คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Mission four : Millfiole Animazione di uscita (มิลฟีโอเล่ออกเคลื่อนไหว)
ภายในความมืดร่างเล็กวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเมื่อเงาดำมืดเริ่มพุ่งเข้ามาเด็กน้อยวิ่งพร้อมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือไปเรื่อยๆแต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของใครซักคน
“ช่วยด้วย....ใครก็ได้ช่วยผมด้วย”เด็กชายกรีดร้อง
เงาดำมืดค่อยๆเดินเข้ามาหาเด็กชายทีล่ะก้าวอย่างเชื่องช้าเด็กชายวิ่งไปแอบข้างถังขยะพร้อมใช้มือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นออกมา
เด็กชายลอบชำเลืองไปดูทางที่เงาดำกำลังเดินมาแต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงาความเย็นยะเยือกจนทำให้ร่างกายสั่นพุ่งเข้าใส่เด็กชาย ‘หายไปไหนกัน’เด็กชายคิดในใจเมื่อไม่เห็นใครเด็กชายจึงวิ่งออกจากที่ซ่อน
เด็กชายตั้งหน้าวิ่งเขาเห็นแสงไฟจากป้อมตำรวจเด็กชายรีบวิ่งพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือ
“ชะ...อุ๊บ...อืม”ยังไม่ทันที่เด็กชายจะตะโกนอะไรมือปริศนาก็ตรงเข้าปิดปากเด็กชาย
“หืม”ร่างสูงหรี่ตาเล็กน้อย “ไม่ใช่แหะนี่ไม่ใช่เป้าหมาย”ร่างสูงบ่น
เด็กชายพยายามดิ้นไปมาเพื่อเอาตัวรอดแต่ก็ไม่เป็นผล
“งั้นก็ต้องฆ่าปิดปากงั้นเหรอ”ร่างสูงใช้ดาบปาดคอเด็กชายเลือสีแดงสดสาดกระเซ็นใส่ผนังสีขาวจนย้อมเป็นสีแดง
“ตู๊ดๆๆ”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย
“ไงเกนจัง”เสียงปลายสายทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ขอโทษด้วยครับ...ยังหาเด็กคนที่ว่าไม่เจอครับ”ร่างสูงพูดรัว
“งั้นเหรอ....”เสียงปลายสายสลดลงเล็กน้อย
“แต่ไม่เป็นไรครับท่านเบียคุรันผมจะนำตัวเด็กนั่นไปหาท่านให้ได้เด็กที่มีความสามารถเหมือนท่านและท่านยูนิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“งั้นพยายามเข้านะเกนจัง”ปลายสายกดตัดสายไป
...............................................................................................................................................................................
ห้องกรรมการคุมกฎโรงเรียนนามิโมริ
“ว่าแต่สควอโล่นายมาที่นี่ทำไมล่ะ”ยามาโมโตะถามขึ้น
“ก็เรื่องพวกมิลฟีโอเล่นั่นแหละไอ้เบื๊อกรุ่นที่สิบมันมากราบเท้าขอร้อง”สควอโล่พูด
“พวกMeเลยติดสอยห้อยตามมาเที่ยวด้วย”ฟรานเสริม
“สึนะขอให้มางั้นเหรอ....แล้วทำไมสึนะถึงไปหานายที่อิตาลีล่ะ”ยามาโมโตะพูดด้วยความตกใจ
“รู้สึกว่าจะถูกรุ่น9เรียกไป”สควอโล่ตอบ
“มาม้า!!”เสียงเล็กแหลมดังขึ้น
“มี่คุง”ยามาโมโตะและฮิบาริประสานเสียงกัน
“ไอ้เด็กเวรนี่ใครกัน”สควอโล่หันไปถามยามาโมโตะ
“นี่เจ้าชายขอkillไอ้เด็กนี่จะได้ไหม”เบลแสยะยิ้ม
“จะบ้าเหรอ”ยามาโมโตะพูดพร้อมเดินไปหามี่คุง
“ปาป๊ามี่คุงเหงาจังเลย”มี่คุงพูดพร้อมใช้หน้าถูไถขาของยามาโมโตะ
“งั้นไปอาบน้ำกันไหม^^”ยามาโมโตะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้มี่คุง
“เดี๋ยวเจ้าบ้าทาเคชิ”เสียงปริศนาดังขึ้นร่างเล็กกระโดดขึ้นมานั่งบนไหล่ยามาโมโตะ
“เจ้าหนู”ยามาโมโตะทำตาโต
“ไงรีบอร์น”สควอโล่ทักรีบอร์น
“ดีจ้า!!เป็นไงมั่งล่ะ”รีบอร์นถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“ก็นะ....พวกนั้นคงจะมาญี่ปุ่นกันแล้วล่ะ”สควอโล่พูด
“พวกนั้น?”ยามาโมโตะพูด
“ก็มิลฟีโอเล่น่ะฮับจริงสิคุณยามาโมโตะคงไม่รู้จักสินะฮับเดี๋ยวMeจะเล่าให้ฟัง”ฟรานตอบ
“พอเลยเจ้ากบถ้าให้แกเล่าเดี๋ยวมันจะยาวเอาง่ายเล่าต้องเจื๋อนมิลฟีโอเล่ซะ”เบลตอบแบขอไปที
“รุ่นพี่นี่แล้วเขาจะเข้า...”
“เข้าใจแล้ว...สรุปแค่จัดการมิลฟีโอเล่สินะ”ยามาโมโตะพูดยิ้มๆ
“เข้าใจที่รุ่นพี่Meพูดด้วยเหรอฮับ”
“อืมเข้าใจสิ”ยามาโมโตะพูดยิ้มๆ
“งั้นวันนี้พอเท่านี้ก่อน”รีบอร์นพูดพร้อมกระโดดลงจากไหล่ยามาโมโตะ
“เจ้าหนูจะไปไหนน่ะ”ยามาโมโตะถาม
“ก็อาบน้ำสิถามได้...พวกนายก็ไปกันหมดนี่นี่ล่ะ”รีบอร์นพูดพร้อมเดินไปทางห้องอาบน้ำของชมรมเบสบอล
“เออ...พวกเราไม่ใช่นักเรียนนามิโมริมาใช้มันจะดีเหรอ=_=;;”ยามาโมโตะลอบถอนหายใจเบาๆ
“เป็นไรไปล่ะเจ้าหมาน้อย”ฮิบาริเดินมาตบไหล่ยามาโมโตะเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอก”ยามาโมโตะตอบ
‘ถ้าไม่เกิดอะไรร้ายแรงก็คงจะดี’ยามาโมโตะคิดในใจก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ
*********************************************************************************************************
ความคิดเห็น