนเอ่ยขึ้น แต่พวก ก ข ค ก็ยังไม่ยอมออก จนคาโลร่ายเวทย์ใส่ให้คนอื่น ๆ (ยกเว้นเรนอน และพวกโดนเวทย์) ไปให้พ้น ๆ จากห้องและปิดประตูทันที คาโลกับเรนอนแยกเดินไปคนละมุมของห้อง ต่างก็ไม่ต้องการให้ใครมาดู แล้ว
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!! คาโลอย่าทำอะไรบ้า ๆ .......................” เสียงของเฟรินก็หายไป เนื่องจากปากถูกประกบจูบจากคาโล เป็นการจูบที่ดูดดื่ม แล้วตัวของเฟรินก็ส่องแสงสว่างออกมา แล้วก็มีขนาดเท่าเดิม ทางเรนอนกับคิล
“เรนอนไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่เป็นไรหรอก ” คิลบอก
“ไม่ได้ค่ะ ถ้าเกิดไม่ทำแล้ว รอให้ถึงเวทย์เสื่อมแล้ว คิลไม่สามารถเหมือนเดิมได้แล้ว............ เรนอนก็รู้สึกไม่ดี”
“แต่....................”
“ไม่ต้องแต่แล้ว เรนอนตัดสินใจแล้ว จะช่วยค่ะ” เรนอนทำใจสักครู่แล้ว ลงมือทันที เรนอนจูบคิลทันที คิลรู้สึกเหมือนไม่เคยรู้สึกที่ไหนมาก่อน ใช่......... กับคนที่คิลชอบอยู่ ตัวคิลเช่นกันเกิดแสงสว่างขึ้นมาเช่นกัน แล้วมีขนาดเท่าเดิมแต่ปรากฏว่า....................
“ว๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เรนอนส่งเสียงกรี๊ดร้องออกมา แล้วคิลเริ่มสำรวจตัวเองทันที คิลรู้แล้วทำไมเรนอนถึงตกใจขนาดนี้ คิลตัดสินใจ ผละจากเรนอน แล้วหนีไปหาเสื้อผ้าใส่.................. ส่วนเฟรินกับคาโล ยังจูบดูดดื่มอยู่แต่............... มีเสียงจากข้างนอกดังออกมา เหมือนกับตกใจหรือตกตะลึงอะไรบางอย่าง แล้วมีเสียงคทาตีใส่หัว คาโลเริ่มสังเกตเห็นแล้วเฟรินรู้ด้วยว่าทำไม แล้ว............
“ไม่จริง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เฟรินส่งเสียงร้องตกใจ ด้วยเนื่องจาก ร่างกลับคืนเหมือนเดิมก็จริงแต่........... เสื้อผ้าไม่ใช่ด้วย ดังนั้นตอนนี้เฟรินกับคิลก็.............ไม่ได้ใส่อะไร (ทำไมนะหรอก ก็เรานึกได้จากเสื้อผ้าบางอย่างที่ซักแล้วสามารถหดได้ แต่ไม่สามารถใหญ่เหมือนเดิมได้ ) เฟรินนั่งทรุดลงไปแล้วพยายามปิดบังเอาไว้ คาโลถอดเสื้อตัวนอกแล้วให้เฟรินสวม แทน
“ไม่เป็นไรแล้ว เฟรินเดี๋ยวไปใส่เสื้อผ้าที่ห้องนะ” คาโลบอก เฟรินศอกกระทุงใส่คาโลทันที คาโลจุกจนพูดไม่ออก
“หนอย!!!!! บังอาจหลอกฉันหรอก นี่คือรางวัลที่อุตส่าห์ช่วยฉันนะ ” เฟรินตอบเสร็จแล้วรีบหนีไปเช่นดียวกันคิล
หลังจากนั้น เฟรินกับคิลก็หน้าเย็บไม่ติดกับ เพื่อน ๆ ที่แอบดู โดยเฉพาะคาโลกับเรนอนที่ทั้งคู่โดน ไปอีกหลายสัปดาห์
------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น