คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .๐# โพรล็อค.'กั้ว'(บทนำ.)
❤
prologue
คุณเคยเจอเหตุการณประหลาดๆเกิดขึ้นในชีวิตที่ทำให้ถึงขนาดลืมไม่ลงมั้ยครับ?
ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งที่ผมเจออยู่ในตอนนี้มันเข้าข่ายรึเปล่า อันที่จริงคนอื่นอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้
แต่สำหรับผมน่ะมันแปลกพอควรเลยล่ะ
ลองสมมติดูนะครับว่า…ขณะที่คุณกำลังรดน้ำต้นไม้ ทำทุกอย่างที่คุณทำเหมือนปกติ อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้
โผล่มาจากพุ่มไม้บ้างล่ะ โดดจากต้นไม้บ้างล่ะ และอีกสารพัดวิธีที่จะสรรหามาได้ คุณจะคิดยังไง? ถ้าคุณยังไม่เห็นภาพละก็
ผมจะยกตัวอย่างให้ฟัง.....
ย้อนไปเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว….อย่างที่บอก ผมได้ทำทุกอย่างเหมือนปกติ หยิบสายยางมารดน้ำต้นไม้
ในหัวก็ท่องบทเรียนที่จะต้องใช้เรียนในเทอมต่อไป และระหว่างที่ผมกำลังดื่มด่ำกับเนื้อหาวิชาชีวะอยู่นั่นเอง(._.)...
.
.
...’ฟุ่บ! สวบ สวบ’…
.
.
มีเสียงประหลาดดังมาจากพุ่มไม้ อา..ไม่สิที่จริงผมคงไม่ต้องใช้คำว่าประหลาดแล้วมั้งเพราะมันก็เกิดขึ้นทุกวันซะจนผมเริ่มชินแล้วล่ะ-_- เดาได้เลยว่าคงจะเป็น’เธอ’แน่ๆ ผมลองใช้สายยางฉีดน้ำไปตรงพุ่มไม้ใกล้ๆกับจุดที่ได้ยินเสียง แต่ไม่ได้ตั้งใจให้โดนจริงๆหรอก… แล้วก็อย่างที่คิดไว้
…‘สวบบบบ’ ….
ผู้หญิงคนนึงแหวกออกมาจากพุ่มไม้บ้านผม-O-;;; เธอเป็นผู้หญิงผิวขาวผมสีน้ำตาลมะฮอกกานีหน้าตาค่อนไปทางตะวันตก
จัดว่าเป็นคนที่หน้าตาน่ารักคนหนึ่ง แต่ตอนนี้หน้าของเธอเหมือนถูกทาทับด้วยถ่านรึอะไรซักอย่าง-__-;;
เธอใส่ชุดกระโปรงลายพราง ในมือถือกิ่งก้านของต้นไม้ที่คาดว่าคงเอามาพรางตัว วันนี้เธอมาแปลก(ที่จริงก็แปลกทุกวันล่ะนะ._.) ผมจึงผงะไปเล็กน้อย สังเกตได้ว่าผมเธอเปียกแล้วมีน้ำหยดด้วย ตอนนั้นผมก็กลัวว่าเธอจะว่าอะไรรึเปล่า;_; ขณะกำลังคิดว่าจะทำเนียนไม่รู้ไม่ชี้แล้วบอกเธอไปว่าคนที่เธอจะมาหาไม่ได้อยู่บ้าน เธอก็พูดขึ้นมาเบาๆคล้ายคุยกับตัวเองซะก่อน
“อืม…วันนี้ร้อนแหะ”
“หา?”
"...หิวน้ำจัง"
"('o');"
“อ่า..นิชชิน ในบ้านมีน้ำเย็นๆใช่มั้ย ?” เธอหันมาถามผม แน่ละว่าผมพยายามจะปฎิเสธเหมือนทุกครั้ง แต่เธอดันเดินเข้าไปในบ้านผมพร้อมกับกิ่งก้านต้นไม้(ที่ใช้พรางตัว) โดยไม่หยุดฟังคำตอบของผมเลย-_-
ผมได้แต่ยืนทำตาปริบๆ ในมือยังถือสายยางรดน้ำที่เปิดค้างไว้ ผมยังไม่เข้าใจมาจนบัดนี้ว่าทำไมเธอถึงชอบเหมาว่าผมยินยอมไปซะทุกเรื่องเลยนะTT และระหว่างที่จะเดินไปปิดน้ำ ก็มีเสียงพูดดังแว่วมาจากในบ้าน …
“อาาา… โอวัลตินบ้านนี้อร่อยจัง”
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอกำลังวุ่นวายกับของในบ้านผม-_- จะบ้าตาย..แต่ก็…นั่นแหละ’มาลิน’ ที่จริงแล้วยังมีเหตุการณ์คล้ายๆอย่างนี้อีกเกิดขึ้นแทบทุกวันราวกับเดจาวู และทุกเหตุการณ์เป็นจะต้องเกี่ยวข้องกับ’เธอ’ ทุกที ทีนี้ถ้าคุณลองมาเป็นผม คุณจะยังมองว่ามันเป็นเรื่องปกติอยู่รึเปล่าล่ะ ถึงผมจะบอกว่าชินแล้วก็ตามเถอะ
แต่ว่าจะให้ทำใจว่าเป็นเรื่องปกตินี่มันก็ยากเหมือนกันนะคร้าบบT_T
---------------------------------
แถลงการนิดนุง
จบไปแบบมึนๆกับบทนำ( 'o') ทำไมย้อนกลับไปอ่านแล้ว
ให้อารมณ์นิยายแอ๊บแบ๊ว-. .-55
สำหรับชื่อตอนมันคือความเข้าใจผิดของคนเขียน(ทั้งคู่)
ที่อ่านโพรล็อคเป็นโพรล็อคกั้ว-__-; เลยเอามาเขียนด้วยความกิ๊บกิ้วเล่นๆ(?) 55555
'สุดท้ายท้ายสุด mentmentment:3นะจ้ะ
Shalun
ความคิดเห็น