ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตีสนิท
\"เฮ้อ...ทำไมเราจะต้องมากินแฮมเบอร์เกอร์จืดๆ ยั่งงี้ด้วยวะ\" ชาย 2 คนนั่งคุยกันเรื่องอาหารที่กำลังถืออยู่ในมือระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ
\"ก็เอาแบบไอ้แดนซิ พอมันรู้ว่าจะถึงเวรมัน มันก็ไปหาเสบียงมาตุนไว้\" ชายคนที่นั่งหลังพวงมาลัยแนะนำ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะกระจกรถด้านที่นั่งข้างคนขับก็ดังขึ้น ซึ่งชายทั้ง 2 ก็สะดุ้งตกใจ เมื อ่หันไปมอง ทั้ง 2 ยั่งตกใจมากขึ้น ชายที่นั่งทานแฮมเบอร์เกอร์รีบลดระดับกระจกลง พร้อมๆกับที่กล่องอาหารถูกยื่นเข้ามา และคนที่มาเคาะก็พูดขึ้น
\"อาหารกลางวันจ๊ะ วันนี้มาแค่คันเดียวเองเหรอ\" อเล็กซานดร้าก้มตัวลงมาคุยเมื่อคนนรถรับกล่องอาหารไว้แล้ว
\"คันเดียวครับ\" ทอมซึ่งเป็นคนชับตอบทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่ามีมากกว่านั้น ซึ่งอเล็กซานดร้ารู้อยู่เหมือนกัน เธอจึงขอตัวไปพร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ว่า
\"อืม...งั้นเหรอ จะหาดูก็แล้วกัน\" แล้วเธอก็เดินจากไป
\"บอดี้การ์ดของเราเริ่มพัฒนาขึ้นแล้วแฮะ แซนดี้ยังหาไม่เจอ\" แม็กกี้หัวเราะคิกคักอยู่ที่นั่งด้านข้างคนขับ โดยที่อเล็กซานดร้าเป็นผู้ขับ
\"นั่นน่ะซิ แต่อาจจะอู้ก็ได้\" อเล็กซานดร้ายิ้ม \"อ๊ะ นี่ไง ร้านเบอเกอรี่ที่ฉันเคยซื้อไปแล้วเธอชอบมันมากไง ไปซื้อกันไหม \"โอ๊ะ โอ...\"
คำอุทานอันหลังเกิดขึ้นเพราะเธอเหลือบไปเห็นหน้าของคนขับรถคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่หน้าอาคารใกล้ๆกับร้านเบอเกอรี่ที่เธอบอกกับแม็กกี้
\"อะไรเหรอ\" แม็กกี้หันมามองหน้าอเล็กซานดร้า
\"เหมือนฉันจะเจอคนรู้จักน่ะ แต่ไปซื้อขนมกันก่อนแล้วค่อยกลับมาทักดีกว่า\" แล้วเธอก็เสริมด้วยประโยคที่ว่า \"ถ้าเขายังอยู่น่ะนะ\"
เขาสะดุ้งตกใจเพราะเสียงเคาะกระจกที่ดังขึ้นที่ด้านซ้าย เสียงนั้นทำลายสมาธิของเจาที่กำลังจับจ้องไปที่อาคารสีขาวข้างหน้าไไกลนัก เขาหันไปหาตัวต้นตอของเสียง แล้วเขาก็พบ...หญิงสาว 2 คนที่กำลังหัวเราะคิกคักๆกันอยู่ นั่นทำให้เขาอยากจะโวยวายใส่พวกเธอเหลือเกิน
\"สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ ฉันมารบกวนการทำงานของคุณหรือเปล่า\" อเล็กซานดร้าถามหลังจากที่เขาลดกระจกลง
\"เปล่า\" แครกจ์ไม่อยากตอบเท่าไหรนัก
\"อืม.. งั้นเหรอ\" อเล็กซานดร้ายักไหล่
\"แล้วคุณมีธุระอะไรล่ะ ผมว่าเรื่องของเราจบไปตั้งนานแล้วนะ\"
\"เอ้ๆๆ อย่าพูดอะไรกำกวมเหมือนเราเคยคบกันยั่งงั้นซิ ต้องบอกว่า กาารรหาตัวเจฟทำให้เรามาพบกันต่างหาก\" อเล็กซานดร้ายิ้มให้ \"ฉันอยากจะแนะนำเพื่อนของฉันให้คุณรู้จัก\"
อเล็กซานดร้าเบี่ยงตัวไปด้านข้างเพื่อให้เพื่อนที่ยืนอยู่ด้านหลังก้าวเข้ามาข้างหน้า
\"นี่ แม็กกี้ สตีล ลูกสาวสุดหวงคนแรกของ แซ็ค สตีล หัวหน้าหน่อยรักษาความปลอดภัยของบริษัทเรา คุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาบ้าง และนี่ สายลับแครกจ์ จากหน่วยงานที่ไม่ปรากฏชื่อของรัฐบาล\"
\"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ\" แม็กกี้ยื่นมือเข้าไปในรถเพื่อจะเช็คแฮนด์กับเขา
\"เช่นกันครับ\" เขาจับมือตอบ แล้วหันไปพูดกับอเล็กซานดร้า \"คงไม่ใช่แค่พาเพื่อนมาแนะนำให้รู้จักอย่างเดียวหรอกนะ ใช่ไหม\"
\"อ้อ ค่ะ\" อเล็กซานดร้ายิ้มมากขึ้น \"พอดีซื้ออาหารกล่องมาเกิน เลยมาแบ่งให้น่ะค่ะ\" เธอยกอาหารกล่องที่ซื้อมาให้บอดี้การ์ดให้เขาไป
\"นี่ค่ะ\" แม็กกี้ยื่นถุงพลาสติกใส่กล่องโฟมเข้ามาในรถ
แครกจ์มองถุง มองแม็กกี้ และมองอเล็กซานดร้าอย่างไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร แต่ก็รับมา ประกายตาของอเล็กซานดร้ามองแครกจ์อย่างชบชัน ขณะที่แม็กกี้บอกกับเขาว่า
\"ไม่มียานอนหลับหรอยาพิษหรอกค่ะ รับรองได้\"
\"เราคงมารบกวนเวลางานของคุณมากแล้ว เราจะต้องไปแล้ว ทำงานครั้งนี่ให้สำเร็จนะ เดี๊ยวจะถูกไล่ออก \' บาย\"อเล็กซานดร้ายิ้ม แล้วทั้ง 2 สาวก็โบกมือลา ปล่อยเขาให้นั่งพลิกถุงอาหารไปมาอยู่คนเดียวในรถ
\"เจฟ...เจฟ\" เสียงเรียกชื่อทำให้เขา สะดุ้งหันไปมองหาคนเรียกที่บืนอยู่ข้างหลัง ...
เขาซึ่งกำลังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ขณะรอลิฟท์ จึงไม่รู้สึกว่ามีคนเข้ามาอยู่ข้างหลัง
\"อะไรกันจ๊ะ เหม่อ แต่เช้า\" แม็กกี้ทัก \"งานที่นี่น่าเบื่อขนาดนั้นเชียว\"
\"เปล่าหรอกครับ พอดีมีเรื่องอะไรให้คิดนิดหน่ย\" แม็กกี้กับเจฟเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยกัน และยังไม่ทันทีเจฟจะถามว่าแม็กกี้จะไปชั้นอะไร เธอก็กดปุ่มชั้นเสียก่อน แล้วหันมาชวนคุย
\"คิดถึงแฟนเก่าคุณเหรอจ๊ะ มีอะไรบอกกันได้นะ\" แม็กกี้มองอย่างเป็นห่วง
\"... ก็คล้ายๆอย่างนั้นแหละครับ\" แล้วเขาก็เงียบไป
เมื่อประตูลิฟท์เปิด เขาก็พูดขอตัวกับแม็กกี้แล้วเดินออกไป
ติ๊งต่องๆๆ
\"ค่ะ ใครคะ\" เสียงของสตรีมีอายุดังออกมาจากเครื่องโทรศัพท์ที่ติดตั้งอยู่หน้าประตูบ้าน
\"อเล็กซานดร้ากับแม็กกี้ค่ะ\" แม็กกี้ตอบ ขณะที่อเล็กซานดร้าเพิ่งเดินมาสมบท
\"รอเดียวนะจ๊ะ\" แล้วประตูเหล็กก็เลื่อนออกโดยอัตโนมัติเผยให้เห็นภายใน
บ้านสีนวล 2 ชั้นขนาดใหญ่ ด้านซ้ายของอาคารเป็นที่จอดรถซึ่งมีจอดอยู่หลายคัน ขณะที่ด้านขวาเป็นสนามหญ้าที่มีต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่นหลายต้น และ...เสียงหมาเห่า
สตรีที่กำลังห้ามสุนัขพันธุ์ไอริสทั้ง 3 ตัวไม่ให้กระโจนใส่แขกที่เพิ่งก้าวเข้ามา เธอเป็นสตรีผู้มีสีน้ำตาลแดงแซมขาว และดวงตาสีเขียว อยู่ในเสื้อบืดและกางเกงผ้าฝ้านสีเขียวอ่อน
อเล็กซานดร้าทักทายกับเจ้าของบ้านและก้อตัวเล่นกับสุนัขทั้ง 3 ส่วนแม็กกี้ถือถุงกระดาษใบขนาดกลางก็พูดกับเจ้าของบ้าน
\"เราเอาของที่น้าโรบินฝากแม่ซื้อมาให้น่ะค่ะ แล้วก็มาหาทิมด้วย\"
\"เข้ามาก่อนซิจ๊ะ พ่อลูกชายของน้าออกไปข้างนอกน่ะ\" โรบินเดินนำ 2 สาวเข้ามาในบ้าน
\"อ้าววว น้ามิเชลอยู่ด้วยเหรอคะ\" แม็กกี้ทักขึ้นเมื่อเห็นมิเชลเดินลงมาจากชั้น 2 ของบ้าน
\"ผู้อำนวยการหน่วย FBI ก็มีวันหยุดเหมือนกันนะ\" มิเชลพูด
โรบินเป็นเพื่อนกับเท็ดดี้ แม่ของแม็กกี้ เธอพบกัยมิเชลตอนที่เธอตามข่าวการส่งผู้หญิงไปขายในตะวันออกกลาง เมื่อสมัยเธอเป็นนักข่าว
ระหว่างที่สาวๆรอทิม แม็กกี้ก็คุยกับโรบินเรื่องของใช้ที่ฝากแม่ของเธอซื้อ ขณะที่อเล็กซานดร้าพยายามจะล้วงข้อมูลเรื่องสายลับภาคสนามหน่วยเล็กๆหน่วยหนึ่งในหลายๆหน่วยของ FBI หรือก็คือหน่วยที่แครกจ์สังกัดอยู่
\"ก็เอาแบบไอ้แดนซิ พอมันรู้ว่าจะถึงเวรมัน มันก็ไปหาเสบียงมาตุนไว้\" ชายคนที่นั่งหลังพวงมาลัยแนะนำ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะกระจกรถด้านที่นั่งข้างคนขับก็ดังขึ้น ซึ่งชายทั้ง 2 ก็สะดุ้งตกใจ เมื อ่หันไปมอง ทั้ง 2 ยั่งตกใจมากขึ้น ชายที่นั่งทานแฮมเบอร์เกอร์รีบลดระดับกระจกลง พร้อมๆกับที่กล่องอาหารถูกยื่นเข้ามา และคนที่มาเคาะก็พูดขึ้น
\"อาหารกลางวันจ๊ะ วันนี้มาแค่คันเดียวเองเหรอ\" อเล็กซานดร้าก้มตัวลงมาคุยเมื่อคนนรถรับกล่องอาหารไว้แล้ว
\"คันเดียวครับ\" ทอมซึ่งเป็นคนชับตอบทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่ามีมากกว่านั้น ซึ่งอเล็กซานดร้ารู้อยู่เหมือนกัน เธอจึงขอตัวไปพร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ว่า
\"อืม...งั้นเหรอ จะหาดูก็แล้วกัน\" แล้วเธอก็เดินจากไป
\"บอดี้การ์ดของเราเริ่มพัฒนาขึ้นแล้วแฮะ แซนดี้ยังหาไม่เจอ\" แม็กกี้หัวเราะคิกคักอยู่ที่นั่งด้านข้างคนขับ โดยที่อเล็กซานดร้าเป็นผู้ขับ
\"นั่นน่ะซิ แต่อาจจะอู้ก็ได้\" อเล็กซานดร้ายิ้ม \"อ๊ะ นี่ไง ร้านเบอเกอรี่ที่ฉันเคยซื้อไปแล้วเธอชอบมันมากไง ไปซื้อกันไหม \"โอ๊ะ โอ...\"
คำอุทานอันหลังเกิดขึ้นเพราะเธอเหลือบไปเห็นหน้าของคนขับรถคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่หน้าอาคารใกล้ๆกับร้านเบอเกอรี่ที่เธอบอกกับแม็กกี้
\"อะไรเหรอ\" แม็กกี้หันมามองหน้าอเล็กซานดร้า
\"เหมือนฉันจะเจอคนรู้จักน่ะ แต่ไปซื้อขนมกันก่อนแล้วค่อยกลับมาทักดีกว่า\" แล้วเธอก็เสริมด้วยประโยคที่ว่า \"ถ้าเขายังอยู่น่ะนะ\"
เขาสะดุ้งตกใจเพราะเสียงเคาะกระจกที่ดังขึ้นที่ด้านซ้าย เสียงนั้นทำลายสมาธิของเจาที่กำลังจับจ้องไปที่อาคารสีขาวข้างหน้าไไกลนัก เขาหันไปหาตัวต้นตอของเสียง แล้วเขาก็พบ...หญิงสาว 2 คนที่กำลังหัวเราะคิกคักๆกันอยู่ นั่นทำให้เขาอยากจะโวยวายใส่พวกเธอเหลือเกิน
\"สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ ฉันมารบกวนการทำงานของคุณหรือเปล่า\" อเล็กซานดร้าถามหลังจากที่เขาลดกระจกลง
\"เปล่า\" แครกจ์ไม่อยากตอบเท่าไหรนัก
\"อืม.. งั้นเหรอ\" อเล็กซานดร้ายักไหล่
\"แล้วคุณมีธุระอะไรล่ะ ผมว่าเรื่องของเราจบไปตั้งนานแล้วนะ\"
\"เอ้ๆๆ อย่าพูดอะไรกำกวมเหมือนเราเคยคบกันยั่งงั้นซิ ต้องบอกว่า กาารรหาตัวเจฟทำให้เรามาพบกันต่างหาก\" อเล็กซานดร้ายิ้มให้ \"ฉันอยากจะแนะนำเพื่อนของฉันให้คุณรู้จัก\"
อเล็กซานดร้าเบี่ยงตัวไปด้านข้างเพื่อให้เพื่อนที่ยืนอยู่ด้านหลังก้าวเข้ามาข้างหน้า
\"นี่ แม็กกี้ สตีล ลูกสาวสุดหวงคนแรกของ แซ็ค สตีล หัวหน้าหน่อยรักษาความปลอดภัยของบริษัทเรา คุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาบ้าง และนี่ สายลับแครกจ์ จากหน่วยงานที่ไม่ปรากฏชื่อของรัฐบาล\"
\"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ\" แม็กกี้ยื่นมือเข้าไปในรถเพื่อจะเช็คแฮนด์กับเขา
\"เช่นกันครับ\" เขาจับมือตอบ แล้วหันไปพูดกับอเล็กซานดร้า \"คงไม่ใช่แค่พาเพื่อนมาแนะนำให้รู้จักอย่างเดียวหรอกนะ ใช่ไหม\"
\"อ้อ ค่ะ\" อเล็กซานดร้ายิ้มมากขึ้น \"พอดีซื้ออาหารกล่องมาเกิน เลยมาแบ่งให้น่ะค่ะ\" เธอยกอาหารกล่องที่ซื้อมาให้บอดี้การ์ดให้เขาไป
\"นี่ค่ะ\" แม็กกี้ยื่นถุงพลาสติกใส่กล่องโฟมเข้ามาในรถ
แครกจ์มองถุง มองแม็กกี้ และมองอเล็กซานดร้าอย่างไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไหร แต่ก็รับมา ประกายตาของอเล็กซานดร้ามองแครกจ์อย่างชบชัน ขณะที่แม็กกี้บอกกับเขาว่า
\"ไม่มียานอนหลับหรอยาพิษหรอกค่ะ รับรองได้\"
\"เราคงมารบกวนเวลางานของคุณมากแล้ว เราจะต้องไปแล้ว ทำงานครั้งนี่ให้สำเร็จนะ เดี๊ยวจะถูกไล่ออก \' บาย\"อเล็กซานดร้ายิ้ม แล้วทั้ง 2 สาวก็โบกมือลา ปล่อยเขาให้นั่งพลิกถุงอาหารไปมาอยู่คนเดียวในรถ
\"เจฟ...เจฟ\" เสียงเรียกชื่อทำให้เขา สะดุ้งหันไปมองหาคนเรียกที่บืนอยู่ข้างหลัง ...
เขาซึ่งกำลังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ขณะรอลิฟท์ จึงไม่รู้สึกว่ามีคนเข้ามาอยู่ข้างหลัง
\"อะไรกันจ๊ะ เหม่อ แต่เช้า\" แม็กกี้ทัก \"งานที่นี่น่าเบื่อขนาดนั้นเชียว\"
\"เปล่าหรอกครับ พอดีมีเรื่องอะไรให้คิดนิดหน่ย\" แม็กกี้กับเจฟเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยกัน และยังไม่ทันทีเจฟจะถามว่าแม็กกี้จะไปชั้นอะไร เธอก็กดปุ่มชั้นเสียก่อน แล้วหันมาชวนคุย
\"คิดถึงแฟนเก่าคุณเหรอจ๊ะ มีอะไรบอกกันได้นะ\" แม็กกี้มองอย่างเป็นห่วง
\"... ก็คล้ายๆอย่างนั้นแหละครับ\" แล้วเขาก็เงียบไป
เมื่อประตูลิฟท์เปิด เขาก็พูดขอตัวกับแม็กกี้แล้วเดินออกไป
ติ๊งต่องๆๆ
\"ค่ะ ใครคะ\" เสียงของสตรีมีอายุดังออกมาจากเครื่องโทรศัพท์ที่ติดตั้งอยู่หน้าประตูบ้าน
\"อเล็กซานดร้ากับแม็กกี้ค่ะ\" แม็กกี้ตอบ ขณะที่อเล็กซานดร้าเพิ่งเดินมาสมบท
\"รอเดียวนะจ๊ะ\" แล้วประตูเหล็กก็เลื่อนออกโดยอัตโนมัติเผยให้เห็นภายใน
บ้านสีนวล 2 ชั้นขนาดใหญ่ ด้านซ้ายของอาคารเป็นที่จอดรถซึ่งมีจอดอยู่หลายคัน ขณะที่ด้านขวาเป็นสนามหญ้าที่มีต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่นหลายต้น และ...เสียงหมาเห่า
สตรีที่กำลังห้ามสุนัขพันธุ์ไอริสทั้ง 3 ตัวไม่ให้กระโจนใส่แขกที่เพิ่งก้าวเข้ามา เธอเป็นสตรีผู้มีสีน้ำตาลแดงแซมขาว และดวงตาสีเขียว อยู่ในเสื้อบืดและกางเกงผ้าฝ้านสีเขียวอ่อน
อเล็กซานดร้าทักทายกับเจ้าของบ้านและก้อตัวเล่นกับสุนัขทั้ง 3 ส่วนแม็กกี้ถือถุงกระดาษใบขนาดกลางก็พูดกับเจ้าของบ้าน
\"เราเอาของที่น้าโรบินฝากแม่ซื้อมาให้น่ะค่ะ แล้วก็มาหาทิมด้วย\"
\"เข้ามาก่อนซิจ๊ะ พ่อลูกชายของน้าออกไปข้างนอกน่ะ\" โรบินเดินนำ 2 สาวเข้ามาในบ้าน
\"อ้าววว น้ามิเชลอยู่ด้วยเหรอคะ\" แม็กกี้ทักขึ้นเมื่อเห็นมิเชลเดินลงมาจากชั้น 2 ของบ้าน
\"ผู้อำนวยการหน่วย FBI ก็มีวันหยุดเหมือนกันนะ\" มิเชลพูด
โรบินเป็นเพื่อนกับเท็ดดี้ แม่ของแม็กกี้ เธอพบกัยมิเชลตอนที่เธอตามข่าวการส่งผู้หญิงไปขายในตะวันออกกลาง เมื่อสมัยเธอเป็นนักข่าว
ระหว่างที่สาวๆรอทิม แม็กกี้ก็คุยกับโรบินเรื่องของใช้ที่ฝากแม่ของเธอซื้อ ขณะที่อเล็กซานดร้าพยายามจะล้วงข้อมูลเรื่องสายลับภาคสนามหน่วยเล็กๆหน่วยหนึ่งในหลายๆหน่วยของ FBI หรือก็คือหน่วยที่แครกจ์สังกัดอยู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น