คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3
6 march 2011
0 1 . 4 7
หลังจากจบคอนเสิร์ตเปิดตัวของผู้เข้าแข่งขันทั้งแปดคน ร่วมไปถึงการประกาศผลคะแนนรวมตลอดสัปดาห์ ที่มียุทนาได้คะแนนสูงสุดเป็นอันดับหนึ่ง และรองลงมาอันดับสองก็คือยุทธนา....หรือเนส พี่ใหญ่ประจำบ้าน
"ดีใจด้วยนะพี่เนส" กรวรรณบอกเสียงหวานระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งอยู่บนรถตู้เพื่อกลับบ้านพัก "กวางว่าแล้วว่าพี่เนสต้องได้เป็นอันดับต้นๆ"
"ทำไมกวาง...ถึงคิดแบบนั้น?" คนถูกชมถามกลับ ยุทธนาจ้องมองเพื่อนสาววัยเดียวกันที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความสงสัย...ตามจริงแล้วเขายังเผลอแอบคิดไปด้วยซ้ำ ว่าคนที่จะได้คะแนนเป็นสองอันดับสุดท้ายน่าจะเป็นเขา เพราะผลงานโดยรวมมันดูแย่เสียจนเขาไม่มั่นใจในตัวเองเลยสักนิด
"ก็พี่เนสหล่อ"
"แค่นั้น?" คำตอบสั้นๆที่ฟังดูยังไงก็ไม่น่าปลื้ม ทำเอาเขายิ้มไม่ออกพักใหญ่...จากที่ปกติก็เป็นคนยิ้มยากอยู่แล้ว
"ล้อเล่นหน่ะ! คงเพราะพี่เนสดูเป็นคนดีแฟนคลับก็เลยชอบ...ขนาดกวางเองกวางยังมองว่าพี่เนสเป็นคนอบอุ่นเลยนะ"
"หรอ?" อบอุ่นงั้นหรอ? เขาเป็นดูแบบคนแบบนั้น....งั้นหรอ? "แต่กวางเองก็...ทำได้ดีนะ เสียงกวางดีมาก"
"จ้า...แต่คะแนนแย่ไปหน่อย...เนอะ" พอพูดถึงเรื่องนี้เจ้าของตำแหน่งคะแนนรั้งท้ายสองอันดับหลังก็ดูเศร้าลงทันตาเห็น พาลให้คนที่นั่งคุยด้วยเมื่อครู่เริ่มรู้สึกเป็นห่วง ยุทธนาขยับมือเอื้อมไปแตะบ่าปลอบใจกรวรรณเบาๆ "หวังว่าวีคหน้าคงจะดีกว่านี้นะ" เธอพูดทั้งรอยยิ้ม แต่หากหยาดน้ำตาที่เอ่อล้นก็ไหลออกมาโดยที่เธอไม่อาจห้ามมันได้
".....นท ขอทิชชูให้พี่หน่อย" พี่ใหญ่สะกิดบอกน้องสาวที่นั่งอยู่เบาะหน้า ทั้งที่ยังไม่ละมือออกจากบ่ากรวรรณ ส่วนนทเองก็รีบควานหาเจ้ากล่องกระดาษทิชชูจากตะกร้าใส่ของที่วางอยู่ตรงหน้าส่งให้ยุทธนาอย่างรวดเร็ว
"ใจเย็นๆนะพี่กวาง" สาวน้อยชาวเหนือว่าเสียงหวาน ใบหน้าที่เคยแต้มด้วยความสดใสฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"อือ...อึก.....พี่...ไม่เป็นไร...ขอบใจนะ" กรวรรณส่งเสียงสะอื้นฮัก แต่หากยังคงไว้ด้วยรอยยิ้มที่ฝืนแสนฝืน "ไม่เป็นไร...จริงๆ" ขอบตาที่เคยตกแต่งอย่างสวยงามด้วยเครื่องสำอางอย่างดีเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเป็นคราบ ก่อนความอดทนทั้งหมดในตัวหล่อนจะจบลงพร้อมเรี่ยวแรงที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิด
เจ้าตัวซบหน้าลงบนฝ่ามือโดยที่ไม่สามารถต้านทานความอ่อนแอของตัวเองได้แม้แต่น้อย
เป็นภาพที่ดูเจ็บปวดเสียจนคนนั่งมองอย่างใกล้ชิดแบบยุทธนารู้สึกสงสารจับใจ....เขาค่อยๆเอื้อมมือไปตะกองกอดไหล่หญิงสาวเบาๆ ด้วยความหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความเสียใจของเธอลงได้บ้าง "อย่าคิดมากนะกวาง"
"พี่กวาง...." อิษฎ์อาณิกครางเสียงสั่น ไม่ต่างไปจากภาวิดาที่กำลังร้องไห้ตามพี่สาวคนโต ส่วนตัวสิริพงค์เองก็รู้สึกแย่ไม่ต่างไปจากกรวรรณนัก แต่ติดอยู่ตรงคำว่าลูกผู้ชายมันค้ำคอ ทำให้เขาต้องอดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ...และบอกย้ำกับตัวเองว่าให้เข้มแข็งมากกว่านี้
"กินน้ำหน่อยไหมพี่กวาง?" ยุทนาคนน้องที่นั่งอยู่ใกล้ๆเอ่ยถามพลางยื่นขวดน้ำให้เธอ แต่หากกรวรรณกลับบอกปฏิเสธด้วยเหตุที่ตอนนี้เธอกินอะไรใดๆไม่ลงทั้งสิ้น...คงต้องรอให้ความทุกข์มวลๆในหัวบรรเทาลงก่อน เธอถึงจะสามารถกลับมาเป็นกรวรรณคนเดิมได้
ด้วยเหตุนั้น...ทำให้ตลอดระยะทางจากมูนสตาร์ถึงบ้านพัก ทั้งรถจึงเต็มไปด้วยความเงียบงัน...
แต่หากใครจะรู้...
นอกจากความเจ็บปวดของกรวรรณแล้ว เด็กผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่เบาะหลังมุมใน..ก็กำลังท้อแท้ไม่ต่างกัน
กรวิชญ์นั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่กลับออกจากหลังเวทีการประกวด เพราะความรู้สึกจุที่เจ็บยิ่งกว่าอะไรใดๆทั้งหมดกำลังบิดมวลไปมาอยู่ในท้องเสียจนทำให้เขานึกอยากจะอาเจียนออกมา...ไม่น่าเชื่อเลยว่าขนาดผลคะแนนที่ได้มากเป็นอันดับสี่ ก็ยังไม่สามารถช่วยบรรเทาให้เขารู้สึกดีได้เมื่อต้องนึกถึง...
...ภาพที่เห็นก่อนหน้านั้น
'พี่เนียร์...เน็ตจะไปเชียร์เนียร์ทุกวีคจนกว่าพี่เนียร์จะแข่งจบเลยนะ!'
'เชื่อเน็ตสิ พี่เนียร์ทำได้'
'เน็ตรักพี่เนียร์นะคะ รัก รัก รัก'
....
แล้วทำไม...คำว่ารักระหว่างพวกเขาถึงได้กลายเป็นแบบนี้....
ภาพที่กรวิชญ์เห็นในตอนแรกหลังจากที่เขาขึ้นไปยืนร้องเพลงอยู่บนเวที คือภาพของหญิงสาวผมสั้น ใบหน้าเธอสดใสเหมือนในทุกๆครั้งที่ได้เจอ...เน็ต...เป็นคนดี เป็นรุ่นน้องคนสนิทที่น่ารักในสายตาเขายิ่งกว่าใครๆ เธอเป็นคนร่าเริง สดใสเหมือนที่ตัวเขาเป็น และด้วยเหตุนี้จึงทำให้ความเป็นพี่น้องของพวกเขาพัฒนาไปได้ไกลเกินกว่านั้น
แต่ทำไมเขาจะไม่รู้...ว่ากว่าที่จะมีจูเนียร์กับเน็ตได้....มันต้องใช้เวลานานแค่ไหน ที่เขาจะต้องพยายามทำทุกๆอย่างเพื่อให้เน็ตลืมใครอีกคนที่เคยได้ทำร้ายจิตใจเธอไป
...ไอ้บอส...แฟนเก่าเน็ต คนที่นิสัยแย่ที่สุดสำหรับกรวิชญ์ มันคือผู้ชายเลวๆที่ไม่ได้เรื่อง
และเป็นคนที่เขาจะไม่มีวันยอมคืนเน็ตให้อีกเป็นครั้งที่สอง...
แต่ทำไม...ทำไม...........เน็ตถึง....มากับมัน?
.
.
.
.
'พี่เนียร์.....เน็ต.......รัก.....'
.
.
.
.
"ไอ้เนียร์!! ถึงบ้านแล้วนะเว้ย!" เสียงตะโกนบอกจากยุทนาเพื่อนคนสนิทปลุกให้เด็กหนุ่มที่นั่งเอามือปิดหน้าสะดุ้งตัวหลุดออกจากภวังค์ "มึงเป็นไรหรือเปล่า?"
"เปล่าๆๆๆ ไม่ได้เป็นไร....โทษทีกูเผลอหลับหน่ะ" โกหก...
"เออ คนอื่นเข้าบ้านไปหมดแล้ว รีบๆลงเถอะ....พี่กวางดูแย่มาก น่าเป็นห่วงว่ะ" ประโยคหลังยุทนาหันมากระซิบบอก "ดีที่ได้พี่เนสคอยปลอบไม่งั้นแย่แน่...พี่แอมป์เองก็ดูเครียดๆกูเห็นเขาเงียบกว่าปกติแบบสุดๆอะ ไม่พูดอะไรกับใครเลยสักคำ"
"หรอ...."
"แต่มึงเองก็ดูแปลกๆ แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นไร?" คนถามหรี่ตามองเพื่อนสนิทด้วยความสงสัย เพราะเจ้าตัวเล็กที่ก้าวขาลงจากรถตู้ ดูร่าเริงน้อยลงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว...ไหนจะไอ้ตาตี๋ๆที่ดูแดงกว่าปกตินั้นอีก ยังกับผ่านการร้องไห้มายังไงยังงั้น
"บ้า! กูไม่ได้เป็นไร...ไปๆ หยุดเพ้อเจ้อแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำเลยมึงอะ เหม็นสัด" กรวิชญ์เฉไฉ พลางผลักหลังเพื่อนที่ตัวสูงกว่าเกือบสิบเซ็นให้เดินเข้าบ้าน
....
ไม่เป็นไรซะทีไหน.....
......อยากร้องไห้ใจจะขาดอยู่แล้ว
Pig g says:
อ่า...รู้สึกว่าเป็นตอนที่เขียนเสร็จเร็วมากมาย อะไรดราม่าๆนี้กูหละชอบนัก!! อุวะฮาฮ่า(ถึงแม้จะเขียนได้ไร้อารมณ์มากก็ตาม==) ความจริงเหตุผลที่ต้องใช้ดราม่ามาเข้าข่มก่อนก็เพราะเพิ่งเจอกระทู้กที่บอกว่าน้องเนียร์มีแฟนแล้ว....อ๊ากกกกก!! ยอมไม่ได้!! เหตุผลนี้มันบั่นทอนจิตใจเก๊ามากมาย เพราะถ้าเนียร์มีแฟนมันจะทำให้ต่อมจิ้นวายเก๊ามีปัญหาหาหาหา ดังนั้นในตอนนี้เก๊าจึงต้องเริ่มจากการกำจัดตัวประกอบที่ไม่ควรมีอยู่ในฟิคออกไปก่อนเป็นอันดับแรก อาเมน (ขอโทษแฟนเนียร์ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะฮ๊าฟว์ ที่คนเขียนติ่งแตกไปหน่อย 55)
ปลาลิงตุ๊บๆ.วันนี้นั่งดูเดอะดาวแล้วลุ้นโครตป๊าโครตม๊า นึกว่าเนสจะได้อันดับน้อยแต่พอประกาสผลเท่านั้นแหละ! อ๊ากก!!
ปลาลิงดุ๊บๆ.เสียงร้องเดอะดาวปีนี้ซิลวี่กินขาดจริงๆ รองลงมาก็น้องนท แต่หุ่นดีกินใจต้องแอปเปิ้ล อิอร๊างงงง (ฮ่าๆ <เกรียนจริงกู)
ปลาลิงดึ๋งๆ.ไม่เม้น เก๊างอนนะโว้ย! ฮึยยยยยย :P และก็ฝากฟิคโน่ริทด้วยนะฮ๊าฟววว์ เวิ่นเยอะกว่านิยายที่ลงอีกมั้ง
ปลาลิงดุ่ยๆ.แอบเข้ามาแก้ที่กวางเรียกเนสให้เป็น พี่เนส (แก้แป้ก55)
ปล.ขอบคุณ Therie ที่ทักคำผิดนะคะ พอดีจะเขียนควานนั้นแหละแต่กระแดะเติมไม้โทด้วยความเบลอ ฮ่าๆ
ความคิดเห็น