หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน Forget Me Not อย่าลืมฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : ช่วยด้วย คาโลหื่น

แสงตะวันยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาวนางหนึ่ง ซึ่งบัดนี้ท่านอนของหล่อนช่างไม่เหมาะกับรูปร่างหน้าตาเสียเลย ท่านอนที่เล่นเอาคนที่มาปลุกถึงกับตาค้าง  หัวของหล่อนอยู่ที่ปลายเตียง ขาข้างหนึ่งยกขึ้นทำให้กระโปรงเลิกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน ขาอีกข้างก็ฉีกซะจนถ้าไม่มีผ้าห่มมาปิดก็คงเห็นน้องสาวออกมาวิ่งเล่นกันแล้ว

เจ้าชายคาโล เห็นสภาพท่านอนของหญิงสาวของตน ก็ถึงกับกุมขมับ ตั้งสตินับหนึ่งถึงร้อยในใจ เพราะเขากำลังจะอดใจไม่ไหว เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน ยิ่งหล่อนเป็นคนที่เขารักด้วยก็ยิ่วห้ามใจไม่ไหว และแล้วเจ้าชายก็ตบะแตก รอยยิ้มปรากฏบนดวงหน้าขาว เป็นรอยยิ้มที่ถ้าเฟรินตื่นแล้วคงจะรีบเผ่นไปไกล ๆ แต่หล่อนยังหลับอยู่ จึงไม่เห็น

คาโลเดินไปนั่งบนเตียงข้าง ๆ ตัวหล่อน ทำให้เตียงยุบลงไป แต่เจ้าตัวดีขี้เซาซะขนาดนั้นจึงไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย เขาค่อย ๆ โน้มหน้าไปหาหล่อน และแกล้งงับหูหล่อนเบา ๆ เจ้าตัวดีได้แต่ครางออกมาเบา ๆ เพราะนึกว่ากำลังฝันอยู่ คาโลจึงกระซิบเบา ๆ บอกหล่อนว่า

"ถ้านายยังไม่ตื่น วันนี้นายไม่ต้องไปเที่ยวตลาดเอดินเบิร์กนะ เพราะนายคงจะไม่มีแรงไป"

เมื่อหัวขโมยตัวแสบได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกตัวทันทีว่าถูกเอาเปรียบ แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพราะหล่อนตกอยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของคาโลเสียแล้ว

"เดี๋ยวสิ นายจะรีบไปไหนฮื้อเฟริน ฉันว่าวันนี้ฉันเปลี่ยนใจไม่ไปตลาดเอดินเบิร์กแล้วดีกว่า ทำอย่างอื่นน่าจะสนุกกว่าเยอะ "

รอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฏบนดวงหน้าเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลทำให้หัวขโมยตัวแสบขนลุกซู่ รีบนึกถึงกฏเอาตัวรอดของตระกูลเดอเบอโรว์ทันที

"เอ่อ คือ คาโล แต่ฉันอยากไปนี่ นายสัญญาว่าจะพาฉันไป เมื่อวานก็ไม่ได้ไปเพราะฉันสลบไปซะก่อน นายสัญญาว่าจะพาฉันไปวันนี้นี่ หรือว่าคนอย่างนายไม่รักษาสัญญา ไหนนายบอกว่าคาโนวาลพูดคำไหนคำนั้นไง"

เจ้าหัวขโมยรีบยั่วคนตรงหน้าใหญ่ เพราะหวังให้มันจนมุม จนตรงปล่อยหล่อนไป เพราะไอ้ก้อนน้ำแข็งเดินได้นั่นมันรักศักดิ์ศรีมันจะตายไป

คาโลมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ นัยน์ตาสีฟ้าก็เปล่งประกายระริกอย่างปิดไม่มิด

"ใช่ ฉันสัญญา และฉันก็จะรักษาสัญญาด้วย"

"เฮ้อ โล่งอก" เฟรินคิด แต่สบายใจไม่ทันไรก็ต้องตกใจสุดขีดกับคำพูดต่อมาของคาโล

"แต่ฉันว่าเราค่อยไปกันตอนเย็นดีกว่านะ ฉันสัญญาว่าจะพาไป แต่ไม่ได้สัญญาว่าตอนไหน เพราะฉะนั้นตอนนี้เรามาทำอย่างอื่น ฆ่าเวลากันก่อนเถอนะเฟริน"

แล้วคาโลก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้เฟริน ใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของกันและกัน แล้วเขาก็ขึ้นคร่อมหล่อน หล่อนดิ้นขัดขืนเป็นการใหญ่ แต่ไม่กล้าร้อง เพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน หล่อนคงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถ้าพวกเพื่อน ๆ เข้ามาเห็นหล่อนในสภาพนี้ ริมฝีปากของคาโลประกบกับริมฝีปากของหล่อน รสจูบอันหอมหวานที่คาโลมอบให้ มันช่างอ่อนหวานจนเกินห้ามใจ หล่อนจึงหยุดดิ้นขัดขืน ทำให้คาโลได้ใจ ยิ่งทวีความรุนแรงในการจูบให้ดุดัน เร่าร้อน แต่ยังอ่อนหวานยิ่งขึ้น มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มไปอยู่ที่หน้าท้องของหล่อน และขึ้นไปเรื่อย ๆ ไปถึงยกทรงของหล่อน และเขาก็ปลดมันออก เฟรินถึงกับหน้าขึ้นสีแดงแปร้ด เป็นลูกตำลึงสุกเมื่อถูกเห็นของรักของหวงด้านบนไปแล้ว คาโลจึงซุกหน้าเข้ากับทรวงอกนั้น ปลายลิ้นถูไถเม็ดปทุมสีชมพูอย่างเมามัน และลงมาเรื่อย ๆ จนเกือบถึงอวัยวะแห่งความเป็นสาว แต่

"โครม" เสียงประตูถูกถีบเข้ามา พร้อมด้วยร่างของนายขอทาน โร เซวาเรสและคิล ฟีลมัน

"คาโล เฟรินเป็นไงบ้างวะ นายเข้ามาปลุกตั้งนานแล้ว เฮ้ย"

คิลหยุดพูดทันที เพราะตะลึงกับภาพที่เห็น ยกทรงของเฟรินถูกเหวี่ยงมาที่พื้น หน้าของคาโลอยู่ใต้กระโปรงของหล่อน

พอหล่อนรู้ตัวก็ประเคนลูกถีบให้คาโลเต็มรัก และรีบจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ และวิ่งไล่เตะไอ้เพื่อนสองตัวด้วยความเคารพรักอย่างยิ่งที่มันเข้ามาขัดจังหวะ เอ่ย ไม่ใช่ เข้ามาช่วยได้ทัน แต่แทนที่จะของคุณ เพราะหล่อนเขินจนทำอะไรไม่ถูกจึงวิ่งไล่เตะพวกมันแทน

เมื่อเหตุการณ์สงบลง นักฆ่าหนุ่มจึงเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน

"เฮ้ย ไอเฟริน ตกลงแกจะไปตลาดเอดินเบิร์กไหมวะ"

"ไปสิ คาโลมันบอกว่าจะพาไปตอนเย็น"พูดถึงชื่อนี้หน้าของหล่อนก็ขึ้นสีแดงเรื่อเป็นลูกตำลึงสุกทันที

"อ้อ ตกลงงั้นฉันไปห้องสมุดก่อนนะ แกไปทำอะไรต่อกับไอ้คาโลเถอะ"

นักฆ่าหนุ่มปากหมาพูดโดยไม่ได้ใส่ใจรังสีอำมหิตที่แผ่มาจากหัวขโมยสาวเลยสักนิด

และแล้วสงครามที่เพิ่งจบไปก็เกิดขึ้นมาอีกหน ด้วยความปากหมาของเจ้านักฆ่าไม่มีหัวคิดและหัวขโมยไม่เจียมบอดี้

ส่วนคาโลกับโรนั่งเงียบไม่พูดไม่จา จนนายขอทานทนไม่ไหวพูดขึ้นก่อน

"นายจะทำอย่างนี้กับเฟรินไม่ได้นะ ถึงเฟรินกับนายจะรักกัน แต่มาทำแบบนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติเฟริน เดมอสและบารามอส ถ้านายยังทำอย่างนี้อีก ฉัน โร เซวาเรส ในฐานะทาสของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า จะเป็นคนคอยปกป้องเจ้าหญิงเอง"

คำพูดที่ถ้าเกิดเป็นคนอื่นพูด คาโลคงจะสำนึกผิด แต่นี่เป็นนายขอทานแห่งทริสเทอร์ ที่แท้จริงแล้วเป็นเจ้าชายแห่งเวนอลพูด เขาจึงเข้าใจดีว่า มันหมายความว่าจะแย่งเฟรินไปจากเขานั่นเอง

"นายอยากปกป้องเจ้าหญิง หรือว่านายหึงเจ้าหญิงกันแน่ โร เซวาเรส" คาโลส่งน้ำคำที่กึ่งยั่วกึ่งท้าทายออกไป แต่แล้วเขาก็ได้รับคำตอบที่ไม่คาดคิดจากนายขอทาน

"ใช่ ฉันหึง ฉันรักเฟริน และจะแย่งเฟรินมาจากนายให้ได้ด้วย เจ้าชายคาโล"

โรพูด สีหน้าเขาเอาจริงกับเรื่องที่พูด โดยไม่เกรงกลัวรังสีอำมหิตที่แผ่มาจากตัวเจ้าชายคาโลแม้แต่น้อย

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" คาโลพูดและลุกหนี เพราะถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อไป เขาคงได้ฆ่าคนตายแน่ ๆ

"ใช่ เราจะได้เห็นดีกัน เจ้าชายคาโล"