"เอาไงพี่เนส?" กรวิชญ์ถามพี่ใหญ่ พลางเหล่ตามองแล๊ปท็อปที่วางอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น
"ก็...เอาตามนั้นแหละ" ร่างสูงตอบกลับเสียงเรียบ คิ้วเรียวยาวขมวดมุ่ยด้วยความกดดัน เขายังคงนึกโกรธตัวเองอยู่ไม่หายที่พยายามมากเท่าไหร่ก็ทำมันได้ไม่ดีสักที...ในเรื่องของการเต้น "ยังไงก็รบกวนหน่อยนะ"
"อือ สบายมาก" กรวิชญ์รับคำ "แล้วพี่เนสมีปัญหากับท่าไหนอะ? ท่าตอนเริ่มหรือตอนขึ้นท่อนฮุค?"
"...ทั้งหมดนั้นแหละ"
"เอิ่ม ทั้งเพลง?" เจ้าตัวเล็กชักเสียงขึ้นด้วยความแปลกใจ เพราะจากที่เขาดูคลิปท่าเต้นของเพลง 1 2 3 4 5 I love you แบบผ่านๆ ท่าแต่ละท่าที่ครูตุ๊กตาเลือกมามันช่างง่ายแสนง่ายแถมยังเป็นท่าเบสิกแบบสุดๆ
"อือ ทั้งเพลง" แต่พอนึกถึงการเต้นของยุทธนา ก็คงไม่น่าแปลกใจสักเท่าไหร่...แต่ไหนแต่ไรมาพี่ใหญ่ก็มีปัญหากับเรื่องของการขยับตัวเสมอ ยิ่งตอนฝึกเพลงเพื่อดาวฯ กว่ายุทธนาจะทำได้ดีแบบในปัจจุบัน เล่นเอาคนสอนอย่างอิษฎ์อาณิกเหงื่อแตกพลั่กไปหลายต่อหลายวัน
"....หรือเนียร์....ไม่สะดวก"
"เปล่าๆ เนียร์ช่วยพี่เนสซ้อมได้อยู่แล้ว" เพราะท่าเต้นของเขาที่ได้มาในวีคนี้ก็ไม่ได้ยากอย่างที่เขาคิด ทำให้เขาเหลือเวลาว่างมากพอหลังจากการซ้อมร้องซ้อมเต้นในแต่ละวัน ตลอดช่วงสัปดาห์ที่สอง "ง่ายๆแค่นี้เอง ไม่มีปัญหา" อีกอย่างเขาเองก็ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองต้องอยู่คนเดียวเงียบๆ
เขา...ไม่อยากที่จะเหลือเวลาว่าง ให้พาลนึกถึงเรื่องบางเรื่องที่ไม่อยากคิด
เขา....ไม่อยากที่จะต้องมานั่งเสียน้ำตา...เพราะมันอีกแล้ว...
"งั้นก็ เริ่มกันเลยดีไหม?" คนถามคลี่ยิ้มกว้าง มองหน้านักเรียนคนใหม่ที่นั่งคิ้วขมวดมุ่ยอยู่บนโซฟา
"ก็ดี...แต่พี่ว่าเราออกไปซ้อมที่สวนดีกว่า ตรงนี้มันไม่ค่อยสะดวก" ยุทธนาชวนย้ายที่ เพราะพื้นที่ในห้องนั่งเล่นค่อยข้างเล็กและไม่มีความเป็นส่วนตัวสักเท่าไหร่ เนื่องจากเดี๋ยวพอประมาณสัก 3 ทุ่มกว่าๆ พวกสาวๆก็จะลงมานั่งดูวีดีโอคอนเสิร์ตฯของเดอะสตาร์รุ่นก่อนๆ เพื่อใช้เป็นสื่อการสอนตามที่ครูเต้ยได้แนะนำมา
"ที่สวนไอ้ตามนั่งเล่นกีต้าร์อยู่อะ เดี๋ยวเปิดเพลงแล้วเสียงตีกัน...ขี้เกียจเถียงกับมันด้วย"
"งั้นก็ตรงระเบียงหน้าห้องนอน?"
"พี่แอมป์ซ้อมร้องเพลงอยู่ เนียร์เพิ่งเดินหนีลงมาเนี้ย...ฟังเสียงเฮียแกร้องจนหูชาไปหมดแล้ว" เจ้าตัวเล็กว่าพลางทำหน้าปูเลี่ยน ก่อนจะเสนอสถานที่ซ้อมใหม่ให้พี่ใหญ่แทน "เราขึ้นไปซ้อมในห้องนอนกันไหม?"
"ก็คงต้องเป็นแบบนั้น...เหลือที่เดียวแล้วนิ" ยุทธนาว่าหน้านิ่ง เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนคว้าหยิบแล็ปท็อปที่วางอยู่มาพับเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินตามหลังคุณครูตัวเล็กขึ้นไปบนชั้นสอง...ตามจริงถ้าเลือกได้ ห้องนอนคือที่สุดท้ายที่เขานึกอยากจะเข้าไปซ้อมเต้น
ด้วยความพื้นที่มันแคบถึงแคบมาก...ไม่อยากจะคิดถึงท่าที่ต้องเดินขยับตัวไปมา...
เขาควรจะเอาตัวเองไปวางไว้ส่วนไหนของห้องกันนะ?
.
.
"เนียร์ว่า พี่เนสดูเนียร์เต้นก่อนแล้วกัน" น้องเล็กสั่ง "เพราะยังไงท่าที่ครูตุ๊กตาเลือกมาให้ก็ลงล็อคกับทุกคำพูดเป็นจังหวะๆของมันอยู่แล้ว...พี่เนสเองจำได้ใช่ปะว่าคำไหนต้องทำท่าไหน?....แบบมือแบไปข้างหน้าตรงคำว่า ไอ และก็ชักกลับที่อกตรงคำว่า เลิฟ อะ"
"อือ จำได้....นิดหน่อย" เขาตอบเสียงอ้อมแอ้มด้วยความไม่แน่ใจ ตอนนี้กรวิชญ์กำลังยืนตั้งท่าเตรียมเต้นอยู่ตรงปลายเตียงนอนของสิริพงศ์กับยุทธนาเนื่องจากพื้นที่ว่างส่วนนั้นดูกว้างที่สุดเท่าที่ในห้องนี้จะมีได้ ส่วนพี่ใหญ่ก็นั่งกางแล็ปท็อปมองน้องชายอยู่บนเตียงตำแหน่งเดียวกันกับที่นอนของตัวเขาเอง
"เอิ่ม ดูเนียร์ก่อนแล้วกัน สเต๊ปแรกขาต้องก้าวขึ้น ชิดขึ้น ชิดขึ้น ชิด!...เก๊ทปะ?"
"เก็ท...มั่ง" ว่าแล้วก็ทำเอาคนสอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดูท่าว่าการสอนคนหัวทื่อหน้าซื่อที่นั่งเอ๋ออยู่บนเตียง คงต้องใช้เวลาระยะยาวนานมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ "คือพี่มองไม่ทันหน่ะ...ช้าๆได้ไหม? แบบช้ามากๆ"
"โอเค ช้าๆนะ....ก้าว...ขึ้น ชิด...ขึ้น ชิด ขึ้น ชิด! ทันมะ?"
"เอ่อ...ทัน" ปากว่าทันแต่หน้ากลับงงได้อีก ดูจากรูปการแล้ว...พี่ใหญ่ไม่เข้าใจชัวร์ๆ
"เนียร์ว่าพี่เนสลุกแล้วมายืนข้างๆเนียร์ดีกว่า" เต้นมันพร้อมกันนี้แหละ ได้ไม่ได้ก็เอาให้มันรู้กันไปเลยทีเดียว กรวิชญ์ขยับตัวไปดึงแขนคนบนเตียงให้ลุกขึ้นยืนข้างๆเขา "เต้นตามนะ ไม่ได้ตรงไหนก็บอกจะได้ช่วยแก้ให้"
"....มันไม่แคบไปหน่อยหรอ"
"แคบดิ! อยากตัวใหญ่เองทำไหมหละ?" คนตัวเล็กกว่าท้วง เพราะตอนนี้เขาสองคนยืนชิดกันเสียจนนึกอยากจะเอาเตียงออกไปไว้ที่อื่นเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ด้วยความยาวของช่องทางเดินที่พอจะมีเหลืออยู่บ้าง กรวิชญ์จึงดันไหล่ให้พี่ใหญ่ขยับไปยืนที่ปลายเตียงอีกด้านแทน
เขาเริ่มทำการเต้นสเต็ปแรกที่ฝึกให้ร่างสูงฝึกขยับขาตามไปมาให้ได้ก่อน แล้วถึงใส่ท่ามือประกอบเข้าไป
แต่กว่าจะทำได้ทันตามเพลงอย่างที่หวังกันไว้ ก็ล่อไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ
.
.
"พี่เนสเนียร์เริ่มเข้าใจความรู้สึกของแอปที่เคยสอนพี่แล้วอะ"
"...เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ?"
"โครตตตตตตต" กรวิชญ์ลากเสียงยาว "ถามจริง การเต้นมายากมากหรอ?" คุณครูจำเป็นทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงกว้าง ไอ้เหนื่อยตัวหน่ะไม่เท่าไหร่แต่เริ่มเหนื่อยใจนี้สิเครียดของแท้ ถึงยุทธนาจะเริ่มจำท่าได้ดีกว่าในตอนแรกแล้วก็เหอะแต่การเต้นที่ดูยังไงก็เหมือนหุ่นยนต์แบบนี้...มันจะเอาคนดูบนเวทีอยู่หรอ?
"ยาก" คนถูกถามตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำเอาคนฟังนึกอยากจะเป็นลมขึ้นมาเสียดื้อๆ
"เนียร์ปวดหัวแล้วอะพี่เนส" เจ้าตัวเล็กยกมือกุมขมับ ทำไงดี ทำไงดี ถึงจะช่วยให้พี่ใหญ่ประจำบ้านเต้นได้ดีกว่านี้นะ...หรือต้องไปตามอิษฎ์อาณิกมาช่วยสอนอีกคนกัน? "ให้เนียร์ไปตามแอปมาช่วยปะ เผื่อพี่จะเข้าใจง่ายกว่าที่เนียร์สอน?"
"....ทำไม?"
"ก็ตอนซ้อมเต้นเพื่อดาวแอปก็เป็นคนสอน...พี่เนสเองก็ทำได้ดีด้วย" กรวิชญ์ให้เหตุผล
"เนียร์ไม่อยากสอนพี่แล้ว?" แต่คนฟังกลับเข้าใจไปอีกแบบ เล่นเอาเจ้าตัวเล็กต้องรีบแก้ตัวเป็นวักเป็นเวร
"ไม่ใช่แบบนั้น เนียร์แค่คิดว่าบางทีเนียร์อาจจะอธิบายเข้าใจยากไป เพราะเท่าที่ดูพี่เนสจำท่าได้ก็จริง...แต่พอให้เต้นพร้อมเปิดเพลงพี่เนสกลับหาจังหวะลงท่าเต้นไม่ถูก...เนียร์ก็เลยคิดว่าเนียร์อาจจะเป็นคู่ฝึกซ้อมที่ไม่ดีสักเท่าไหร่หน่ะ"
"....."
"เลยกะว่าจะเรียกน้องมาสอนให้แทน" กรวิชญ์บอกเสียงนิ่ง ต่างจากคนฟังที่เริ่มแสดงอาการลุกลีลุกลน
ทำไมยุทธนาจะไม่รู้ว่าที่ตัวเองทำได้ไม่ดีเพราะอะไร...ข้อแรกที่เขายอมรับจากใจเลยก็คือ เขาไม่มีพื้นฐานด้านการเต้นสักนิด แถมถ้าให้เอาเรื่องเต้นมารวมกับตัวเขา มันช่างเป็นอะไรที่อยู่กันคนละขั่วสิ้นดี แต่ไหนแต่ไรมาคนที่เรียกได้ว่าสุภาพเข้าขั้นสุดๆแบบเขา ก็ไม่เคยนึกที่จะออกมาแสดงเสต็ปทางท่าอะไรมากมายให้ใครดูอยู่แล้ว
จนกระทั้งได้เข้ามาประกวดรายการนี้นี่แหละ ที่ทำให้เขาต้องมาอดทนกำกลืนฝืนตัวเองไปกับการเต้นเป็นครั้งแรก
ส่วนเหตุผลข้อที่สองที่ทำให้เขา.......เต้นไม่คอยออกก็คือ....
"เนียร์สอนดี" ยุทธนาบอกน้องเล็กที่ทิ้งตัวนอนกอดหมอนบนเตียง แถมไอ้ที่ที่กรวิชญ์กำลังนอนอยู่นั่น...ก็เป็นที่นอนของเขาซะด้วยสิ "พี่เองก็ดีใจนะ...ที่เนียร์มาสอนให้หนะ" ใบหน้าหวานเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงสงสัยเมื่อจู่ๆพี่ใหญ่ก็เริ่มพูดจาอะไรสักอย่างที่เขาไม่ค่อยจะเข้าใจนัก
"แต่พี่ว่า....ทางที่ดี"
"...."
"เนียร์อย่าใส่....บ็อกเซอร์.....มาสอนพี่ดีกว่า"
"พี่...เสียสมาธิ..."
(เคดิตภาพแคปจาก ariszy )
Pig g says:
ขอโทษที่มาช้า(มากมาย) คิดว่าต่อไปนี้คงไม่ได้อัพทุกวัน เพราะเก๊าอยากเอาเวลาไปทุ่มให้กับฟิคยาวโน่ริทมากกว่า(อย่าลืมไปติดตามกันด้วยนะ! บังคับ!) แต่ถ้าเดลี่วันไหนพาจิ้นเนสเนียร์ได้ดีแบบของวันที่ผ่านมา ที่เนสบอกกับครูตุ๊กตาว่า "เดี๋ยวกลับไปให้เนียร์ซ้อมให้ครับ" *แอร๊ยยย* นั่งกรี๊ดอยู่ในห้องคนเดียวเงียบๆ(แต่ดังจนบ้านเกือบแตก) เก๊าถึงจะกลับมาอัพนะโอเคมิ !? (ประเด็นคือให้คิดพล็อตเองมันคิดไม่ค่อยออกอะ หัวตันๆยังไงก็ไม่รู้) แถมประเด็นหลักอีกข้อก็คือ
ตูเพิ่งรู้ว่าเนสยิ้มเก่งและอารมณ์ดีกว่าที่คิดไว้ แถมกวางยังเรียกเนสว่าพี่เนสอีก!!
(ได้ข่าวว่าตอน 3 ตูเขียนให้กวางเรียกเนส ว่าเนสเฉยๆ //หน้าแตกระเอียดยิบแบบสุดๆๆ)
ปล.ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ/ทุกคอมเม้นท์นะฮ๊าฟว์ ผมรักพวกคุณจังฮับ :D
ความคิดเห็น