คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 ร้าย!!
“หึๆๆชิลลี่เธอนี่น่ากลัวสุดยอดเล่นตบยัยรุ่นพี่หมีควายนั่นลงไปนอนกับพื้นเลย”มาเรียตบมือหัวเราะชอบใจที่ฉันตบยัยรุ่นพีไซส์หมีควายลงไปกองกับพื้น
“นี่อีกเดี๋ยวอาจารย์คงมาแน่เลยรีบไปเถอะฉันขี้เกียจฟังอาจารย์บ่น”มารีอาว่า
“มารีอาฉันยังกินไม่เสร็จนะ-_-^^”ฉันหันไปทำตาขวางใส่มารีอา
“รีบๆกินซะชิลลี่..เธอนี่สร้างปัญหาจังนะกล้าไปตบยัยตุ่มสามโคกนั่นกลางโรงอาหารได้ไง”คริสตัลหันมาต่อว่าฉัน
“ก็ช่วยไม่ได้ยัยนั่นอยากมาชี้หน้าฉันทำไมล่ะ”ฉันบ่นกระปอดกระแปด
“รีบไปเถอะน่า”ยัยมารีอาพูดพร้อมใช้ส้อมจิ้มเนื้อชิ้นสุดท้ายที่กะจะค่อยๆนั่งแทะไปหม่ำคำเดียวหมด
“นี่มารีอา!!เธอกล้ามากนะที่มาแย่งสเต็กซ์ฉัน”ฉันชี้หน้ามารีอา
“มีปัญหาอะไร..ชิลลี่”
“ยัยบ้าเธอมาแย่งฉันได้ไงเนี่ย-_-^^”
“อยากชักช้าเองนี่ช่วยไม่ได้”ยัยมารีอาพูดพร้อมแล่บลิ้นใส่ฉัน
“ย้ากกกกกกกกกก!!!เธอตายแน่มารีอา”ฉันลุกขึ้นวิ่งไล่มารีอา
แฮ่กๆๆยัยนั่นวิ่งเร็วชะมัดหายไปไหนนะ-*-
“ยัยหลินฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าไปมีเรื่องกับยัยพวกซออู้ซอด้วงนั่นเลย”แก็งฉันชื่อSORRY SORRYย่ะ
“ใครจะไปรู้ล่ะว่ายัยนั่นจะมือหนักขนาดนี้”ยัยหลิน(ฮุ่ย)พูดพลางยกมือลูบแก้มที่โดนฉันตบ
“โมโหจริงๆพี่ชุนก็ดันมาบอกเลิกฉันเพราะไปชอบยัยกินขรี้นั่น”ฉันชื่อชิลลี่ย่ะ-*-
“นี่พวกเธอพูดนินทาฉันตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”ฉันที่นั่งฟังอยู่นานก็ออกจากที่ซ่อนมายืนเท้าเอวตรงหน้ายัยพวกนั้น
“เธอ...0o0”ยัยหลินและพรรคพวกทำหน้าเหวอเมื่อเห็นฉัน
“มีอะไรไม่พูดกันตรงๆล่ะยัยหลินฮุ่ย!!”ฉันตะคอกใส่หน้ายัยพวกนั้น
“ฉันหลินปิงตังหาก”จะเถียงเพื่อ-_-?
ยัยหลินปิงเดินมาตบหน้าฉัน
“นี่สำหรับที่แกมาเรียกฉันว่าหลินฮุ่ย”
เพียะ
ยัยหมีแพนด้าตบหน้าฉันอีกหนึ่งที
“นี่สำหรับที่แกตบหน้าฉันในโรงอาหาร”ยัยหมีแพนด้าเงื้อมือจะตบหน้าฉันอีกครั้ง
หมับ!!ฉันจับข้อมือยัยหลินฮุ่ย?ไว้ได้ยัยนั่นหน้าซีดเล็กน้อย
เพียะ
“นี่ที่แกตบฉัน”ฉันพูดเสียงเย็น
เพียะ
“แล้วนี่สำหรับที่แกมาแปลงชื่อฉันกับชื่อกลุ่มฉันซะทุเรศ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!แกตบหน้าฉัน”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!แกจะกรี๊ดทำบ้าอะไรฉันหนวกหู”
ผัวะ!!ฉันพูดจบฉันก็ใช้รองเท้าส้นสูงตบหน้ายัยหลินปิงนั่นจนเลือดไหล
“แก...T^T”ยัยหลินปิงชี้หน้าฉันแต่ด้วยความที่ฉันไม่แคร์สื่อฉันจึงตบหน้ายัยหลินปิงด้วยรองเท้าอีกรอบ
“หายซ่ายังยัยหลินฮุ่ย-_-^^”ฉันกระชากคอเสื้อยัยหลินปิงเข้ามาใกล้ๆ
“ฉันหลินปิงTOT”
“ฉันจะให้เธอชื่อหลินฮุ่ยมีอะไรไหม”ฉันตะคอกใส่หน้ายัยหลินปิง?(ชื่อนี้หรือเปล่า)
“ได้จ้าT^T”
หลังสู้รบกับพวกยัยหลินปิงเสร็จฉันก็โทรเรียกลุงปีโป้คนขับรถมารับฉันยืนรอไม่นานนักลุงปีโป้ก็ขับรถมารับฉันรถค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ
“นี่ลุงปีโป้ทำไมวันนี้ต้องให้ฉันโทรไปตามด้วยปกติลุงต้องมารอรับฉันก่อนห้านาทีทุกวันนี่”
“ก็คุณท่านน่ะสิครับ...”
“พ่อทำไม”
“เขาวางแผนจะจัดงานหมั้นให้คุณหนูอีกแล้วน่ะสิครับ”
“จริงหรือลุงปีโป้OoO”
“จริงสิครับ”
ฉันตีไปที่เบาะรถแรงๆพ่อนะพ่อครั้งที่แล้วคงยังไม่เข็ดที่ฉันใช้รถตักดินไปถล่มงานหมั้นครั้งก่อนสินะ..ได้แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!!
“ลุงปีโป้งั้เลี้ยวเข้าซอยไปกองถ่ายนางทากสองเลยค่ะ”
“คุณหนูจะไปทำไมครับ”ลุงปีโป้ทำหน้างง
“เดี๋ยวก็รู้”ฉันหัวเราะขึ้นอย่างสะใจ
“ครับ-_-;;;”
ไม่นานนักฉันก็มาถึงสถานที่ถ่ายทำนางทากสอง
ฉันเดินเข้าไปคุยกับยัยเขียดสุวนั่น
“พี่ขียดดาร์ลี่อยู่ไหมคะ”
“ถามหาเขาทำไมจ๊ะน้องชิลลี่”
“ฉันต้องการพบเขาค่ะ”
“นั่น..เขาอยู่ในนั้น”พี่เขียดสะบัดหน้าไปทางห้องแต่งตัว
“ขอบคุณค่ะ”ฉันขอบคุณพี่เขียดพร้อมกับก้าวเดินอย่างมั่นใจเพราะใช้ลอริเอะซึมซับสองร้อยเท่า(ต้องการสื่อ)
ฉันกระชากประตูห้องออกภายในห้องฉันพบผู้ชายหน้าตาดีกำลังเปลีอยอยู่แต่ฉันไม่สน-*-
“เฮ้ย!!เธอเข้ามาได้ไง”ชายหนุ่มตรงหน้ารีบคว้าผ้าเช็ดตัวปกปิดร่างกายของตน
“นายคือดาร์ลี่สินะ”
“ใช่เธอมีอะไร....อ้อมาขอลายเซ็นสินะ”ชายหนุ่มหยิบปากกากับกระดาษขึ้นมาเซ็นต์พร้อมโยนใส่หน้าฉัน!!
“นาย!!!”
“ทำไมแผ่นเดียวไม่พอรึไงนี่อีกแผ่น”เขาพูดพร้อมโยนกระดาษใส่ฉัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เธอจะกรี๊ดทำไม”
เพียะ!!!ฝ่ามือของฉันฝาดลงบนหน้าเนียนใสของเขาจนเป็นรอย
“นายมีสิทธิ์อะไรมาทำยังงี้กับฉันยะ”
“เธอล่ะอยากได้ลายเซ็นฉันก็ให้แล้วไงมาตบฉันทำไม..หรือว่าเธออยากมีอะไรกับฉัน..ชิหน้าตาก็ออกจะดี”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงของฉันทำให้กระจกร้าวสิบแปดบาน(เว่อร์-_-;;)
“เธอ!!”
“นายกล้าดียังไงมาพูดกลับฉันอย่างนี้!!”ฉันเหวใส่เขา
“..........”
“ฉันไม่ลดตัวลงมาขอลายเซ็นดารากิ๊กก๊อกอย่างนายหรอกย่ะจำใส่กะโหลกไว้ซะ!!”
“………..!!!!”
เพียะ!!
“เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน”เขาตรงเข้ามาล็อกมือฉัน
“ทำไมจะตบไม่ได้ยะ!!นายเป็นลูกอภิสิทธิ์รึไง”
“ปากดีจริงนะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”แผ่นดินไหวหกจุดแปดริกเตอร์
“เธอจะกรี๊ดทำบ้าอะไร”
“ผ้านายหลุด!!”
“เฮ้ย!!”เขารีบใช้มือปิดป็อกกี้อันน้อยของเขา
“นี่ผ้า”ฉันโยนผ้าขี้ริ้วไปให้เขา
“ยัยบ้านี่มันผ้าขี้ริ้ว!!”
“ปิดๆไปก่อนเถอะน่า”
“เออๆ”เขายอมปิดแต่โดยดี
“ฉันว่านายใส่เสื้อผ้าซะฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“ได้!!”
“ดี!!”
บ้าชะมัดฉันเห็นของหมอนั่นเต็มๆเลยต้องล้างตาซักกี่ชาตินะ!!
ความคิดเห็น