ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ในหลุมที่มืดมิด
ขณะที่เฟรินกับคิลหล่นลงไปในหลุมที่มืดมิด
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ทั้งคู่ลื่นไหลไปตามทางคดเคี้ยวไปมา จนกระทั่ง เฟรินลื่นออกมาจากช่องไถลไปข้างหน้า
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ชนกับก้อนหินใหญ่อย่างจังๆ จนสลบเหมือด แล้วค่อย ๆ หงายหลังจนนอนลงไป
ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คิลผู้โชคดีหน่อย ขณะที่ลื่นลงมาออกจากช่อง แล้วสามารถหยุดทันก่อนที่จะซวยเหมือนกัน
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฟริน นายอยู่ไหน?”
เงียบ..............................................
คิลนั่งคิดสักพักนึงในที่มืด แล้วตัดสินใจใช้เวทย์จุดไฟขึ้น (เวทย์ดีกว่าเฟรินนี่)
ฟรึบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นอุโมงค์ค่อนข้างกว้าง (ก็ตัวเล็กอยู่ ขนาดปกติตกลงมาไม่ได้หรอก) ข้างหน้ามีทางแยก 2 ข้าง เฟรินนอนสลบตรงหน้าก้อนหินใหญ่ที่อยู่ตรงกลางอุโมงค์ คิลเดินเข้าไปเขย่าเรียก
“เฟริน ๆ ๆ ๆ ”
ผ่านไปหลายนาที เฟรินรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้ว
“อือ? คิล? ที่นี่ที่ไหน?”
“ในหลุมที่พวกเราตกลงมาไง”
เฟรินค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วมองไปรอบ ๆ บรรยากาศค่อนข้างน่ากลัวสำหรับเฟริน
“คิล ฉันว่า รีบหาทางออกจากที่นี่เถอะ” เฟรินว่า
“หึ ๆ ๆ อย่าบอกนะว่านายกลัว”
“ใครที่ไหนบอกว่ากลัว ใคร?”
“แล้วร้อนตัวทำไม”
“ไม่ได้ร้อนตัว ไม่กลัว ก็ไม่กลัวสิ”
“เออ ๆ ไม่กลัวก็ไม่กลัว” คิลถอนใจพลางคิดกลุ้มใจคนกลัวผี แล้วถาม
“ยังไงก็แล้วแต่ จะเลือกไปทางไหนล่ะ ซ้ายหรือขวา?”
“ซ้ายดีกว่า” เฟรินตอบทันที
“ทำไมเป็นทางซ้าย”
“ขวาร้าย ซ้ายดียังไง”
*“ไม่แน่หรอก ใครจะไปรู้ ซ้ายซวยสุด ๆ ก็ได้”* คิลคิดในใจ แต่ตอบตกลง
เฟรินกับคิลเดินเข้าไปทางซ้าย เดินตามไปเรื่อย ๆ จนเห็นทางตัน (ถ้าจริง)
“ ไม่ใช่ เป็นทางตัน แย่ชะมัดเลย” เฟรินบ่น พลางเดินเข้าไปที่กำแพง แล้วเอามือไปยันกำแพง ปรากฏว่า
“เอ๊ะ!!!! ทำไมมันนุ่ม ๆ”
คิลรีบเอาไฟไปส่องที่กำแพง รู้สึกว่าจะเป็นกำแพงออกสีเขียว คิลยืนพิจารณาอยู่สักพักหนึ่ง แล้วตัดสินใจตะโกนเรียกเจ้าตัวยุ่ง
“เฮ้ย!!!!! เฟริน รีบออกมาจากตรงนั้น”
อย่างว่าเฟรินคงอยากที่จะรีบเดินออกมาอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็อีกนั่นแหละ คุณเธอไปสะดุดกับก้อนหิน ก็ทำท่าจะล้ม แต่โซซัดโซเซทรงไว้ได้ แต่ดันไปเตะโดนกำแพงที่นุ่มนิ่มอย่างเต็มที่ (รู้กันล่ะนะ เฟรินมือไม้เบาที่ไหนล่ะ) เรื่องมันถึงได้วุ่นวายอีก
“ฟ่อ..............” เสียงปริศนาดังขึ้น
“นั่นเสียงอะไร” เฟรินถามขึ้นมาลอย ๆ แต่เท้ายังไม่ยอมเอาออกอีก
“ฟ่อ.................” เสียงนั่นดังอีกครั้ง
“เฟริน”
“อะไร?” เท้ายังยันไว้อยู่
“รีบออกมาจากตรงนั้น” คิลเตือนอีก
“ทำไม” (โอ๊ยทำไมคุณเธอถึงบื้อยังงี้ ยังจะถามให้เสียเวลาอีก)
“ตรงนั้น................... มันเป็น.....งูนะ”
“อ๋อ? งูเหรอ?” นั่นยังคิดไม่ทันอีก
เงียบ................... เฟรินเพิ่งนึกได้ว่า
“งู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” รีบหันไปมองเสียงตรงกำแพงนั้น
งูสีเขียวตัวใหญ่ ในขณะนี้ ขยับตัวโผล่หน้าขึ้นมาให้เห็น ชูคอขึ้นพร้อมแลบลิ้น อวดเคี้ยวที่สวยงามและแหลมคม
“โทษที ๆ ไม่ได้ตั้งใจนะ โทษทีที่รบกวนเวลานอน” เฟรินพูด (ยังมีเวลาพูดขอโทษอีก มันคงเข้าใจนะว่าไม่ได้ตั้งใจ)
ทันใดนั้น...................... งูก็ฉกทันทีด้วยความโกรธ
“จ๊าก!!!!!!!!!! คิลรีบหนีออกไปจากที่นี่เร็ว!!!!!!!”
ทั้งคู่รีบวิ่งออกมาด้วยความเร็วสูงสุด วิ่งออกจากทางซ้ายที่เลี้ยวเข้าไป แล้ววิ่งเข้าทางขวาทันที งูเลี้อยตามมาอย่างรวดเร็ว
ขณะที่วิ่งอยู่ ทางค่อย ๆ สูงขึ้น และเห็นแสงสว่างตรงข้างหน้า
“นั่น ทางออกแน่ ๆ” เฟรินพูด
หลังจากทั้งคู่ออกมาได้แล้วก็......................... หล่นอีกครั้งเช่นเดิม เนื่องจากเป็นที่สูงย่อมหล่นเป็นธรรมดา
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แข่งกันส่งเสียงร้องกันต่อไป
-------------------------------------------------
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ทั้งคู่ลื่นไหลไปตามทางคดเคี้ยวไปมา จนกระทั่ง เฟรินลื่นออกมาจากช่องไถลไปข้างหน้า
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ชนกับก้อนหินใหญ่อย่างจังๆ จนสลบเหมือด แล้วค่อย ๆ หงายหลังจนนอนลงไป
ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คิลผู้โชคดีหน่อย ขณะที่ลื่นลงมาออกจากช่อง แล้วสามารถหยุดทันก่อนที่จะซวยเหมือนกัน
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฟริน นายอยู่ไหน?”
เงียบ..............................................
คิลนั่งคิดสักพักนึงในที่มืด แล้วตัดสินใจใช้เวทย์จุดไฟขึ้น (เวทย์ดีกว่าเฟรินนี่)
ฟรึบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นอุโมงค์ค่อนข้างกว้าง (ก็ตัวเล็กอยู่ ขนาดปกติตกลงมาไม่ได้หรอก) ข้างหน้ามีทางแยก 2 ข้าง เฟรินนอนสลบตรงหน้าก้อนหินใหญ่ที่อยู่ตรงกลางอุโมงค์ คิลเดินเข้าไปเขย่าเรียก
“เฟริน ๆ ๆ ๆ ”
ผ่านไปหลายนาที เฟรินรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้ว
“อือ? คิล? ที่นี่ที่ไหน?”
“ในหลุมที่พวกเราตกลงมาไง”
เฟรินค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วมองไปรอบ ๆ บรรยากาศค่อนข้างน่ากลัวสำหรับเฟริน
“คิล ฉันว่า รีบหาทางออกจากที่นี่เถอะ” เฟรินว่า
“หึ ๆ ๆ อย่าบอกนะว่านายกลัว”
“ใครที่ไหนบอกว่ากลัว ใคร?”
“แล้วร้อนตัวทำไม”
“ไม่ได้ร้อนตัว ไม่กลัว ก็ไม่กลัวสิ”
“เออ ๆ ไม่กลัวก็ไม่กลัว” คิลถอนใจพลางคิดกลุ้มใจคนกลัวผี แล้วถาม
“ยังไงก็แล้วแต่ จะเลือกไปทางไหนล่ะ ซ้ายหรือขวา?”
“ซ้ายดีกว่า” เฟรินตอบทันที
“ทำไมเป็นทางซ้าย”
“ขวาร้าย ซ้ายดียังไง”
*“ไม่แน่หรอก ใครจะไปรู้ ซ้ายซวยสุด ๆ ก็ได้”* คิลคิดในใจ แต่ตอบตกลง
เฟรินกับคิลเดินเข้าไปทางซ้าย เดินตามไปเรื่อย ๆ จนเห็นทางตัน (ถ้าจริง)
“ ไม่ใช่ เป็นทางตัน แย่ชะมัดเลย” เฟรินบ่น พลางเดินเข้าไปที่กำแพง แล้วเอามือไปยันกำแพง ปรากฏว่า
“เอ๊ะ!!!! ทำไมมันนุ่ม ๆ”
คิลรีบเอาไฟไปส่องที่กำแพง รู้สึกว่าจะเป็นกำแพงออกสีเขียว คิลยืนพิจารณาอยู่สักพักหนึ่ง แล้วตัดสินใจตะโกนเรียกเจ้าตัวยุ่ง
“เฮ้ย!!!!! เฟริน รีบออกมาจากตรงนั้น”
อย่างว่าเฟรินคงอยากที่จะรีบเดินออกมาอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็อีกนั่นแหละ คุณเธอไปสะดุดกับก้อนหิน ก็ทำท่าจะล้ม แต่โซซัดโซเซทรงไว้ได้ แต่ดันไปเตะโดนกำแพงที่นุ่มนิ่มอย่างเต็มที่ (รู้กันล่ะนะ เฟรินมือไม้เบาที่ไหนล่ะ) เรื่องมันถึงได้วุ่นวายอีก
“ฟ่อ..............” เสียงปริศนาดังขึ้น
“นั่นเสียงอะไร” เฟรินถามขึ้นมาลอย ๆ แต่เท้ายังไม่ยอมเอาออกอีก
“ฟ่อ.................” เสียงนั่นดังอีกครั้ง
“เฟริน”
“อะไร?” เท้ายังยันไว้อยู่
“รีบออกมาจากตรงนั้น” คิลเตือนอีก
“ทำไม” (โอ๊ยทำไมคุณเธอถึงบื้อยังงี้ ยังจะถามให้เสียเวลาอีก)
“ตรงนั้น................... มันเป็น.....งูนะ”
“อ๋อ? งูเหรอ?” นั่นยังคิดไม่ทันอีก
เงียบ................... เฟรินเพิ่งนึกได้ว่า
“งู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” รีบหันไปมองเสียงตรงกำแพงนั้น
งูสีเขียวตัวใหญ่ ในขณะนี้ ขยับตัวโผล่หน้าขึ้นมาให้เห็น ชูคอขึ้นพร้อมแลบลิ้น อวดเคี้ยวที่สวยงามและแหลมคม
“โทษที ๆ ไม่ได้ตั้งใจนะ โทษทีที่รบกวนเวลานอน” เฟรินพูด (ยังมีเวลาพูดขอโทษอีก มันคงเข้าใจนะว่าไม่ได้ตั้งใจ)
ทันใดนั้น...................... งูก็ฉกทันทีด้วยความโกรธ
“จ๊าก!!!!!!!!!! คิลรีบหนีออกไปจากที่นี่เร็ว!!!!!!!”
ทั้งคู่รีบวิ่งออกมาด้วยความเร็วสูงสุด วิ่งออกจากทางซ้ายที่เลี้ยวเข้าไป แล้ววิ่งเข้าทางขวาทันที งูเลี้อยตามมาอย่างรวดเร็ว
ขณะที่วิ่งอยู่ ทางค่อย ๆ สูงขึ้น และเห็นแสงสว่างตรงข้างหน้า
“นั่น ทางออกแน่ ๆ” เฟรินพูด
หลังจากทั้งคู่ออกมาได้แล้วก็......................... หล่นอีกครั้งเช่นเดิม เนื่องจากเป็นที่สูงย่อมหล่นเป็นธรรมดา
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แข่งกันส่งเสียงร้องกันต่อไป
-------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น