คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : อย่าไปไหนอีกนะ #2 100%
ร่างเล็กถือแฟ้มคนไข้เดินมาตามทางหลังจากไปตรวจคนไข้รายสุดท้ายในวันนี้เสร็จเรียบร้อย วันนี้เค้าออกเวรเร็งจึงคิดว่าจะไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารที่บ้าน แบมแบมไม่ต้องการจะอยู่เฉยๆเพราะสมองพาลคิดแต่เรื่องมาร์คอยู่เรื่อย หาอะไรทำคงจะดีกว่า ในระหว่างนึกอะไรอยู่นั้น สายตาก็สะดุดเข้าที่ผู้ชายคนนึงที่แสนจะคุ้นเคย
" พี่แจบอม ! " คุณหมอคนเก่งรีบเดินเข้าไปหาพี่ชายอย่างดีใจ
" มาตรวจโรงพยาบาลหรอครับ ? ดีเลย แบมจะจับพี่ตรวจสุขภาพซะเลย ! " ร่างเล็กพูดขู่ด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ทำเอาแจบอมหัวเราะออกมาให้กับความน่ารักของน้องชาย
" พี่ยังทำงานไม่เสร็จเลย " คนเป็นพี่พูดกลั้วหัวเราะ แบมแบมมองแจบอมตาขวาง ก่อนจะหันไปเจอกับคุณหมอคนเก่งอีกคน ผู้ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่แบมแบมให้ความเคารพและมีความสนิทสนมกันพอสมควร
" พี่หมอจินยองครับ เชิญทางนี้หน่อยครับ " ปาร์คจินยองหันมาตามเสียงเรียก รอยยิ้มใจดีถูกส่งให้กับรุ่นน้องคนน่ารัก จินยองเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับโค้งให้คนที่ยืนข้างๆแบม ทันทีที่เงยหน้าขึ้นจังหวะเดียวกันกับที่ผู้ชายคนนั้นหันมา สองสายตาเบิกกว้างอย่างตกใจ โชคชะตากำลังเล่นตลกกับเค้าอีกครั้ง ทั้งสองยืนนิ่งราวกับถูกแช่งแข็ง ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน
" คุณหมอแบมแบมคะ เชิญทางนี้หน่อยค่ะ ญาติคนไข้ต้องการคุยด้วยหน่ะค่ะ " พยาบาลสาวเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบบอกแบมแบมด้วยความเกรงใจ ร่างเล็กตอบรับก่อนจะหันมาจับแขนจินยองอย่างน่ารัก
" พี่หมอจินยองครับ ช่วยจัดการพี่ชายแบมให้ทีนะครับ รายนี้หน่ะดื้อทำงานหนักจนสุขภาพแย่ จัดการเลยครับ แบมขอตัวก่อนนะครับ ทำตัวดีๆนะพี่ ฝากด้วยนะครับพี่จินยอง " แบมแบมหันไปพูดกับคุณหมอคนสนิทและพี่ชายสลับกันไปมา ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินออกไปจากบริเวณนั้น โดยไม่รู้เลยว่าตนได้ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้คนทั้งสอง
อิมแจบอมนึกย้อนไปถึงวันแรก วันที่เค้าได้พบเจอกันคนคนนี้ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ชีวิตเค้าและจินยองเปลี่ยนไปตลอดกาล
เสียงรับน้องดังขึ้นทั่วบริเวณมหาลัย แต่ละคณะก็มีการรับน้องที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง รุ่นพี่ปี3อย่าง แจบอม แจ๊คสัน ยองแจ มีหน้าที่หน้าก็แค่สังเกตการณ์ไม่จำเป็นต้องไปรับน้องด้วยตนเอง ดังนั้นพวกเค้าจึงมานั่งเล่นอยู่บริเวณนี้ ขนมคบเคี้ยวถูกวางไว้เต็มโต๊ะ สองมือของยองแจหยิบถุงนั้นกินทีถุงนี่กินที คลอไปกับเสียงบ่นของแจ๊คสัน
" นี่! กินให้มันน้อยๆหน่อยได้มั้ย ? เก็บไว้กินทีหลังบ้าง ! ทำยังกับพรุ่งนี้จะไม่ได้กินอีก " แจ๊คสันโวยวายเสียงดังด้วยความเอือมระอา
" เงียบปากไป! " สิ้นประโยคคำยื่นขาดจากยองแจ แจ๊คสันหุบปากสนิททันที ทำเอาแจบอมที่นั่งมองอยู่หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ดวงตาเล็กหันไปมองที่กลุ่มนักศึกษาที่กำลังเข้าแถวเพื่อเช็คชื่ออยู่ ป้ายที่ห้อยคออยู่นั้นสามารถบอกได้ทันทีว่านี่คือนักศึกษาคณะแพทย์
" ปีนี้มีรุ่นน้องคนไหนน่าสนใจบ้างวะ ? "
" ทำไมจะล่าแต้มอีกรึไง ? " แจบอมตอบแจ๊คสันที่ชะโงกตัวมากระซิบใกล้ๆ ความสัมพันธ์เพียงชั่วคืนเป็นสิ่งที่แจ๊คสันและแจบอมถนัดนัก แต่ทั้งสองคนก็ไม่เคยพลาดให้มีเรื่องปวดหัวตามมาโดยการใช้ถุงยางป้องกันตลอด คนพวกนั้นทำให้เค้าสนใจได้แค่เรื่องบนเตียง นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ตอนนี้อิมแจบอมและหวังแจ๊คสันยังคงโสดสนิท
" เออ ก็เล็งๆอยู่ " แจบอมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อได้ฟังแจ๊คสันพูด สงสัยเค้าต้องเล็งเหยื่อบ้างแล้วเหมือนกัน แจบอมมองไปรอบๆอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่สายตาพลันหยุดเข้าที่เด็กปีหนึ่งคนนึงที่กำลังนั่งลงในแถว ดวงหน้าหวาน ผิวขาวเนียนน่าสัมผัสนั้นทำเอาแจบอมยกยิ้มอย่างพอใจ แจ๊คสันมองตามสายตาของเพื่อนสนิทไปก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ
" เฮ้ย! เล่นเด็กแพทย์เลยหรอวะ ยากนะเว้ย ! "
" แล้วไงวะ คนอย่างอิมแจบอมไม่เคยมีคำว่าพลาดเว้ย " ราวกับเหยี่ยวที่เล็งเหยื่อ สายตาคมจับจ้องราวจะกลืนกินร่างบางเข้าไปทั้งตัว ถ้าอยากได้อะไรเค้าก็ต้องได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
" ท่าทางจะมีอะไรสนุกๆทำแล้วว่ะ " หวังแจ๊คสันหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ เค้าไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ทำมันไม่ดี ก็แค่รักสนุกและคนที่เล่นด้วยกันสมยอมทั้งนั้น เรื่องความรู้สึกจะสนใจทำไม
ร่างเล็กเข็นรถเข็นเลือกซื้อของอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ที่ทำงาน กระดาษที่ลิสต์รายการของที่จะซื้อถูกหยิบขึ้นมาดู ไม่ว่าจะมองไปไหน สิ่งที่คิดถึงก็คือมาร์คไปซะหมด ไม่ง่ายเลยที่เค้าจะลืมเรื่องราวสามปีที่ผ่านมาไปจากหัวใจได้ ยิ่งเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของแจบอมเมื่อวานแล้ว เค้ายิ่งต้องทำตัวสดใสร่าเริงต่อหน้าผู้คน เค้าเหนื่อยเหลือเกิน ที่ต้องยิ้มทั้งที่ในหัวใจแสนปวดร้าว ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาตรวจดูของในรถเข็นอย่างจริงจัง จนกระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
" แบมแบม " เสียงที่ร่างเล็กนั้นแสนคุ้นเคย ทำเอาหัวใจกระตุกแรงขึ้นมา มือบางเผลอปล่อยกระดาษด้วยความตกใจ ก่อนจะเก็บขึ้นมาช้าๆ ร่างเล็กกำลังบังคับมือนั้นไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ เค้าควรจะเงยหน้าขึ้นรึเปล่า กลัวเหลือเกินว่าจะได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น แต่อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไม่มีวันที่เค้าจะหนีไปได้ตลอด ใบหน้าหวานเงยขึ้น
" พี่มาร์ค ... "
" มาซื้อของหรอ ? " ร่างสูงเคียงคู่อยู่กับผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง ใบหน้าคมสวยถูกแต่งเติมจากเครื่องสำอาง บุคลิกภาพ การแต่งกายยิ่งส่งเสริมให้ผู้หญิงคนนั้นดูสวยงามมากขึ้นไปอีก
" ครับ " ร่างเล็กได้แต่ตอบเบาๆ
" สวัสดีค่ะน้องแบมแบม พี่ซอนมีนะคะ ดีใจจังเลยที่ได้เจอ มาร์คเล่าเรื่องน้องแบมแบมให้ฟังบ่อยๆหน่ะค่ะ " ร่างสูงหันมองคนข้างกายที่กระชับแขนที่คล้องกันอยู่ให้แนบแน่นขึ้น รอยยิ้มหวานแต่อาบด้วยยาพิษถูกส่งให้กับแบมแบม แม้จะไม่แนะนำความสัมพันธ์แต่การกระทำของซอนมีก็กำลังบอกแบมแบมอย่างชัดเจนว่าเธอเป็นใคร ร่างเล็กใจวูบไหว ที่ต้องเลิกกันเพราะมาร์คมีคนอื่นจริงๆ ผู้หญิงคนนี้สินะ ผู้หญิงคนใหม่ของมาร์ค
" อ๋อครับ งั้นแบมขอตัวก่อนนะครับ " ร่างเล็กโค้งตัวเล็กน้อย มือเล็กกำที่จับเข็นรถแน่นรีบพาตัวเองออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
" แบมแบม .. เดี๋ยวก่อน " มาร์คเดินตามร่างเล็กที่รีบเดินออกมา แบมแบมหยุดเดินแต่ไม่หันกลับมามอง ร่างเล็กสูดหายใจเข้าลึกๆ อดทนกับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้น
" อยู่คนเดียว ... ได้ใช่มั้ย ? "
" ......... "
" ......... "
" ถ้าแบมบอกว่าแบมอยู่ไม่ได้ ... พี่มาร์คจะกลับมามั้ยครับ ? " ความเงียบเค้าครอบงำคนทั้งสอง ต่างคนต่างหันหน้าไปอีกทาง ซอนมียืนกอดอกมองภาพตรงหน้าอย่างเฉยชา เธอไม่จำเป็นต้องโกรธ แบมแบมในตอนนี้ไม่ได้มีค่าพอจะให้เธอนำมาใส่ใจ แค่มาร์คเลือกเธอแค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว
แค่เพียงไม่กี่นาทีแต่กลับเนิ่นนานในใจของแบมแบม มาร์คหันหน้ากลับมามองอดีตคนรักอีกครั้ง
" พี่ไปก่อนนะ " ร่างเล็กไม่ได้มองมาร์คที่เดินจากไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาร์คไปจากตรงนั้นหรือยัง ไม่รู้ว่าหลังจากเดินจากไปแล้วมาร์คได้หันกลับมามองตนเองบ้างรึเปล่า แบมแบมหยุดอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ มาร์คกำลังตอบคำถามเค้าอยู่ใช่มั้ย ? กำลังบอกเค้า ...
ว่ามาร์คจะไม่กลับมาอีกแล้ว ...
ร่างเล็กหอบหิ้วของเต็มสองไม้สองมือมาที่ลานจอดรถ มือเล็กเก็บของเรียบร้อยก็เปิดประตูนั่งลงที่ที่นั่งคนขับ มือเล็กกำพวงมาลัยแน่น ใบหน้าเล็กแนบลง ไม่นานนักแผ่นหลังก็เริ่มสั่นด้วยแรงสะอื้น น้ำตาที่พยายามเก็บไว้พรั่งพรูออกมาไม่หยุด เค้าต้องการมาร์ค เค้าต้องการให้มาร์คกลับมา ไม่ว่าต้องรอนานแค่ไหนเค้าก็พร้อมจะรอ เพียงแค่มาร์คบอกว่าจะกลับมาเท่านั้น แบมแบมยังคงหวังทุกวันว่าคนรักของเค้าจะกลับมา
แต่ในวันนี้แบมแบมจะยังคงหวังได้อยู่อีกหรือเปล่า .....
#Talk มาแล้วค่า งงกันมั้ย ในเรื่องนี้จะเล่าย้อนกลับไปในอดีตและปัจจุบันควบคู่กันไปนะคะ
สำหรับคู่บีเนียร์ได้เจอกันแล้ว เรื่องในอดีตอะไรที่ทำให้จินยองฝังใจขนาดนั้น เดี๋ยวจะค่อยๆมาเฉลยนะคะ ฝากตืดตามด้วยน้า ^________________________^
ความคิดเห็น