คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คือเธอหรือยัง #4 100%
เสียงดังกรี๊ดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในยามนี้ผู้ชายเจ็ดคนที่ยืนอยู่บนเวทีกำลังเปร่งประกายอย่างน่าชื่นชม การร้องที่ดีเยี่ยมและการเต้นที่ทรงพลัง ทำให้แฟนๆยิ่งหลงไหลในตัวพวกเค้ามากขึ้นไปอีก
เมื่อถึงช่วงที่มาร์คต้องโชว์ Martial Arts Tricking ด้วยการตีลังกาม้วนตัวในอากาศสองรอบและจบด้วยการหมุนตัวลงยืนบนพื้น แม้จะมีการเซเล็กน้อยที่เกิดจากการผิดจังหวะในตอนเริ่ม ทำเอาแบมแบมที่แอบมองอดใจกระตุกไปวูบนึงไม่ได้ แต่เมื่อมาร์คสามารถยืนได้อย่างสง่างามเสียงเชียร์ก็ยิ่งโหมกระหน่ำมากขึ้น
" Come and Get it ! GOT7 คัมซาฮัมนีดา ! " ทั้งเจ็ดคนยืนเรียงหน้ากระดาน จับมือกันชูขึ้นเพื่อขอบคุณแฟนๆที่มาให้กำลังใจเมื่อโชว์เคสได้จบลง เสียงกรี๊ดยังคงถูกส่งให้จนทั้งเจ็ดคนเข้าไปหลังเวทีหมดทุกคน ขวดน้ำจากทีมงานถูกส่งให้แต่ละคนที่ทยอยลงมาจากเวที มาร์คและแจบอมเอ่ยขอบคุณทีมงานแต่ละฝ่ายในฐานะตัวแทนของวงก่อนจะเดินกลับเข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องพัก
" มาร์คฮยอง ! แจบอมฮยอง ! มาทานด้วยกันเร็วครับ ! " ยูคยอมกวักมือเรียกพี่ใหญ่ของวงทั้งสองที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาให้มาร่วมรับประมานอาหารด้วยกัน บนโต๊ะอาหารยูคยอมและยองแจกำลังแย่งสปาเกตตี้กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ แจบอมเดินไปนั่งลงข้างๆจินยองที่กำลังมองดูเด็กสองคนก่อนอมยิ้มพร้อมส่ายหัวไปมาอย่างเอ็นดู มาร์คนั่งลงข้างแบมแบมที่ยื่นไอแพดให้แจ๊คสันดูรูปในอินสตาแกรมที่มีแฟนคลับแท็กมาให้ ร่างเล็กหัวเราะคิดคักชมภาพของตัวเองไม่หยุดหย่อน
" แบมแบมทานก่อน เดี๋ยวต้องรีบกลับไปพักนะ ตอนเย็นมีซ้อมต่อ " ร่างสูงตักอาหารมาวางในจานของร่างเล็ก พร้อมกับเอ่ยปรามเล็กน้อย แต่แบมแบมก็ยังคงสนใจไอแพดในมือมากกว่า ร่างเล็กส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างต่อเนื่อง มาร์คมองเล็กน้อยก่อนจะปล่อยร่างเล็กไปและตักอาหารมาทานบ้าง ผ่านไปสักพักแบมแบมก็ยังคงไม่แตะอาหารแม้สักนิดจนมาร์คเริ่มจะหงุดหงิด
" แบมแบม " ร่างเล็กครางรับในลำคอแต่ก็ยังไม่สนใจจะหันกลับมาหาร่างสูงที่นั่งข้างๆ มาร์คหมดความอดทนคว้าไอแพดในมือของร่างบางมาถือไว้ในทันที
" แบมแบม ! กินข้าวเดี๋ยวนี้ ! เดี๋ยวเราต้องไปซ้อมต่อนะ ! " ร่างสูงดุขึ้นมาเสียงเข้ม
" มาร์คฮยอง ! เอาของแบมคืนมานะ ! แบมรู้น่าว่าต้องทำอะไร มาร์คฮยองก็ดีแต่ดุแบมนั่นแหละ แบมโตแล้วนะ ! " ร่างเล็กหันมาตวาดใส่อย่างขุ่นเคืองและคว้าเอาไอแพดของตัวเองกลับคืนมาอย่างไม่เกรงกลัว ร่างสูงหันไปอีกทางอย่างสะกัดกั้นความรู้สึก แจบอมที่มองเห็นภาพนั้นก็ตกใจไม่น้อย ถึงแบมแบมจะงอแงเอาแต่ใจกับมาร์คแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยตวาดใส่มาร์คเหมือนในครั้งนี้
ร่างสูงลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้อง แต่ละคนมองตามมาร์คที่เดินออกไปอย่างหนักใจ คงจะมีก็แต่แบมแบมที่สนใจไอแพดในมือมากกว่าที่จะหันไปมองคนเป็นพี่เหมือนกับเมมเบอร์คนอื่น
ร่างสูงนั่งลงที่ขั้นบันไดซึ่งไม่ค่อยมีคนผ่านไปมา สิ่งที่เค้าพูดที่เค้าเตือนมันก็เป็นเพราะเค้าห่วงแต่แบมแบมกลับไม่เคยเข้าใจ หรือมันคงผิดที่ตัวเค้าเอง ทุกวันนี้ที่แบมแบมค่อยๆออกห่างจากเค้าไปก็คงเป็นเพราะเค้าเองนั่นเอง แต่ถ้าจะให้มาร์คปล่อยให้แบมแบมทำตามใจตนเองไปซะทุกอย่างเค้าเองก็คงทำไม่ได้
" ฮยอง .. ทานอีกหน่อยสิครับ " จินยองยื่นกล่องข้าวมาตรงหน้าของร่างสูงก่อนจะนั่งลงข้างๆอย่างเงียบๆ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบพักใหญ่ มาร์คไม่ใช่คนที่บอกทุกอย่างในใจออกมาง่ายๆอยู่แล้ว ดังนั้นแค่มาร์คทานอาหารที่เค้าเอามาให้และไม่ลุกหนีเค้าไปก็ดีเท่าไหร่แล้ว
" มาร์คฮยองหน่ะดีจังเลยนะครับ เคยดูแลแบมแบมยังไง จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน " จินยองพูดขึ้นมาเบาๆ เค้าเองก็แค่อยากจะบอกมาร์คว่าเค้าเข้าใจในสิ่งที่มาร์คทำ เค้ารู้ว่ามาร์ครักและเป็นห่วงแบมแบมมาโดยตลอด เค้าเห็นทั้งสองคนตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว จนถึงวันนี้ คนที่คอยดูแลและอยู่ข้างๆเด็กคนนั้นมาตลอดก็คือมาร์ค ทั้งสองคนที่ใกล้ชิดกันมาตลอด ถ้ามีใครสักคนหันหลังให้คงเจ็บปวดไม่น้อย ขนาดเค้ายังกลัวการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แล้วมาร์คจะไม่กลัวได้ยังไง เสียงร่างสูงหัวเราะในลำคอ ทำเอาจินยองหันไปมอง
" แบมแบมโตแล้ว เค้าไม่ใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อน ต่อไปอาจจะไม่ต้องการการดูแลจากฉันอีกแล้ว " แม้จะเอ่ยประโยคนั้นออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
" ฮยอง .... " จินยองจับความรู้สึกตัดพ้อในประโยคนั้นได้ เค้าเข้าใจมาร์คและก็เข้าใจแบมแบมจึงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน เค้าแตะที่ขาของมาร์คเล็กน้อยก่อนจะลุกเดินออกไป
เสียงเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น มาร์คจึงหยิบขึ้นมาปลดล๊อคและเข้าไปดู มันคือข้อความที่แฟนๆแสดงความคิดเห็นบนรูปภาพของแบมแบมโดยมีการพิมพ์ชื่อมาร์คลงไปด้วย
รูปของแบมแบมที่ถ่ายกับแจ๊คสันบนโต๊ะอาหารชูกล่องฟู้ดซัพพอร์ตของแฟนๆพร้อมกับแคปชั่นแสดงความขอบคุณ ใบหน้าของร่างเล็กสดใสร่าเริง รอยยิ้มนั้นแสดงออกถึงความสุขที่มีอยู่มากมาย
' ไม่สนใจความรู้สึกของฉันเลยสินะ ' มาร์คได้แต่คิดในใจพร้อมกับเก็บโทรศัพท์และลุกตามจินยองไป
ภายในห้องซ้อมวันนี้ แม้จะดูเหมือนปกติแต่สองคนที่ยังคงขุ่นเคืองกันอยู่นั้นก็มีท่าทีให้คนรอบข้างสักเกตุได้ไม่ยาก
" แบมแบม! ทำไมวันนี้เต้นผิดบ่อยแบบนี้ล่ะ มีสมาธิหน่อย "
" ขอโทษครับ " ดวงตาคู่เล็กนั้นมีความกังวลอยู่เต็มไปหมด ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาเต้นต่อไป ทั้งที่ปกติคนเป็นน้องจะต้องเดินงอแงกับคนเป็นพี่ และมาร์คเองก็จะยีหัวเล็กนั้นเบาๆ ช่วยสอนในจุดที่ผิดพลาดและเต้นไปพร้อมกันเพื่อให้คนตัวเล็กหายกังวล แต่ในวันนี้ร่างสูงกลับมองผ่านกระจกโดยไม่เข้าไปใกล้ร่างเล็กแม้แต่น้อย แจ๊คสันมองคนสนิททั้งสองของตนอย่างอ่อนใจ แบมแบมก็ปากหนัก มาร์คก็ไม่ยอมพูดแบบนี้จะหายโกรธกันได้ยังไง
" มาร์คฮยอง ผมกับแจ๊คสันฮยองแล้วก็แบมแบมจะไปซื้อไอศครีมก่อนกลับหอ มาร์คฮยองไปด้วยกันนะครับ " ยองแจรีบตะโกนถามมาร์คทันทีเมื่อเห็นว่ามาร์คกำลังจะเดินไปจากห้องหลังจากที่ซ้อมเต้นเสร็จ
" ไม่ล่ะ ฉันเหนื่อย อยากกลับไปพัก " มาร์คพูดเสียงเรียบและเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง ไม่บอกก็รู้ว่าทุกคนพยายามแค่ไหนที่จะให้มาร์คและแบมแบมคืนดีกัน มันไม่ชินเลยจริงๆที่เห็นทั้งสองคนเป็นแบบนี้
หลังจากกลับมาที่หอพัก ยองแจรีบนำไอศที่ซื้อมาไปอวดจินยองที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องนั่งเล่น แจบอมไล่เด็กๆให้ไปอาบน้ำก่อนจะมารวมตัวกันทานอาหาร ในเวลานี้เสียงพูดคุยหยอกล้อยังคงดังขึ้นเป็นระยะ แบมแบมและยูคยอมยังคงทะเลาะกันตามภาษาน้องเล็กสร้างเสียงหัวเราะให้พี่ๆทุกคนได้ยกเว้นมาร์คที่นั่งทานอาหารเงียบๆ ไม่นานร่างสูงก็หยิบจานอาหารที่ตนทานเสร็จลุกเดินเข้าไปเก็บในครัวและเดินเข้าห้องพักไป
แวบนึงแบมแบมแอบมองตามร่างสูงนั้นไปก่อนจะหันกลับมาพูดคุยกับทุกคนต่อ แต่ภาพนั้นกลับตกอยู่ในสายตาของจินยองที่แอบลอบมองอย่างนึกสนุก ดูจากท่าทางแล้วเด็กตรงหน้าก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย ถึงจะทำเป็นร่าเริงกลบเกลื่อนก็ตาม สงสัยงานนี้จะถึงคราวที่แบมแบมต้องง้อมาร์คบ้างซะแล้ว
ภายในความมืดร่างเล็กนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง แผ่นหลังเอนพิงโซฟาสองมือกอดเข่าอย่างหนักใจ เค้าพยายามที่จะนอนแล้วแต่กลับนอนไม่หลับสักที ความรู้สึกผิดที่กวนใจอยู่ในเวลานี้มันมีมากมายเหลือเกิน แบมแบมอยากจะเอ่ยปากขอโทษมาร์คแต่แค่เดินเข้าไปหาเค้าเองยังไม่กล้า อยากจะตบปากตัวเองแรงๆสักที ไม่รู้ว่าตอนนั้นพูดออกไปได้ยังไง พอมาคิดได้เอาตอนนี้ก็ช้าเกินไปเสียแล้ว ร่างเล็กถอนหายใจออกมาก่อนจะฟุบหน้าลงที่หัวเข่าเล็ก
" นอนไม่หลับรึไง " เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นอยู่ตรงหน้า แบมแบมเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าร่างสูงที่ตนนึกถึงกำลังยืนถือแก้วน้ำอยู่ในมือ ร่างเล็กไม่ตอบคำถามได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ ตาคู่เล็กหลุบต่ำลงมองพื้นอย่างหวั่นใจ
" กินนมอุ่นแล้วไปนอนซะ พรุ่งนี้มีงานแฟนไซน์ เดี๋ยวจะไม่ไหวนะ " มาร์คเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงนุ่ม มือหนายื่นแก้วใบนั้นไปให้คนตัวเล็ก แบมแบมยื่นมือออกไปรับแก้วมาไว้ในมือ ร่างสูงหันหลังกำลังจะเดินกลับเข้าห้อง เร็วเท่าความคิดมือบางรีบคว้าเข้าที่ข้อมือของมาร์คทันที มาร์คหยุดเดินและหันกลับมามอง
" มาร์คฮยอง .. แบมขอโทษครับ " เสียงเล็กนั้นเอ่ยอย่างสั่นเครือ มาร์คบิดข้อมือออกจากการเกาะกุมทำเอาลมหายใจของแบมแบมสะดุดไปชั่วขณะ ร่างสูงลูบหัวคนตัวเล็กและย่อตัวลงตรงหน้าของแบมแบม ร่างเล็กมองภาพนั้นอย่างงุนงง
" ไม่เปนไร ฉันขอโทษนะที่ดุนาย ฉันแค่เป็นห่วง ลืมคิดไปว่าตอนนี้นายก็โตแล้ว "
" ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ! " แบมแบมรีบเอ่ยขึ้นมาทันควัน
" แบมขอโทษ ... แบมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น มาร์คฮยองอย่าทิ้งแบม อย่าเมินแบม อย่าไม่สนใจแบมนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นแบมคงทนไม่ได้ " ดวงตาของแบมแบมกำลังบอกว่าทุกอย่างที่พูดมาคือความจริง แค่คำพูดเหล่านั้นกลับทำให้ความเจ็บปวดในใจมาร์คมลายหายไปจนหมด ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมใช่มั้ย ? ระหว่างเค้าและแบมแบมยังคงเป็นคนสำคัญของกันและกัน ทั้งสองคนจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงใช่รึเปล่า ?
" รีบกินเถอะจะได้เข้านอนพร้อมกันนะ " แบมแบมพยักหน้ารีบดื่มนมจนหมดแก้ว มาร์คหยิบแก้วในมือแบมแบมมาถือไว้ มืออีกข้างกุมมือเล็กไว้จับจูงให้เดินไปด้วยกัน มือคู่นั้นบีบแน่ราวกลับจะบอกให้ได้รู้ว่า คนเป็นพี่จะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้แน่นอน มาร์คเดินเอาแก้วไปเก็บในครัวและพาคนตัวเล็กไปส่งที่ห้องนอน มาร์คและแบมแบมหันมายิ้มให้กัน ไม่มีเสียงพูดคุย แต่หัวใจทั้งสองดวงกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น ร่างเล็กหันหลังเดินเข้าห้องไป มาร์คจึงเดินกลับเข้าห้อง คืนนี้อย่างน้อยคงจะมีสองคนในหอพักแห่งนี้ที่ฝันดีแน่นอน
วันนี้มีงานแฟนไซน์ของหนุ่ม GOT7 ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสพูดคุยกับแฟนๆของพวกเค้าอย่างร่าเริง หลังจากแจกไซน์กันเสร็จแล้วแต่ละคนก็ออกมายืนเล่นกันอยู่หน้าเวที ยูคยอมนั่งพิงขอบโต๊ะแจกรอยยิ้มสดใสโบกไม้โบกมือให้แฟนๆถ่ายรูป ด้านยองแจก็จับไมค์ร้องเพลงโชว์เสียงไพเราะของตน มาร์คและแจบอมยืนอยู่มุมเวทีอีกด้านพูดคุยกับแฟนๆอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข จินยองหรือไมค์เดินพูดไปรอบๆสายตาหันมาเห็นแบมแบมกำลังแกะลูกโป่งอย่างใจจดใจจ่ออยู่ก็เดินเข้าไปหา ทำให้เวลานี้ทั้งสองคนกำลังยืนพูดคุยกันอยู่กลางเวที
" ทำอะไรหน่ะแบมแบม ? " จินยองเอ่ยถามแบมแบมใส่ไมค์ด้วยความสงสัย หน้าตาน่ารักของจินยองในเวลานี้ทำเอาเสียงชัตเตอร์ดังรัวขึ้นในทันที
" ฮยองไม่เคยเล่นหรอครับเดี๋ยวแบมทำให้ดู " ว่าแล้วร่างเล็กก็จัดการสูดเอาก๊าซในลูกโป่งเข้าปากเต็มที่ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปพูดใส่ไมค์ที่จินยองถืออยู่
" เสียงแบมน่ารักมั้ยครับ ? " เสียงของแบมแบมที่ถูกเปลี่ยนเป็นเสียงแหลมเล็กคล้ายตัวการ์ตูนดังขึ้นทำเอาจินยองและคนที่อยู่ในงานหัวเราะออกมาในความน่ารักของคนตัวเล็ก แบมแบมหัวเราะด้วยความสนุกสนานเหมือนเด็กน้อยกำลังอวดของเล่นใหม่ จินยองตาโตด้วยความตื่นเต้นก่อนจะให้แบมแบมสอนและเล่นไปกับน้องเล็กอย่างสนุกสนาน
หลายสายตาอาจมองภาพนี้ด้วยความเอ็นดูในความน่ารักของคนทั้งสอง แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่มาก เค้ารู้ว่ามันอันตรายแต่จะให้เดินไปห้ามแบมแบมต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้ร่างเล็กคนจะไม่ชอบใจแน่นอน แจบอมหันมาชี้ให้มาร์คดูป้ายของแฟนๆ มาร์คหันไปมองตามและหัวเราะออกมาเพราะความน่ารักของป้ายเหล่านั้น ร่างสูงยังมีรอยยิ้มบางๆประดับบนใบหน้า
ในจังหวะนั้นมาร์คค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆแบมแบม หยุดมองเล็กน้อยก่อนจะจิ้มเข้าที่ลูกโป่งในมือร่างเล็กและเดินต่อไป แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อยลดลูกโป่งในมือลง ไม่นานนักร่างเล็กก็เดินเอาลูกโป่งไปเก็บข้างหลังทันที จินยองมองตามไปอย่างเหลือเชื่อ มาร์คไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่แบมแบมกลับรู้ว่ามาร์คกำลังเตือนให้ตนเองหยุดเล่น ออมม่าของวงยิ้มออกมาอย่างขบขัน
.
.
.
.
' ยังไงแบมแบมก็เป็นเด็กน้อยของมาร์คฮยองอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ '
#Talk เล่นสงกรานต์กันเป็นยังไงบ้างคะ สนุกมั้ยเอ่ยยย เรื่องนี้จะเหลืออีก 2 ตอนจบค่า
ความรักของสองพี่น้องนี่น่ารักมากๆเลยย แบมแบมเด็กดื้อกับพี่มาร์คที่ชอบดุ แต่ตอนนี้ทั้งสองคนยังเป็นแค่พี่น้องกันอยู่เลย ความสัมพันธ์นี้จะพัฒนารึป่าว หรือจะจบลงด้วยคำว่าพี่น้อง ฝากติดตามด้วยนะคะ ^______^
สุดท้าย เรื่องต่อไปอาจจะมีความยาวเพิ่มขึ้นไป 10 ตอนเพราะว่าจะมีเรื่องราวของทั้ง มาร์คแบม บีเนียร์ และแจ๊คแจ ที่มีเนื้อหามากขึ้นค่ะ มาร่วมติดตามเรื่องราวของพวกเค้าไปด้วยกันนะคะ ^^
ความคิดเห็น