คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : คือเธอหรือยัง #5 100%
สนามบินเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของแฟนคลับจำนวนมากที่มารอรับศิลปินผู้เป็นที่รักของพวกเค้า แบนเนอร์ข้อความต้อนรับภาษาจีนถูกนำมาแขวนไว้ ป้ายชื่อ ผ้าเชียร์ถูกชูขึ้นเพื่อให้กำลังใจ การ์ดหลายสิบคนยืนเรียงแถวเป็นทางเพื่อให้เจ็ดหนุ่มเดินขึ้นรถอย่างรวดเร็วเพราะต้องการจะหลีกเลี่ยงความวุ่นวายที่สามารถเกิดขึ้นได้ แฟนๆแต่ละคนยืนรอด้วยความตื่นเต้น คอยชะเง้อมองเป็นระยะเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาที่จะได้พบเจอทั้งเจ็ดหนุ่มแล้ว เสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นก็ทำให้ความตื่นเต้นพุ่งตามขึ้นไปด้วย
วินาทีที่รอคอยก็มาถึงทั้งเจ็ดหนุ่มเดินออกมาจากเกท เริ่มด้วยยูคยอม แจ๊คสัน แบมแบม จินยอง ยองแจ มาร์คและปิดท้ายด้วยแจบอม เสียงวิ่งกรูทำให้แต่ละคนเร่งฝีเท้าเพื่อให้ไปถึงรถได้เร็วขึ้นแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อพบว่าแฟนคลับได้วิ่งเข้ามาประชิดตัว ด้วยความตกใจแบมแบมหยุดเดินตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ จินยองที่ก้มหน้าเดินอย่างรีบร้อนจนไม่ทันได้สังเกตจึงเดินผ่านแบมแบมไป ร่างสูงที่เดินอยู่ข้างหลังเกิดความกังวลขึ้นมาทันทีเมื่อมองเห็นแบมแบมหยุดนิ่ง ขายาวรีบก้าวแซงยองแจขึ้นไป แจบอมเงยหน้ามองก่อนจะยิ้มออกมา
‘ บอกให้เดินตามไปแต่แรกก็ไม่เชื่อจะได้ไม่ต้องวิ่งตามแบบนี้ ’
มาร์คเดินมาถึงก็ส่งสายตาเป็นสัญญาณให้เล็กน้อย ร่างเล็กรีบเดินไปยืนซ้อนหลังจับกระเป๋าคนพี่ก่อนจะรีบออกเดินไปด้วยกัน
" วันหลังอย่าหยุดเดินแบบนั้นอีกนะ ใครอยู่ข้างหน้าก็จับไว้ก่อน แต่อย่าหยุดเดินอีก " มาร์คเดินมาคุยกับร่างเล็กที่นั่งลงอยู่เบาะหน้าของตน
" มาร์คฮยองนั่นแหละ หายไปไหนมาตกใจแทบแย่ " ร่างเล็กหน้ามุ่ยอย่างงอนๆ
" วันหลังเกาะไหล่ฮยองก็ได้แบมแบม " แจ๊คสันที่เห็นท่าไม่ค่อยดีรีบเอ่ยขึ้น มาร์คถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งที่ตนเอง พักนี้แบมแบมชักจะดื้อใหญ่แล้ว เค้าพูดอะไรก็ไม่ค่อยฟังแถมยังจะงอนเข้าให้อีก ร่างสูงถอนหายใจและหลับตาลงอย่างต้องการพักผ่อน ไม่นานนักรถก็พาทุกคนมาถึงยังโรงแรม แต่ละคนทยอยกันลงมาจากรถเดินไปรวมตัวกันบริเวณล๊อบบี้ของโรงแรม เมเนเจอร์นำคีย์การ์ดมาแจกพร้อมกับแบ่งห้องแต่ละคน
" แจบอมนอนกับฮยองนะ ยองแจนอนกับจินยอง แจ๊คสันกับยูคยอม แล้วก็มาร์คกับแบมแบม "
" เดี๋ยวครับ ! แบมขอนอนกับแจ๊คสันฮยองได้มั้ยครับ " ทั้งหมดหันมามองน้องเล็กของวงเป็นตาเดียว
" แจ๊คสันฮยองมีแผ่นมาร์คหน้าแปลกเยอะแยะเลย แบมอยากเล่นอ่า แบมขอนอนกับแจ๊คสันฮยองนะครับ นะครับบ นะนะมาร์คฮยอง "
" อื้ม ก็เอาสิ " มาร์คหันไปตอบคนตัวเล็กที่เกาะแขนออดอ้อนเค้าอยู่ เมื่อได้ฟังคำตอบคนตัวเล็กก็ร้องออกมาอย่างดีใจ ร่างสูงจึงเดินไปหยิบคีย์การ์ดของตนและเดินขึ้นห้องไป โดยมียูคยอมรูมเมทในคราวนี้เดินตามไปด้วย แจบอมและจินยองหันมามองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมาน้อยๆ
.
.
.
.
เสียงปรบมือดังขึ้นในยามศิลปินเจ้าของคอนเสิร์ตในวันนี้ปรากฎตัว ทั้งหมดมาในชุดสูทสีดำ ทรงผมที่ถูกจัดมาอย่างดี ใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มเล็กๆกับบุคลิกสุขุมนุ่มลึก ทำเอาบรรดาสื่อกดชัตเตอร์กันไม่หยุด แต่ละคำถามจากพิธีกรถูกตอบอย่างฉลาดและเต็มไปด้วยเสน่ห์ ในเวลาที่ถูกขอให้พูดภาษาจีนทุกคนก็สามารถพูดได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งหมดนั้นสร้างความประทับใจให้ทั้งสื่อและแฟนคลับชาวจีนเป็นอย่างมาก สุดท้ายทั้งเจ็ดกล่าวขอบคุณและกลับเข้าไปพักเพื่อเตรียมตัวเล่นคอนเสิร์ต
" แจ๊คสันฮยองดูสิ รูปคู่ที่เราถ่ายกันลงในไอจีมีคนมากดไลค์เต็มไปหมดเลย ! "
" ไหนดูสิ โอ้ว ! จริงๆด้วย มีคนมาเม้นเพียบอ่ะ " ทั้งสองคนผลัดกันดูรูปในไอจีของแต่ละคนอีกทั้งยั้งคอยส่งไปอวดยองแจที่นั่งอยู่ข้างๆอีกด้วย
" Hey! Got7 " เสียงหญิงสาวดังขึ้นภายในห้องพักทำให้ทุกคนต้องเงยหน้าขึ้นจากกิจกรรมของตัวเอง การปรากฎตัวของเธอทำให้แต่ละคนตกใจเป็นอย่างมาก
" เฮ้! เจีย เธอมาได้ยังไงเนี่ย " แจ๊คสันเอ่ยขึ้นเสียงดัง
" ฉันกลับมาหาครอบครัวพอดีเลยมาหาพวกนายสักหน่อย " หญิงสาวผู้มีเชื้อสายจีนและเป็นสมาชิกของมิสเอโค้งให้กับทีมงานภายในห้องก่อนจะเดินมาทักทายสมาชิกทั้งเจ็ดอย่างสนิทสนม เจียทิ้งตัวลงข้างมาร์ค ทั้งหมดพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนทุกคนเริ่มแยกย้ายกันเตรียมตัวเมื่อเวลาเริ่มคอนเสิร์ตใกล้เข้ามา
" ฉันว่าตรงนี้นายต้องปรับหน่อยนะ "
" ตรงนี้หน่ะหรอ? ปรับแบบไหน ? "
" ก็ตอนนายจบหน่ะ ฉันว่าน่าจะมีท่าทางบางอย่างที่ส่งไปถึงคนดูนะ " ร่างสูงผู้มีใบหน้าหล่อเหลาและหญิงสาวที่มีรูปร่างดีจนหลายคนอิจฉาพูดคุยถกเถียงกันยามที่ตรวจสอบวิดิโอตอนซ้อมเป็นรอบสุดท้าย เสียงหัวเราะจากร่างสูงดังขึ้นเมื่อตนถูกมือสวยฟาดเข้าที่แขนเป็นการลงโทษจากความกวนประสาท แบมแบมหยุดมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจ คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว
' ตลอดมามาร์คฮยองไม่เคยสนิทกับใครนอกจากเค้า แล้วนี่ไปสนิทกับเจียนูน่ามาตอนไหน ? '
คนตัวเล็กตัดใจจะเดินออกจากห้องเพื่อไปเตรียมตัวที่หลังเวทีแต่ก็ไม่วายหันกลับมาหาทั้งสองคนอย่างไม่เข้าใจตนเอง
" มาร์คฮยองไปกันเถอะครับ " ทั้งสองคนที่นั่งคุยกันอยู่เงยหน้าขึ้นมามอง มาร์คพยักหน้ารับวางไอแพดลงและลุกขึ้นเดินไปหาร่างเล็ก
" สู้ๆนะ เดี๋ยวฉันจะไปนั่งดูด้วย " เจียส่งเสียงเชียร์อย่างสนุกสนาน แบมแบมยิ้มรับและเดินออกไปพร้อมกับมาร์ค โดยไม่วายลอบมองคนข้างๆจนมาร์คหันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ร่างเล็กส่ายหน้าและยิ้มบางบางเท่านั้น
ตัวเลขบนจอเริ่มนับถอยหลังจากเล่นสิบจนถึงเลขเจ็ด และย้ำอยู่เช่นนั้นจนดับไปพร้อมเสียงเพลงที่ดังขึ้นพร้อมแสงไฟที่สาดไปบนเวที แสงสีเสียงตระการตา ทำให้คอนเสิร์ตครั้งนี้สมบูรณ์แบบมากขึ้น โชว์พิเศษที่จัดเตรียมมาเรียกเสียงกรี๊ดและสร้างความประทับใจให้กับ Igot7 ชาวจีนอย่างมาก เมื่อผ่านไปหลากหลายเพลง ทั้งหมดก็มาร่วมพูดคุยกันที่หน้าเวที แจ๊คสันพูดคุยอย่างเป็นกันเองสร้างความสนุกสนานได้อย่างมาก เมื่อพูดคุยกันพอสมควรแล้วก็เข้าสู่โชว์ต่างๆต่อไป ไม่มีช่วงเวลาที่น่าเบื่อสำหรับคอนเสิร์ตครั้งนี้ ทั้งเจ็ดคนได้แสดงให้เห็นแล้วว่าความพยายามพวกเขานั้นแสดงผลออกมาแล้วและบัดนี้พวกเขามีศักยภาพมากพอที่จะก้าวมาเป็นศิลปินอย่างเต็มตัว
เสียงเมเนอเจอร์ไล่เด็กๆให้ไปเปลี่ยนชุดดังลั่นไปทั่ว ราวกับจับลิงทั้งฟูงมาอยู่ด้วยกัน เหล่าทีมงานพากันหัวเราะให้กับท่าทางเหล่านั้น เมื่อเวลาต้องทำงานก็จริงจังขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ แต่เวลาส่วนตัวแบบนี้สิ ต่างกันลิบลับ
" นี่เธอจะไปงาน After party กับพวกเรามั้ย ? " อิมแจบอมถามเจียที่นั่งพูดคุยกับทีมงานอย่างสนุกสนาน เธอคุ้นเคยกับทุกคนที่นี่เป็นอย่างดีเพราะคนเหล่านี้คือครอบครัวเจวายพีที่เธอแสนรัก
ไปสิ๊! ฉันไม่มีพลาดหรอก " เจียว่าพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปคุยต่ออย่างไม่หยุดพัก ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลเมื่อขึ้นรถแต่ละคนจึงนอนพักเพื่อเติมพลังให้เต็มที่
เสียงพูดคุยและเสียงดนตรีดังลั่นไปทั่วห้องจัดเลี้ยง แจบอมเดินพูดคุยกับเหล่าทีมงานพร้อมทั้งขอบคุณที่ทำให้งานครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ถูกหยิบยื่นให้บ่อยครั้งซึ่งแจบอมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ความสนุกสนานถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่หลังจากความเหน็ดเหนื่อยและหน้าที่การงานได้เสร็จสิ้นลง
" จินยองฮยอง! ไปเต้นกันครับ " ยองแจดึงมือออมม่าของวงที่นั่งดื่มและพูดคุยกับเจียอย่างสนุกสนานให้ลุกออกไปด้วยกัน ที่โต๊ะจึงเหลือแจ๊คสัน ยูคยอม มาร์ค แบมแบม และเจีย ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเมื่อแจ๊คเล่าถึงเรื่องตลกที่ตัวเองเผลอทำพลาดในคอนเสิร์ต เจียจึงนำเรื่องของตัวเองและเหล่าสมาชิกมิสเอมาเล่าด้วยเหมือนกัน แบมแบมหัวเราะตามไปด้วยแต่สายตากลับมองไปที่มาร์คและเจียที่นั่งแนบชิดกัน อารมณ์ขุ่นมัวค่อยๆก่อขึ้นในใจ มือเล็กเอื้อมมือไปหยิบแก้วที่ผสมแอลกอฮออล์ไว้หมายจะนำมาดื่มเพื่อดับความขุ่นเคืองนั้น แต่มือหนาที่ไวกว่ากลับคว้าแก้วนั้นไว้แน่น
" ดื่มอย่าอื่นไป ห้ามดื่มเหล้า " เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง
" ทำไมครับ ? ทุกคนยังดื่มได้ " เสียงเล็กตอบอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาทั้งสองคู่ยังจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
" ไม่เชื่อฟังกันแล้วใช่มั้ย ? "
" มาร์คฮยองไม่มีเหตุผล "
" เอ่อ.. ให้แบมแบมดื่มสักนิดก็ได้ฮยอง พวกเราอยู่กันตั้งเยอะไม่เป็นอะไรหรอก " แจ๊คสันเอ่ยออกมาเบาๆ อย่างลำบากใจ ถ้ามาร์คฮยองไม่ยอมแบมแบมคงอาละวาดแน่นอน
" แจ๊คสัน อย่าตามใจแบมแบมมากนักได้มั้ย ... เฮ้อ .. แล้วแต่ล่ะกัน " มาร์คปล่อยมือเอนหลังพิงโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์ แบมแบมยกดื่มจนหมดแก้ว ทำเอาทั้งยูคยอม แจ๊คสันและเจียตาโตด้วยความตกใจ แบมแบมกำลังโมโห ไม่ว่าใครพูดอะไรก็คงจะไม่ฟังทั้งนั้น ร่างสูงจึงลุกเดินออกไปจากโต๊ะเพราะไม่อยากจะทะเลาะกับร่างเล็กนี้อีก ทั้งโต๊ะมองตามไปอย่างอึกอัก ผิดกับแบมแบมที่หยิบแก้วต่อไปขึ้นมาดื่มอีกครั้ง
ร่างสูงยืนรับลมอยู่ภายนอกร้าน เค้าไม่อยากจะห้ามแต่ก็รู้ดีว่าแบมแบมดื่มเหล้าได้น้อยแค่ไหน อีกทั้งพรุ่งนี้ก็ต้องรีบบินกลับเกาหลี เค้ากลัวว่าแบมแบมจะไม่ไหว ความทรงจำไหลกลับมาเหมือนภาพฉายชัดถึงเมื่อตอนที่แบมแบมยังเป็นเด็ก เค้าแบกร่างเล็กนั้นไว้บนหลังโดยที่เด็กคนนั้นไม่รู้ตัวสักนิด มาร์คถอนหายใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปยังภายใน
" แบมแบมพอแล้ว ดื่มเยอะไปแล้วนะ " แจ๊คสันและยูคยอมยื้อยุดแก้วที่อยู่ในมือของแบมแบมในตอนนี้คือภาพที่มาร์คเห็น
" นายดื่มไปเยอะมาร์คแล้วนะ พอแล้ว " เจียที่หันท่าไม่ดีก็รีบเข้าไปช่วย
" ผมไหววว .. สบาย. อึก สบายมากก "
" โธ้วแบมแบมอ่าา " ใบหน้าเล็กเริ่มขึ้นสีแดง ตาเล็กคู่นั้นเริ่มปรือด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ ภาพตรงหน้าทำให้ความอดทนของมาร์คหมดลงทันที
" แบมแบม! ทำไมถึงดื่มเยอะแบบนี้ ! ฉันห้ามอะไรไม่คิดจะฟังเลยใช่มั้ย ! " ร่างสูงตรงเข้าไปคว้าคนตัวเล็กให้มาชิดตัว เสียงดังลั่นทำให้หลายคนหันมามอง แบมแบมมองรอบข้างอย่างอับอาย แจ๊คสันและยูคยอมลุกขึ้นประคองแบมแบม ด้านเจียเองก็คอยห้ามมาร์คและบอกให้มาร์คใจเย็นๆไว้ ภาพนั้นยิ่งเพิ่มความโกรธให้แบมแบมอย่างไม่มีสาเหตุ
" มาร์คฮยองปล่อยนะ! แบมโตแล้วนะ เข้าใจมั้ย ! " ร่างเล็กตะโกนกลับไปอย่างโมโห เค้าทั้งโกรธทั้งอายที่ต้องถูกดุต่อหน้าทุกคนราวกับยังเป็นเด็ก
" โตแล้วงั้นหรอ! แล้วดูที่ทำอยู่สิ นี่มันคนที่โตแล้วเค้าทำกันรึไง ! "
" ใช่! มาร์คฮยองเลิกยุ่งวุ่นวายกับแบมได้แล้ว ! "
" ไม่ต้องการให้ฉันดูแลนายแล้วสินะ ! อยากให้ฉันเลิกยุ่งกับนายมากใช่มั้ย ! " เสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จินยอง แจบอมและยองแจต้องรีบกลับมาทันที
" ใช่! ไม่ต้องมายุ่งกับแบมอีก ! มาร์คฮยองหน่ะน่ารำคาญที่สุดเลย ! " เสียงตะโกนดังลั่นทำเอาทุกคนต้องหยุดการกระทำทุกอย่าง สิ้นเสียงของร่างเล็กทุกอย่างเงียบลงไปทันที ทั้งมาร์คและแบมแบมหอบหายใจแรงด้วยความโมโห คนรอบข้างพากันตกใจกับประโยคที่หลุดออกมาจากปากร่างเล็ก คำพูดนี้มันรุนแรงมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาและดูท่าแล้วร่างเล็กก็ตั้งใจพูดเสียด้วย ตาสองคู่ยังคงจับจ้องกันอยู่แต่ความรู้สึกที่ส่งออกมากลับแตกต่างกัน ราวกับความเจ็บปวดได้กัดกินหัวใจและความอดทนของมาร์คจนหมดสิ้น ถึงเวลาแล้วสินะ .. มาร์คค่อยๆปล่อยมือที่จับแขนร่างเล็กไว้ออก ดวงตาคมเสมองไปทางอื่น ขายาวก้าวไปข้างหลังหนึ่งก้าว
" ได้ ... " แค่เพียงคำเดียวที่ดังออกมาจากปาก ร่างสูงหันหลังเดินออกไปจากบริเวณนั้น แจบอมกับจินยองรีบวิ่งตามมาร์คไปทันที ร่างเล็กทรุดตัวนั่งลงกับโซฟาอย่างหมดแรง เค้าโกรธ โกรธมากจริงๆ มาร์คไม่เคยเข้าใจเลยสักนิดเดียว
แจบอมและจินยองวิ่งมาหยุดอยู่หน้าห้องพัก แจบอมเคาะประตูอยู่สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบ ทั้งสองคนหันมามองหน้ากีนเล็กน้อยจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไป มาร์คกำลังนั่งอยู่บนพื้นเอนหลังพิงมุมเตียง มองไปข้างนอกเงียบๆ
" ข้างนอกมีคนอยู่เยอะ ทั้งแฟนคลับ ทั้งนักข่าว นายรู้ใช่มั้ย ? "
" ........... "
" ถ้าแบมแบมมีรูปตอนกำลังเมาหลุดออกไป มันจะเกิดอะไรขึ้น ? " น้ำตาของจินยองค่อยๆไหลออกมาช้าๆ มือบางยกขึ้นมาปิดปากกลั้นเสียงร้องไห้ไม่ให้หลุดออกมา เค้ารู้ดีว่ามาร์ครักแบมแบมแค่ไหน มากกว่าจะคิดถึงตัวเอง ทุกสิ่งที่มาร์คเลือกทำเค้าคิดถึงแบมแบมก่อนเสมอ คนตัวเล็กนั้นจะต้องปลอดภัย ต้องมีรอยยิ้มในทุกๆวัน แต่ใครจะคิดว่าการคอยปกป้องดูแลนี้จะทำให้แบมแบมต้องอึดอัดจนความรักนี้ย้อนกลับมาทำร้ายตนเองอย่างแสนสาหัส
แว่นตาสีดำและผ้าปิดปากถูกนำมาใส่เพื่อปกปิดใบหน้าของหลายคนในเวลานี้ ร่างสูงยืนพิงกำแพงอยู่อีกฝั่งเพียงลำพัง ด้านร่างบางเองก็ยืนเปิดดูไอแพดไปเรื่อยอย่างเงียบๆ โดยมีแจ๊คสันและยองแจยืนอยู่ข้างๆ ยูคยอมมองภาพมาร์คที่ยืนมองขึ้นไปบนฟ้าภายนอกสนามบินด้วยความสงสาร เค้าหมุนตัวอยากจะเดินไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ใหญ่ของวงแต่ก็ถูกมือคู่หนึ่งจับไว้
" ปล่อยมาร์คฮยองไปก่อนเถอะ เค้าคงอยากอยู่คนเดียว "
" แต่ ... " แจบอมส่ายหน้าให้ยูคยอมหยุดนิ่ง น้องเล็กของวงหันมาไปมองด้วยความสงสารจับใจ
เมื่อถึงเวลาทั้งเจ็ดคนเดินไปขึ้นเครื่อง ไร้เสียงพูดคุย บรรยากาศรอบข้างดูอึดอัดไปหมด มาร์คนั่งลงประจำที่มองออกไปภายนอก หัวใจแข็งแกร่งอ่อนแอเหลือเกิน
' กลับไปเกาหลีครั้งนี้ ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว '
#Talk มาแล้วค่า ตอนหน้าจะอีก 1 ตอน จะลงเป็นตอนจบของเรื่องนี้แล้วค่า
เรื่องต่อไปจะเป็นเรื่องราวของงานถนัด ความดราม่าอย่างเต็มรูปแบบกำลังจะกลับมา ฮ่าๆๆๆ
อย่าหนีไม่อ่านกันนะ ในดราม่าก็มีความน่ารักน้า ติดตามกันต่อไปนะคะ ^__________________^
ความคิดเห็น