คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 35
บทที่ 35
“ตื่นเต้นจังเลย” เสียงกระซิบนักเรียนสาวโรงเรียนพระราชาคุยกับเองด้วยความตื่นเต้น เพราะใกล้เวลาที่จะได้ออกไปแสดงพิธีเปิดการประชุมอย่างเป็นทางการ ระหว่างที่รอกษัตริย์ทั้งหลายที่ค่อย ๆ ทยอยกันเข้ามาในห้องประชุม เว้นแต่คนหนึ่งที่ไม่ได้มีท่าทางเช่นนั้น แต่กลับถอนหายใจออกแทน
“ตื่นเต้นซินะ” รุ่นพี่สาวปราการปราชญ์กระซิบถาม เฟร่านิ่งเฉยไม่ตอบ จากนั้นเธอก็เดินไปยืนอยู่ใต้พื้นเวที ที่มีช่องว่างพอที่จะให้คนเดินลอดได้ เฟร่าไปหยุดยืนตรงที่ ๆ น่าจะเป็นตรงกลางเวที
เฟร่าเหลือบมองกระเช้าดอกไม้หลายสีที่ตนเองถือเอาไว้ แล้วต้องถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง
เมื่อองค์ประชุมครบ พร้อมกับสัญญาณดังขึ้นที่เป็นการบ่งบอกว่าเริ่มเปิดพิธีการแสดง จังหวะนั้นเองมีนักเรียนสาวปีสองจากแผ่นดินประชาชนเป็นคนร่ายเวทย์ส่งเฟร่าขึ้นไปบนเวที
ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมไม่เว้นแม้แต่ คาโล และเอวิเดสต่างก็ต้องตกตะลึง กับสิ่งที่ปรากฏขึ้นบนเวที
บนเวทีเกิดคลื่นลมหมุนพัดเป็นวงกลมอย่างอ่อนโยน กลีบดอกไม้หลายสีฟุ้งกระจายไปทั่วเวที ต่อมามีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
เฟร่า กลายเป็นสาวสวยที่เหมือนนางไม้ ผมสีน้ำตาลยาวสยายปะบ่าโบกสะบัดไปตามสายลมที่พัดผ่าน เธอสวมเสื้อแขนกุด จากบ่าซ้ายไปถึงบ่าขวาเป็นลายใบไม้สีเขียวขจี ตรงกลางด้านหน้าเสื้อมีรูปดอกไม้กลีบหลายสีปะบ่นกัน รอบลายดอกไม้เป็นสีน้ำตาลอ่อน กระโปรงสั้นเหนือหัวเข่าเล็กน้อยสีน้ำตาลอ่อน โชว์ขาที่ยาวเรียวและสง่า ไม่สวมรองเท้า แขนซ้ายคล้องกระเช้าดอกไม้ ส่วนแขนขวาชูขึ้นไปข้างบน
ระหว่างที่การแสดงชุดแรกดำเนินไปเรื่อย ๆ ซึ่งนำแสดงโดยเฟร่า ไม่ว่าเฟร่าจะเคลื่อนไหวยังไงก็แล้วแต่ อ่อนพลิ้ว แสดงราวกับว่าเป็นมืออาชีพ ส่วนคนที่เหลือเป็นนักแสดงประกอบฉาก
ก่อนที่การแสดงชุดแรกจะจบ เฟร่าโปรยดอกไม้ที่อยู่ในกระเช้าไปทั่วบนเวที ทันใดนั้นมีดอกไม้ปรากฏอยู่เบื้องหน้ากษัตริย์ทุกคน เฟร่าโค้งตัวคำนับลงเป็นการจบการแสดงชุดที่หนึ่ง จากนั้นร่างเฟร่าก็หายไป แทนที่ด้วยการแสดงชุดต่อไป
“ทำได้ดีมากเลยเฟย์!” รุ่นพี่สาวคนเดิมชมเฟร่า ที่เพิ่งจะกลับมาอยู่ที่หลังเวทีอีกครั้ง เฟร่ายิ้มแหย่ ๆ
“พวกเรานึกไม่ถึงเลยว่าพอจับเฟย์มาแต่งตัวนิดหน่อยจะสวยได้ขนาดนี้” รุ่นพี่สาวปีห้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ก็เป็นเพราะว่าฝีมือการแต่งหน้ากับเลือกชุดเสื้อผ้าของฉันนะซิ!” นักเรียนสาวปีสามปราการปราชญ์อดที่จะคุยโออวดไม่ได้
“อย่าเพิ่งหนีไปไหนเฟย์ พวกเราทุกคนต้องอยู่จนจบการแสดงแล้วต้องออกไปปรากฏตัวบนเวทีอีกครั้งด้วย” รุ่นพี่สาวเอ่ยดักคอเฟร่าไว้ก่อน เผื่อเธอจะแวบหนีออกไปก่อนเวลาก่อนเวลาอันควร
/////////////////////
“เฮ้!! ทีดัส” เฟร่าตะโกนเรียกทีดัส เขาเงยหน้าขึ้นจากกระดานหมากรุก เขานั่งเล่นหมากรุกกับเฟริลที่ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน
“เพิ่งเสร็จงานหรือไง?” เฟริลถาม
“เออดิ! เซ็งชะมัด!” เฟร่าบ่น แล้วนั่งข้างๆ เฟริล
“แล้วไม่อยู่ประชุมของกษัตริย์เมืองต่างๆ ก่อน มันเกี่ยวกับเธอนะ” ทีดัสเอ่ยขึ้น
“ก็รู้ว่ามันมีฉันเอี่ยวด้วยนะซิ ถึงไม่อยากฟัง!” เฟร่าบอก พอดีกับดารัลกับดิอาน่าเพิ่งจะเข้ามาในห้อง
“นั่นมันอะไร?” เรนเอ่ยถาม เขานั่งริมขอบหน้าต่างแล้วมองเห็นสิ่งแปลกปลอมบางอย่างที่ข้างนอก ทุกคนไปที่ริมหน้าต่างทันที
มันคือหลุมดำที่ดูเหมือนว่ามันจะค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ที่สำคัญมันจะบังเอิญไปหน่อยมั้ง ที่หลุมดำนั้นมันดันตรงกับหน้าต่างพอดีนะซิ เฟร่ารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย แล้วดันมีคนอยู่ในบริเวณนั้นด้วยนะซิ
“ท่านแม่!!ระวัง!!” เฟร่าตะโกนเรียกเมื่อเห็นเฟรินที่อยู่ใกล้กับหลุมดำมากที่สุด เธอเปิดหน้าต่างแล้วกระโดดออกไปทันที โดยที่เพื่อน ไม่ทันได้คัดค้านแม้แต่น้อย ดารัลกับเฟริลกระโดดตามไปทันที
“เฟย์!! อย่าเข้ามา!!” เฟรินร้องห้าม แต่เสียงเฟรินไม่สามารถไปถึงเฟร่าได้ ราวกับว่าเสียงถูกดูดไป
ทันใดนั้นเกิดพายุพัดโหมกระหนำอย่างบ้าคลั่ง เสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ทันทีที่เฟร่าใกล้จะถึงเฟริน ควันสีดำพุ่งออกมาจากหลุมดำ พุ่งใส่เฟร่า เฟร่าโดดหลบ แทนที่ควันดำมันจะพุ่งใส่พื้น แต่มันสามารถเลี้ยวพุ่งใส่เฟร่าได้ทันที
อุ๊บ!! เฟร่ากลิ้งไปตามพื้นสองรอบ แล้วนอนหงายบนพื้น ร่างเฟร่าชาจนไม่สามารถขยับได้ เฟรินจะเข้าไปหาเฟร่า แต่แล้วมี สายฟ้าเปรี้ยงขวางไม่ให้เฟรินเข้าใกล้ มีอะไรบางอย่างค่อย ๆ ออกมาจากหลุมดำ ช่วงที่ค่อย ๆ ออกมา ยังไม่มีรูปร่างที่แน่นอน แต่เมื่อออกมาพ้นหลุมดำกลายเป็นงูดำขนาดยักษ์ มันเข้าหาเฟร่า แล้วเริ่มพันเฟร่าแล้วค่อย ๆ ยกขึ้นมา
โซ่พุ่งผ่านทะลุงูดำราวกับว่ามันเป็นอากาศ นัยน์ตาเฟริลเบิกกว้างด้วยความตกใจ ดารัลเข้าไปหาเฟร่า แต่มีสายฟ้าจะผ่าใส่ดารัล ดารัลไม่หลบ เขาใช้ดาบปัดสายฟ้านั้นทิ้ง แล้วมันพุ่งลงไปที่อื่นแทน เฟริลพุ่งโซ่ไปรัดเฟร่าแทน แล้วดึงไม่ให้มันพาเฟร่าไป สายฟ้าพุ่งใส่เฟริล ดิอาน่าสร้างเกราะป้องกันเฟริล ดารัลเข้าถึงเฟร่าได้ในที่สุด
แต่แล้วกลับมีพลังที่มองไม่เห็นอยู่ดี ๆ ก็กระชากเฟร่าจนเกือบจะถึงหลุมดำ แม้แต่เฟริลก็ถูกลากไปด้วย แต่ยังคงยืนอยู่ ดารัลจับโซ่แล้วลอยตามไปด้วย
ต่อมาอยู่ดี ๆ มีมือโครงกระดูกโผล่ขึ้นมาจากใต้ดินแล้วจับขาเฟริล ถ้ามีเพียงมือเดียวเฟริลสามารถจัดการได้สบาย ๆ แต่ว่า ดันมีมือโครงกระดูกนับร้อยพุ่งออกมา แล้วพยายามดึงเฟริล เฟริลไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก เนื่องจากว่ามือทั้งสองข้างจับโซ่อยู่ ไม่อาจปล่อยได้ ถ้าหากปล่อยเฟร่าก็คงจะเข้าไปในหลุมดำ
ดิอาน่า ทีดัสและเรนร่ายเวทย์ไฟโจมตีใส่ มือโครงกระดูกมันถอยห่างแล้วรุกต่อ เฟรินใช้ดาบปฐพีฟันโครงกระดูกกระจุย! แต่ว่ามันสามารถประกอบใหม่แล้วรุกต่อเช่นกัน
“เฟร่า!” ดารัลเรียก
“ไม่ไหวมันชาไปทั้งร่างเลย” เฟร่าตอบเสียงเบา แค่ลองขยับนิ้วมือยังจะไม่ได้
“เฮ้ย! อย่าฟันเดี๋ยวโดนฉัน!” เฟร่าร้อง เมื่อเห็นดารัลเรียกแล้วตั้งท่าจะฟัน ดารัลไม่ฟัง แล้วลงดาบ คมดาบทะลุตัวงู จนเกือบจะโดนเฟร่า
“มันอะไรฟะ!” ดารัลบ่นแล้วเรียกคทาขึ้นมาร่ายเวทย์ เวทย์ก็ใช้กับมันไม่ได้!! เมื่อพลังเวทย์โดนร่างงูแล้วสลายแทน
“มีคนบงการ!” เฟร่าเข้าใจแล้ว
“ไหน?” ดารัลพยายามหาที่หากลิ่นไอแปลกประหลาดที่ผสมผสานกับพลังเวทย์
“ไม่ได้อยู่แถวนี้” เฟร่าบอก สัมผัสเวทย์เฟร่ายังคงใช้ได้ดีอยู่
จากนั้นดารัลก็ต้องจับโซ่เป็นที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้ เนื่องจากว่าเฟร่าถูกกระชากอีกครั้ง
ครืดดดด!!!! เฟริลยังคงยืนติดพื้นได้
*“บ้าชะมัด! ถ้าเรามีพลังเวทย์มากกว่านี้”* เฟริลคิด ทันใดนั้นพลังเวทย์ของเฟร่าไหลผ่านโซ่มาถึงเฟริล เฟริลรู้สึกได้ ต่อมาปลายโซ่อีกด้านที่อยู่กับเฟร่ามันชูขึ้นแล้วเปลี่ยนรูปร่างเป็นปลายแหลมห้าแฉก โซ่มันไม่ได้พุ่งเข้าหางูดำ แต่กลับพุ่งตรงไปยังหลุมดำ ต่อมา มันก็พุ่งไขว้กันเป็นตาข่ายถี่ ๆ จนร่างคนไม่สามารถผ่านเข้าไปได้แน่ ๆ ร่างเฟร่าติดอยู่บนตาข่ายพอดี ดารัลโหนจับตาข่ายโซ่
งูดำมันเริ่มคลั่ง แล้วอ้าปากพ่นฝนเข็มดำลงไปทั่ว ปลายโซ่ที่อยู่ทางเฟริลมันพุ่งขึ้นแล้วหมุนเป็นวงกลมล้อมรอบทุกคนที่อยู่บนพื้น สร้างอาณาเขตป้องกัน ทันทีที่ฝนเข็มกระทบ มันระเบิดหายไปทันที
บึ้ม ๆ !!!
ตูมมม!!!! ทุกคน ๆ ที่อยู่บนพื้นต่างก็กระเด็น ลอยขึ้นแล้วกระแทกกับพื้น เว้นแต่เฟริลที่ไม่กระเด็น แต่เขามีเลือดโชกไปทั้งตัว
“ดิฮาส!!” ดารัลโพล่งเมื่อเห็นเจ้าของเวทย์ที่ทำให้พวกเพื่อน ๆ ได้รับบาดเจ็บ
“เสียเวลาข้ามามากแล้ว” ดิฮาสเอ่ยเสียงเย็นและแฝงไปด้วยความกดดัน
“เจ้านี่มันดื้อด้านจริง ๆ แต่ว่าข้าก็ไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ด้วย” ดิฮาสกล่าว เมื่อเหลือบเห็นเฟริล
ทันใดนั้นมีงูดำพุ่งออกมาจากฝ่ามือของดิฮาส แล้วพุ่งตรงเข้าไปหาเฟริล ปลายโซ่เปลี่ยนรูปร่างอีกครั้ง
“ช้าไป!” ลำแสงสีแดงพุ่งออกจากนิ้วชี้ใส่โซ่ทำให้โซ่หมดฤทธิ์ทันที เมื่อโซ่หมดฤทธิ์ ตาข่ายโซ่ที่กันหลุมดำไว้มันก็หดจนเหลือโซ่เข้าขนาดปกติ โซ่คลายพันธนาการออกจากร่างเฟร่า เฟริลเรียกดาบออกมาแล้วฟันใส่งูแทน
ดารัลยิงพลังเวทย์ใส่ดิฮาส แล้วโดดคว้าเฟร่า ดิฮาสเอี่ยวตัวหลบเพียงเล็กน้อย จากนั้นหลุมดำมันเริ่มดำเนินการขั้นสุดท้าย มันกว้างขึ้นแล้วมีลมดูดเข้าไป ดารัลกับเฟร่าลอยหายเข้าไปในหลุมดำ จากนั้นหลุมดำก็สลายไปทันที
“ดันมีตัวแถมเข้าไปด้วย แต่ช่างเถอะ!” ดิฮาสพูดแล้วจะหายตัวไปแต่ว่า ดิฮาสต้องเอี่ยวตัวหลบทันที เมื่อมีพลังเวทย์พุ่งมาขัดขวาง
“อา........เจ้าคงจะเป็นลูกของคนนั่นซินะ ที่บังอาจปลิดชีพข้าได้” ดิฮาสพูดน้ำเสียงเหี้ยม
“หลานเฟร่าอยู่ไหน!!!” เอวิเดสเอ่ยถามคล้ายจะระเบิดอารมณ์มาได้ทุกเมื่อ
“เจ้าก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าข้าจะทำอะไร” ดิฮาสกล่าว
“ถ้าหากหลานสาวข้าเป็นอะไรไป? ข้าจะจัดการเจ้า!!” กลิ่นไอเวทย์จากเอวิเดสปะทะกลิ่นไอเวทย์ของดิฮาสได้อย่างสู่สี่ เมื่อพลังเวทย์ปะทะกันจนถึงที่สุดมันก็ระเบิด ตูมมม!!!!!!
“รู้สึกว่าพลังของเจ้าจะอ่อนด้อยกว่าพ่อเจ้าไปนิดนึง” ดิฮาสเยยะเย้ย
“แม้ว่าพลังข้าจะอ่อนด้อย แต่เจ้าเองก็อ่อนด้อยลงไม่มากไปกว่าข้าเช่นกัน” เอวิเดสบอก ดิฮาสกัดริมฝีปากแน่นด้วยความโกรธ
“เพราะว่าข้ายังไม่ได้พลังทั้งหมด! เจ้าถึงยังสามารถพูดจาโอหังได้ขนาดนี้!!!” ดิฮาสระเบิดพลัง ใส่เอวิเดส เอวิเดสลอยอยู่ในระดับเดียวกับดิฮาส เขาเพียงแค่สะบัดมือ พลังดิฮาสสลายไปทันที
ฟิ้ว!!! ควับ!!
ดิฮาสเอี้ยวตัวหลับเมื่อมีผ้าสีแดงพุ่งหมายจะเข้าใส่เขา แล้วยังมีห่วงพุ่งตามมาด้วย
“ชิ! อาวุธน่ารำคาญ พรรคนั้น!” ดิฮาสสบถ
“ข้าไม่ให้เจ้าหนีไปได้หรอก!!” เอวิเดสพูด แต่ไม่ทันได้สำแดงอิทธิฤทธิ์ มีบุรุษแปลกลึกลับคนหนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้าดิฮาส ต่อมาเขายกมือประสานกัน ร่ายคาถาพึมพำ แล้วพลังประหลาดส่งออกมาจากมือที่ประสานกัน แล้วกลายเป็นคลื่นวงแหวนขยายออกไปรอบ ๆ
ทุกคนที่อยู่ในรอบบริเวณนั้น ต้องยกมือปิดหูทันที เนื่องจากว่ามีเสียงดังจนแสบแก้วหู เอวิเดสมีประสาทสัมผัสที่ดีกว่าจึงทำให้เสียงนั้นทำให้เอวิเดสแทบจะแก้วหูแตก คลื่นเสียงส่งเข้าไปถึงสมองในส่วนของเส้นประสาท แต่เมื่อเสียงนั้นหายไป ดิฮาสกับบุรุษลึกลับหายไปเสียแล้ว
+++++++++++++
*******************
ถามความเห็นกันหน่อยแล้วคร๊าบบ
พอดีเมื่อวานนั่งมองน้ำเฉย ๆ แล้วเกิดปิ้งไอเดียบางอย่างขึ้นมา
ไหน ๆ ก็มีชาวเดมอส ที่เป็นเผ่าปีศาจที่อาศัยอยู่บนบก แต่ยังไม่ได้กล่าวถึงปีศาจที่มีเมืองอยู่ใต้น้ำเลยนี่น่า
โครงเรื่องเริ่มมาทันที (ไม่รู้ว่าจะจบอ๊ะเปล่าดิ!) เท่าที่เราลองเขียนโครงเรื่องดู ได้ประมาณว่า..........
เฟรินได้รับฝากดูแล ปีศาจตนหนึ่ง ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องเปลี่ยนร่างเพื่อพักฟื้นพลัง (แต่โดยวิธีไหน ขอเก็บไว้ก่อน แน่นอนว่าอยู่กับเฟรินเท่านั้น ให้คิลกับคาโลก็ไม่ได้ด้วย) แต่ว่าพวกปีศาจที่ตามฆ่านั้นได้มารู้ทีหลัง แล้วตามมาฆ่าถึงที่ อะไรประมาณนี้แหละ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเอามาลงหรือเปล่า? ถ้าหากว่าวางโครงเรื่องโดยรวมจบแล้ว
เลยจะถามความเห็นกันว่าคิดว่าใช้ได้หรือเปล่า กะว่าจะแต่งไม่ให้ยาวมากจนเกินไป ช่วย ๆ กันเสนอด้วยงับ!
ความคิดเห็น