คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : อย่าไปไหนอีกนะ #intro
เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจที่ผ่านเข้ามาในโสตประสาท ไม่ได้ทำให้ร่างสูงที่กำลังเก็บเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้คิดจะเปลี่ยนใจแม้แต่น้อย มือหนายกกระเป๋าเดินทางของตนออกมาจากห้องนอน ดวงตาคมหันไปมองร่างเล็กที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาปล่อยให้น้ำตาไหลลงบนแก้มนวล มาร์คหันหลังไม่คิดจะมองกลับไปอีกครั้ง แต่เสียงเล็กที่คุ้นเคยนั้นก็ทำให้เค้าต้องหยุดชะงัก
“ พี่มาร์ค ...... ” คุณหมอคนเก่งที่บัดนี้ไม่เหลือความเข้มแข็งแม้แต่เพียงน้อยได้แต่เอ่ยชื่อเรียกคนรักอย่างอ้อนวอน
“ อย่าไป ฮึกก..ก.. เลยนะครับ..บ ”
“ พอเถอะแบมแบม ” ขายาวออกก้าวเดินแต่แขนเล็กที่สวมกอดอย่างเต็มแรงจากข้างหลังนั้นทำให้เค้าต้องหยุดนิ่งอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้
“ ถ้าแบมทำอะไร ฮึกก..ก ..ให้พี่มาร์คไม่พอใจ ฮึกก .. แบมขอโทษ แบมจะแก้ไข ฮึกก.. ก.. เรา ..เริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ยครับ ? ”
มาร์คยังคงนิ่งเงียบ เวลานี้แบมแบมยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียคนตรงหน้าไป เวลา 3 ปีที่ผ่านมาไม่มีความหายอะไรกับร่างสูงเลยอย่างนั้นจริงๆหรือ ? ไม่นานนักมือหนาของมาร์คค่อยๆแกะแขนที่โอบรอบตัวออกช้าๆ
“ ไม่ผิดหรอก แบมไม่ผิด ... ”
“ ……………………. ”
“ ถ้าจะผิดคงผิดที่พี่ ... ไม่ได้รักแบมแล้ว ” ร่างเล็กทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง น้ำตาที่ไหลออกมาไม่ได้บรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจแบมแบมได้แม้แต่น้อย มาร์คออกไปแล้วและคงไม่มีวันกลับมา ร่างเล็กหันไปมองรอบๆ คอนโดแห่งนี้ที่มาร์คและแบมแบมซื้อด้วยกัน
ห้องที่เคยอบอวลไปด้วยความรัก ไม่ใช่ห้องของเราอีกแล้ว มันไม่มีอีกแล้ว .......
.
.
.
.
ผู้คนที่มารอตรวจสุขภาพนั้นล้วนอยู่ในความตื่นตกใจ เหล่านางพยาบาลมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เคยคิดฝัน คุณหมอปาร์คจินยองผู้นิ่งสงบ กลับอาละวาดอย่างไม่เคยเป็น เสียงดังลั่นกลางโรงพยาบาลทำให้สายตาจากคนมากมายจับจ้องมาที่เค้าทั้งสอง
“ นายหายไปไหนมา ? …… 5 ปีที่ผ่านมานายไปอยู่ที่ไหนจินยอง ” อิมแจบอมสวมกอดร่างบางที่เฝ้าตามหามาแสนนาน เวลานี้คนตรงเติมโตเป็นคุณหมอสุขุมนุ่มลึก แต่สิ่งที่หายไปคือดวงตาแห่งความสดใสที่ไม่เหลือร่องรอยอยู่สักนิด คนในอ้อมกอดดิ้นขลุกขลักก่อนจะผลักออกอย่างรุนแรง
“ ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีคุณ อย่ากลับเข้ามาในชีวิตผมอีก! ผมเกลียดคุณ! ” คุณหมอปาร์คจินยองรีบหันหลังต้องการไปจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“ ไม่!พี่จะไม่ปล่อยให้นายหายไปอีกแล้ว! ”
เพี๊ยะ .... เสียงฝ่ามือบางฝาดลงบนใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความโกรธ เค้าไม่อยากจะคิดถึงเรื่องในอดีต จุดเริ่มต้นของสิ่งที่พรากความสดใสและความสุขของเค้าไปตลอดกาล
“ คุณต้องการอะไรจากผมอีก ผมไม่มีอะไรจะให้คุณแล้วนะ ! คุณได้มันไปหมดแล้ว .... ไม่ใช่หรือไง ... ” น้ำตาเริ่มคลอในดวงตาเล็ก มือที่ฉุดรั้งร่างบางอยู่ปล่อยออกอย่างนึกสงสาร เค้าผิดเองที่ทำแบบนั้นลงไป จินยองจะเกลียดเค้าก็คงไม่แปลก
แม้ในอดีตสิ่งที่ทำลงไปจะเลวร้ายเกินจะให้อภัยแต่วันนี้อิมแจบอมพร้อมรับโทษจนกว่าปาร์คจินยองพอใจและขอเพียงโอกาสอีกสักครั้ง ขอแค่ได้เริ่มต้นใหม่
ขอแค่ให้ปาร์คจินยองกลับมารักเค้าเช่นเดิม ..........
ความคิดเห็น