ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความเป็นจริง
มนุษย์ หรือว่าทั่วๆไปเรียกว่า คน...
คนนั้นในความคิดของผม คือ สิ่งมีชีวิตที่เปรียบเสมือนกับ ต้นไม้เลยก็ว่าได้ บางคนอาจจะงง
ว่ามันเหมือนกันได้อย่างไร ผมจะบอกให้ คือ คนเรานั้นเมื่อเกิดมา ก็ต้องมีการเจริญเติบโตขึ้น
เป็นของธรรมดา เช่นเดียวกับต้นไม้ แต่ที่ผมจะเปรียบกันนั้น คือ วิถีของชีวิต เมื่อเรามีการโตขึ้น
มีฐานอันมั่นคงในทุกๆด้าน ก็เปรียบเสมือน รากแก้วของต้นไม้ที่ยึดติดกับดินอย่าง
มั่นคงเพื่อที่จะเป็นฐานให้ลำต้น เมื่อมีรากก็มีลำต้นเพื่อจะให้เป็นแกนหลักในการดำเนินชีวิตต่อไปได้
คนเรานั้นจะต้องเจออุปสรรคต่างๆหลายเส้นทาง ซึ่งเราจำเป็นต้องเลือกเดินทางในแต่ละทางที่หลาก
หลาย ซึ่งทางแต่ละทางนั้น เมื่อเดินไปแล้วอาจจะพอทางแยกอีก แต่เราก้อต้องเดินต่อไป เพื่อให้พบ
เป้าหมายที่เราต้องการ ก็เหมือนกิ่งก้านของต้นไม้ที่ต่อจากลำต้น มันจะค่อยๆแยกออกไปเรื่อยๆ จน
กว่ามันจะหมด แต่เมื่อมันถึงจุดๆหนึ่ง มันก็จะหมด ก็เหมือนเส้นทางที่คุณเลือกมานั้นมันผิด คุณก็
ต้องกลับมายังลำต้นใหม่ เพื่อจะหาเส้นทางต่อไป แต่เส้นทางที่ผ่านมานั้นมันจะเป็นประสบการณ์ที่ดี
ของคุณ คุณจะได้เรียนรู้ความแตกต่างของแต่ละเส้นทางที่คุณเลือก มันอาจจะมีทั้งถูกและไม่ถูก แต่
มันก็คือ อดีตที่แก้ไขไม่ได้ และในที่สุดคุณก็จะต้องกลับมาที่เดิม แต่มันไม่ใช่จุดเริ่มต้น
มันคือจุดเปลี่ยนผัน มันคือจุดวิกฤต มันคือทุกๆอย่าง มันคือสิ่งที่ดีที่สุด คุณจงจำไว้ เนี่ยแหละชีวิต
ที่จะเกิดขึ้นต่อไป และมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป ปราบใดที่คุณยังไม่สามารถผ่านลำต้นไปได้
เมื่อคุณกลับมาที่ลำต้น คุณจะต้องเดินต่อไปจนกว่าจะหา กิ่งก้านที่ดีที่สุด นั้นก็คือ
ยอดไม้ ยอดไม้นั้นจะเป็นคำตอบสุดท้ายของชีวิตของคนแต่ละคน มันคือจุดสุดยอด ที่ไม่สามารถ
ไปที่ไหนต่อได้อีกแล้ว คือจะเป็นที่สุดท้ายที่คุณอยู่.....แต่ถึงอย่างไรก็ตาม จุดสุดยอดนั้น ก็ยังเป็น
กิ่งก้านอยู่ ซึ่งมันอาจจะมี ดอกหรือผล อยู่ ซึ่งเป็นไปได้ว่า คุณอาจจะร่วงตกลงมา สู่พื้นดินเมื่อไหร่
ก็ได้ ไม่มีใครสามารถรู้ได้ เมื่อมันตกลงมา ซึ่งหมายความว่า คุณเหลือเพียงแค่.....0
คนนั้นในความคิดของผม คือ สิ่งมีชีวิตที่เปรียบเสมือนกับ ต้นไม้เลยก็ว่าได้ บางคนอาจจะงง
ว่ามันเหมือนกันได้อย่างไร ผมจะบอกให้ คือ คนเรานั้นเมื่อเกิดมา ก็ต้องมีการเจริญเติบโตขึ้น
เป็นของธรรมดา เช่นเดียวกับต้นไม้ แต่ที่ผมจะเปรียบกันนั้น คือ วิถีของชีวิต เมื่อเรามีการโตขึ้น
มีฐานอันมั่นคงในทุกๆด้าน ก็เปรียบเสมือน รากแก้วของต้นไม้ที่ยึดติดกับดินอย่าง
มั่นคงเพื่อที่จะเป็นฐานให้ลำต้น เมื่อมีรากก็มีลำต้นเพื่อจะให้เป็นแกนหลักในการดำเนินชีวิตต่อไปได้
คนเรานั้นจะต้องเจออุปสรรคต่างๆหลายเส้นทาง ซึ่งเราจำเป็นต้องเลือกเดินทางในแต่ละทางที่หลาก
หลาย ซึ่งทางแต่ละทางนั้น เมื่อเดินไปแล้วอาจจะพอทางแยกอีก แต่เราก้อต้องเดินต่อไป เพื่อให้พบ
เป้าหมายที่เราต้องการ ก็เหมือนกิ่งก้านของต้นไม้ที่ต่อจากลำต้น มันจะค่อยๆแยกออกไปเรื่อยๆ จน
กว่ามันจะหมด แต่เมื่อมันถึงจุดๆหนึ่ง มันก็จะหมด ก็เหมือนเส้นทางที่คุณเลือกมานั้นมันผิด คุณก็
ต้องกลับมายังลำต้นใหม่ เพื่อจะหาเส้นทางต่อไป แต่เส้นทางที่ผ่านมานั้นมันจะเป็นประสบการณ์ที่ดี
ของคุณ คุณจะได้เรียนรู้ความแตกต่างของแต่ละเส้นทางที่คุณเลือก มันอาจจะมีทั้งถูกและไม่ถูก แต่
มันก็คือ อดีตที่แก้ไขไม่ได้ และในที่สุดคุณก็จะต้องกลับมาที่เดิม แต่มันไม่ใช่จุดเริ่มต้น
มันคือจุดเปลี่ยนผัน มันคือจุดวิกฤต มันคือทุกๆอย่าง มันคือสิ่งที่ดีที่สุด คุณจงจำไว้ เนี่ยแหละชีวิต
ที่จะเกิดขึ้นต่อไป และมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป ปราบใดที่คุณยังไม่สามารถผ่านลำต้นไปได้
เมื่อคุณกลับมาที่ลำต้น คุณจะต้องเดินต่อไปจนกว่าจะหา กิ่งก้านที่ดีที่สุด นั้นก็คือ
ยอดไม้ ยอดไม้นั้นจะเป็นคำตอบสุดท้ายของชีวิตของคนแต่ละคน มันคือจุดสุดยอด ที่ไม่สามารถ
ไปที่ไหนต่อได้อีกแล้ว คือจะเป็นที่สุดท้ายที่คุณอยู่.....แต่ถึงอย่างไรก็ตาม จุดสุดยอดนั้น ก็ยังเป็น
กิ่งก้านอยู่ ซึ่งมันอาจจะมี ดอกหรือผล อยู่ ซึ่งเป็นไปได้ว่า คุณอาจจะร่วงตกลงมา สู่พื้นดินเมื่อไหร่
ก็ได้ ไม่มีใครสามารถรู้ได้ เมื่อมันตกลงมา ซึ่งหมายความว่า คุณเหลือเพียงแค่.....0
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น