คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : { นอกเรื่อง * } - OFF HOUR
OFF HOUR ~ L
สวัสดีรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน TT’
วันนี้มาอัพ… หลังจากที่หายไปนานมาก จนบางคนอาจคิดว่าฟิคชั่นเรื่องนี้คงไม่มีตอนต่อไปอีกแล้ว T _ T โนๆๆๆๆๆ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ……………… *น้ำตาไหลพราก*
อย่างที่เคยบอกไว้แล้วก่อนหน้านี้ว่าไรท์เตอร์ไม่สามารถอัพนิยายเร็ว หรืออัพอย่างต่อเนื่องได้เนื่องจากช่วงนี้จำเป็นต้องให้เวลากับการอ่านหนังสือในเวลาที่มีจำกัดเพื่ออนาคตที่สดใสของโลก(?) ตั้งแต่ก่อนลงเรื่องนี้แล้วก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะมาลงดีมั้ย? จะแบ่งเวลาได้รึเปล่า? แต่ตอนนั้นที่เขียนเรื่องนี้และคิดพล็อทออกมาได้ใหม่ๆ อารมณ์วัยรุ่นมันร้อนแรง ใจร้อนวูบวาบซาบซ่าแสบทรวงเลยคิดว่าเอามาลงเลยนั่นแหละ ยังไงก็คงหาเวลาอัพได้ซักอาทิตย์ละครั้ง เพราะปกติก็เป็นคนไม่ค่อยถูกกับการหมกมุ่นตำราเรียนอยู่แล้ว อีกทั้งยังมีรีดเดอร์ที่ติดต่อกันมาตลอดรีเควสว่าอยากได้เรื่องใหม่ต่อจาก CHU ME DARLING ซึ่งไรท์เตอร์เองก็คันไม้คันมืออยากเขียนเรื่องใหม่เหมือนกัน ความต้องการบวกกับความต้องการมันเลยทำให้ห้ามใจไว้ไม่อยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าไม่ค่อยมีเวลาก็ตามที ฮือๆ *น้ำตาไหลเสื้อเปียก*
แต่หลังจากซัมเมอร์ที่ผ่านมาที่ไรท์เตอร์ได้ไปติวที่นั่นที่นี่ ทำให้ไรท์เตอร์ฉุกคิดขึ้นมาได้ใหม่ว่า…
ขอปิดพักเรื่องชั่วคราว
เป็นคำตอบที่ดีที่สุด เป็นคำตอบสุดท้าย ไฟนอลแอนเซ่อร์ L !!!
พอได้ลองข้อสอบเอ็นท์ที่ผ่านๆมาตัวจริง ทำให้รู้เลยว่าความสามารถของไรท์เตอร์ในการทำข้อสอบในอนาคตข้างหน้าเริ่มต้นที่ศูนย์… จากที่เคยคิดว่าแค่อ่านทวนๆบทเรียนแล้วไปฝึกลองทำข้อสอบซ้ำๆทุกวันๆก็คงเพียงพอ มันไม่ใช่เลย It’s not truuuuue~ ความกระวนกระวายทำให้ไรท์เตอร์ห่างหายจากหน้าจอคอมพิวเตอร์และสื่อโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คเป็นเวลานานมาก -_,- พอกลับมาดูอีกทีตอนขึ้นม.6 ก็พบว่ามีคนเมล์เข้ามาถามจากเมล์ที่เคยทิ้งไว้ให้อยู่พอสมควรว่าตายแล้วเหรอ T ^ T .. ใส่อารมณ์หนักขึ้นเพื่ออรรถรสในการอ่าน (._.) คือจริงๆก็แค่ถามว่าหายไปไหน จะกลับมาอีกมั้ย บลาๆๆ~ มันทำให้ไรท์เตอร์รู้สึกผิดมาก ฟีลโซแบดอะล๊อท! หายไปหลายเดือนแต่ก็ยังมียอดวิวทุกเดือน ทำให้ไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้เอาไว้เฉยๆได้! แต่ถ้าจะให้มาเขียนต่อ ถึงจะนานทีอัพแต่อย่างน้อยก็ขอให้ลง ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน L ..
สำหรับไรท์เตอร์ไม่ใช่แค่อยากเขียนก็เขียนพอให้มันจบๆไปตอนๆ แต่ว่าแต่ละตอนอ่านแล้วอ่านอีก แก้แล้วแก้อีกบ่อยมาก ซึ่งไรท์เตอร์ไม่อยากจะให้งานเขียนออกมาไร้ประสิทธิภาพเพียงเพื่อการรีบปั่น หรือว่าอะไรก็ตามแต่ ถึงแม้จะหลายเดือนทีค่อยลงครั้งนึง แต่ถ้าเรื่องมันดำเนินไปถึงช่วงไคล์แม็กหรือจุดสำคัญๆน่าลุ้นน่าตื่นเต้น แล้วนานทีค่อยกลับมาอัพอีกทีนึง จากที่รีดเดอร์กำลังอารมณ์ค้าง คงกลายเป็นง่อยรับประทานแล้วล่ะค่ะ -_- .. รวมไปถึงไรท์เตอร์เอง พอมีเวลากลับมาเขียนอีกครั้งคงลืมไปแล้วเหมือนกันว่าตอนนั้นกูวางพล็อทไว้ยังไงวะ ==?
ดังนั้น! ข้อสรุปที่ดีที่สุดคือ พักเรื่องเอาไว้เท่านี้ก่อนดีกว่า เพราะเรื่องก็เพิ่งเริ่มได้ไม่นาน ยังไปไม่ถึงไหนซักเท่าไหร่ คงจะดีกว่า ไว้พอว่างเต็มที่ พร้อมสำหรับการเขียนเมื่อไหร่ค่อยกลับมาเจอกัน T _ T ถึงแม้รู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้เขียนดีเลิศถึงขั้นจะมีคนมาติดตามรอชมผลงาน หรืออยากรู้ว่าหายไปไหน ไม่ได้ดีพอให้คนมาคลั่งไคล้อะไร แค่หายไปไม่ได้ทำให้คนอื่นเขาเป็นทุกข์กับการรออ่านงานเขียนกระจอกๆ(?)อย่างนี้หรอก
แต่ว่า… อย่างน้อยก็ยังมีคนรอ ยังมีคนติดตามอยู่ ถึงไม่มาก… แต่สำคัญมากสำหรับคนธรรมดาๆที่รักการเขียนนิยายอย่างตัวเอง ถึงแม้จะน้อยแค่ไหนหรืออาจมีแค่คนเดียว ไรท์เตอร์ก็ไม่สามารถปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้หรอกค่ะ J .. (พยายามทำให้ซึ้งนะ ใครซึ้งแจกจูบ - w -)
ไว้พบกันใหม่หลังไรท์เตอร์มีที่เรียนนะคะ เป็นกำลังใจเชียร์ให้ด้วย ฮือๆ จะพยายามให้ติดภายในรอบรับตรงปีนี้ จะพยายามอย่างเต็มที่จริงๆค่ะ อย่าเพิ่งลืมกันนะ *เกี่ยวก้อย* ///
ช่วงนี้อากาศบ้านเราไม่แน่นอน รีดเดอร์ทุกคนดูแลสุขภาพด้วยนะคะ แบ่งเวลาให้ถูกอย่าหมกมุ่นกับการเล่นมากเกินไป เดี๋ยวพอถึงช่วงเวลาสำคัญแล้วต้องกลับไปเริ่มต้นจากศูนย์เหมือนกรณีของไรท์เตอร์ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะจ๊ะ ห้ามเลียนแบบ ใครไม่เชื่อฟัง… ถึงหูครูอังคณาแน่!!! -_-++++++
รักและเป็นห่วงเสมอ
ซารางแฮ <3.
ความคิดเห็น