คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
4 march 2011
2 3 . 2 8
...หนาว
ความรู้สึกจากแรงลมของเครื่องปรับอากาศที่ปะทะเข้าร่างกรวิชญ์ ทำให้เขาต้องรีบย่ำเท้าเดินไปหาไดร์เป่าผมมาเป่าหัวตัวเองให้แห้งโดยด่วน เพราะในทีแรกที่กลับมาบ้านพักหลังซ้อมเต้นเสร็จ...เขาเลือกที่จะขึ้นห้องมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเป็นคนสุดท้าย
ด้วยเหตุนั้นเองจึงทำให้ความเย็นจากแอร์ที่เปิดทิ้งไว้นานหลายชั่วโมง ยิ่งชุ่มช่ำและเย็นขึ้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
"เฮ้ย! ไอ้ตาม มึงใช้ไดร์เป่าผมเสร็จแล้วเอาไปเก็บไว้ไหนวะ?" เด็กหนุ่มชี้มือชี้ไม้ไปที่โต๊ะวางของในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ถามหาเจ้าไดร์เป่าผมอันโตที่ก่อนหน้านี้มันเคยวางแหมะอยู่ในตระกร้าเก็บของ
"ก็ตอนมึงอาบน้ำอยู่ พี่กวางเขาเดินเข้ามาขอยืมอะ...กูเลยให้เขาไป นึกว่ามึงจะไม่สระผม"
"เวณ ไม่สระได้ไง เต้นซะเหงื่อแตกพลั่ก" คนตัวเล็กบ่น "แล้วบ้านก็ออกจะใหญ่โต ทำไมให้ไดร์เป่าผมแค่ห้องละอันเองวะ?" อยู่กันตั้งแปดคน แถมพวกสาวๆเองก็ต้องใช้กันแทบทุกคน...กรวิชญคิดพลางเกาหัวเปียกๆของตัวเองด้วยความเซ็ง ก่อนจะหันไปคว้าผ้าขนหนูผืนใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้มาซับน้ำออกจากหัวแทน
"เดี๋ยวกูลงไปอยู่ข้างล่างก่อนนะ อยู่ในห้องแล้วหนาว....บรื้ยย หัวไม่แห้ง"
"อยู่ในห้องก็ได้เนียร์ เดี๋ยวพี่เบาแอร์ให้" สิริพงศ์ที่นอนอ่านโน้ตบนเตียงว่า แต่คนฟังกลับสั่นศีรษะปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเนียร์จะลงไปกินนมด้วย"
เมื่อตกลงกันได้ตามนั้นกรวิชญ์ก็ย้ายตัวเองให้ลงมานั่งเช็ดหัวต่อในห้องนั่งเล่นด้านล่าง พร้อมกับโน้ตเพลงในมือและ mp3 ประจำตัว...เขาเลือกที่จะรอให้ผมแห้งก่อนแล้วค่อยเดินเข้าไปในครัว เพราะตอนนี้พี่ๆทีมงานกำลังเตรียมของและปรึกษางานกับพี่คนดูแลอยู่ที่โต๊ะอาหาร กรวิชญ์จึงยังไม่อยากเดินเข้าไปกวนด้านใน ในตอนนี้
.
.
.
"เธอหอม แบบไม่ต้องใส่น้ำหอม~ใจฉันมันยังต้องยอม ~ก็หอมกระจายได้อีก อยากได้กลิ่นอีก~" ร่างเล็กนั่งเหยียดตัวบนโซฟากว้าง ใส่หูฟังหลับตาพริ้มจับจังหวะตามเนื้อเพลงแล้วซ้อมร้องเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอ ปล่อยให้ลมเย็นๆที่พัดเข้ามาจากหน้าประตูบ้านเป่าผมตัวเองให้แห้งแทนการใช้ไดร์
"หอม สดชื่นจนอยากจะหอม อยากได้เธอมาไว้ครอง ~ถนอมเธอทั้งเนื้อตัว และหัวใจเลย~"
"...."
"ตัวเธอมันก็หอมอยู่ มือเธอคงยิ่งหอมกว่า ~มันก็อยากจะรู้แก้มเธอขนาดไหน" เขาโยกศรีษะตามเสียงเพลงเบาๆ โดยที่ไม่รู้สึกตัวเลยว่าในเวลานี้มีใครบางคนมาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
"อยู่ห่างๆก็ได้กลิ่น มันรัญจวนจนได้ใจ~"
"...."
"ก็มันอยากจะขอใกล้เธอมากกว่า.....นี้อีก.............อะ!" จนกระทั้งเมื่อความรู้สึกหนักๆบนหัว ที่เหมือนโดนอะไรบางอย่างโบะเข้าให้ จึงทำให้กรวิชญ์สะดุ้งตัวหลุดออกจากภวังค์ แล้วหันหน้ามามองสิ่งที่คนข้างๆกำลังจะกระทำแทน
"พี่เนส!"
".....อือ...." เจ้าของชื่อครางรับเสียงเรียกในคอ โดยที่ไม่สบตาคนพูดแม้แต่น้อย ปล่อยให้เจ้าตัวเล็กนั่งอึ้งทำตัวไม่ถูกเมื่อเขาลงมือขยับหัวทุยๆที่เปียกชื้นให้เข้ามาใกล้ แล้วหยิบผ้าขนหนูที่โบะอยู่บนหัวเจ้าตัวให้เข้าที่เข้าทาง
"จะ....ทำอะไรเนี้ย?!" กรวิชญ์ถามเสียงสั่นระคนตกใจ "ดึงหูฟังเนียร์ออกทำไมอะ!?"
"ใส่แล้ว....เช็ดไม่ถนัด"
"เช็ด?" ใบหน้าหวานเหล่อหลา ก่อนจะถึงบางอ้อมือฝ่ามือของพี่ใหญ่ขยับผ้าซับน้ำออกจากผมเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ "เห้ย เนียร์ทำเองได้!"
"ไม่เป็นไร" ยุทธนาบอกกลับด้วยใบหน้านิ่งเฉย พลางรั้งคออีกฝ่ายเข้ามาใกล้เสียจนแทบติดแผ่นอกกว้างของตน แถมยังเลือกที่จะไม่ฟังเสียงคัดค้านใดๆจากกรวิชญ์สักนิด "ถ้าปล่อยทิ้งไว้ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา...นะ" เขาว่าเป็นเชิงสั่งให้คนโดนบังคับหยุดดิ้นด้วยน้ำเสียงการพูดแบบปกติของตัวเอง
ปกติที่ว่า...ก็คือ เสียงนิ่งๆ หน้านิ่งๆตามแบบฉบับเนสๆ ของยุทธนา
มาอีกแล้วสินะ! วิธีการเป็นห่วงแบบแปลกๆ...
เหมือนกับเมื่อวานเด้ะๆ ที่เดินเข้ามาถามว่า -เหนื่อยไหม?- เล่นเอาคนฟังแบบกรวิชญ์ตั้งตัวแทบไม่ทัน แล้วไงวันนี้กลับกล้าอัพเลเวลขึ้นมาถึงขั้นนั่งเช็ดหัวให้เขาได้หละเนี้ย?! ไอ้พี่ใหญ่หน้านิ่ง ไอ้เสือยิ้มยาก ไอ้มนุษย์ไร้อารมณ์ ไอ้คนไม่มีความเฟรนลี่ที่กำลังนั่งหน้าซื่ออยู่ตรงหน้าเขา
....มันต้องการอะไรจากเขากันแน่?!
กรวิชญ์นั่งทำหน้าเอ๋อ ปล่อยให้ความคิดงงงวยในหัวตีกันไปมาไม่หยุด ส่วนทางด้านตัวต้นเหตุก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเช็ดผมให้น้องชายร่วมบ้านราวกับว่ามันเป็นผลงานชิ้นเอกที่สำคัญยิ่งกว่าการซ้อมร้อง ซ้อมเต้นยังไงยังงั้น
"พี่....เนส" และเมื่อความรู้สึกสุดจะทนกับคำถามในหัวของเด็กหนุ่มแตกโพละ ทำให้คนสับสนต้องจำใช้ฝ่ามือเล็กๆดันตัวเองออกจากแผ่นอกคนตรงหน้า แล้วเผยเสียงหวานตั้งถามคำถามที่เขาคาใจแบบสุดๆแทน "ทำไรเนี้ย?"
"...เช็ดผม"
"เออ! เนียร์รู้" ซื่อหรือบื้อกันแน่วะ "เนียร์หมายความว่า...ทำทำไม?....คือแบบ ทำไมต้องทำให้??"
"...."
"งงคำถามหรอ....โอเคงั้นเอาใหม่!" กรวิชญ์เรียบเรียงคำพูดในหัวอีกรอบก่อนจะเปร่งเสียงถามใหม่อีกครั้ง
"เช็ดผมให้เนียร์ทำไม? เข้าใจยัง?"
"อือ เข้าใจ" พูดจบก็เงียบไปพักใหญ่ จนคนตัวเล็กต้องสะกิดแขนเร่งให้ตอบอีกหน "ก็...ขอบคุณที่ช่วยซ้อมเต้นให้วันนี้"
"แค่นั้นหรอ?"
"...." เมื่อโดนซักต่อ พ่อคนยิ้มยากก็เริ่มอยู่ไม่สุข ถึงเขาจะไม่ได้แสดงท่าทางแปลกๆออกไป แต่ยุทธนาก็เลี่ยงการสบตาแล้วหันไปมองผ้าม่านแทนการมองหน้าตรงๆกับกรวิชญ์ "ก็...หัวเปียก"
"หะ?"
"ก็...เนียร์หัวเปียก" คำตอบที่ไม่เหมือนคำตอบ เล่นเอาคนฟังงงไปอีกหนึ่งยกใหญ่ ก่อนจะจูนสติกลับมาจ้องหน้าพี่ใหญ่นิ่งเหมือนกับพยายามบอกเป็นนัยๆให้เขาขยาดความคำพูดก่อนหน้านี้ของตัวเอง "ก็หัวเปียก...ไง ถ้าทิ้งไว้เดี๋ยวเป็นหวัด"
"แล้วไง?"
"ไม่แล้วไง...." พูดจบก็ขยับตัวลุกขึ้นยืน "เช็ดให้แห้งแล้วขึ้นนอนซะ พรุ่งนี้ต้องซ้อมวงแต่เช้า ไหนจะคอนฯเปิดตัวอีก" และก็เป็นอีกครั้งที่ผู้ชายตัวโตเลือกที่จะหันหลังเดินหนีการสนทนาสองต่อสองระหว่างพวกเขา
ทิ้งให้คนมองตามหลังนั่งเหวอด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
"เป็นบ้าอะไรของเขาวะ?"
บ้าแน่ๆ อยู่ๆก็มาทำตัวแปลกๆ
ให้ตายเถอะ เฮียแกต้องการอะไรกันแน่วะ!?
Pig g says:
ดีใจอะ มีคนชอบเนสเนียร์ด้วย หะๆ แต่คือต้องทำใจนิดนึงนะว่าแม่ยกเนสเนียร์มันมีน้อย ดังนั้นคนแต่งก็น้อยตามเช่นกัน*พราก* ทำใจอดทนกับการเขียนเกรียนๆตามแบบฉบับพิ๊กๆของเค้าไปก่อนแล้วกันนะตัวเอง (แต่ความจริงคู่นี้เค้าก็พาจิ้นดีออกนะ ร้องเพลงเดอะดาวท่อนเดียวกันด้วย *และฉันจะไม่ยอมแพ้ จะหนักหนาเพียงใดก็จะ บลาๆ(ลืมเนื้อ55)* น่าเสียดายที่ไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน(แต่ก็นอนใกล้กันนะเว้ยเฮ้ย! เนียร์นอนริมขวาเตียงซ้าย เนสนอนริมซ้ายเตียงขวา...อร๊าง ห่างกันแค่ซอกกั้นระหว่างเตียง5555<<ยังจะพยายาม)
ปลาลิง.เจอกันพรุ่งนี้นะจุบๆ อัพประมาณใกล้ๆเช้า(อิคนเขียนหลับตอนพระอาทิตย์ขึ้นตื่นตอนเดลี่เริ่ม - -)
ปลาลิง.อย่าลืมโหวตด้วยนะตัวเอง เผื่อจะมีคนสนใจเนสเนียร์เพิ่มมม55555 *ยังแอบหวังอยู่*
ความคิดเห็น