มาเล่นต่อฟิคบารามอสกันเถอะ : เมื่อเอวิเดสจะแต่งงานใหม่!!!

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2

บทที่ 2

    ... อยากได้ยินแค่คำว่ารัก  จากปากของเธอเท่านั้น  ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้  อยากแค่มีเธออยู่ใกล้ๆ  คอยกระซิบคำว่ารัก  ทุกคืนวันอยู่ร่ำไป  แล้วจากนั้นเธอจะฆ่าฉันให้ตาย  ฉันก็ยอม ...

      เสียงกระซิบที่ดังก้องในหูของเฟลิโอน่า เกรเดเวล  ไม่ใช่สิ เฟริน เดอเบอโรว์ต่างหากยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามสลัดมันออกไป

      เขาไม่ใช่พ่อของฉันอีกแล้ว  ฉันไม่อยากให้เขามาพูดคำว่ารักกับฉัน

       ความขมขื่นที่อยู่ในใจของเฟริน  ถูกสลัดออกมาพร้อมกับรอยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม  นัยน์ตาบวมช้ำบอกให้รู้ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก 

     กี่วันแล้วที่เธอออกมาจากวัง   กี่วันแล้วที่เธอไม่ได้เจอหน้าพ่อเอวิเดส  ทั้งๆที่เวลาเพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน  แต่เฟรินกลับรู้สึกว่ามันยาวนานยิ่งนัก   

     เธอไม่น่ารู้เลยว่าคนๆนี้เป็นพ่อของเธอ  เธอไม่น่าเป็นเฟลิโอน่าเลย  ความรัก ความช้ำใจ  ความน้อยใจ  ความเคียดแค้น ไม่นึกเลยว่าเมื่อมันมาสุมรวมกัน  มันจะกรีดลึกบาดลงไปในหัวใจให้มันเจ็บได้ขนาดนี้
       
      "เฟลิโอน่า"

      เสียงที่เธออยากได้ยินที่สุด  แต่ก็ไม่อยากฟังมากที่สุด  เมื่อเฟรินเบือนดวงหน้าที่เปื้อนรอยน้ำตาไปสบด้วย  ก็พบกับผู้ที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด

       นี่ที่เธออุตสาห์หนีมาถึงเอเดน  หนีไปไกลที่เอวิเดสจะไม่มาตามเธอ  แต่เขาก็ยังตามมาเจอเธอจนได้
      
       "เฟลิโอน่า  รู้มั้ยพ่อคิดถึงลูกมาก  พ่อตามหาลูกตลอดเลยนะ"

       เฟรินเม้มปากแน่น  เดินออกจากอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ "ท่านคงจำคนผิดแล้วล่ะมั้งเพคะ  หม่อมฉันชื่อเฟริน ไม่ใช่เฟลิโอน่า  แล้วพ่อของหม่อมฉันก็ชื่อมาดัส  หม่อมฉันไม่บังอาจไปเป็นลูกของท่านจ้าวเอวิเดสหรอกเพคะ"

       เฟรินหันหลังเพื่อจะกลับไปหาคาโลและคิลที่รออยู่ หากแต่เสียงของเอวิเดสก็รั้งเท้าของเฟรินที่กำลังจะก้าวเดินให้หยุดฟัง

       "เฟลิโอน่า  พ่อรักลูกมากนะ  ลูกอย่าทำอย่างนี้กับพ่อเลย  พ่อขอโทษ"  ใจของคนเป็นพ่อตอนนี้มันก็เจ็บไม่แพ้ลูก  เพียงแต่มันเจ็บกันคนละอย่างกันก็เท่านั้น 

       เฟริน  เจ็บที่พ่อไม่รักษาสัญญาที่เคยมีไว้ให้กับแม่

       เอวิเดส   เจ็บที่ลูกทำเหมือนไม่รู้จัก  ทำเหมือนไม่สนใจ

       คำว่ารักกับคำว่าขอโทษดึงให้เฟรินหันหน้ามาสบตากับเอวิเดส  ยังไม่ทันที่ริมฝีปากบางจะเปล่งเสียงออกมาก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
       
      "ท่านจ้าวเอวิเดส  หม่อมฉันตามหาแล้วไม่เจอองค์ญ..." แล้วเสียงนั้นก็หยุดลงเมื่อพบว่าผู้ที่ตนคุยด้วยนั้นกำลังพูดอยู่กับใคร

      "โลร่า" เอวิเดสตรัสเรียก

      คำว่ารักที่จะพูดตอบออกไปถูกกลืนหายลงไปในลำคอ   นัยน์ตาคู่สีน้ำตาลฉายแววตัดพ้อน้อยใจ  พลางสาวเท้าออกไปจากที่นี่  ที่ที่มีคนจะมาแทนที่แม่ของเธอยืนอยู่ด้วย

      "ฝ่าบาท   หม่อมฉันไม่.. หม่อมฉันไม่ทราบว่าองค์หญิงเฟลิโอน่าอยู่กับฝ่าบาท  หม่อมฉัน.."  โลร่าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

      "ไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอก  รีบตามเฟลิโอน่าไปดีกว่า" เอวิเดสขัดขึ้น พลางรีบเสด็จตามพระธิดาไปพร้อมกับทหารที่ออกตามหาเฟริน

        "เฟลิโอน่า"  เสียงเรียกของเอวิเดสที่ไม่มีความหมายอีกแล้วต่อเฟริน ดังมาตามหลังขณะที่เธอเดินเข้าไปที่บ้านของคิลที่เธอมาอยู่ด้วย  เพราะตอนนี้ที่นี่ไม่มีใครอยู่บ้านนี้เลย  คิลเลยพาเธอกับคาโลมาอยู่

        เอวิเดสรีบเสด็จตามเข้าไปในบ้านแต่ก็ต้องชะงักอยู่หน้าประตู

        เขตอาคมของคาโล

        แล้วเขตอาคมของคาโล

        จะชนะมนตร์ของเอวิเดสได้หรือ

        ว่าแล้วเอวิเดสก็ร่ายมนตร์  มนตร์ที่จะทำลายเขตอาคมของภูตปีศาจน้ำแข็งแห่งคาโนวาลได้  พลันมนตร์ก็ต้องหยุดลงเมื่อเจอมนตร์ที่แข็งแกร่งกว่า  เนื่องจากจิตใจที่เย็นเยียบของผู้ร่ายเวทย์

         นี่มันอะไรกัน

         ดินแดนน้ำแข็ง

         ในกลางฤดูร้อน

         รอบด้านมีแต่หิมะไม่ต่างอะไรกับสโนว์แลนด์

         ทหารที่ตามมาต่างก็หมดสติด้วยความหนาวเย็น  เหลือเพียงเอวิเดสและโลร่าที่อยู่ข้างหลังเอวิเดสเท่านั้น

          "เฟรินไม่ต้องการเจอฝ่าบาท  ฝ่าบาททรงเสด็จกลับไปเถอะ"  น้ำเสียงเย็นยะเยือกที่ไม่ต่างอะไรกับใบหน้าเปล่งออกมาจากปากของคาโล

          "ใช่   เฟรินมันร้องไห้มาเยอะแล้ว  อย่าให้มันร้องไห้อีกเลย  หม่อมฉันต้องการเห็นเพื่อนที่มีรอยยิ้มคนเดิม  ไม่ใช่เพื่อนที่เอาแต่ร้องไห้" คิลพูดเสียงเครียด  นัยน์ตาคู่สีม่วงตอนนี้ไม่มีแววขี้เล่นอีกแล้ว
         
         "ท่านคาโล  ท่านคิล ไปดูเจ้าหญิงเร็วพระเจ้าค่ะ" เสียงโกโดมที่ดังจากในบ้านดึงความสนใจของทุกคนได้ถนัด
         "เฟลิโอน่าเป็นอะไร"  เสียงของท่านจ้าวดังขึ้นเป็นคนแรก

         "ท่านจ้าวเอวิเดส"  โกโดมพูดอย่างตกใจ  "มาที่นี่ได้ยังไงพระเจ้าค่ะ"
         
       

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

         คาโลรีบเข้าไปข้างในบ้าน เผื่อดูอาการเฟรินทันที  ส่วนเอวิเดสนั้น  ไม่ได้ตอบ  ไม่สนใจคนรอบข้าง  เมื่อได้ยินว่าเฟรินเป็นอะไรไปก็ไม่รู้   เอวิเดสเข้าไปในบ้านทันที  โกโดมห้ามเอวิเดสไม่ทันที  จึงเข้าไปในบ้านด้วย

          เหลือเพียงแต่โลร่าเท่านั้น ที่ไม่เข้าใจ  เธอรู้แล้วว่า  ถ้าหากเธอเข้าไป  จะทำให้เฟลิโอน่าหยิ่งเจ็บปวดไปมากกว่านี้

        ทันใดนั้น  โลร่า ก็รู้สึกถึงการมาของใครคนหนึ่ง  รอบบริเวณที่โลร่าอยู่กลายเป็นสีขาวดำ    ไม่มีลมพัด  ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวทั้งสิ้น

"พี่ชาร์ลี!!"    เธอรู้เลยว่าใครมาที่นี่

          ชาร์ลี    ทีโรนิส  เดอะเมจิกไนท์   ออฟ คาโนวาล   พี่ชายคนโตของโลร่า  ชายหนุ่ม รูปร่างดี สูง ผิวไม่ขาวมากนัก ผมสีม่วงหยักยาวปะบ่า  ผมเสกกลางให้เห็นหน้าผาก  หน้าตาดี  คิ้วสีม่วงเข้มโค้งเหมือนคันธนู  นัยตาสีแดงเพลิง  สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ  กางเกงหนังขายาวสีน้ำตาลแดง  แล้วยังมีอีกสองคน

                 คนหนึ่ง  คือ   หญิงสาวสวย มีเสน่ห์ หุ่นดี สูงปานกลาง ผิวขาวเนียนนุ่มสวย  ผมสีแดงยาวเรียวถึงเอวสยาย  นัยตาโตอสรพิษสีส้ม  สวมเสื้อเกาะอกสีแดง  โชว์สะดือ  กางเกงขาสั้นสองคืบสีเขียวเข้ม 

                    และชายหนุ่ม หน้าตาน่ารัก รูปร่างปานกลาง  ผิวออกเหลือง ๆ  ผมสั้นสีเขียวเหมือนใบไม้  นัยาตารีสีส้ม  สวมเสื้อคอกลมสีฟ้า  กางเกงสามส่วนสีดำมีกระเป๋าเยอะ

"หวัดดีพี่โลร่า"  ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักทัก

"ชาร์โร  พี่โรซี่   มาทำอะไรที่นี่?"  โลร่าค่อนข้างจะตกใจ

"อะไรกัน?  พี่ก็มาดูผลงานของเจ้านะสิ           นึกไม่ถึงเลยว่า   จะได้ผลขนาดนี้"  ชาร์ลีพูด   ทีแรกโลร่าฟังแล้วไม่เข้าใจ  แต่เมื่อเธอคิดสักครู่หนึ่ง  เธอก็เข้าใจทันที

"พี่ชาร์ลี!!!!   อย่าบอกนะว่า................พี่เป็นคนวางแผนทั้งหมด!!!!"  

"ใช่           ข้าเองที่ทำให้เจ้าได้พบกับเอวิเดส "   ชาร์ลีตอบเหมือนกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา

"พี่..................หลอกใช้ฉัน...................."

"เออ................ก็เธอมันงี่เง่า  ไม่ให้ความร่วมมือ   พี่ก็เลยจัดการเอง"   ชาร์ลีบอก

"แต่ข้าอยากทำเองมากกว่า"   โรสเอ่ยขึ้นด้วยสำเนียงที่ยั่วยวน 

"ไม่ได้หรอกโรส  เจ้าเองก็มีหน้าที่อยู่แล้วนี่"  ชาร์ลีบอก

"นั่นซินะ  แต่ข้าเสียดาย   แกไม่น่าให้ข้าจับเด็กเลย"  โรสบ่น

"อย่าบอกนะว่า...............เป็นคาโล"

"ใช่"  โรสตอบ  แล้วเปลี่ยนร่าง กลายเป็นสาวน้อยรุ่นเดียวกับเฟริน   ชาร์โรเองก็เปลี่ยนร่างเป็นเด็กหนุ่มรุ่นเดียวกัน

"พี่ชาร์ลี   ทำอย่างนี้ทำไม!!!!"  โลร่าตะคอกใส่

"ทำไมนะเหรอ?  ข้าก็แค่อยากให้เอวิเดสรู้จักว่าธิดาแห่งความมืดที่แท้เป็นยังไง"  ชาร์ลีตอบ

"พี่ชาร์ลี ................"

"เจ้าเนี่ยนะ  !!  ไม่ว่าไม่เจอกันนานแค่ไหน ก็ยังถูกหลอกใช้ง่ายอยู่ดีแหละ"  โรสว่า 

*"เพราะฉันจริง ๆ  ซินะ ที่ทำให้เฟรินกับจ้าวเอวิเดสความสัมพันธ์เริ่มมีรอยร้าว"*   โลร่าคิด

"ถ้าหาก  เจ้าจะถอยข้าก็ไม่ว่า  ข้าจะให้โรสเป็นแทนก็ได้"  ชาร์ลีเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน

"พี่!!!!!!!"

"ว่ายังไงล่ะ?"

"ฉันจะไม่ถอยเป็นอันขาด!!   และจะขัดขวงพวกเธอด้วย!!!!"  โลร่าตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่า  จะไม่ถอย  จะสู้ต่อไป  แล้วขัดขวางไม่ให้ เหล่าพี่น้องของเธอจะทำร้ายความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้แล้ว

"จะหมดเวลาแล้ว  ข้าคงต้องขอตัวก่อน  คงจะได้เจอกันอีก"  ชาร์ลีบอกลา ทันใดนั้นทั้งสามก็หายไป  บรรยากาศรอบด้านจากที่เป็นขาวดำกลายเป็นเหมือนเดิม

*"ฉันจะไม่ยอมให้พวกเธอได้ทำสำเร็จแน่1!!   ฉันต้องขัดขวางให้ได้  แต่ปัญหาก็คือ.........ทำยังไงเฟริน กับเพื่อน ๆ ถึงเชื่อใจฉันล่ะ"*

ภายในกระท่อมน้อยที่ถูกเรียกว่าบ้านมีแต่ความเครียดขึง

            ท่านจ้าวรีบคว้าร่างพระธิดาที่นอนสลบไสลหน้าตาซีดเผืดยากมเธหลับเธอช่างเหมือนอลิเซียที่สุดยิ่งเป็นการตอกย้ำสัญญาได้เป็นอย่างดี...นี่น่ะหรือที่พระองค์สาบาญว่าจะดูแลลูกเป็นอย่างดีเพราะไม่เคยทำได้สักครั้ง...

 อลิเซียข้าขอโทษเจ้าอย่าเอาลูกไปจากข้าเลยนะข้อร้องชีวิตนี้ถ้าข้าไม่มีลูกข้าก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใครแล้ว

“ฝ่าบาททรงปล่อยเฟรินเถอะกระหม่อม”คาโลรู้ว่าท่านจ้าวรู้สึกยังไงและก็รู้เช่นกันว่าเฟรินรู้สึกยังไง

หากแต่ปัญหามันคงไม่มีวันจบสิ้นถ้าผู้หญิงคนนั้นยังอยู่และเฟรินยังดื้อดึงไม่ยอมรับฟัง

โกโดมได้แต่ร้องไห้..เกลียดตัวเองที่ดูแลเจ้าหญิงไม่ดีปล่อยให้นังมนุษย์คนนั้นมาทำร้ายจิตใจเจ้าหญิง

ปล่อยกุหลาบแก้วดอกนี้มีรอยร้าว

               คิลคิดหนักเขารู้ X เพื่อนบ้ามันดื้อเกินใครแล้วก็รั้นจนเกินคนไม่อย่างนั้นมันคงไม่หนีไปสกอร์ปิโอร์หรอกและท่านจ้าวเองก็รักลูกแต่เขาไม่มีวันเข้าใจได้พ่อเขาเป็นเพื่อนต่างป้อมปราการของเจ้าหญิงอลิเซียเป็นคนพูดเองว่าถ้าท่านจ้าวไม่ใช่ปีศาจก็คงดีกว่านี้..เพราะความรักที่ท่านจ้าวที่มีให้อลิเซียนั้นมากมายนักตอนบุกเดมอสกันในงอนฉลองเดือนทุกคนตอนนั้นไม่ว่าปีศาจหรือมนุษย์ก็หยุดนิ่งยอมถอยกลับเพราะไม่ใช่แค่อลิเซียตายแต่แพ้ต่อความรักที่ท่านจ้าวแสดงออกเค้ารักอลิเซียได้เท่าๆกับที่บาโรรัก

แต่เหตุผลอะไรที่คิลอยากถามว่าทำไมท่านจ้าวต้องแต่งงานใหม่...

            เฟรินมันขโมยของใครได้อีกร้อยพันแต่ของๆมันมันหวง..มันก็เด็กผู้หญิงคนนึงแต่มาดัสเลี้ยงมันเป็นผู้ชายจึงไม่มีการโอบกอดให้ความอบอุ่น..เฟรินโหยหาสิ่งนี้เหมือนกับที่คาโลค้นหาความรักจากพ่อที่ไม่เคยแสดงออกจนกระทั่งมันใกล้ตายมันถึงได้รู้...แต่ท่านจ้าวให้สิ่งนี้กับมัน..มันอ่อนไหวง่ายเขาและคาโลรู้ดีมันยอมตายดีกว่ามันเห็นคนที่มันรักหรือของที่มันหวงหายไปต่อหน้า

“คาโล X เฟรินป่วยเราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนะให้กลับไปรักษาตัวที่เดมอสเถอะอย่างน้อยก็มีหมอและปลอดภัย”คิลบอกพร้อมตบไหล่คาโลที่คิดหนักไม่แพ้เขาขณะสลับมองกับท่านจ้าวที่กอดลูกสาวไว้แน่นปริ่มใจจะขาด

“ฉันรู้แต่คนตัดสินใจมาก็ไม่ใช่เราแต่แรกแต่เป็นเฟรินตอนนี้เฟรินหลับแต่พอฟื้นขึ้นมาล่ะ”

“อย่าพึ่งคิดมากเลยขอให้มันฟื้นขึ้นมาจริงๆก่อนเถอะ”

ภาพคืนวันอันแสนสุขสันต์ขององค์ราชันย์ปีศาจที่ยังมีเด็กสาวแสนอวดดีและดื้อรั้นเคียงข้างได้หวนทวนระลึกย้อนมาเหมือนมันเพียงพึ่งผ่านไปไม่นานภาพทุกภาพทรงจำได้ดี

“นี่..เจ้าจะเอายังกับข้าอีกอลิเซียเจ้าบอกข้าซิ..ข้าทำให้เจ้าได้เท่านี้ข้าไม่มีอะไรจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นแล้วนะเจ้าบอกว่าข้าเป็นปีศาจไม่มีหัวใจไม่มีความรักไม่มีวันเข้าใจเจ้า...แต่พอเจ้าสอนให้ข้ามีหัวใจสอนให้ข้ารู้จักความรักแต่เจ้าก็ไม่ฟังข้าอีกถ้าเจ้าไม่รักข้าเจ้ามาสอนให้ข้ารักเจ้าทำไมหรือเจ้าคิดจะแก้แค้นข้าที่ข้าพรากเจ้ามาจาก X บาโรนั่น..งั้นเจ้าก็เชิญกลับไปเถอะข้าคงไม่ขอรั้งตัวเจ้าไว้อีก”เสียงตัดพ้อ

เพี๊ยะ ฝ่ามือเล็กๆกระทบมาที่ใบหน้าคมสันอย่างไม่มีใครกล้าแม้แต่จะคิดทำ

“ท่านไล่ข้า..ท่านเห็นข้าเป็นของเล่นจริงๆนั่นแหละเอวิเดส...ข้าเคยคิดว่าท่านไม่เหมือนกับปีศาจตนอื่นข้าเคยคิดว่าข้าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่อย่างมีความสุข..ข้าบ้าแม้คิดจะใช้ชีวิตร่วมกับท่านเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตท่านแต่งงานกับท่านมีลูกเล็กๆน่ารักเรียกข้าว่าแม่เรียกท่านว่าพ่อแต่สุดท้ายข้าก็บ้าจริงๆนั่นแหละและท่านมันก็ไม่มีหัวใจจริงๆท่านทำร้ายข้าให้สาหัสมาโดยพรากข้าจากบาโรมาครั้งนึกแล้วและท่านก็พาข้ามารักษาแผลนั้นจนหายและท่านก็ฆ่าข้าให้ตายทั้งเป็นอีกเอวิเดส...ข้ามันไม่น่าบ้าไปรักท่านเลยต่อไปนี้ข้าจะเกลียดท่านในเมื่อท่านไล่ข้าข้าก็ไม่หน้าด้านอยู่หรอก”เสียงตวาดพร้อมน้ำตานองหน้าจากเจ้าหญิงที่ใจแหลกลานอีกรอบหลังจากโดนชายคนรักเอ่ยปากไล่

อลิเซียด้วยความทระนงวิ่งขึ้นไปเก็บของที่ห้องเตรียมตัวกลับบารามอส..ทันที

เอวิเดสได้ฟังก็นิ่งงัน

บัดนี้เหมือนมีเสียงดนตรีโหมบรรเลงขึ้นมากระหึ่มในใจทันที

..นางอยากใช้ชีวิตร่วมกับข้า..นางอยากเป็นส่วนหนึ่งของข้า..นางอยากมีลูกๆกับข้า..นางอยากแต่งงานกับข้า...นางรักข้า

.ปัง..โครม ..เสียงข้าวของถูกโยนอย่างแรงจนผนังสั่นสะเทือน

..เวรแล้วเอวิเดส

ท่านจ้าวคิดได้ในตอนนั้นก็รีบพรวดขึ้นไปยังห้องของสาวน้อยจอมเอาแต่ใจเขารู้ว่านางไม่เหมือนใครนางทระนงในศักดิ์ศรีมาก...เขาบ้าไปเองจริงๆ

ก็อกๆ

“อลิเซียเปิดประตูให้ข้าก่อน”

“ไม่”เสียงตวาดตอบพร้อมเสียงสะอื้น

โครม เสียงโยนของลง X บ

“ข้าจะเปิดประตูเมื่อเก็บของเสร็จและถ้าเสร็จเมื่อไหร่ข้าจะออกเดินทางทันที”

เอวิเดสได้แต่เดินงุ่นง่านเพราะไฟรักสุมเสียงอยากจะตบปากตัวเองนัก X จริงๆ
ก็อกๆ

“อลิเซียอย่าใช้อารมณ์สิมีอะไรเราออกมาพูดกันก่อนนะคนดีโกรธคือโง่โมโหคือบ้านะ”ท่านจ้าวตะโกนบอก

“ข้ามันโง่กับบ้ามานานแล้ว”
เอวิเดสอยากจะหัวชนฝาตายแล้วให้ตายสิเขารักไปได้ยังไงยัยเจ้าหญิงคนนี้เจอกันครั้งแรกก็ว่าเขาแก่..และสารพัดจะประณาม..ดื้อก็ดื้อเขาว่าน้องสาวว่าดื้อแล้วเจอเจ้าหล่อนเข้าไปลูน่าชิดซ้าย

แกร๊ก

เสียงเปิดประตูพร้อมห่อผ้าใบในเล็กของคนตัวเล็กที่ตาบวมช้ำ

“ข้าเอาเฉพาะของจำเป็นไปเท่านั้นของที่เหลือท่านจะเอาไปทิ้งก็ช่างท่าน”อลิเซียบอกพร้อมจะเดินออกไปแต่เอวิเดสเอาตัวขวางไว้

“ถอยไปนะ”

“เจ้าจะไปจริงๆเหรอนี่มันดึกแล้วนะมันอันตรายนะ”

คำบอกจากราชันย์ปีศาจที่ทำให้นางสะอึก

“เรื่องของข้าข้าจะเป็นยังไงก็เรื่องของข้าไม่เกี่ยวกับท่านถอยไป”
เอวิเดสไม่เพียงไม่ถอยแตกลับรุกเข้าไปประชิดจนนางถอยร่นกลับเข้าไปในห้อง
มือหนาตวัดคว้าเอวบางและคว้าห่อผ้าในมือโยนไปอีกทางและประตูก็ปิดเองโดยอัตโนมัติ

“ก็ไหนว่ารักข้าแล้วจะทิ้งข้าไปไหน”

ใบหน้าคมคายประโค้มประทับจูบซับน้ำตาให้

“ท่านฝันไปแล้วข้าเกลียดท่านต่างหาก”ร่างบางที่สั่นสะท้านอยู่ในวงแขน

“เหรอ..อย่างมากข้าก็เสมอทุนไม่ขาดทุนหรอกแต่ใครๆก็บอกกับข้าว่าผู้หญิงปากกับใจไม่ตรงกัน”

“เว้นข้า”เสียงสวนทันควัน

“ใช่ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เหมือนใคร..ก็ข้าบอกแล้วอย่างมากข้าก็เสมอทุนแต่จะไม่ยอมขาดทุนเด็ดขาดและเจ้าก็เลิกคิดจะออกจากเดมอสไปได้เลยนะเพราะข้าจะกักตัวเจ้าไว้ตลอดกาลจนกว่าเจ้าจะกลับมารักข้าเหมือนเดิม”

“ไม่มีวันนั้นเด็ดขาด”

เอวิเดสอมยิ้มขณะมองอาการคนปฏิเสธที่หน้าตาก่ำสุก

“งั้นก็แย่เลยสิแล้วลูกของข้าจะเกิดได้ยังไง”

“ใครจะไปมีลูกกับท่านตาบ้า.หรือว่าแก่จนเพี้ยนแล้ว”

“ก็เจ้าไงแต่งงานกับข้านะยอดรักของข้าข้าสัตย์สาบาญจะไม่ทำให้เจ้าเสียใจอีก”

“ไม่เชื่อไม่แต่งย่ะ”

เอวิสเห็นรอยยิ้มกริ่มที่แอบซ่อนอยู่บนใบหน้างอง้ำนั้นก็ผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที

“งั้นไม่เป็นไรงั้นเรามีลูกกันก่อนก็ได้จ้ะทูนหัว

“กรี้ด..อีตาบ้าอีตาเฒ่าลามก..คิดได้ยังไง”
ข้าขอโทษอลิเซีย..ข้า..บ้าเอง..แต่ข้าไม่เคยรักใครนอกจากเจ้า

โดย  Pika0be   ,  Pink_Violet ,  typs













//////////////////////////////////

ชาร์ลี    ทีโรนิส  เดอะเมจิกไนท์   ออฟ คาโนวาล   พี่ชายคนโตของโลร่า  ชายหนุ่ม รูปร่างดี สูง ผิวไม่ขาวมากนัก ผมสีม่วงหยักยาวปะบ่า  ผมเสกกลางให้เห็นหน้าผาก  หน้าตาดี  คิ้วสีม่วงเข้มโค้งเหมือนคันธนู  นัยตาสีแดงเพลิง   สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ  กางเกงหนังขายาวสีน้ำตาลแดง  สุขุม โหดเหี้ยมเลือดเย็น  จ้าวเล่ห์เพทุบาย วางแผนในระยะยาว (เขามักจะมีความคิดเสมอว่า  แม้ว่าความสำเร็จจะมีเปอร์เซ็นต์สูงมากแค่ไหนก็ตาม   แต่ว่าเขาก็มักจะเผื่อ ความผิดพลาดเอาไว้  แม้ว่าจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม  แต่เขาก็เผื่อเอาไว้  และเตรียมแผนสำรองไว้เสมอ  ถ้าหากเกิดขึ้นจริง ๆ) ความสามารถพิเศษ  สามารถหยุดเวลาได้สิบห้านาที  รัศมีไม่เกินหนึ่งกิโลเมตร  และลบความทรงจำ   มีความทะเยอทะยาน อยากเป็นใหญ่ ครอบครองเมืองเดมอสแทน  เขาคิดจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเฟรินกับจ้าวปีศาจเอวิเดสถึงขึ้นแตกหัก  และคิดจะยึดเฟรินเป็นของตนเองโดยการลบความทรงจำ

 โรซี่     ทีโรนิส  เดอะวิทช์ ออฟคาโนวาล          หญิงสาวสวย มีเสน่ห์ หุ่นดี สูงปานกลาง ผิวขาวเนียนนุ่มสวย  ผมสีแดงยาวเรียวถึงเอวสยาย  นัยตาโตอสรพิษสีส้ม  เป็นพี่สาวคนที่สองของโลซ่า   เธอคือนางยั่ว  หลอกผู้ชายมากหลายคนแล้ว   นางอสรพิษ  เจ้าเล่ห์เพทุบาย แต่ไม่มากเท่าชาร์ลี  ความสามารถพิเศษ  หากใครสบตาเธอจะถูกสะกดจิต ถ้าหากว่าจิตใจไม่แข็งแกร่งพอ

ชาร์โร    ทีโรนิส  เดอะไฟท์เตอร์ ออฟคาโนวาล          ชายหนุ่ม หน้าตาน่ารัก รูปร่างปานกลาง  ผิวออกเหลือง ๆ  ผมสั้นสีเขียวเหมือนใบไม้  นัยาตารีสีส้ม  เป็นน้องชายคนเล็กของโลร่า  เจ้าเล่ห์เพทุบาย แต่ไม่ร้ายเท่า ชาร์ลี กับโรซี่  ยังคงมีจิตใจที่ดีบ้างเล็กน้อย  (เพราะว่ามีอยู่ช่วงหนึ่ง  เขาอาศัยอยู่กับโลร่า)  ความสามารถพิเศษ  สร้างค่ายกลถาวร รัศมีไม่เกิน สองร้อยกิโลเมตร  วิธีสร้างค่ายกล  หาสิ่งของอะไรก็ได้บรรจุพลังของตนเอง  แล้วจะกลายเป็นแกนกลางของค่ายกล   วิธีทำลายค่ายกล ต้องทำลายแกนกลางเท่านั้น  ค่ายกลถึงจะหายไป

********************************

เราสร้างตัวละครใหม่แล้วนะ   เข้ามาต่อเรื่องกันเยอะ ๆ  จะได้สนุก ๆ

คราวหน้าต่อบทใหม่