คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Restart the winners ได้เริ่มต้นแล้ว !
สายลมผ่านพัดไป ดังกับสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา !
มันทำให้การเดิมพัน และการไล่ล่าครั้งนี้ทำให้ฉันต้องไม่มีวันเป็นผู้แพ้เด็ดขาด
มันเลือดเย็นเกินกว่าที่พวกเราจะให้อภัย และตัว 'เขา' คนนั้นจะต้องเจ็บปวดให้ถึงที่สุด !
ความแค้นที่ยังฝังใจ มันจุดประกายทำให้การไล่ล่าครั้งนี้ของฉันนั้นเกิดขึ้น
ในเมื่อ เขา ไม่คิดที่จำแยแสเลยสักนิด ฉันก็จะทำให้รู้ว่าพวกฉันมีค่าแค่ไหน !
มันต้องสมแก่ใจที่พวก 'เขา' เหล่านั้นทำไว้...
ณ มหาลัย' นานาชาติเกรทวูแม่นคอนแวน
ฉันก็แค่นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ฉันได้เข้ามาเรียนมหาลัย'นี้ได้ก็เพราะพ่อของฉันที่ท่านต้องแบกรับภาระทั้งหมดดูแลกิจการต่างๆเพื่อให้ฉันได้มา เรียนมหาลัย' ที่มีชื่อเสียง แต่ก่อนจะว่าได้เลยว่าฐานะฉันย่ำแย่มากจนครอบครัวฝ่ายแม่เฉดหัวฉันออกจากตระกูล ฉันน่ะเหรอ!แต่ก่อนจะว่ามันน่าสมเพชมันก็ใช่น่ะนะ แต่เดียวนี้คงจะไม่ใช่แล้วละ แม่ของฉันไม่ได้อยู่กับฉันในเมื่อเขาเลือกทางที่จะไปหาคนที่ดีกว่าพ่อของฉัน ฉันก็ไม่แคร์แต่คิดเหรอว่าความแค้นนี้มันจะจบลงไปง่ายๆน่ะ...
" สวัสดีค่ะ พี่ สปาย ^ ^ "
ใครทักฉันแต่เช้าน่ะ
" อ่า สวัสดีจ้ะน้องแพมแพม "
ที่แท้ก็รุ่นน้องรหัสนี่เอง เฮ้ออ มีน้องรหัสมาทักบ่อยๆนี่มันน่าเบื่อจริงๆนะ ฉัน 'สปาย' นิสิตปี4 คณะมัณฑนศิลป์ มหาลัย'นานาชาติเกรทวูแม่นคอนแว่น ชื่อมหาลัย'ที่มันชื่อนี้อาจจะสงสัยได้นะ ว่าไมชื่อนี้เพราะมหาลัย'นี้แต่ก่อนได้เป็น รร หญิงล้วนมาก่อนและต่อมาเขาเลยเปิดทำตึกเพิ่มให้เป็นมหาลัย' แต่ตอนนี้มหาลัย' นี้เขาสามารถให้ผู้ชายเข้ามาเรียนได้แล้ว
เมื่อฉันเดินไปถึงห้อง ยัยโอเปียเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดก็เดินเข้ามาทักก่อนใครเพื่อน
" อ้าวเห้ย ดีปาย มาเช้าจังนะวันนี้น่ะ ^ ^"
" ไม่รู้ดิช่วงนี้ฉันรู้สึกเบื่อๆบ้านนะ เจอแต่ไรเดิมๆ ว่าแต่แกละโอเปียไมวันนี้มาเช้าจัง ? "
" เอ้าแก ไม่รู้เหรอวันนี้อาจารย์ ภาควิชาเราเขาจะสอบนะ -_- "
" อ๋อ จำได้ละ งั้นฉันขอตัวนั่งที่ก่อนนะ "
ยัยโอเปีย นี่คือเพื่อนสนิทที่สุดตั้งแต่ฉันอยู่ รร ตอนมัธยมตอนต้นแล้วละ ยัยโอเปียเป็นคนนิสัยน่ารัก เฮฮา ใครๆก็รุมจีบยัยนี่ เนื่องจากที่ว่ามันเป็นลูกครึ่ง ไทย-ฝรั่งเศษ น่ะสิ บวกกับตาสีฟ้าเหมือนน้ำทะเลทำให้ยัยโอเปียเสน่ห์ขึ้นเป็นอีกเท่าตัว ผมรอนนิดๆผิวขาวอมชมพู
จะมีผู้ชายคนไหนไหมละที่จะไม่มองมันน่ะ = ='
30 นาทีผ่านไป....
" ปาย วันนี้จะไปเที่ยวไหนต่อ ? "
" ไม่รู้อ่ะ แล้วแกละจะไปไหนต่อ ? "
" ฉันว่าจะไป ช้อปปิ้งนะไปด้วยกันไหม ^ ^ "
" ฉันว่าไม่ดีกว่า วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลยอ่ะขอกับบ้านไปนอนเอาแรงหน่อยก็แล้วกัน - - "
" ตลอดเลยนะย่ะแก ตามใจย่ะพรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัย'นะ -.- "
" อือๆ โอเค ^^ "
หลังจากที่ฉันกับยัยโอเปียได้แยกย้ายกันแล้ว ฉันก็รีบตรงดิ่งไปที่รถเพื่อที่ฉันจะได้กับบ้านไปนอนเอาแรง = = '
ปึกก...
ใครชนฉันละนี่ ไม่มีมารยาทจริงๆ ชนแล้วยังไม่พูดอะไรสักคำ - -^
" ขอโทษที - - "
" หึ! ไม่เจอกันนานนะ เป็นไงบ้างละ ? " ฉันถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
" อืมก็ดีนะ ไม่ได้เจอกันนานคิดว่าจะตายไปแล้วซะอีก ตายยากซะจริง " เขาตอบมาด้วยเสียงเรียบๆ ใบหน้าเฉยชาไม่แสดงอารมณ์ใดๆไม่ผิดกลับที่ฉันเห็นเมื่อ 10 ปี ก่อน เหมือนคนเดิมไม่มีผิด
" ปากร้ายเหมือนเดิมเลยนะ แล้วแม่ของนายล่ะเป็นไงมั่ง ยังสบายดีอยู่รึเปล่าล่ะ ? ^ ^" ฉันแสยะยิ้มให้เขา เขามองฉันด้วยสายตาเรียบเฉย เหมือนทุกครั้ง เหมือนเมื่อ 10 ปี ก่อน ที่เราจะได้เริ่มเกมเดิมพันครั้งนี้ ฉันยังจำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ดี...
เมื่อ 10 ปี ก่อน...
' เห้ยพี่ เทลดูนั้นดิ ใช่ยัยเด็กไม่มีแม่ป่ะวะ ฮ่าๆ ' ฉันได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยใครบางคนซึ้งคนๆนั้นคือฉันเอง 'แชมเปญ' น้องชายของ 'ค็อกเทล ' พี่น้องคู่นี้แหละที่ฉันเกลียดนัก
' เห้ยไอเปน อย่าไปล้อเขา เดี๋ยวเขาก็ร้องไห้ขึ้นมาหรอก ฮ่าๆ ' เสียงหัวเราะของพวกเขาดังขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ฉันทนไม่ไหว
' นี่ พวกนายต้องการอะไรกันแน่ ? '
' เห้ยๆดูดิ เขาโกรธแล้วพี่เทล ^,^'
' เฮอะ ฉันไม่เคยอยากได้อะไรจากเธอหรอก ยัยเด็กไม่มีแม่แบบเธอน่ะ ' ฉันน้ำตาคลอเบ้า น้ำใสๆรินออกมาจากตา ฉันยกมือขึ้นมาปาดอย่างลวกๆ ออกมาทำไมนะไอน้ำตาบ้า ฉันไม่น่าร้องไห้ให้ไอพวกนี้เห็นเลย...
' เห้ย พี่มันร้องไห้จริงๆวะ ' แชมเปญพูดขึ้นมาอย่างตกใจ
' ชั่งมันเหอะ เราเข้าบ้านกันเถอะ ' พี่น้องสองคู่นั้นกำลังเดินเข้าบ้านไปด้วยความไม่แยแส ทิ้งให้ฉันยืนอยู่ข้างนอกคนเดียว ก่อนที่พวกนั้นจะเดินเข้าบ้านไป ฉันเรียกเขาไว้...
' เดี๋ยว!นายน่ะ ' เขาหันมามองด้วยสายตาเรียบเฉย
' พี่ งั้นผมไปก่อนนะ แฮ่ๆ ^ ^; ' แล้วแชมเปญก็รีบวิ่งเข้าบ้านไป ค็อกเทล เดินเข้ามาหาฉัน แล้วเขาก็มาหยุดตรงหน้าฉัน
' มีอะไรของเธอ ? '
' ไม่คิดเหรอว่าที่นายทำ มันไม่มากไปหน่อยเหรอ ? '
' แล้วฉัน ทำอะไรให้กับคนแบบเธอล่ะ ? หรือเธอคิดจะเอาสมบัติของพ่อฉัน ' เขาเว้นไปนิดนึงก่อนจะพูดต่อ ' ...ยกให้ครึ่งนึงก็ได้นะ '
' ฉันไม่คิดที่จะเอา สมบัติของพวกนายหรอกนะ ฉันไม่มีแม่แล้วยังไงล่ะ ? ' ฉันเว้นนิดนึงก่อนจะพูดต่อว่า ' ถ้านายแน่จริง กล้าเดิมพันเกมครั้งนี้กับฉันไหมล่ะ ? หึ! '
' เกมอะไรล่ะ ? '
' คนที่คือ '' ผู้แพ้ '' ในเกมนี้จะต้องยอมทำทุกอย่าง ตามคำสั่งของผู้ชนะ นายกล้าที่จะเล่น รึเปล่าล่ะ ? '
' น่าสนุกดีนี่ ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้แพ้ในเกมนี้ให้ดู ! '
' แล้วคอยดูนะ ผู้แพ้ที่นายว่าไม่ใช่ฉันแน่ ! '
' หึ! แล้วจะคอยดู ' เขาแสยะยิ้มให้ฉัน ก่อนจะเดินหันหลังกลับไปแบบไม่แยแสเลย คอยดูนะ ฉัน 'สปาย' คนนี้ไม่มีวันแพ้อย่างที่นายคิดแน่นอนคอยดูนะ ค็อกเทล นายนั้นแหละคือผู้แพ้...!
" ก็สบายดี " เขากำลังจะหันหลังกลับ
" นายลืมอะไรไป รึเปล่าละ หรือนายคิดจะยอมแพ้แล้วแหละ "
'' หึ! เกมงี่เง่าแบบนั้นน่ะเหรอ ? "
" อืม ถ้าคิดว่างี่เง่าจริง ตามเกมนี้ให้ทันแล้วกัน เพราะเกมนี้น่ะได้เริ่มขึ้นแล้ว หึ! "
" เธอยังจำได้อยู่ใช่ไหม ว่าเธอนั้นแหละจะต้องเป็นผู้แพ้ในเกมนี้ " ฉันยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อ ค็อกเทล ก็เดินหันหลังจากไป..
หึ ! หน้าตาก็ดีนะ แต่นิสัยปากร้ายสมเป็นเขาจริงๆ เขาจัดว่ามีใบหน้าที่หล่อเหลาเลยทีเดียว ตาสีเทาดำอันมีเสน่ห์ของเขาบวกกับผมสีควันบุหรี่นั้นทำให้เขาดูดีขึ้นเป็นอีกเท่าตัวเขาได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชาย 'หล่อเลว' ของมหาลัย'แห่งนี้ ใบหน้าที่เย็นชากับการกระทำที่ไร้หัวใจนั้นทำให้ไม่มีใครที่จะกล้าเข้าใกล้เขา ซึ่งเขาคนนั้นก็คือ 'ค็อกเทล' ลูกติดของผู้ชายคนที่แม่แต่งงานใหม่ด้วย ! น่าสมเพชเป็นบ้าเกมเดิมพันครั้งนี้ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้วละ...
ณ คฤหาสน์
ซึ่งมีพ่อฉันนั้นรออยู่ พ่อของฉันรักแม่ของฉันมาก พ่อไม่เคยลืมแม่เลยซักนิด พ่อไม่คิดที่จะมีใหม่เลย ไม่คิดเลยว่าแม่จะทำได้ลงคอกับพ่อแบบนี้ ! พวกคุณทุกคนจะต้องได้ชดใช้กับการที่คุณทำกับพ่อฉันแบบนี้ หึ! คิดเหรอว่าพวกคุณมีความสุขได้ตลอดไป ฉันคนนี้ละจะขยี้ ออกเป็นเสี่ยงๆ ให้ดูว่าพ่อของฉันน่ะมีค่าแค่ไหนที่คูณมาดูถูก...
20.45 น.
" พ่อยังไม่ขึ้นไปนอนอีกเหรอค่ะ ? -0- " ฉันเดินเข้าไปถามพ่อที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก
" ยังเลย ลูกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานข้าวเถอะ "
" ค่ะ พ่อรีบๆขึ้นไปนอนนะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา ข้างล่างมันอากาศหนาว ^^ "
" อื้ม เดี๋ยวพ่อขึ้นไปนอนเอง อีกสักพักน่ะ ขอบใจลูกมากนะ "
" ค่ะ งั้นหนูขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ กู๊ดไนท์ค่ะพ่อ..."
" เช่นกันลูก " แล้วฉันก็เดินขึ้นห้องไป
21.00 น.
ป่านนี้แม่คงมีความสุขกับครอบครัว ลูกติดคนที่ชื่อ ' ค็อกเทล ' แล้วสินะ
อ่า สงสัยพ่อคงขึ้นไปนอนแล้วละ เฮ้อฉันละสงสารพ่อจริงๆที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ ฉันสัญญาว่าฉันจะทำทุกๆวันให้ดีที่สุดทำให้พวกคนที่ไร้หัวใจแบบนั้นได้รู้ว่าพ่อของฉันนะมีค่ามากเท่าไหน หึ! อีกไม่นานละใกล้แล้ว 'สปาย' คนนี้จะทวงคืนทุกอย่าง !
Restar the winners get star !!!!
ความคิดเห็น