คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : คือเธอหรือยัง #6 100% END
' ยังไม่เคยคบใคร แล้วใจวุ่นวายเท่านี้ จะว่าเธอแสนดีก็คงไม่ใช่มั้ง
มีบางทีดื้อดึงเกเรน่าดู พูดไม่ฟังแต่ทำไมฉันยอมจังเลยอยากรู้จริงจริง '
หลังจากกลับจากประเทศจีนทุกอย่างยังดำเนินไปเช่นเดิม การเข้าบริษัทไปซ้อมร้องซ้อมเต้นยังเกิดขึ้นทุกวัน เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่มาร์คและแบมแบมนั้นไม่ยอมพูดจากัน แม้จะเจอกันทุกวันแต่ก็ต่างคนต่างอยู่ แบมแบมเองก็ใจแข็งไม่น้อย ปกติแล้วแค่ไม่กี่วันก็งอแงหาร่างสูง แต่ครั้งนี้ร่างเล็กไม่ได้แสดงอาการเช่นนั้นออกมาเลย ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองทำเอาคนรอบข้างปวดหัวไปตามๆกัน
" มาร์คฮยอง ทานผลไม้มั้ยครับ ? " จินยองวางจานผลไม้ไว้บนโต๊ะของห้องนั่งเล่น ก่อนจะนั่งลงข้างแจบอมที่ดูตารางงานของเดือนนี้อยู่
" ไม่เปนไร เดี๋ยวฉันจะเข้าห้องแล้ว " ว่าจบร่างสูงก็ลุกขึ้นหยิบไอแพดคู่ใจเดินเข้าห้องไป จินยองเงยหน้ามองนาฬิกาก็รู้ทันทีว่าสาเหตุที่มาร์ครีบเข้าห้องไปก็เพราะว่าใกล้เวลาที่แบมแบมจะกลับมาแล้ว
" เฮ้อ " แจบอมเงยหน้าขึ้นมามองออมม่าของวงที่ถอนหายใจออกมา
" เป็นอะไรหื้ม ? "
" นายว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นมั้ย ? " จินยองเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล ไม่รู้ว่าสองคนนั้นทนได้ยังไง และยิ่งไปกว่าทั้งสองคนหน่ะไม่รู้หรือไงว่าตัวเองแอบรักกัน เค้าล่ะเหนื่อยใจจริงๆ
" ฉันไม่รู้หรอก แล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้ด้วย " แจบอมจับมือคนที่คอยเป็นห่วงทุกคนอยู่เป็นประจำอย่างปลอบใจ
" บางสิ่งบางอย่างต้องสูญเสียก่อนถึงจะรู้คุณค่า มันอยู่ที่เด็กคนนั้นจะรู้ตัวรึเปล่าแค่นั้นเอง " ความเงียบเกิดขึ้นได้ไม่นานเสียงเหล่าน้องเล็กของวงก็ดังขึ้นมาแทรก เสียงแบมแบมโวยวายดังลั่นทันทีที่กลับมาถึงสาเหตุเพราะถูกยูคยอมแกล้งทำเอาหอพักแทบแตก เดือดร้อนจินยองต้องรีบไปแยกทันที
อาหารมากมายถูกจัดวางบนโต๊ะทานอาหาร ทั้งเจ็ดคนเริ่มลงมือทานกันอย่างเอร็ดอร่อย ยูคยอมคีบเนื้อย่างมาทานก่อนจะเริ่มเล่าถึงเรื่องที่ไปเที่ยวมาเมื่อเช้าอย่างได้อรรถรส
" กินให้เสร็จค่อยพูดก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก " เสียงทุ้มที่นั่งข้างๆเอ่ยขึ้นทำเอาร่างเล็กที่นั่งเยื้องไปฝั่งตรงข้ามสะดุดกึก
' ประโยคนี้มันเป็นของเราไม่ใช่รึไง '
แค่วินาทีต่อมาแบมแบมก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าต่อ
" ล่ะนี้นะครั.. แค่กๆๆ " ไม่ทันขาดคำเด็กร่างยักษ์ก็สำลักอาหารขึ้นมา มาร์ครีบลูบหลังพร้อมกับส่งแก้วน้ำมาให้
" เห็นมั้ย ? " ร่างสูงลูบหลังให้น้องพร้อมทั้งส่ายหัวอย่างอ่อนใจ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นคนตัวเล็กจ้องมาที่ตน เมื่อสองสายตาสบกัน ต่างคนก็ต่างรีบหันหนีไปอีกทาง เมื่อเริ่มดีขึ้นยูคยอมก็เริ่มกลับมาทานอีกครั้ง คลอไปกับเสียงบ่นของจินยองที่ดังมาเป็นระยะด้วยความเป็นห่วงว่าจะต้องสำลักเข้าอีก มื้ออาหารจบลงด้วยการที่ยูคยอมต้องโดนทำโทษด้วยการล้างจาน ส่วนพี่ๆก็แยกย้ายกันเข้าห้องสบายใจ ทำเอาน้องเล็กบ่นต้องมุบมิบอยู่เพียงลำพัง
.
.
.
.
เสื้อผ้ามากมายถูกจัดเรียงไว้สำหรับการถ่ายแบบในวันนี้ ช่างแต่งหน้ากำลังแต่งเติมสีสันลงบนใบหน้าได้รูปของทั้งเจ็ดคน เมื่อถึงเวลาถ่ายภาพแล้ว สิ่งที่แปลกไปกว่าเดิมก็คงเป็นตำแหน่งการยืนวันนี้ที่เปลี่ยนไปโดยปกติจะเป็นมาร์คที่ยืนเคียงข้างแบมแบมแต่วันนี้กลับกลายเป็นจินยองแทน ร่างเล็กมองด้านข้างของร่างสูงอย่างหงุดหงิด
' ดี! ไม่ต้องมายุ่งกันเลยก็ดี ! '
แต่ละคนยังทำหน้าที่ของตนเองได้อย่างดีเยี่ยม ท่าโพสต์มากมายถูกนำมาใช้ ใบหน้าที่แสดงอารมณ์ถูกแปรเปลี่ยนไปตามที่ผู้กำกับบอกผ่านไมค์ ช่วงจังหวะหนึ่งที่มาร์คและแบมแบมต้องหันมาสบตากัน ทั้งสองคนอาจจะไม่รู้ตัว แต่ภาพที่ถูกถ่ายได้นั้นหากนำมาดูคงจะรู้ว่าต่างฝ่ายต่างโหยหากันมากเพียงใด
.
.
.
.
ในหอพักเวลานี้มีเพียงเสียงโทรทัศน์ที่เปิดไว้แก้เหงาเท่านั้นเพราะสมาชิกส่วนมากนอนพักผ่อนกันอยู่ในห้อง มีเพียง แบมแบม แจ๊คสันและยูคยอมเท่านั้นที่นอนเล่นกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
" อยากกินไอศครีมจังเลย เราออกไปซื้อกันมั้ยครับ? " มักเน่ตัวโต กลิ้งตัวไปมาก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นพี่อย่างอ้อนๆ
" มาร์คฮยองซื้อไว้ในตู้เย็นหน่ะ ไปเอามากินสิ " ยูคยอมลุกพรวดหลังจากได้ยินแจ๊คสันบอก ตาเล็กเป็นประกายวิบวับก่อนจะวิ่งเข้าห้องครัวทันที มักเน่ของวงเลือกรสชาติที่ตัวเองชื่นชอบและไม่ลืมที่จะหยิบไปเผื่อคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย ร่างสูงเปิดประตูออกมาจากห้องเห็นร่างเล็กนั่งอยู่ก็หยุดคิดสักพัก สุดท้ายก็เดินไปนั่งลงข้างยูคยอม
" นั่นมันไอศครีมฉันไม่ใช่หรือไง ? "
" โธ้ว มาร์คฮยองง ผมขอโทษครับแต่ขอกินหน่อยน้า " ยูคยอมสะดุ้งสุดตัวรีบหันไปส่งสายตาออดอ้อนคนเป็นพี่ทันที
" อื้ม กินไปเถอะ ล่ะกินให้มันดีๆหน่อย เลอะเทอะไปหมด " มาร์คเอื้อมมือหยิบทิชชู่ก่อนจะเช็ดลงที่มุมปากของน้องเล็ก โดยไม่ได้รู้ว่าร่างเล็กที่นั่งอยู่อีกมุมนั้นมองการกระทำของร่างสูงมาตั้งแต่ต้น มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ความโกรธแล่นขึ้นมาจนแทบกลั้นไว้ไม่ไหว ร่างเล็กลุกพรวดกระทืบเท้าปึงปังเดินเข้าห้องไปก่อนจะปิดประตูโครมใหญ่
" อะไรของเค้าหน่ะ " แจ๊คสันมองตามคนตัวเล็กที่อยู่ๆก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปอย่างไม่เข้าใจ
" ปล่อยไปเถอะ ก็แค่เด็กเอาแต่ใจ " ร่างสูงพิงโซฟานอนดูหนังที่เปิดอยู่โดยไม่คิดจะสนใจ
หลังจากปิดประตูเข้าห้องมา แบมแบมกระโดดขึ้นเตียงทันที มือเล็กชกต่อยหมอนอย่างระบายอารมณ์ หลายวันแล้วที่ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับเค้า หลายต่อหลายครั้งที่เห็นสิ่งที่ตนเคยได้รับถูกกระทำกับคนอื่นแทน ในใจได้แต่ตะโกนร้องถึงความไม่พอใจ คนตัวเล็กนั่งหายใจหอบอยู่นิ่ง สมองคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา ไม่นานนักแบมแบมก็ตัดสินใจได้
" มาร์คฮยองทำแบบนี้ได้ยังไง ! ไปดูแลคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง ! " ความห่วงใยจากมาร์คต้องเป็นเค้าคนเดียวที่ได้รับ ทำไมถึงแบ่งมันไปให้คนอื่นล่ะ แบมแบมโกรธ โกรธมากด้วย ร่างสูงจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ !
" แบมจะไม่ยอมแล้วคอยดู ! " แบมแบมจะไม่ยอมอีกแล้ว เค้าจะทวงทุกอย่างที่เป็นของเค้ากลับคืนมาให้ได้ เริ่มจากตอนนี้เป็นต้นไป ! คนตัวเล็กเดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้ม
" อ้าว ฮยองนึกว่าหลับ "
" ป่าวครับฮยอง วันนี้ทำอะไรทานครับ? แบมช่วย " ร่างเล็กตอบจินยองก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ เกาะแขนออดอ้อนอย่างอารมณ์ดี ทำเอาแจ๊คสันและยูคยอมมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ ก่อนเข้าห้องไม่ใช่แบบนี้นี่นา
" กิมจิจิเก ฮยองว่าจะทำแล้ว ไปช่วยเลยมั้ย ? " ร่างเล็กพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น รีบลากจินยองเข้าไปในครัวทันที
" แจบอมฮยองว่าแบมแบมดูแปลกๆมั้ย ? "
" ก็คงแปลกมั้ง ถามมาร์คดูสิ "
" ฉันไม่รู้ เกี่ยวอะไรกับฉันเล่า " ยองแจทำหน้ามุ่ยทันที ลืมไปเลยว่าสองคนนี้ไม่คุยกัน แต่ปกติมาร์คก็รู้จักแบมแบมดีที่สุดแล้วถ้ามาร์คไม่รู้ก็คงไม่มีใครรู้แล้วหล่ะ
ร่างเล็กที่จับจองที่นั่งอย่างรวดเร็วทำเอาจินยองมองตามด้วยความงุนงง วันนี้แบมแบมเลือกนั่งตรงข้ามมาร์คเพราะคิดว่าที่ตรงนี้เหมาะสมที่สุด ทุกคนเริ่มทานอาหารพร้อมกัน มีเสียงพูดคุยถึงตารางงานวันพรุ่งนี้บ้างเล็กน้อย ร่างเล็กเหลือบตาขึ้นมองร่างสูงเป็นครั้งคราว ในจังหวะที่ร่างสูงเงยขึ้นมาพอดี แบมแบมรีบปัดแก้วน้ำให้หกมาทางตัวเองทันทีพร้อมกับหลับตารอฟังเสียงดุจากร่างสูงตรงหน้า
" แบมแบม! ทำไมไม่ระวังเลย " เกือบจะเป็นสิ่งที่ต้องการแล้วถ้าเสียงนั้นเป็นเสียงดุจากมาร์คไม่ใช่แจบอม ร่างเล็กเงยหน้ามองมาร์คอย่างตกตะลึง ถ้าเป็นปกติมาร์คต้องดุเค้าแล้วอย่างแน่นอน แต่นี่ร่างสูงกลับมองนิ่งก่อนจะลงมือทานต่อ แบมแบมรับทิชชู่จากแจบอมมาซับน้ำที่หกมาโดนตัว
' มาร์คฮยองจะไม่ดุสักนิดจริงๆหรอ '
ความคิดวุ่นวายตีกันอยู่ในหัว ร่างเล็กฮึดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ยังไงแบมแบมก็ต้องทำให้คนตรงหน้ากลับมาดุเค้าอีกครั้งให้ได้ แผนสำรองถูกหยิบขึ้นมาใช้ ร่างเล็กค่อยๆทานอาหารต่อไปช้าๆก่อนจะเหล่มองคนตรงหน้าอีกครั้งและเริ่มพูดคุยกับยองแจมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผลอทำอาหารกระเด็นออกจากปาก
" แบมแบม ! อย่าพูดตอนกินข้าวสิ! วันนี้เป็นอะไรเนี่ยห๊า " ฝันของแบมแบมดับลงอีกครั้งด้วยเสียงของจินยอง ใบหน้าเล็กซึมลงอย่างเห็นได้ชัด ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปขอโทษจินยอง แบมแบมเขี่ยข้าวในถ้วยไปมา เค้าไม่รู้สึกว่าตอนนี้ทานอะไรไม่ลงจริงๆ แบมแบมวางช้อนลงแล้วจึงขอตัวเข้าไปพักในห้อง ในจังหวะที่ลุกขึ้นนั้นมือเล็กกลับปัดไปถูกถ้วยกิมจิจิเกที่วางอยู่ข้างๆ ทำให้ซุปร้อนที่พึ่งถูกตักออกจากหม้อนั้นหกลวกมือเข้าอย่างจัง
" แบมแบม! " หลายเสียงตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ถ้วยซุปร้อนจนควันขึ้นขนาดนี้ อีกไม่นานมือเล็กนั้นจะต้องปวดแสบปวดร้อนอย่างแน่นอน
" แบมไม่เป็นไรครับ แบมขอตัวก่อนนะครับ "
" เดี๋ยวก่อนแบมแบม " โดยไม่ฟังเสียงของใครคนตัวเล็กเดินกุมมือตัวเองเดินเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ แต่หากหันกลับมามองสักหน่อยแบมแบมคงรู้ว่า คนที่เค้าต้องการให้แสดงความห่วงใยออกมานั้น ทั้งตกใจและเป็นกังวลมากแค่ไหน ร่างสูงมองตามคนตัวเล็กจนประตูปิดลง มาร์ครีบลุกจากโต๊ะไปหยิบหลอดยาก่อนจะนำมายื่นให้แจ๊คสันและพยักเพยิดหน้าไปที่ประตูห้องที่พึ่งถูกปิดลง
" ฮยองก็ไปเองสิ ถือโอกาสนี้คุยกันซะเลยไง "
" ไม่ล่ะ แบมแบมไม่อยากให้ฉันยุ่งกับเค้า "
" โธ้วฮยอง... " ร่างสูงนั่งลงทานข้าวต่อ ด้านแจ๊คสันก็หันไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆในโต๊ะ แต่ทุกคนกลับตอบกลับมาในทำนองเดียวกันคือ ไม่รู้จะทำยังไงเช่นกัน
เสียงเพลงที่ผ่านเข้ามาในหูไม่ได้ช่วยให้จิตใจของร่างเล็กผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันที่แล้วเค้าก็คิดหาวิธีให้มาร์คกลับมาสนใจไปต่างๆนานา แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีวิธีที่ดีพอ จิตใจของแบมแบมเหี่ยวเฉายิ่งกว่าดอกไม้ที่โรยรา เค้าไม่เคยคิดเลยว่าความเย็นชาของมาร์คจะทำให้เค้ากระวนกระวายได้ขนาดนี้ ร่างเล็กเดินมาเรื่อยจนถึงหอพัก ตอนนี้ทุกคนคงจะอยู่ที่บริษัทแล้วเค้าเองก็กลับมาเปลี่ยนชุดและกำลังจะตามไปเช่นกัน
มือเล็กเปิดประตูหอพักพร้อมกับถอนหายใจ รองเท้าถูกถอดออกไว้ที่ชั้นวาง ร่างเล็กเดินไปอย่างเหน็ดเหนื่อย ราวกับลมหายใจสะดุดไปชั่วครู่ เมื่อพบร่างสูงที่ตนแสนหวงแหน นั่งเคียงคู่กันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับสมาชิกวงมิสเออย่างเจีย เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นอย่างสนุกสนานทำให้ความโมโหเค้าครอบงำจนหน้ามืดตามัว ขาเล็กก้าวฉับฉับไปถึงตัวร่างสูง
" มันจะมากไปแล้วนะ ! ฮยองกับนูน่ามาอยู่ในห้องกันสองคนแบบนี้ได้ยังไง ! " มือบางกระชากร่างสูงให้ลุกขึ้นและเดินตามตัวเองเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูโครมใหญ่ ประตูห้องของแจบอมถูกเปิดออกพร้อมกับยูคยอม ยองแจ จีมิน และจินยองที่วิ่งออกมาจากหน้าตาตื่น
" เกิดอะไรขึ้นอ่ะครับนูน่า ? "
" ฉันก็ไม่รู้ นี่ฉันยังงงอยู่เลย อยู่ดีๆแบมแบมก็เข้ามาโวยวาย ว่าฉันกับมาร์คอยู่ที่นี่ด้วยกันสองคน "
" ห๊า! " หลายเสียงอุทานขึ้นมาพร้อมกัน คงจะมีแต่จินยองที่อึ้งไปนิดๆก่อนจะหัวเราะออกมา
' พิษรักแรงหึงนี่มันรุนแรงจริงๆ '
" หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า รวมมาร์คเป็นหก ฉันว่าฉันไม่ได้อยู่กับมาร์คสองคนนะ " เจียเอ่ยราวกับทบทวนกับตัวเอง ทำเอาทุกคนหัวเราะออกมาอย่างขบขัน ภายนอกห้องยังคงงุนงงกันอยู่ แต่ภายในห้องนั้นสองสายตายังจับจ้องกันไม่ลดละ ราวกับมีไฟลุกอยู่ในดวงตาของแบมแบม
" มาร์คฮยองทำแบบนี้ได้ยังไง ! "
" ฉันทำอะไร? " มาร์คยืนกอดอกมองร่างเล็กตรงหน้า
" มาร์คฮยองไม่รักแบมแล้วใช่มั้ย ! จะไปคบกับเจียนูน่าแล้วใช่มั้ย ! "
" รู้ตัวรึเปล่า ว่าพูดอะไรออกมา ? "
" รู้! แบมจะไม่ยอมเสียมาร์คฮยองไปแน่รู้ไว้ซะด้วย ! " มาร์คถอนหายใจอย่างอ่อนใจ เด็กตรงหน้าไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปสักวัน ดื้อก็ที่หนึ่ง ขี้โวยวายก็ที่หนึ่ง เคยฟังใครซะที่ไหน มาร์คใช้สองมือจับไหล่เล็กไว้แน่น
" ฟังนะ ฉันไม่ได้อยู่กับเจียสองคน วันนี้วันเกิดแจบอมนายลืมรึเปล่า ยองแจ ยูคยอม จินยอง จีมินแล้วก็มินจัดห้องเตรียมเซอไพร์ซวันเกิดแจบอมอยู่ในห้อง "
" จ ... จริงหรอครับ ? "
" ออกไปดูเองสิ " พูดจบมาร์คก็ทำท่าจะเดินออกไป ทำเอาแบมแบมรีบคว้าคนตรงหน้าไว้อย่างรวดเร็ว
" อะไรอีก ไม่อยากให้ฉันยุ่งด้วยไม่ใช่หรือไง ? "
" แบมทำขนาดนี้ยังไม่เข้าใจรึไง ! "
" ไม่เข้าใจ " มาร์คว่าพร้อมกับก้าวเท้าไปข้างหน้าอีกครั้ง
" มาร์คฮยอง ! แบมไม่อยากโตแล้ว ! แบมจะเป็นเด็กให้มาร์คฮยองดูแลตลอดไปเลยแต่มาร์คฮยองต้องรักแบมคนเดียว ดูแลแบม ห่วงแบม ดุแบมแค่คนเดียวเท่านั้น ! "
" เพื่ออะไร ? "
" แบมพูดขนาดนี้แล้วจะไม่เข้าใจจริงๆหรือไง ? " แบมแบมเกาะแขนแกร่งไว้แน่น หน้าเล็กเริ่มยู่ลง แก้มใสเริ่มขึ้นสีจางๆ
" ไม่ ! ฉันไปล่ะ "
" แบมรักมาร์คฮยอง ! พอใจรึยังเล่า จะให้แบมเป็นขอมาร์คฮยองเป็นแฟนเลยมั้ย ! " ร่างเล็กปล่อยมือออกจากแขนร่างสูงก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกอย่างขัดใจ
" ไม่ต้อง "
" ........ "
" เพราะฉันจะเป็นคนขอนายเป็นแฟนเอง " ร่างเล็กหันกลับมาทันทีที่ได้ยิน รอยยิ้มกว้างของร่างสูงที่ตนคิดถึงกลับมาแล้ว แบมแบมจะไม่ยอมเสียมันไปอีกเด็ดขาด คนตัวเล็กกระโดดกอดมาร์คเต็มแรง ทำเอาร่างสูงเซไปเล็กน้อย ก่อนจะกอดตอบคนตัวเล็กของเค้าด้วยความคิดถึง
" เด็กดื้อ! ถ้าดื้ออีกล่ะก็ ฉันจะทิ้งนายจริงๆแล้วนะ ! "
" ไม่มีวันนั้นแน่นอน แบมรับรองได้! " ร่างเล็กในอ้อมกอดตอบเสียงอู้อี้พร้อมกับส่ายหัวยุกยิก รอยยิ้มของความสุขผลิบานอีกครั้งจากคนทั้งสอง สองแขนของร่างสูงยังคงโอบกอดร่างเล็กไว้ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ ใครจะรู้ว่ากว่าจะถึงวันนี้ทั้งสองคนผ่านอะไรมาบ้าง กว่าความรู้สึกที่ตรงกันจะมาบรรจบ
ความสัมพันธ์ที่ก่อขึ้นทีละน้อย สองมือที่จับกันแนบแน่น สองดวงใจที่ผูกพันธ์เกินกว่าจะแยกจาก ไม่ว่าจะเกิดอะไร แม้ว่าเด็กน้อยคนนี้ของเค้าจะดื้อมากแค่ไหน แต่มาร์คก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเค้าจะคอยดูแลเด็กคนนี้ และไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้อย่างแน่นอน
" เห็นมั้ยล้ะ ฉันบอกแล้ว ไม่ว่ายังไงแบมแบมก็เป็นเด็กน้อยของมาร์คฮยองอยู่วันยังค่ำ " เสียงออมม่าของวงเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิกคักจากกองสอดแนมที่แง้มประตูมาแอบสังเกตุการณ์ หลังจากนี้แบมแบมคงกลับมาเกาะติดมาร์คไม่ยอมปลาอยแน่นอน ก็เล่นเป็นเด็กขี้หวงซะขนาดนี้
จินยองค่อยๆปิดประตูลงให้เวลากับทั้งสองคน เพื่อชดเชยช่วงเวลากว่าสองอาทิตย์ที่เสียไป แต่นับจากนี้ทั้งสองคนคงจะไม่มีคำว่าห่างเหินอีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
เวลาของทั้งสองคนคงจะยาวนาน ... ชั่วชีวิต
.
.
.
.
END
#Talk จบลงแล้วค่าสำหรับเรื่องนี้ ไม่ดราม่าๆแน่นอนเห็นมั้ยยย เค้าไม่หลอกน้า 5555555555555
ในชีวิตจริงขอให้น้องแบมกลับมาติดพี่มาร์คเร็วๆนะคะ 5555555 #ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่
เดี๋ยวจะเอาสเปของเรื่องนี้มาลงอย่างรวดเร็วนะคะ แอบใบ้ว่าอิงคอนที่ไทย อิอิ ฝากติดตามเรื่องต่อไปด้วยค่า รักคนอ่านทุกคนนนนนนนนนนน ^_________________________________^
ความคิดเห็น