คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Do you Remember? [Intro]
Do you Remember?
[Intro]
ฉันเดินเข้าไปในร้านอาหารดูดีที่รอบร้านเป็นกระจกใสมองเห็นข้างนอกได้ ตกแต่งด้วยของกระจุกกระจิกน่ารักให้เข้ากับเทศกาลคริสต์มาส ภายในร้านมีผู้คนเยอะแยะเต็มไปหมดอย่างไม่น่าสงสัย คืนวันคริสต์มาสอีฟที่ตรงกับวันศุกร์ ไม่แปลกที่คนจะออกมากินข้าวนอกบ้านกันเยอะซะจนฉันมองหาแก๊งเพื่อนสาวที่นัดกันไว้ไม่เจอ -_-
“เน่ ทางนี้ๆ แก ฉันอยู่นี่ๆๆๆ >_<”
เสียงเพื่อนรักดังแปดหลอดดังมาจากมุมหนึ่งท้ายร้านเรียกให้ฉันเดินไปหา แหม ดูเลือกที่นั่งกัน -_- ไม่แปลกหรอกที่จะมองไม่เห็น ถึงโต๊ะที่นั่งอยู่จะเป็นโต๊ะยาวที่ถูกต่อแถมมีสาวสวย น่ารัก หมวย อึ๋ม เอกซ์ เรียกได้ว่าทุกประเภทที่จะล่อตาล่อใจได้นั่งอยู่สี่ห้าคนก็ตาม ทำไมฉันถึงไม่เห็นนะ หรือนั่นเป็นเพราะว่าฉันสวยกว่า ก็เลยรู้สึกว่าที่นั่งอยู่นี่มันธรรมดาเกินไปสำหรับสายตาฉัน โอ้ ฉันนี่คิดอะไรน่าตบจัง ._.
“แกผอมลงอีกแล้วป่ะเนี่ย!!”
“เออ นั่นดิส้ม เน่แกผอมลงอีกแล้วหรอ =_=”
“วันๆ แกกินอะไรบ้าง นี่แกอยู่คนเดียวไม่มีพวกฉัน อดยากขนาดนี้เลยหรือไงยะ”
เหล่าบรรดาเพื่อนรักพากันมาจับเนื้อต้องตัวฉันที่ลีบแห้งจนกระดูกจะแทงออกมา –O- เอ่อ อันที่จริงโอเวอร์นิดนึง ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
“โปรเจกต์ฉันเยอะอ่ะ เลิกทีก็สามสี่ทุ่ม ฉันก็ไม่มีอารมณ์จะกินข้าวนี่หว่า ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งแล้วใหญ่” ฉันตอบแล้วใช้ส้อมของปิ๊งเสียบกุ้งตัวโตเข้าปาก “นี่ก็กะมาเพิ่มน้ำหนักกะพวกแกคืนนี้ไง”
“เออ งั้นก็สั่งเยอะๆ” ส้มยื่นเมนูให้ฉัน “จนกว่าจะเที่ยงคืน หลังคริสต์มาสนี้ฉันจะทำให้แกอ้วนเป็นหมูไปอีกสามเดือน ”
“ก็ดี” ฉันหยิบเมนูมาสั่งอาหาร จิบไวน์แล้วก็นั่งคุยกับเหล่าเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันมาซักพักใหญ่ๆ เพราะต่างคนต่างมีธุระวุ่นวาย เรียนบ้าง งานบ้าง อะไรสารพัด นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมคืนนี้พวกเราถึงต้องมารวมตัวกัน พวกฉันน่ะแก๊งสาวแซ่บเลยนะจะบอกให้ -,.- คบกันมาตั้งแต่มัธยม แต่ฉันกับส้มนี่ตั้งแต่ประถมเลยล่ะ –O- ซี้ปึก ถึงตอนนี้จะต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัยกันคนละที่ พวกฉันก็หาเรื่องมาเจอกันได้ตลอดอยู่ดีนั่นแหละ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ฉันมองนาฬิกาครั้งสุดท้ายตอนห้าทุ่มสิบห้านาที อาหารบนโต๊ะถูกฟาดหมด ตอนนี้มีแต่ไวน์ที่จิบกันไปไม่รู้กี่แก้ว หรือกี่ขวดแล้ว –O- ในหัวเริ่มรู้สึกมึนตึบๆ ฉันฟังเรื่องที่ข้าวแกงเปลี่ยนแฟนไม่รู้เรื่องแล้ว แถมยังเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหัวเราะเรื่องที่แมวมานั่งตักมีนาเฉยๆ อีก -_- ฉันหัวเราะทำไม
“ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ” ฉันบอกเพื่อนๆ แล้วพยุงตัวเองเดินไปห้องน้ำ ว่าจะไปล้างหน้าล้างตาให้สติกลับ ไม่มีใครบนโต๊ะสนใจฉันเลย -_- ดูท่าทางสภาพทุกคนคงไม่ต่างกับฉัน เมื่อกี้ก่อนออกมาไอ้ส้มนี่หัวเราะแหงกๆ เหมือนยายหอบแล้ว
ป้ายบอกว่าห้องน้ำอยู่หลังร้าน ฉันเดินตามป้ายออกจากประตูหลัง เห็นหลังผู้ชายเสื้อเชิ้ตสีดำคนนึงที่รู้สึกคุ้นตามากแต่ก็นึกไม่ออกเดินเข้าห้องน้ำชายไป อาจจะเป็นคนรู้จักในคณะก็ได้ ไม่เอานะ –O- ฉันจะไม่ยอมให้คนรู้จักมาเห็นหรือทักฉันในสภาพกึ่งเมาแบบนี้แน่ๆ อยู่ในมหาลัยฉันเริ่ดเชิดสุดนะ ไม่ยอมให้เห็นภาพหมาปวกเปียกแบบนี้แน่นอน -_- ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำประหนึ่งนินจา เปิดน้ำลูบหน้าเบาๆ รู้สึกสดชื่นขึ้นมานิดนึง แต่ก็ยังไม่ทำให้ถึงกับหายมึนเท่าไหร่ -.- ช่างมัน แค่รู้สึกว่าสติกลับมาซักสี่สิบเปอร์เซ็นก็โอเคแล้วแหละ เติมปากนิดนึงดีกว่า ถึงจะหน้าสดแต่ปากซีดไม่ได้หรอก ฉันเป็นผู้หญิงนะ แม่สอนไว้ว่าอย่าหยุดสวย ถึงตอนเมาก็อย่าหยุด -.-
“(‘ ‘ ) ( ‘ ‘)”
ทำธุระในห้องน้ำเสร็จฉันก็มองซ้ายมองขวาระหว่างที่ออกมาจากห้องน้ำ ไม่มีอยู่แถวนี้ หนุ่มเชิ้ตดำเมื่อกี้ก็ดูท่าทางจะกลับเข้าไปในร้านแล้ว ดีแล้วแหละ ถึงจะเจอกันในร้านก็คงแค่โบกไม้โบกมือเท่านั้น -..- น้องเน่รอดแย้วค่า กลับไปเม้าท์กับเปิ้นๆ ต่อดีกว่า
“โทษนะครับ อันนี้ตกอ่ะครับ”
แรงสะกิดจากสิ่งมีชีวิตตนหนึ่ง (คนนั่นแหละ-_-) ใช้ลิปสติกจิ้มแขนฉันเบาๆ ฉันเลยหันหน้าไปพบว่าเป็นลิปสติกที่ใช้เติมปากเมื่อกี้นั่นเอง เอ่อ –O- มันคงจะหล่นจากกระเป๋าตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ แหม -_- หล่นให้ผู้ชายเก็บได้ซะด้วยนะ น่ารักซะจริงๆ -_-
ฉันหัวเราะแห้งๆ รับลิปสติกมาจากมือผู้ชายคนนั้น สยองตรงที่เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ T^T หนุ่มเชิ้ตดำคุ้นตาเมื่อกี้นั่นแล ฉันโค้งหัวก้มขอบคุณ (ยังไม่ได้มองหน้าเลยอ่ะ ไม่กล้า T_T) รู้สึกหายเมาขึ้นมาอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว ฉันค่อยๆ เงยหน้ามองหน้าเขา หน้าตาดีทีเดียวล่ะ ไม่ใช่คนที่คณะแน่นอน แต่ฉันรู้จัก ว่าแต่เขาเป็นใครนะ นึกไม่ออกแต่ว่าคุ้นมากเลย ตอนฉันเมาฉันจะจำคนไม่ค่อยได้อ่ะ T^T แต่ดูเหมือนเขาจะรู้จักฉันนะ ทำหน้าช็อกไปแล้ว –O-
ฉันสำรวจใบหน้าเขาอย่างละเอียดโดยไม่สนใจว่าจะโดนหาว่าจ้องหน้ายังไง ปากแบบนี้ จมูกแบบนี้ รูปหน้าแบบนี้.. ที่ไหนกันนะ..
ฉันสบตากับดวงตาสีดำสนิท ก่อนที่จะรู้สึกว่าทุกอย่างหยุดนิ่ง หัวใจของตัวเองตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
เข็มสั้นของนาฬิกาเรือนใหญ่ชี้ไปที่เลขสิบเอ็ด และเข็มยาวชี้ไปที่เลขเก้า
อีกสิบเอ็ดนาทีก่อนคริสต์มาส..
เหล่าเด็กน้อยที่นอนรอของขวัญที่จะใส่ในถุงเท้าในวันรุ่งขึ้น
ซานต้าคลอส.. กำลังจะมาให้ของขวัญแล้ว
ความคิดเห็น