คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 32
บทที่ 32
“นี่มันอะไรเนี่ย?” ดารัลเอ่ยขึ้น
“ราชันย์อาจจะเป็นดิฮาส......” ทีดัสเอ่ยขึ้น
“สตรีพรหมจรรย์คงจะเป็นเฟร่า” ดิอาน่าพูด
“แต่ว่าทำไมต้องเป็นเฟร่า เป็นหญิงสาวคนอื่นไม่ได้หรือไง?” เรนถาม
“บางทีที่เป็นเธอก็เพราะว่า................” เฟริลค้างคำตอบ เพราะนึกลังเลว่าควรจะบอกหรือไม่บอกดี
“เพราะว่าอะไร??” ดารัลถาม เฟริลส่งสายตาเป็นเชิงไม่พอใจ แล้วพูดว่า
“เพราะว่ามีพลังเวทย์ที่มหาศาลและมีพลังแห่งความมืดอีกด้วย”
“มันก็จริง” เรนเพิ่งนึกได้
“ทีนี้จะเอายังไงล่ะ? ในเมื่อมันบอกว่าไอ้ดิฮาสอะไรนั้น?มันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล บางทีอาจจะเป็นปลอมตัวมาก็ได้” ทีดัสเสนอความเห็น
“เป็นไปได้ งั้นคนที่น่าสงสัยก็ไม่พ้นฮาลลัน เพราะว่าเจ้าตัวเพิ่งจะเข้ามาเรียนที่นี่” ดารัลพูด
“ไม่ก็อาจจะปลอมตัวแล้วสวมรอยแทนก็ได้” ดิอาน่าเอ่ยขึ้น
“ไม่ใช่ฮาสลันหรอก” เรนเอ่ยขึ้น
“ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?” เฟริลถาม
“ก็เพราะว่า ตอนที่สอบคัดเลือกผู้คุมกฎ ในตอนนั้นฉันสู้กับฮาลลันอยู่พอดี แล้วรู้สึกถึงกลิ่นไอเวทย์ ฉันก็เลยตัดสินใจยกเหรียญให้ฮาลลันทั้งหมด แล้วรีบมาหา” เรนบอก
“ยังไงก็แล้วแต่ ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ พวกเราคงต้องคอยดูแลเฟย์” ดิอาน่ากล่าว
“แต่เฟย์ ไม่ยอมแน่ ๆ หยิ่งให้มีคนคอยอารักษ์ขาอยู่ตลอดเวลาด้วย เธอหยิ่งประสาทเสียเอาง่าย ๆ แล้วก็จะหาทางสลัดทิ้ง”
“ง่ายนิดเดียว...........ก็พวกเราเป็นเพื่อนเฟย์นี่นา” เรนเป็นคนเสนอหนทางที่ดีที่สุด
///////////////////////////
ช่วงเช้าในวันต่อมา ทีน่ายืนคอยใครบางคนที่หน้าห้องสมุดเอดินเบิร์ก แม้ว่าท่าทางภายนอกของทีน่านั้นจะเหมือนเฉย ๆ แต่ในใจนั้นกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
“ทีน่าพรุ่งนี้เช้าเจอกันที่หน้าห้องสมุดฉันมีเรื่องจะพูดด้วย” เฟริลกระซิบบอกทีน่า ในยามที่ทีน่าเดินผ่านเฟริลก่อนที่จะออกจากห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน
*“มีเรื่องอะไรนะ?”* ทีน่ายืนคิดก้มหน้าอย่างไม่ค่อยสบายใจ แต่กลับรู้สึกตื่นเต้นเสียมากกว่า เฟริลจะพูดเรื่องอะไรกับเธอกัน?
“โทษทีทีน่า รอนานไหม?” เสียงเฟริลเอ่ยทัก ทีน่าเงยหน้าขึ้นแล้วสบตากับเฟริลเข้าพอดี ใจทีน่านั้นเต้นผิดจังหวะเล็กน้อย ทีน่าส่ายหน้าแล้วตอบว่า
“ไม่นานหรอกค่ะ ฉันเองก็เพิ่งจะมาถึงได้ไม่นาน”
“ฉันมีอะไรจะให้เธอ” เฟริลกล่าว แล้วล้วงหยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมา มันคือกำไลข้อมือทองบนกำไลนั้นมีรอยสักชื่อของทีน่าเอง
“สุขสันต์วันเกิดครับทีน่า” เฟริลอวยพร ทีน่าหน้าแดงเล็กน้อย แล้วยืนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ พูดอะไรไม่ออก เพราะเธอเองก็ลืมไปแล้วว่า วันนี้เป็นวันเกิดของเธอกับทีดัส แต่เฟริลจำได้ จนเธอรู้สึกตื่นตันใจเหลือเกิน
“ไม่ถูกใจเหรอทีน่า” เฟริลเอ่ยถาม ทีน่าส่ายหัว
“เปล่าค่ะ พอดีฉันประหลาดใจค่ะ ไม่นึกว่า..........เฟริลจะจำวันเกิดฉันได้ด้วย ทั้ง ๆ เจ้าตัววันเกิดเองก็เกือบจะลืมไปแล้วด้วย”
“วันเกิดเธอ ฉันจะไปลืมได้ยังไงล่ะ” ประโยคคำพูดที่ออกมาปากเฟริล ทำให้ใจของทีน่าเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง
“ขอบคุณมากค่ะเฟริล” ทีน่ากล่าว
“ใส่เลยซิ” เฟริลไม่พูดอย่างเดียว จับแขนขวาทีน่าขึ้นมาแล้วสวมกำไลข้อมือให้ทีน่าเอง
“ฉันต้องไปแล้วล่ะ” เฟริลเอ่ยขึ้น
“ไปไหนเหรอค่ะ?” ทีน่าเอ่ยถาม พลางรู้สึกเสียดายเวลาที่อยู่กับเฟริลนั้นน้อยเหลือเกิน
“วันนี้จะทดสอบแผนป้องกันปราสาทเอดินเบิร์ก ฉันเองเป็นหนึ่งในผู้บุกรุก” เฟริลตอบ
“ไม่ได้เป็นฝ่ายป้องกันหรือค่ะ?” ทีน่าเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
“พอดีฉันอยากจะเป็นฝ่ายรุกมากกว่า เธอเองก็ต้องไปซ้อมระบำด้วยเหมือนกันนี่”
“ค่ะ โชคดีนะเฟริล”
“อืม..........”
////////////////////////
“คิดไงถึงอยากจะเปลี่ยนอาชีพมาเป็นโจรเนี่ย? ไม่ชอบเป็นเจ้าชายหรือไง?” เรนเอ่ยแซวเฟริล เมื่อทั้งสองคนต้องออกมาเดินเตร่อยู่ข้างนอกโรงเรียนเอดินเบิร์ก
“อยากจะลองขโมยของซักที ยังไม่เคยงัดกลยุทธ์ที่เรียนจากท่านแม่มาใช้เลย” เฟริลตอบ
ป้าบบ!!!!
“ไงไอ้ลูกหมา!” เฟรินตีหลังใส่เฟริล โดยที่เขาไม่รู้สึกถึงว่ามีใครมาอยู่ด้านหลังตั้งแต่เมื่อไร
“ยังใช้ไม่ได้นะเฟริล ใครมาด้านหลังก็ต้องไหวตัวหลบได้อยู่เสมอ” เฟรินถือโอกาสสอนไปด้วย
“ท่านแม่เดินซะเงียบกริบใครที่ไหนจะไปรู้ล่ะ?” เฟริลตอบ
“เป็นไงล่ะฝีมือของฉันยังไม่ตกจริงด้วย เห็นหรือยังล่ะ?” เฟรินถือโอกาสโอ้อวดความสามารถตนเองทันที
“คร๊าบบ ผมทราบแล้วว่าท่านแม่เป็นหัวขโมยที่เก่งที่สุดเลยยย ถ้าไม่ซุ่มซ่ามชนของเข้า” เฟริลพูดเสียงยานคาน
“คนอย่างฉันไม่ซุ่มซ่ามง่าย ๆ หรอก” แต่มันไม่จริงซะทีเดียวถ้าเป็นจากปากเฟริน
โครมมม!!!
เฟรินเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วไปสะดุดล้มเข้าจริง ๆ
“แล้ววันนี้จะบุกเข้าเพื่อทดสอบแผนป้องกันใช่ไหม?” เฟรินเอ่ยถาม ขณะที่เธอเลียไอติมไปพลาง ๆ หลังจากที่ซื้อไอติมคนละแท่ง แน่นอนว่าเฟรินก็ต้องเป็นเจ้ามือในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสที่สุด
“ครับ”
“ชักจะเหมือนคนแก่ขึ้นทุกวันซะแล้วซิ ดันคิดถึงเรื่องในอดีต ฉันเองก็เคยบุกทดสอบแผนเหมือนกัน รู้ไหม? ฉันขโมยไข่มุกไปสี่เม็ด ถูกขโมยไปตั้งครึ่งหนึ่งเชียวล่ะ!”
“ไม่แปลกหรอกที่จะแก่ มีลูกจนอายุขนาดนี้” เฟริลบ่น เฟรินจะเขกกบาลเฟริล แต่เฟริลรู้ทันเลยหลบเสียก่อน
“นั่นซินะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ถือโอกาสพวกนายไปเปิดหูเปิดตาดีกว่า” เฟรินพูด
“เปิดหูเปิดตา?” เฟริลกับเรนทวนพร้อมกัน
“ที่ปราการปราชญ์ไง”
“ยังไง?”
“ก็คืนนี้มีซ้อมใหญ่ ก็จะได้เห็นเฟร่ากับทีน่าไง? ไม่อยากเห็นทีน่างั้นเหรอ?”
“วันจริงก็ได้เห็นเอง” เฟริลตอบ
“โธ่ ๆ ๆ แสดงว่าลูกยังไม่รู้จักเลือกเวลาฉวยโอกาสจริง ๆ รู้ไหม? นี่แหละเป็นโอกาสอันดีที่จะได้เห็นสาว ๆ นักเรียนโรงเรียนเอดินเบิร์กระบำเชียวน่า! โอกาสหาได้ไม่ง่าย ๆ ด้วย!” เฟรินลืมตัวอีกจนได้ ว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย!!! ที่สำคัญ เธอมีลูกสองคนแล้วด้วยซ้ำ!!! ไม่ใช่หนุ่มใหม่ไฟแรง แต่เป็นสาวที่จะเริ่มเข้าสู่วัยทองต่างหาก!
+++++++++++++++++
โฮะ ๆ ๆ ในที่สุดก็ได้เวลามาอัพซะที พอดีกำลังติดอ่านหนังสือนิยายงอบแงม ต้องอ่านวันละเล่ม แล้วพอดีเกิดอาการสมองตีบตันขึ้นมาเสียได้ (อีกแล้ว!!) คราวหน้าจะพยายามมาอัพเร็วแล้วกันงับ!
ปล. เป็นยังไงบ้างล่ะสำหรับคู่เฟริล โพสต์น้อย ดองไม่รู้ด้วย!!!
ความคิดเห็น