คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
Sƒ • เรื่องอารมณ์ดีของภาคิน { part 2/2 }
“เหวออออ” ไอ้เตี้ยร้องเสียงหลง ในจังหวะที่โดนผมตะครุบตัวขึ้นครอบ “ทำอะไรของพี่เนี้ย!” ริทครางเสียงสั่นพร่า มันดิ้นขลุกขักไปมาเหมือนจะสะบัดผมให้หลุดออกจากตัว...แต่บอกได้คำเดียวว่ายากส์ครับ เพราะตอนนี้ผมจัดการใช้มือที่หนีบแน่นยิ่งกว่าครีมเหล็กล็อกข้อมือของน้องชายเอาไว้แน่น บวกกับใช้ขาตัวเองกดขาของไอ้เตี้ยเอาไว้ ทำให้คนด้านล่างเสียการควบคุม หนีผมไปไหนไม่รอด
มึงเสร็จกูก็งานนี้แหละริทเอ้ย....ตัวก็มีอยู่แค่นี้ ดิ้นให้ตายก็ไปไหนไม่พ้นอยู่ดี หึๆ
“นี้...สรุปจะทายได้ยัง ว่าเป็นสร้อยพระหรือตะกรุด?” ผมเปรยยิ้มเจ้าเล่ห์ด้วยความท้าทายมองเจ้าของใบหน้าหวานที่เริ่มขึ้นสีเลือดฝาดหนักกว่าเก่า ขอเดาว่าเป็นเพราะเหนื่อยจากการดิ้นบวกกับเขินที่โดนสายตาอันหื่นกาม(?)ของผมแทะโลมไปทั้งตัว “ถ้าเดาถูก...พี่อาจจะปล่อยก็ได้นะ”
“เดาถูกเดาผิดก็ต้องปล่อย! อย่ามาทำตัวประหลาดๆใส่ริทนะ!!” ไอ้เด็กแสบขึ้นเสียงแวด แถมยังเน้นคำพูดว่า ‘ประหลาด’ ทำเอาผมจุกใช่เล่น...ประหลาดแล้วไงวะ! กูประหลาดก็เพราะมึงนั้นแหละ แม่งเอ้ย...เตี้ย ถ้าไม่อยากโดนทำตัวแปลกๆใส่แบบนี้ก็อย่ามายั่วกันได้ไหม! ใครใช้ให้เอ็งเริ่มก่อนหละวะ ใครกันแน่ที่ทำให้กูกลายเป็นคนประหลาดดดดดดด!!
ผมครวญครางอยู่ในใจตามประสาคนใกล้สติแตก
งานนี้อารมณ์กามมันไม่เข้าใครออกใครทั้งนั้นแหละครับ ผมมันก็ปุถุชน ธรรมดาๆคนนึงที่มีกิเลส และตันหาครบถ้วน ดังนั้นในเมื่อเจออะไรที่ใช่ แถมยังน่าครอบครองแบบนี้ ต่อให้เป็นควายกินหญ้า ที่นอนอาบแดดอาบโคลนไปวันๆ มันยังรู้เลยว่าต้องทำยังไง!!
“แล้วถ้าพี่จะทำ...น้องริทจะทำไมหละครับ?” พอพูดจบผมก็รีบจู่โจมตะครุบริมฝีปากที่จะกำลังจะเผยเสียงเถียงผมแว้ดๆใส่แบบที่ก่อนหน้ามันเคยทำ ความจริงไอ้จูบที่ผมบรรจงทาบลงไปมันก็แค่จูบธรรมดาๆนั้นแหละ ปากแตะปากผ่านๆ เพราะผมเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวผมกำลังพยายามทำอะไรอยู่กันแน่ (รู้แค่ว่าโครตสับสน ตันหามันจุกอก กิเลสมันมารวมกันอยู่ที่จุดศูนย์กลางของร่างกายพอดีเป๊ะ!!) แถมไอ้เด็กที่ผมกำลังจะพรากผู้เยาว์(ยังเยาว์อยู่ไหมวะ?! 20 กว่าแล้วนะ!!) ยังพยายามหันหน้าหนี เล่นเอาคนเริ่มรุกแบบผมทำตัวไม่ถูกสักเท่าไหร่
แต่ไหนแต่ไรมา การมี...เอ่อ...เซ็กส์ ของผมกับบรรดาแฟนเก่า(ที่เป็นหญิงสาว)ทั้งหลาย ก็ต่างเป็นไปด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายทั้งสิ้น ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะใช้วิธีการขืนใจแบบนี้...ดังนั้นจิตใต้สำนึกที่ยังพอจะมีความดีหลงเหลือบ้าง ก็ส่งสัญญาณเตือนให้ตัวผมผละมือที่ล็อคแขนของริทออก...เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นจาก ‘น้องชาย’ ข้างๆหู
“....อึก......” เด็กน้อยในสายตาผมหยุดดิ้นแล้วปล่อยให้น้ำตาสีใสๆไหลออกมาเตือนสติพี่ใหญ่สมองหมาอย่างผม ที่เพิ่งจะลงมือทำเรื่องบ้าๆเมื่อครู่ ลงไป “อึก...พี่....โน่...จะแก..ล้..ง....จะ....แกล้ง....ริททำไม?” น้ำเสียงหวานที่เคยฟังรื่นหู ตอนนี้มันตะกุกตะกักเสียจนผมนึกใจเสีย ไหนจะข้อมือเล็กๆที่ผมหมายจะกำให้แน่นโดยที่ลืมนึกไปเลยว่าริทเองก็...เจ็บ...มันขึ้นสีแดงช้ำจนผมรู้สึกเกลียดตัวเอง
เกลียดถึงขั้นที่อยากจะเอาปืนจ่อหัวไอ้ควายโน่ที่กล้าลงมือทำร้ายน้องชายที่มันห่วงนักห่วงหนาให้ตายๆไปซะ...
“ริทพี่ขอโทษ” ผมครางรับผิดเสียงอ่อน คลายแรงกดที่ขาออกแล้วจับข้อมือของริทขึ้นแนบแกม...ผิวของไอ้เตี้ยอุ่นจนร้อน ช่วยบรรเทาให้ความบ้ากามของผมลดลงได้มากโข (ก็อย่างน้อยๆไอ้ที่เคย’ตั้ง’อยู่ ก็หดตัวลงกลับสู่สภาพเดิมแล้วละนะ) “ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ...เอาไว้จะพาไปเลี้ยงข้าว พาไปซื้อของ พาไปดรีมเวิลด์ จะพาไปทุกๆที่ที่ริทอยากไปเลยนะครับ ตกลงไหม?” ดูปัญญาอ่อนใช่ไหมครับ ดูเหมือนว่าเป็นการง้อเด็กสามขวบยังไงยังงั้น
พวกคุณคิดว่ามันไม่ได้ผลหละสิ...
ผมขอบอกเลยว่าคุณคิดผิดถนัด เพราะไอ้แสบมันสะดุ้งตัวดีใจจนเนื้อเต้นตั้งแต่ประโยคที่ได้ยินว่า ผมจะเลี้ยงข้าวฟรีแล้ว (แถมพอผมพูดว่าดรีมเวิลด์มันยังแอบอมยิ้มที่มุมปากอีกนะ! อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะเว้ย เตี้ย!) เอาเป็นว่าตอนนี้ผมควรจะปล่อยเด็กโข่งให้ไปปิดคอมเข้านอน แล้วผมเองก็ควรจะวิ่งเข้าห้องน้ำจัดการอากามส่วนตัวให้หายเกรียน พร้อมกับเอาหัวจุ่มชักโครกสักทีสองทีให้มันเย็นลง แล้วกลับมาทำตัวเป็นพี่ชายแสนดี(!?)เหมือนปกติซะ
“สัญญาแล้วนะ”
“อือ สัญญา” ไอ้เตี้ยยืนนิ้วก้อยออกมาให้เกี่ยว ผมเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย...กำลังสำนึกตัวอยู่ครับ ถ้ามันสั่งให้ไปกระโดดดึกตายตอนนี้ผมยังยอมทำเลย “ขอโทษนะอย่าโกรธพี่นะครับ คิดซะว่านอนละเมอเอาปากไปลูบกับขาเก้าอีกแล้วกัน”
“....”
“....”
ผมนั่งหางลู่หูตก(เพราะต้องแดกแห้วแทน แดกคนตรงหน้า) เสียดาย เสียดาย แต่ถ้าให้ต้องมานั่งข่มขืนน้องชาย กูก็ทำไม่ลงเหมือนกันว่ะ....ผมผละมือออกจากนิ้วนิ่มๆของริทเพราะกลัวว่าถ้าจับมันมากไปกว่านี้ ตะบะที่เหมือนกับเส้นดายบางๆของผมอาจจะฉีกขาดอีกรอบ ผมตัดสินใจดันตัวเตรียมลุกขึ้น แต่ในช่วงจังหวะที่ขยับตัวออกจากริท(ที่ยังคงนอนยั่วหน้าเยิ้มอยู่ใต้อกผม)
ไอ้เตี้ยตัวแสบก็คว้าคอเสื้อผมเอาไว้ซะงั้น...
“....จะทำอะไร...หนะ....ริท!?”
ไม่ได้ตั้งใจให้ตัวเองเสียงสั่น แต่ภาพริทที่มองผมด้วยแววตาจริงจังแถมยังอยู่ในท่าทางที่ส่อใช่ย่อยแบบนี้ พาลให้อารมณ์ ‘คึก’ ที่ผมกลั้นไว้ในตัวใกล้ระเบิดออกมาเต็มทน...โดยเฉพาะเมื่อมันเริ่มต้นพูดประโยคต่อไปจบ สติของภาคินก็กระจุยไม่เป็นชิ้นดีซะแล้ว...
“ขาเก้าอี้....มันไม่นิ่มขนาดนั้นหรอกมั้ง”
ว่าแล้วผมที่พยายามอดกลั้นก็หมดช่วงโปรโมชั่นพี่ชายที่แสนดีลงแทบจะในบัดดล “พูดแบบนี้....จะเกิดอะไรขึ้นพี่ไม่รู้ด้วยแล้วนะ” นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมบอกให้ไอ้เตี้ยฟัง ก่อนจะจัดการอุดปากมันด้วย ‘ขาเก้าอี้’ ที่ไม่ใช่แค่แตะ แต่มากกว่านั้น...เยอะ
คิดไม่ผิดจริงๆที่ยอมเลวอีกรอบ
พอชิมให้ลึกมากกว่าแตะแบบในครั้งแรก ทำให้ผมรับรู้ได้เลยว่า....คนตรงหน้ามันหวานขนาดไหน ♥
.
.
ภายในชุดขนาดใหญ่ห้องมีเพียงเสียงจากทีวีที่เปิดทิ้งเอาไว้...ตอนนี้รายการพระเครื่องที่ผมตั้งหน้าตั้งตาดูจบไปแล้ว ก่อนทางสถานีจะเปลี่ยนมาเปิดรายการเพลงอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่ทั้งเพลงไทย เพลงจีน เพลงเกาหลี เพลงญี่ปุ่น หรือเพลงภาษาอังกฤษ ว่ากันง่ายๆก็คือมันไม่ใช่ภาษาที่ผมคุ้นหูเท่าไหร่ แต่ทำนองที่นักดนตรีบรรเลงออกมาก็ชวนให้เคลิ้มใช่ย่อย
ยิ่งฟังเสียงจังหวะเบาๆเคล้าด้วยเสียง ‘คราง’ จาก ‘เขา’ มันยิ่งพาลให้ผมอารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง
“อือออออ....พี่....โน่....อะส์...” ไอ้เตี้ยนั่งคร่อมอยู่บนตักผมอย่างว่าง่าย ไร้การดิ้นขัดขืนแบบก่อนหน้า ตอนนี้ทั้งตัวของมันเหลือแค่บ็อกเซอร์ลายอมยิ้มสีเหลืองที่ถลกขึ้นไปถึงต้นขา ปกปิดของลับของมันอย่างหมิ่นเหม่ อา...sexy สุดใจขาดดิ้น “...อืออออส์..” น้ำเสียงหวานดังลอดออกมาทุกครั้งที่ผมขบเม้นกระตุ้นยอดอกของมันเบาๆ ส่วนมันเองก็ใช้มือสองข้างของตะหวัดเกี่ยวรัดคอผมเอาไว้แน่น ราวกลับว่ากลัวผมลุกหนีหายไปยังไงยังงั้น
“รู้สึกดีไหม?” ผมถามเตี้ยเสียงยั่ว ก่อนจะกดหน้าคนที่นั่งคร่อมตักตัวเองให้ก้มลงมาจ้องตาผมได้ถนัดๆ...คือไม่ได้หลงตัวเองนะครับ แต่แฟนเก่าผมทุกคนไม่มีใครรอดพ้นสายตาผมได้เกิน 6 วินาที “ชอบไหมครับ....ริท?” น้ำเสียงแผ่วเบาของผมที่ถามเขา..บรรจงแต่งแต้มให้ดูเบาหวิวด้วยเจตนาที่หวังว่าริทจะเคลิ้มตามจนอ่อนระทวย
แต่เมื่อคนที่โดนผมคุกคามอยู่จ้องมองผมกลับ...เกมทุกอย่างที่ผมเริ่มวางเอาไว้ก็กลับกลายเป็นอีกเรื่องไปในทันที
แววตาที่ปกติจะแฝงไปด้วยความขี้เล่นของริทดูฉ่ำเยิ้มจนผมหวั่นไหว มันปรือตามองผมด้วยความสงสัย แปลกใจ ตื่นเต้น และใคร่หาเสียจนพาลให้ผมทำอะไรต่อไม่ถูก จากที่กะว่าจะทำให้ริทเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แต่กลับเป็นผมเองซะที่อ่อนระทวยจวนจะละลาย “มะ...ไม่...รู้.......มันร้อน...ริทร้อน” เตี้ยว่าเสียงสั่น ดูท่าว่านอกจากผมแล้วมันเองก็ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้เช่นกัน
“อะ...อือ...พี่ก็ร้อน” ร้อนทั้งตัว ร้อนทั้งใจเลยครับ ถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมจะมีไม่มากไม่น้อย แต่ผมก็ไม่เคยลองทำอะไรแบบนี้กับเพศเดียวกันนะเห้ย...แต่เพราะเป็นมันนั้นแหละ แม่งต่อให้กูต้องเป็นเกย์เพราะมึง กูก็ยอม!! “เริ่มเลยไหม?” ถามไปทั้งๆที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะต่อให้อีกฝ่ายตอบว่า ‘ไม่’ ผมก็ไม่มีทางหยุดตัวเองได้หรอก
“...อือ...” ผมโน้มหัวของริทลงมาใกล้ๆอีกครั้ง ประทับจูบลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงจากปากที่สัมผัสกัน เสียงของลิ้นที่เกี่ยวตวัดกับความเปียกชื้นของเอมไซม์ดังขึ้นใกล้หู ริททำให้ผมรู้ว่าคนที่จูบด้วยความไม่ประสีประสามันเป็นยังไง “...อะ...” เจ้าของร่างเล็กสะดุ้งตัวทุกครั้งที่ผมขบริทฝีปากเขาเบาๆเป็นเชิงให้เขาตอบสนองผมกลับ...ซึ่งริทเองถึงจะเรียนรู้เรื่องอื่นเร็ว แต่กับเรื่องนี้มันกลับทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง
ว่ากันตรงๆก็คือ...จูบ...ไม่ได้เรื่อง
แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงได้รู้สึกดีกับการกระทำแบบนี้ของริทชะมัด “จูบแรกหรอ?” คนถูกถามผละหน้าออกห่างจากผมนิดหน่อย ก่อนมันจะเสตาหลบผม แล้วยกมือขึ้นแนบแก้มแดงๆของตัวเอง
“เปล่า...ไม่ใช่”
“โกหก” ผมท้วงเสียงแข็ง ใจนึงก็นึกโมโหเพราะดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายจูบไม่เป็นชัดๆ ส่วนอีกใจก็นึกหงุดหงิดที่ว่ามันเคยทำแบบนี้กับคนอื่นมาก่อนจริงๆหรือป่าว!? แล้วไอ้คนที่มันว่าหมายถึงใครกันวะ!!? แค่คิดก็พาลให้อารมณ์หดแล้ว...ให้ตายเถอะ “เคยจูบกับใคร!?”
“เก๊าะ....เยอะแยะ”
“ใคร!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าริทตกใจกับการขึ้นเสียงใส่จากผมขนาดไหน มันทำท่าจะลุกหนีแต่กลับโดนผมคว้าข้อมือรั้งเอาไว้เสียก่อน
“จะตะคอกใส่ริททำไมอะ?”
“ไม่ได้ตะคอกสักหน่อย แค่ถามว่าใคร? เคยจูบกับใคร!?” แถแบบหน้าด้านๆ ผมนั่งทำหน้าตายใส่มัน ไม่รู้ว่าจะโมโหไปเพื่ออะไร ตัวเองก็ใช่ว่าจะจูบริทเป็นคนแรก...แต่พวกคุณเข้าใจความรู้สึกผมใช่ไหมครับ คือคนมันหวังไปแล้วว่าจะได้ยินคำตอบหวานๆจากปากคนตรงหน้าว่า ‘อือ...พี่โน่เป็นจูบแรกของริท’ อะไรทำนองนั้น
แต่กลับต้องมาแห้วแดกเหมือนโดนมันโดดถีบยอดอกด้วยคำว่า ‘เปล่า...ไม่ใช่’ แถมไอ้เตี้ยยังยืนยันว่าเคยจูบใครต่อใครมาเยอะแยะอีก
โมโหเว้ย!!
“ไม่บอก ปล่อยริทนะ...ไม่อยากเล่นด้วยแล้ว จะไปนอน!”
“แล้วใครบอกว่าพี่เล่น” ต่อมกวนตีนอะไรสักอย่างในหัวผมทำให้ผมยักคิ้วหลิ่วตาหาเรื่องคนตรงหน้าอย่างยียวน รู้ทั้งรู้ว่าริทมันไม่ชอบถูกผมทำแบบนี้ใส่แต่ผมก็ยังเลือกที่จะทำ “ถ้าไม่ตอบคืนนี้ก็ไม่ต้องไปนอน” ผมสั่งทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรไปห้ามมันด้วยซ้ำ เป็นแค่พี่ชายคนละสายเลือด ญาติสนิทก็ไม่ใช่...เพิ่งรู้จักกันได้ปีกว่าๆก็เท่านั้น
“พี่โตโน่!” มันกัดฟันกรอด สะบัดแขนให้หลุดจากมือผม...แต่ผมก็ไม่ยอมปล่อย “ริทโกรธแล้วนะ!!”
“พี่ก็โกรธ!!”
“โว้ย! พอกันทีไม่อยากคุยด้วยแล้ว พอกันที! ปล่อย ปล่อย ปล่อย!!” นึกถึงภาพหนูโดนงูรัดออกไหมครับ? สถานการณ์ประมาณนั้นเลย...ยิ่งไอ้เตี้ยที่พยายามจะดิ้นหนีเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรวมมือมันไว้แน่นเท่านั้น สุดท้ายเมื่อผมเริ่มจะทนไม่ไหวกับเหตุการณ์งี่เง่าตรงหน้า ผมก็ตัดสินใจดึงข้อมือเล็กแล้วกระชากเจ้าของร่างมาไว้ในอ้อมกอดแทน...
“เลิกบ้าได้หรือยัง!?”
“ใครกันแน่ที่บ้---า!!....อุบ!” ว่าแล้วก็จัดการอุดปากคนที่ยั่วต่อมโมโหผมตรงหน้าให้เงียบไปซะ...เอ่อ นี้กูหงุดหงิดแล้วจับริทจูบยังกับพระเอกในละครน้ำเน่าหลังข่าวเลยว่ะ - -* รู้สึกสมเพชตัวเองนิดหน่อย แต่พอได้มาเจอกับตัวเองจริงๆก็เริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพระเอกในละครถึงเลือกที่จะจูบนางเอกเวลาโมโห
เพราะ 1.พระเอกมันไม่กล้ากระทืบให้นางเอกหุปปาก และ 2.หน้านางเอก(?)ของผมเวลายั่วโมโหมัน...เซ็กซี่ชะมัดยาด
“อะ...ปล่อ---ย...อือ....ปล่อย...ริทนะ! อึกส์” ฝันไปเถอะไอ้เตี้ย ยั่วใครไว้ให้มันรู้ซะบ้าง ถึงพี่จะหน้าเหมือนกุ๊ยแต่นิสัยก็เหมือนนะเว้ย! ผมจัดการ ‘ชิม’ คนตรงหน้า จัดให้มันอยู่ในท่าเดิมที่ก่อนหน้านี้เรายังหวานใส่กันอยู่ (...ความจริงกูไม่น่าหาเรื่องชวนทะเลาะเลยให้ตายเถอะ T T) ส่วนไอ้แสบก็ดิ้นขลุกขลักไปมาอยู่บนตัวผม คล้ายคนไม่เต็มใจ “บอก...ว่าให้ปล่อยไง!!”
งับ!
รสเค็มปร่าของเลือดกลบความหวานที่ผมกำลังแทะโลมจากริทซะมิด “....” ไม่ต้องบอกก็เดาออกใช่ไหมครับ ว่าไอ้เด็กโข่งที่พวกคุณรักนักรักหนา มันกัดปากผมซะเลือดโชก “....เอ่อ...พี่...โน่” ผมเงียบไปพักใหญ่ ไม่ใช่ว่าเจ็บ ไม่ใช่ว่าตกใจ แค่กำลังใช้ลิ้นสำรวจบาดแผลในปากตัวเองอยู่
อืม...โอเค เท่าที่จับจุดได้รู้สึกว่าผมโดนริทกัดที่มุมปากล่างด้านใน คือถ้าไม่แหกปากผมออกมาดูก็คงไม่เห็นรอยหรอกมั้ง
“พี่โน่....ริท...ริท…” คนกระทำนั่งมองผมตาค้าง ถ้าให้เดาคงเพราะมันกำลังตกใจและสองคือมันกลัวเลือด “ริท..ริทไม่...ไม่ได้ตั้งใจ...ขอโทษ...ริทขอโทษ” ไอ้เตี้ยกัดปากตัวเองแน่นหลังพูดจบ เล่นเอาผมกลัวว่ามันจะเผลอทำปากตัวเองแตกไปด้วยอีกคน “ยา...เดี๋ยวทายาให้นะ!” ว่าแล้วก็ทำท่าจะลุกออกจากตักผมไปหายามาใส่ให้ตามที่บอกจริงๆ
แต่ผมกลับคว้าแขนของมันเอาไว้ซะก่อน “ไม่ต้อง พี่ไม่ได้เป็นไรมาก...ไม่ต้องทายาหรอก”
“ตะ...แต่เลือด...เลือดมัน...เค็ม...มัน...เยอะ...มาก” เพิ่งจะเคยเห็นคนที่ทำร้ายคนอื่นแล้วรู้สึกผิดขนาดนี้เป็นครั้งแรกนะครับเนี้ย ผมจับหัวไอ้แสบที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้แหล่ไม่ร้องแหล่มาซบบ่า แล้วลูบหลังมันเบาๆเป็นการปลอบใจ “อึก...ขอโทษ...ริทไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษ...นะพี่โน่” แล้วจะร้องไห้ทำไมวะ? ผมเองก็ด้วย
ทำไมหุปยิ้มไม่ได้สักที...ท่าจะบ้าของจริง
“อย่าคิดมากหน่า” สถานการณ์ดีๆระหว่างเราเริ่มกลับมาสู่สภาวะปกติมากขึ้น “แผลแค่นี้เองไกลหัวใจจะตาย เดี๋ยวก็หาย” ผมลูบหัวลูบหางปลอบใจเด็กขี้นอยด์จนเสียงสะอื้นจากมันทุเลาลง ก่อนจะจับไอ้ตัวแสบที่หมายตาว่าจะแดก(แต่ก็ไม่ได้แดกสักที) ให้เงยหน้ามาสบตากับผมเป็นรอบที่ร้อยของวัน “จะยอมหายงี่เง่ากับพี่ได้หรือยังครับ น้องริท?”
“อือ....อึก....” ริทยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา(ผสมขี้มูก) น่ารักว่ะ! นี้ถ้าผมมีกล้องอยู่ในมือนะ ผมจะกดชัตเตอร์รัวๆเก็บภาพเด็กโข่งที่โตแต่อายุตรงหน้าเอาไว้(คือตัวกับสมองสวนทางกับอายุหน่ะครับ...เข้าใจใช่ไหม!?) ริทในสภาพเกือบเปลือย(ที่มันน่าจับถอดบ็อกเซอร์ตัวสุดท้ายออกเสียให้รู้แล้วรู้รอด) จ้องมองผมด้วยแววตาที่ ยั่ว...โอ้ย...นี้ผม ใช้คำว่า ‘ยั่ว’ กี่ครั้งแล้วเนี้ย!? นับไม่ถ้วนใช่ไหมครับ แต่แม่งยั่วของจริงอะ! ถ้าพวกคุณเป็นผมนะ สาบานได้เลยว่าพวกคุณไม่มีทางคุมอารมณ์ตัวเองอยู่แน่ๆ
“ริท....พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ”
ให้ตายเถอะตั้งแต่เกิดมาทั้งชีวิตของภาคิน ไม่เคยเจอให้ที่ล้อเล่นกับความรู้สึกอ่อนไหวแบบลูกผู้ชายของผมได้มากมายขนาดนี้มาก่อน การเล้าโลมที่โครตจะแสนลีลาแบบนี้ ผมเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก(อีกแล้ว) สรุปว่าคนที่กลายเป็นคนแรกไม่ใช่ริท...แต่เป็นผมแทนสินะ ที่มีริทเป็นคนแรกในหลายๆเรื่อง
“ฮะ?”
“ทนไม่ไหวแล้ว...จะทนไม่ไหวแล้ว” ใกล้บ้าเต็มทน เงี่ย--- เอ่อ แรงไปเอาใหม่....ต้องการก็ต้องการ แต่ไม่ได้ทำสักที ไอ้โน่ลูกพ่อใจเย็นไว้ก่อน อดทนไว้ก่อน อดทนไว้...ผมเอาหน้าไซร้คอเนียนๆที่น่าประดับรอยคิสมาคร์ของริทไปมา...อือ หอม...หอม โครตๆ ถึงมันจะไม่ใช่กลิ่นหอมหวานๆแบบกลิ่นตัวผู้หญิง แต่กลิ่นจากไอ้เตี้ยมันก็หอมในแบบที่สามารถทำให้ผมฟิวขาดได้ “ริท...ริท...ริท” ผมเรียกชื่อมันซ้ำไปซ้ำมา หวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจความรู้สึกผมบ้าง (หรือมันคิดว่าผมเป็นบ้าไปแล้ววะ?)
“อือ...พี่โน่” มาอีกแล้วเสียงคราง ครางแบบที่ชอบทำให้ผมอยากแล้วจากไป T..T
“อ่า จะไปนอนไหม?” เป็นการกัดฟันพูดของจริง ถึงปากจะว่าแบบนั้นแต่ใจผมกลับแกว่งไปมาด้วยความกลัวว่าจะโดนไอ้เตี้ยชิ่งหนีไปนอนก่อนตามที่ผมถาม แล้วถ้าขืนเรื่องมันกลายเป็นแบบนั้น มีหวังคืนนี้ผมคงต้องนอนพึ่งแม่นางทั้งห้า(นิ้ว)แทนการจับคนตรงหน้ากดแหง่ๆ
“จะให้ไปหรอ?”
“ตามใจริทสิ” ผมแสร้งทำหน้านิ่งเป็นพี่ชายที่แสนดี(ดี!?) ส่วนไอ้คนที่ผมให้สิทธิ์เป็นฝ่ายเลือกก็ทำท่าคิดหนัก แก้มแดงๆป่องออกหน่อยๆเมื่อเจ้าตัวบู้ปากเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มเหมือนทุกครั้งที่ต้องใช้สมอง...อ่า....ทำไมท่านี้มัน ‘ยั่ว’ อีกแล้ววะ!? ใจคอมึงจะไม่ให้กูได้สงบจิตสงบใจเลยใช่ไหม ไอ้เตี้ยยยยยยยยยย!! “อยากไปนอนก็ไปเร็วๆสิเตี้ย! อย่าให้พี่ทนไม่ไหวนะ!!” เป็นอีกครั้งที่ผมหลุดตะคอกมันออกไป แต่รู้ตัวเลยครับว่าเป็นการตะคอกที่เสียงอ่อยที่สุดในชีวิต
แม่เจ้า กูว่าห้องน้ำก็ไม่ทันแล้วแหละ….มีหวังได้ใช้ห้องนั่งเล่นแทนสนามหลวงแหง่ซะ!
(เกร็ดความรู้สำหรับคนใสใส >_O : สนามหลวงในสมัยก่อนเค้าเอาไว้เล่นว่าวกันนะจ้ะ อุอิคุคิงิงิ)
“พี่โน่....”
“อะไรอีก?? ถ้าริทไม่ไปพี่จะไปเองแล้วนะ”
.
.
.
“ลุกไหวหรอ?”
ผมจ้องหน้าไอ้แสบที่ยิ้มแก้มยุ้ย ดูท่าจะกลั้นขำเอาไว้เต็มคอหอย...หนอย...มีความสุขจริงๆนะมึง บนความทุกข์ปนความกามของกูเนี้ย! “ริท...ช่วยได้นะ...ถ้าพี่โน่อยากให้ช่วย” แววตาของมันมองผม เป็นการมองหน้าที่เต็มด้วยสายตาอันใสซื่อเหมือนเด็กบริสุทธิ์ก็ไม่ปาน
แต่ทำไม...
มือมึงถึงจับ xxx กูอยู่วะไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
Pigg say : เจอกันหลังไมค์นะเบบี้..ถ้าอิคนแต่งจะโง่ขนาดนี้ ฮือ...เลิกส่งหลังไมแล้วนะยะ งงชิบหาย!TAT ไปกดโหลดกันเอาเองเลย http://www.mediafire.com/?fod6iroh9y0bofa ..ก่อนโหลดเม้นให้ด้วยไม่งั้นงอน ถ้ายอดเม้นไม่บาลานซ์กับยอดโหลดนะ แม่จะล็อครหัสงดแจกชั่วชีวิตเลย แหง่ง!! (พูดเหมือนมีคนง้อ -.-'') ยังไงก็อย่าไปคาดหวังอะไรกับมันมากนะ เก๊าเขียนเรทไม่เก่ง(แถมเขียนงงๆ) อ่านแบบสบายๆไม่คิดมากไปแล้วกัน จุบๆ
ปล. หนึ่งเม้นท์ หนึ่งกำลังใจ...แล้วเจอกันเรื่องหน้า
ส่วนฟิคยาวทุกเรื่อง ดองยาวนะ
ตอนนี้หัวยังไม่แร่น....เอาเป็นว่า
กว่าจะกลับไปอัพอีกครั้งคงอีกนาน(มาก)
ขอโทษด้วยฮะ pigg
ความคิดเห็น