มาเล่นต่อฟิคบารามอสกันเถอะ : เมื่อเอวิเดสจะแต่งงานใหม่!!!

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3

บทที่  3

ต้องร้องไห้ๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ร้องมานาน ต้องทนเจ็บปวดลึกๆ ภายในใจคนเดียว

ความรัก เคยเป็นสิ่งทีข้าต้องการมากที่สุด

แต่ไม่อีกแล้ว ความรักที่หลอกลวง โกหกว่ารัก โกหกว่าจะมั่นคง

แต่สุดท้ายเมื่อท่าน X จากไป ท่านพ่อก็เปลี่ยน

ทั้งๆ ที่ข้ามั่นใจว่าท่านจะมั่นคงในรักเสมอ

แต่วันนี้ข้ารู้แล้วล่ะ ว่าข้าคิดผิด

หากไม่มียัยแม่มดตัวร้ายนั่น ความเจ็บปวดแบบนี้คงจะไมเกิดขึ้น

ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะยัยแม่มดนั่นคนเดียว

เพราะแกโลร่า ยัยแม่มด!!!

ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงครางเสียงแผ่วเบา

แต่นั่นมันก็ทำให้คนท้องห้องเดินเข้ามาเฝ้าดู

ทำไมกัน คนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด

กลับเป็นคนแรกที่เธอเห็น ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้สึกอะไรอีกแล้ว

ท่านอย่ามาทำให้ข้าต้องรู้สึกผิดในสิ่งที่ข้าทำลงไปสิ

ท่านพ่อเอวิเดส
"ทะท่านพอ..." ปากเล็กๆ ขยับเรียกบุรุษที่นั่งกุมมืออยู่ข้างๆ

จ้าวปีศาจมองบุตรีด้วยสายตาอ่อนโยนแต่ลึกๆ ดวงตาคมกลับส่อแววเจ็บปวด
"เฟลิโอน่า..."

เอวิเดส อยากจะดึงลูกสาวเข้ามากอดแรงๆ ซักครั้ง

แต่สาวน้อยนั้นหน้ายังซีดอยู่มาก

ไม่กล้าทำอะไรรุนแรง

อยากจะส่งผ่านความรู้สึกของพ่อคนนนี้ ไปให้ลูกได้รับรู้บ้าง

แม้เพียงซักนิดก็ยังดี

ลูกรัก

ดวงหน้าบิดาซูบลง จนเฟรินรู้สึกผิด

มือเล็กๆ เอื้อมไปอยากจะสัมผัสและต่อว่าบิดาเหลือเกิน

ทำไมไม่รู้ดูแลตัวเองซะบ้างนะ
"เฟรินฟื้นแล้วหรอคะ" ดอกไม้ดอกเล็ก ๆที่กำลังเบ่งบานล้อลมกลายเป็ยเ X ่ยวเฉาราวถูกน้ำร้อนราดภายในพริบตา

"จะเข้ามาทำไม จะมาสมน้ำหน้างั้นหรอ" เฟรินดันตัวขึ้นมาจากที่นอนอย่างอ่อนล้า

แต่แววตาของหัวขโมยจอมยุ่งมันไม่เหมือนก่อน

ไม่มีแววสนุกสนานอีกแล้ว

เฟรินจ้องสตรีที่ผลีผลามเข้ามาอย่างดูถูก จนโลร่ารู้สึกกระดาก
ต้องหลบไปยืนหลังเอวิเดส

จ้าวปิศาจลูบมือเธออย่างอ่อนโยน ราวกับปลอบใจ
และนั่นก็เหมือนกับโยนเชื้อไฟเข้ากองน้ำมัน

เฟรินมองสิ่งที่บิดากระทำอย่างเกลียดชัง
"ถ้าจะมาแสดงความรักกันที่นี่ก็พอที!!! จะทำร้ายกันไปถึงไหน ฝ่าบาท หม่อมฉันเคยคิดว่าพระองค์จะรักหม่อมฉันบ้างแม้เพียงสักนิด แต่หม่อมฉันก็คิดผิด ตอนนี้หม่อมฉันรู้แล้ว เข้าใจดีทุกอย่าง ขอพระราชทานอภัยที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาหม่อมฉันสร้างความยุ่งยากลำบากพระทัยให้โดยตลอด คงต้องถึงเวลาซักที หม่อมฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกอะไรก็ตาม หากลืมทุกสิ่งทุกอย่างได้ ต้องแลกด้วยอะไรหม่อมฉันก็ยิน...ดี" เสียงสุดท้ายเอ่ยยังไม่จบดีด้วยซ้ำ เฟรินก็ล้มลงบนที่นอนอย่างแรง น้ำตาธิดาแห่งความมืด ไม่สิ ไม่ใช่อีกแล้ว
น้ำตาของหัวขโมยไหลรินลงมาไม่หยุดแม้เจ้าของร่างจะหมดสติไปแล้วก็ตาม

เฟรินฉันขอโทษแกจริงว่ะฉันไม่น่าเอาแกมารักษาที่เดมอสเลยฉันน่าจะพาแกไปซาเรส ไปคาโนวาล หรือที่อื่นก็ได้

                    คิลมองเพื่อนที่ยังสลบไสลไม่ได้สติหลังจากตื่นมาเจอภาพบาดตาอีกครั้ง เขาคงผิดเองจริงๆทั้งที่ก็รู้ว่ามันเสี่ยงสุดท้ายก็เป็นจริงๆ..พ่อไหนพ่อบอกว่าท่านจ้าวรักเจ้าหญิงอลิเซียมากไงทำไมเค้าทำแบบนี้

                  คิลชักไม่แน่ใจในความรักของปีศาจจริงๆแล้วว่ามีจริงไหมหรือเห็นมนุษย์เป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งพอพังแล้วต้องหาชิ้นใหม่มาแทน

                คาโลเองเขาเคยอิจฉาเจ้าหญิงอลิเซียเพราะเธอได้รับความรักจากท่านพ่อของเขาอย่างที่ท่านแม่กลับไม่ได้ไปเลยจนมาวันนี้เขาไม่นึกอย่างนั้นอีกแล้วตอนนี้กลับสงสารมากกว่าที่เธอยอมตายเพื่อยุติทุกอย่างสงครามความรักและเพื่อปกป้องคนรักแต่การกระทำของท่านจ้าวในครั้งนี้เขารู้สึกว่าการตายของนางไม่คุ้มค่าเสียเลย..และที่เสียใจที่สุดคือมันลามมาถึงเฟรินเขาน่าจะพาเธอกลับคาโนวาลท่านพ่อรักเฟรินเท่าๆกับที่รักอลิเซียนั่นแหละท่านพ่อมีความสุขทุกครั้งที่ได้ฟังเขาเล่าถึงวีรกรรมของเฟริน

"คิลเรากลับคาโนวาลเถอะฉันจะพาเฟรินกลับไปที่นั่นและให้อยู่ที่นั่นตลอดไปไม่ต้องมาที่นี่อีก"คาโลตัดสินใจขณะนั่งกลุ้มใจกับร่างในอ้อมแขนที่โกโดมเพียรเช็ดเนื้อตัวให้อยู่ทั้งน้ำตา

ปัง

"เจ้าจะเอาเฟลิโอน่าไปไม่ได้"เสียงท่านจ้าวที่พรวดเข้าประตูมาทันที

             แต่คิลและคาโลกลับไม่ได้กลัวท่าทางขึงโกรธของท่านจ้าวสักนิด..มันนานเกินไปแล้วที่เฟรินจะทรมาน

"ทำไมจะไม่ได้ฝ่าบาทกระหม่อมจะเอาคู่หมั้นกลับบ้าน..บ้านที่จะเป็นบ้านตลอดไปมีท่านพ่อที่รักเฟรินมากมากกว่ากระหม่อมด้วยเพราะท่านพ่อรักทุกอย่างที่เป็นของเจ้าหญิงอลิเซีย ท่านพ่อไม่เคยหมดรักท่านพ่อไม่เคยทรยศรักกระหม่อมพูดได้เต็มปากกระหม่อมเกิดมาไม่ได้เกิดมาจากความรักเลยแต่เกิดมาเพื่อชาติและบ้านเมืองเกิดมาเพื่อจบสงครามตามคำทำนายก็เหมือนกับธิดาแห่งความมมืดนั่นแหละที่นักรบปีศาจจะเป็นผู้มีชัยเหนือสงครามระหว่างมนุษย์และปีศาจ"

"ใช่..พ่อของกระหม่อมเคยบอกว่าฝ่าบาทรักเจ้าหญิงอลิเซียเท่าๆกับคิงบาโรรักแต่กระหม่อมคงต้องกลับไปบอกท่านไหม่แล้วว่าความรักครั้งนั้นมันไม่มีอีกแล้วมันก็เหมือนกับความรักที่มีให้ของเล่นชิ้นนึงที่เมื่อมันพังก็ต้องเสาะหาชิ้นใหม่..แต่เฟรินมันไม่ใช่ของเล่นของฝ่าบาทมันมีชีวิตและจิตใจมันรับไม่ไหวหรอกที่พ่อของมันจะเห็นแม่เป็นแค่ของเล่น"คิลเสริมทันที

"กระหม่อมด้วยท่านจ้าวกระหม่อมไม่แน่ใจแล้วจริงๆกระหม่อมกับท่านจ้าวเรารู้จักกันมาหลายพันปีแต่ตอนนี้กระหม่อมไม่แน่ใจแล้วว่ารู้จักท่านจ้าวจริงไหม"โกโดมส่งสายตามาตัดพ้อพร้อมมองพระธิดาสลับกับท่านจ้าว

ท่านจ้าวขบกรามแน่นจนเป็นสันนูนด้วยความรวดร้าว
แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะแย่ลงเมื่อร่างบางปรากฏซ้อนหลังท่านจ้าว..โลร่า

"นังงูพิษเจ้าจะเข้ามาทำไมจะเข้ามาดูผลงานความชั่วร้ายที่เจ้าก่อไว้หรือไง"โกโดมตวาดลั่นพร้อมท่าทีขึงขัง
คาโลเองก็จ้องด้วยความหยามหยันรังเกียจชิงชังก่อนหันมาพูดกับท่านจ้าว

"รับรองได้ฝ่าบาทเฟรินจะอยู่ที่คาโนวาลอย่างมีความสุขแน่เพราะจะไม่มีแม้ชื่อของตระกูลของอนาคตองค์ราชินีใหม่ของฝ่าบาทปรากฏอยู่ในแผ่นดินคาโนวาล"

โลร่าเบิกตาโพลงกว้างด้วยความตกใจตระกูลเธอถูกเนรเทศแล้วจะไปอยู่ที่ไหน

"หมายความว่ายังไงเพคะเจ้าชาย"

คาโลกระตุกยิ้มเยาะแต่ไม่พูด

"ก็หมายความว่าตอนนี้ตระกูลของเธอมันไม่มีแผ่นดินจะอยู่ไงและฉันรับรองได้ว่าเอเดนคงไม่มีที่ให้เธอและคนของเธออยู่แน่ไม่มีแผ่นดินไหนเขาต้อนรับผู้หญิงที่ทำให้เฟรินมันร้องไห้หรอกกษัตริย์ที่ขึ้นครองราชอยู่ตอนนี้ก็คือเพื่อนหรือรุ่นพี่ของเจ้าหญิงอลิเซียทั้งนั้นแม้แต่ทริสทอร์ทาสแห่งเดมอสเองก็เถอะฉันรับรองได้.. X โรมันคงไม่ให้ X เฟรินเจ็บหรอก"คิลตวาดตอบ

"คนที่มันทำให้เจ้าหญิงเจ็บมันต้องเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่ารับรองได้..แม้แต่คนในเดมอสทั้งแผ่นดินก็จะรังเกียจพวกของเจ้านังอรพิษ"โกโดมเสริมเสียงอำมหิตด้วยความชิงชังและเคียดแค้น

"อ้อสโนวแลนด์ด้วยนะเพราะแม่ของคาโลมันคงไม่ยอมให้ว่าที่ลูกสะใภ้เสียใจหรอก"คิลเสริมพร้อมพยักหน้าส่งสัญญาณให้คาโลและโกโดมช่วยกันเก็บของ

/////////////////////////////////////////

ในขณะเดียวกัน มีคนแอบมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดผ่านลูกแก้ว  ณ ที่แห่งหนึ่ง

"ที่นี่    ความเชื่อถือของเอวิเดส ก็จะลดน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือ   แผนขั้นที่หนึ่ง  สำเร็จลุล่วงไปได้ดี"  ชาร์ลีเอ่ยขึ้น

"แต่พี่     ตระกูลของเราก็ถูกรังเกียจ   ทั้งโลกก็ได้มั้งเนี่ย?"   ชาร์ดรแย้งขึ้นมา

"ไม่ต้องไปสนใจหรอก    มันเป็นเรื่องเล็ก    พวกเราก็แค่เปลี่ยนชื่อ  แปลงตัวซะใหม่ ก็ไม่มีใครรู้แล้ว  พวกเราไม่ใช้ไอ้พวกกระจอกนะ   พร้อมหรือยังล่ะ? โรซี่"  ชาร์ลีบอก  แล้วหันไปถามโรซี่  ที่เพิ่งเปลี่ยนร่างเป็นสาวน้อย

"ข้าอดใจที่จะรอไม่ไหวแล้วล่ะ?  ชาร์ลี!   ข้าอยากจะทำให้ความรักนั่น!!  แตกหัก  ชนิดแบบที่ว่า...............ไม่อาจต่อกันได้!  เชอะ!  ข้าล่ะหมั่นไส้ ไ อ้เจ้าชายคาโลมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว"  เมื่อโรซี่พูดจบ  เธอก็หายตัวไปจากตรงที่เคยยืนอยู่

"พี่ชาร์ลี  อย่างงี้ไม่ทำเกินไปเหรอ?"  ชาร์โรเริ่มคิดว่าไม่ค่อยจะเห็นด้วย

"ไม่หรอก  เจ้านะอย่าไปใจดีเหมือนโลร่าซิ  เจ้าลืมไปแล้วเหรอ?  เพราะใครกันล่ะ  ที่ทำให้พวกเราต้องลำบากกันจนทุกวันนี้!!"

"เอวิเดส"  ชาร์โรตอบอย่างแผ่วเบา

"ใช่   เป็นเพราะมันน!!  พ่อของพวกเราคงไม่ถูกเนรเทศออกจากเมือง  เพราะว่าหลงรักแม่!  จนให้กำเนิดข้า   แล้วทีมันล่ะ?  มันเองก็หลงรักมนุษย์สาว  ทีมีตำแหน่งเป็นเจ้าหญิงบารามอส   มันถูกต้องไหม?  แล้วแม่ของพวกเรา ก็เสียชีวิตหลังจากที่ให้กำเนิดเจ้า!!  แล้วจะไม่ให้ข้าแค้นได้ยังไง!!!!!"

"แม้ว่าเฟลิโอน่าจะต้องการปฏิเสธว่าตัวเองคือธิดาแห่งความมืด

"ข้านี้แหละ!!!!  จะสอนให้เธอกลายเป็นธิดาแห่งความมืดโดยสมบูรณ์!!!"

/////////////////////////////

โดย   ลิตเติลมิคุจัง  , typs   , Pika0be

เราต่ออีกนิดแล้วกัน

เออ...........................(-*-).................ไงแต่งต่อกันไปต่อกันมามันเครียดขึ้นเรื่อย ๆ นะเนี่ย?

ใครที่จะมาแต่งต่อก็.............ช่วยลงความเครียดลงหน่อยก็ดีเหมือนกัน  เราเองก็เห็นด้วยกับ  ท่าน wakure