ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [YAOI] # 68'NORITz } แกะกล่องความลับ...ของหัวใจ ♥

    ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 15 มิ.ย. 55


                





               "แม่...ริทไม่ไปไม่ได้หรอ?"





    เจ้าของร่างเล็กอ้อนถามคำถามที่เขาพูดย้ำอยู่ตลอดสามวัน "ริทขอไปอยู่หอกับไอ้กันนะ สัญญาเลยว่าจะเป็นเด็กดี จะไม่นอนดึก จะไม่ติดเกม จะไม่หนีเที่ยว แล้วก็จะตั้งใจเรียนด้วย นะๆๆ" เขาว่าพลางวิ่งสวมกอดคุณแม่ลำไยจากด้านหลัง ซบหน้าเนียนๆลงบนบ่า ถูไปถูมาเหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ



     

    "แม่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะริท"


     

    "โถ่แม่...แม่ก็รู้ว่าริทอยากอยู่หอ แถมพ่อไอ้กันก็อุสาตห์เตรียมเรื่องให้แล้วด้วย" เรืองฤทธิ์ท้วง แต่หากคนฟังกลับสั่นศีรษะปฏิเสธ



     

    "แม่เกรงใจคุณพ่อน้องกันเขา แถมหอที่จะไปอยู่ก็ไม่ได้ใกล้มหาลัยมากมาย อีกอย่างแม่ยังไม่อยากให้ริทขับรถไปเรียนเองด้วย" เธอว่าพลางแกะเจ้าลูกชายตัวแสบออกจากหลัง "ไปอยู่กับพี่เขาแหละดีแล้ว อย่างน้อยๆ แม่กับพ่อจะได้สบายใจ...ยังไงซะเราก็คนกันเอง"





    "ไม่เอาอะ คนกันเองที่ไหน...แม่ก็รู้ว่าริทไม่ชอบมัน!" ว่าแล้วก็เบะปากออกด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะต้องร้องโอ้ยเสียงลั่นเพราะโดนฝ่ามือพิฆาตจากแม่บังเกิดเกล้าตีเข้าให้ที่กลางหลัง "ริทเจ็บนะแม่!!"

     



    "ก็ตีให้เจ็บสิ...ไปเรียกพี่เขาว่ามันได้ยังไงกัน แม่ไม่เคยสอนให้เราพูดจาไม่น่ารักแบบนี้นะ"

     


    "โหย เข้าข้างกันอยู่ได้...ลูกก็ไม่ใช่ ทำไมแม่ถึงต้องแคร์มันมากกว่าแคร์ริทด้วยอะ!!" เป็นแค่คนนอกแท้ๆ แถมยังเป็นคนที่เขาไม่ถูกชะตาด้วยสักนิด "ยังไงๆริทก็ไม่ยอม ถ้าแม่อยากให้ริทไปอยู่กับคนแบบนั้น ริทยอมอยู่บ้านแล้วนั่งรถทัวร์ไปเรียนเองดีกว่า"

     



    "เอางั้นก็ดี แต่จ่ายค่ารถ ค่าเรียน ค่ากินเองนะ แม่จะไม่ออกให้สักบาท"

     


    "อ้าว!! ไมแม่ทำงี้กับริทอะ!?" คนถูกขู่โวยวาย

     


    "ไปคิดเอาเอง เหลือเวลาถึงเย็นนี้ ถ้าตกลงตามข้อเสนอของแม่ก็ให้พี่เล้งขับรถขนของไปส่งที่ขอนแก่นได้เลย...แต่ถ้าไม่ตกลงก็ตามใจ...แต่ไม่ต้องมาคุยกับแม่อีก" รอยยิ้มเย็นๆจากปากคุณแม่ลำไย ทำเอาคนยืนมองเถียงอะไรไม่ออก "เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันนะ...คิดดีๆแล้วกันลูกรัก แม่คงต้องขอตัวไปตรวจบัญชีก่อนนะจ้ะ" เธอว่าจบก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในออฟฟิตหน้าบ้าน ราวกลับว่าบทสนทาเมื่อครู่มันไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใดๆกับคำสั่งก่อนหน้าที่เคยบอกไว้ทั้งสิ้น

     





    สรุปแล้วก็คือ การเริ่มต้นชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาลัยที่จะถึงนี้...เขาต้องทนอยู่ร่วมห้องกับบุคคลที่เกลียดแสนเกลียดสินะ...

     

     

     



    แม่งเอ้ย!! ไอ้....โตโน่!







    to be continue.




    ปล.ขอบคุณที่เตือนจ้า แก้ไขแล้วเน้อ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×