คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ลำดับตอนที่ 10
Chapter Five ‘Out of control’
อากาศร้อนระอุของยามเที่ยงที่สาดส่องลงมายังผืนหญ้าเขียวขจีราวกับทองก็มิปาน...ต้นมะพร้าวที่ตั้งอยู่รายล้อมผืนดินสีเขียวนี้ก็ให้ลมพัดที่เย็นฉ่ำบ้างในบางคราว แต่ก็ไม่ได้ทำให้เย็นใจเลย ยิ่งแสงแดดเพิ่มความร้อนแรงมากเท่าไหร่ หยาดน้ำจากกายก็ไหลรินตามใบหน้ามนมากขึ้นเท่านั้น
ช่างร้อนเสียเหลือเกิน..
ป้อก!
ใบหน้ามันแดงก่ำเหมือนลูกมะเขือเทศที่สุกงอมรอให้รับประทาน
ป้อก!
ร้อนจนแทบจะแผดเผาตัวเอง..
ป้อก!!
ร้อน...
ป้อก!!!!!
“ร้อน!! ร้อน !!! โอ๊ยยย ร้อน!!!!!!”เสียงหวานของฉันผู้ซึ่งกำลังถูกแดดย่างเกรียมที่แหล่มิแหล่ตะโกนขึ้นกลางพื้นสนามดินที่กว้างหลายฟุต เนื่องจากไม่สามารถแข่งความอดทนกับพระอาทิตย์ได้อีกต่อไป ไม่งั้นฉันคงได้กลายเป็นนิโกรข้ามประเทศกันพอดีน่ะสิ
“ยืนตากแดดแค่ 30 นาทีก็ทนไม่ได้แล้วหรอไง?ฮิคาริ ”เสียงทุ้มต่ำปานกลางเดินเข้ามาหาฉันหลังจากที่เขาหวดเสียงดัง ป้อก เพื่อให้ลูกสีขาวกลมนั้นไปถึงพื้นที่สีเขียวที่เรียบกว่า
“ค่ะ.. ฉันทนกับอากาศหน้าร้อนของกลางเดือนไม่ได้ซักทีเลย...ว่าแต่รุ่นพี่คะ...”ฉันหรี่เสียงลงก่อนจะเรียบเรียงคำพูดออกมา..
“นี่มันใช่สถานที่เดทหรอคะรุ่นพี่!!!!!????”
“อ้าว ไม่ได้หรอไง?ก็ปกติออก”
“สนามกอล์ฟเนี่ยนะคะที่เดท!!!!”ถามเจ๊งงงง=[]=เค้าใช้สมองส่วนไหนคิดมิทราบคะ มีคู่รักคู่ไหนบ้างมาเดทในสถานที่แบบนี้!
เอ่อ... ยกเว้นคู่ของฉันกับรุ่นพี่ดีโน่อ่ะนะ....ไม่สิ ฉันไม่ใช่แฟนเขาสักหน่อย-*-
“โถ่ จะได้ไม่เหมือนใครไงจ๊ะที่รัก”ใบหน้าคมคายหันมายิ้มกว้างให้ฉัน ที่ตอนนี้กลายสถานภาพเป็นแคดดี้ให้เขาไปเรียบร้อยแล้ว
อย่างง... ไอ้แคดดี้ที่ว่าคือคนนับคะแนนกับเลือกไม้กอลฟ์ให้คนที่มาเล่นสนามกอล์ฟยังไงล่ะคะ ตามปกติแล้วผู้มาเล่นจะต้องจ้างแคดดี้ไว้เพื่อนับคะแนนในสนามกอล์ฟทั้งหมด 18 หลุมพร้อมแนะนำไม้ที่ควรจะใช้ในพื้นที่ต่างๆ แต่สำหรับพวกเราที่มีนัดเดทกันแล้ว อีตารุ่นพี่จึงหาข้ออ้างว่าฉัน เคยทำงานเป็นแคดดี้มาก่อน ซึ่งตอนแรกดิฉันแทบจะสกายคิกส์หน้างามๆนั้นไปซักที ถ้าไม่ติดว่ามีรูปแบล็คเมลนั่นนะ ฮึ่ย!
“ที่รงที่รักบ้าอะไรไม่ทราบ เอ้า ตีครั้งที่3ถ้าไม่ออนกรีนล่ะก็คว้าBogeyแน่ๆ”ฉันพูดแนะนำคนตัวสูงที่กำลังเดินไปเลือกไม้อย่างอามรณ์ดีสุดๆ
นี่คงต้องอธิบายอีกแล้วล่ะสิ..โอเค ออนกรีนที่ฉันพูดนั้นหมายถึงพื้นที่ราบที่มีหลุมให้ลูกกอล์ฟลงไปซึ่งต้องอาศัยการพัตต์(ตีในระดับที่เบาไม่เหมือนกับหวดลูกในช่วงแรก)และคะแนนBogeyที่ฉันบอกรุ่นพี่ไปหมายถึงคะแนนติดบวก..ซึ่งในกีฬาประเภทนี้ถือว่าเป็นคะแนนที่แย่มากเอาการในหลุมนึงจะมีการกำหนดว่าเป็นพาร์(จำนวนครั้งที่ต้องตีให้ลงหลุม)อะไรถ้าตีเกินก็จะได้BogeyตีพลาดอีกDouble bogeyพลาดครั้งที่สามTriple Bogeyแต่ถ้าพลาดอีก..Give up แพ้ซะเถอะน้อง ถ้าอยากคะแนนดีก็จงทำคะแนนติดลบซะ แต่เรื่องเรียนคงทำแบบนี้ไม่ได้หรอกไม่งั้นก็ไม่จบน่ะสิ
“เธอว่าฉันควรใช้ไม้อะไรดีละ?”รุ่นพี่ดีโน่ยื่นไม้9Iกับ8Iมาให้ฉันเลือก ด้วยสีหน้าลำบากใจนิดหน่อยแหงล่ะถ้าตีไม่ลงหลุมก็คว้าน้ำเหลว ไอ้ไม้นั่นก็เหมือนไม้ธรรมดานั่นแหละแค่ต่างกันที่ความแรงฉันขี้เกียจพูดเยอะ
“ในระยะที่ใกล้ใช้ 9I ดีกว่านะคะ”ฉันหยิบไม้9Iจากมือขวาของเขาก่อนที่ใบหน้าคมนั้นจะเผยรอยยิ้มออกมา
“เห... เธอแตะมือฉันคิดอะไรอยู่รึเปล่าน้า”
“ไม่เลยค่ะ!!”สาบานได้นะว่าไอ้รุ่นพี่บ้านี่ชอบแกล้งฉันทุกเวลาสามครั้งก่อนอาหารจริงๆชิ
นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วที่ฉันนั่งขับรถกอล์ฟเพื่อตามเขาไปยังหลุมต่างๆแถมยังต้องเดินไปเปลี่ยนไม้ตีให้อีกเป็นระยะๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจนฉันคิดว่าตกลงมาเดทจริงๆหรอเนี่ยT^T!!!ใช้งานยิ่งกว่าทาส ไอ้รุ่นพี่เวรตะไล!! ที่จริงอยากจะแกล้งฉันไม่ได้จีบล่ะสิรู้นะ เชอะ
“เฮ้อ วันนี้ทำคะแนนได้ไม่ดีเลยแฮะ”
“ไว้ค่อยมาทำคะแนนให้ดีอีกรอบก็ไม่เสียหายหรอกค่ะรุ่นพี่”ฉันรู้ดีว่าเขาคงเหนื่อยมากนี่ก็ปาไปหลุมที่10แล้วมันคงทำให้เขาเพลียเอาการเช่นกัน
“แปลว่าเธอจะมากับฉันอีกงั้นสิ”
“ฝันไปเถอะค่ะ”หยุดหยอดคำหวานๆเถอะค่าTOTฉันไม่ต้องการกลับไปหาคุณณณ
“หึหึ ก็มีรูปนั้นอยู่.....”
“.......”เถียงไม่ออกเลยจ้าT^T
“น่ารักที่สุดเลยจ้ะที่รักของผมJ”ฮือ รอให้ฉันได้รูปนั้นก่อนนะฉันจะย้ายโรงเรียน!!
หลังจากที่นั่งพักตรงจุดพักซักนิด พวกเราก็มาต่อกันในหลุมที่ 11 แน่นอนว่าฉันเริ่มไม่ไหวเลยขอนั่งในรถไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ซึ่งรุ่นพี่ดีโน่เองก็ไม่ได้ว่าอะไรซ้ำแล้วยังเดินไปมาเองอีกต่างหากจนฉันรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่เขาต้องมาทำในส่วนของฉันขนาดนี้
เฮ่ย...นี่ฉันห่วงเขาเรอะ..ไม่.. ไม่ มันอิมพอสสิเบิ้ลเกินไปนะ
“หน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลยนะ” รุ่นพี่ดีโน่เอ่ยออกมาเบาๆ
“ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะสบายมาก ว่าแต่รุ่นพี่ล่ะคะ?”
“อืม ไหวอยู่นะ แล้วอยากมาลองดูบ้างไหมละ ฉันสอนให้” ฮะ? หน้างามของฉันก็ขึ้นกระกับฝ้าอ่ะดิ...
“ไม่ละค่ะ เดี๋ยวหน้าพัง”
“หน้าแย่แค่ไหนฉันก็รับได้จ้ะเบบี๋”
“ถุย!!!! ไอ้บร้า!!”เหลืออดแล้วนะเฟ้ยยยยย
หลังจากพวกเราเถียงกันในหลุมที่11จนมีรถกอล์ฟคันอื่นตามมาสมทบด่าว่าทำไมตีไม่เสร็จฉันกับรุ่นพี่เลยต้องหยุดการสนทนาอันแผดเผาเร่าร้อน(?)แล้วรีบตีๆให้มันเสร็จไปซักที-*-
“ฮิคาริ”
“ขา?”ฉันเดินไปตรงพื้นสนามหญ้ากลางหลุมที่17ที่มันช่างร้อนเสียเหลือหลายไปยังชายหนุ่มร่างสูงที่ใส่หมวกแก็บที่คิดว่าดูดีที่สุดในชีวิตแล้ว
หมับ
“ว้ายย มาจับมือฉันทำไมคะ?” ฉันร้องออกมาเมื่ออยู่ๆมือหยาบก็ดึงมือฉันให้ไปจับโคนไม้กอล์ฟ
“เอาน่า หลุมเกือบสุดท้ายแล้วลองตีดูสิ”ดวงตาคมมองมายังที่ฉันด้วยความอ่อนโยน..ให้ตายเหอะเมื่อไหร่ฉันจะหัดปฎิเสธดวงตาคู่นั้นเป็นซักที
“เอามือขวาทับมือซ้ายแล้วก็ ค่อยๆสวิงไปประมาณครึ่งวงกลม...”ตายเหอะต๊ายยยย ฉันแทบฟังเขาไม่รู้เรื่องแล้วมัวแต่จ้องหน้าเขาเนี่ยนะกรี๊ดดดดดดดดดT[]T
“เอ่อ....ฉันตีเองได้ค่ะรุ่นพี่ช่วยกรุณาถอยห่างด้วยค่ะ”
“ห้ะ? เอ่อ ...โทษที”เพิ่งรู้หรอยะว่ากอดฉันไว้ซะแนบแน่นขนาดนั้น
ก่อนที่ฉันจะเล่นหลุมนี้จบฉันคงได้หัวใจวายตายก่อนซะละมั้งโอ๊ยยยย=___=
“เฮ้อ วันนี้คะแนนติดบวกหลายหลุมเลยแฮะ”รุ่นพี่ดีโน่ถอนหายใจพลางมองดูสกอร์ที่ตัวเองทำได้ในวันนี้ เหอะ=*= ก็เล่นตีไปส่งยิ้มหวานให้ผู้หญิงสนามนี้สนามโน้นบ้างมันจะได้คะแนนดีไหมละพ่อคู้ณ
“ก็อยากสมาธิสั้นทำไมละคะ”ฉันหันไปเบะหน้าใส่ แล้วเช็ดไม้กอล์ฟต่อ(ตกลงฉันมาเป็นคนใช้จริงๆสินะOTL)
“ก็...คนแถวนี้น่ารักจนต้องมองแล้วมองอีกไม่รู้ทำไม...”
“เลิกปากหวานแล้วไปจ่ายตังค์ค่าสนามไป๊!!!”โอ๊ย นับวันความเสี่ยวของรุ่นพี่นี่เริ่มออกลายแล้วนะฉันละเบื่อ
“คร้าบๆ” ชิ อย่าให้ฉันอัญเชิญบัวขาวมาสิงร่างนะ แม่จะฟาดหางจระเข้ให้คอหักไปซักสามเดือน
ฉันเดินไปรอบ ร้านชอปเล็กๆที่อยู่ในพื้นที่ของสนามมันเป็นแค่ของที่จำเป็นในการตีกอล์ฟเฉยๆแค่นั้นแหละ ถุงมือเอย ลูกกอล์ฟเอย teeเอย บลาๆฉันไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็เคยเล่นในระดับนึงเหมือนกันและไม่ต้องเดาก็ไอ้หัวทองๆที่ยืนจ่ายตังค์นั่นแหละที่ลากฉันไปเล่นในสนามเมื่อ 10 ปีก่อน
อุ๊ปส์ นี่ฉันวนมาเรื่องเขาอีกแล้วเรอะ..... ไม่หรอกก็เพราะมีรูปแบล็คเมล์นั่นทำให้ฉันต้องคิดมากต่างหากถ้าไม่มีรูปนั้นป่านนี้ฉันคงไม่ต้องมาลำบากนั่งเป็นสารถีให้เขา และก็คงนอนดูสุภาพบุรุษจุฑาเทพไปนานละชิ ฉันเองก็เป็นพวกติดละครนะแหม
“นี่ เธอ” เห? ใครนะ=_=?
“เรียกฉันหรอคะ?”ฉันหันไปมองผู้หญิงผมสีชมพู ตัวเล็กๆที่ใส่หมวกปีกกว้างในร้านทั้งๆที่ไม่มีแดดเลยซักนิด เอ่อ สงสัยกลัวผิวไหม้จัดละมั้งนะ
“............ เธอน่ะ เป็นมือที่สามใช่ไหม?”กรี๊ดดดด เธออะไรออกมาน่ะฮะๆๆ ฉันออกจะรักษาศีลห้าหมั่นทำบุญมิเคยขาดสายนะยะยัยเด็กเปรต!
“เอ่อ...ทักผิดคนแล้วละมั้งคะ ฉันไม่เคยรู้จักกับคุณเลยนะคะมากล่าวหาแบบนี้มันค่อนข้างจะ...”
“แล้วไงละ เห็นเต็มตาสนุกไหมละที่เขาควงเธอไปไหนต่อไหนน่ะ?” ใครก็ได้มาอธิบายเดี๊ยนทีว่าเด็กตรงหน้ากำลังพูดเรื่องอะไรหรอคะ? ดิฉันไม่รู้เรื่องจริงจริ๊งงงง
“ฮิคาริ เธออยากไปไหน...? เซร่า?”ฮะ อีตารุ่นพี่คนนี้รู้จักกับเด็กนี่ด้วยอ่อ?? ฉันเริ่มจะงงไปหมดแล้วนะเนี่ย
“คิดถึงจังเลยค่ะ ดาร์ลิ้ง”พูดจบก็เดินมากอดแขนอีกฝ่ายหน้าตาเฉย ฉันถึงกับบางอ้อ และเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง
“ปล่อยน่ะ ฮิคาริไม่ใช่นะ เซร่าน่ะ...”
“ฉันคือว่าที่คู่หมั้นของดีโน่ คาบัคโรเน่ เธอคือมือที่สามอาซาฮินะ ฮิคาริสินะ?” โป๊ะเชะ
รุ่นพี่มีคู่หมั้นที่แสนโลลิค่อนอยู่แล้ว
รุ่นพี่คงไม่อยากแต่งงานกับหล่อนเลยมาแกล้งจีบฉัน
และฉันก็โดนเข้าใจผิดว่าเป็นมือที่สาม
“ดิฉันไม่ทราบว่าพวกคุณกำลังคุยอะไรกันอยู่แต่ถ้าจะมาตามคู่หมั้นก็ตามสบายค่ะ”ฉันยิ้มจางๆให้ รู้สึกดีที่มีคนมาแกะรุ่นพี่ออกให้ แต่ทำไมถึงมีอะไรมาบอกว่ายอมแพ้ไม่ได้นะ
“ดี พูดรู้เรื่องหน่อย ฉันเองก็หวังว่าเธอคงจะไม่มายุ่งกับคนรักฉันอีก”เด็กอะไรวะพูดจาจนฉันอยากจะไปตบสั่งสอน
“ฮิคาริฟังฉันก่อนสิ แล้วก็เซร่าเธอเลิกเกาะแขนฉันซักที”ว้ายๆ ร้อนตัวๆ-^-ภรรยามาตามถึงที่เลยนะเสี่ยขา
“อะไรกันคะดีโน่ นี่ถึงกับหลงนังนั่นเลยหรอ!?” โว๊ะ อะไรกันคู่สามี ภรรยาคู่นี้เดี๋ยวแม่เทศนาสอนเลยว่าอะไรควรไม่ควรฮึ
“เอ่อ ..... ฉันไม่ใช่มือที่สามอะไรก็ตามที่คุณเซร่าเข้าใจหรอกค่ะ”ฉันนี่ก็นางเอกได้อีกเนอะ ทั้งๆที่ในใจอยากจะไปตบซ้ายตบขวา(ไม่ใช่ละ)
“จะไม่ให้เข้าใจได้ยังไง! ก็ที่ดีโน่หนีฉันมาที่นี่ก็เพราะเธอนี่! เค้ากกเธอไว้นานดีนะนานจนฉันแทบนึกไม่ถึง”โอเค ฉันจะไม่ทน....
“ขอโทษนะคะ.......ไม่ทราบว่าฟังภาษามนุษย์ออกไหมวะคะ ดิฉันไม่ใช่เมียน้อยใครที่ไหนกรุณาอย่ามาเหมารวม หน้าตาก็ดีอยู่หรอกไม่นึกเลยว่าจะสมองกลวงให้ผู้ชายเขาหลอกได้..”
“!!!!!”
“แล้วก็จากหน้าตาท่าทางคงจะอ่อนกว่าฉันซัก4-5ปีได้ มารยาทรู้จักไหมวะฮะ? หรือต้องให้คนแก่สอนยะ นี่อดทนเป็นคนดีนะไม่งั้นฉันจะเอาเรียวขางามๆฟาดหน้าหล่อนไปซักสองสามทีละ”
“เธอรู้อายุของฉันได้ยัง!?”
“เออ คนมันเก่ง จบนอกมาก็แบบเนี้ยแหละ แต่พอดีว่ามารยาทน่ะมีแต่เค้าไว้ให้ใช้กับคนระดับเดียวกันค่ะ หวังว่าคุณเซบรีมบลั่มจะรีบๆลากสามีออกไปซักทีนะคะแล้วก็จากกันไปไกลๆเพราะเราคงคุยภาษาเดียวกันไม่ได้นอกจากภาษาใบ้น่ะคะ”
“กะ แก...”เออ เถียงไม่ออกล่ะสิ
“=____=;” อย่ามามองหน้าฉันแบบนั้นสิคะรุ่นพี่ ฉันออกจะอ่อนหวานและเรียบร้อย(ประชด)
“ถ้าหมดธุระกับดิฉันแล้ว ก็ขอตัวค่ะ สวัสดี”ฉันถอนสายบัวงามที่สุดเยี่ยงนางสาวศรีสยามแล้วก็เดินเฉิดฉายออกมาหลังจากได้ยินเสียงกรี๊ดๆ โวยวายลั่นชอป
ฉันคิดว่าแย่แล้วนะที่ต้องมาเดทบ้าๆบอๆกับคนไม่เต็ม นี่เจอประสาทคูณสองเข้าไปฉันละจะเข้าโรงพยาบาลบ้าเข้าซักวัน
“ไม่เจอเธอซักวันมันจะตายไหมเนี่ยฮะ?” อะไรก๊านนน นี่อุตส่าห์หนีเสือออกมายังจะปะทะกับ....
“ไอ้ผมส้มปลาบู่ว”
“โว้ยยยย นัตสึเมะโว้ยยยย เรียกฉันกะจะเอาปลาให้ครบทุกสายพันธุ์เลยหรอไงฮะ?” คู่กรรม(กำวงกำเกวียน)ของฉันมันมาปรากฏตัวที่นี่ได้ไงล่ะเฮ้ย
“โอ๊ะ ไม่รู้สิแต่ปลากะโห้ก็เหมาะกับนายดีนะ (‘ ‘)”ฉันยักคิ้วกวนเส้นประสาทอีกฝ่ายพลางเชิดหน้าสุดฤทธิ์
“พอๆ หน้าฉันจะได้กลายเป็นปลาสมใจเธอน่ะสิ ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่ ปกติไม่ค่อยมีผู้หญิงมาหรอกนะ ไอ้กอล์ฟเนี่ย”ตาสีม่วงเข้มหันมามองฉันในสภาพ....เวทนา ยังไงดีล่ะก็ตอนนี้ฉันหน้าโทรมเครื่องสำอางก็ลบหมดจนเหลือแต่หน้าเปลือยๆเนี่ย เป็นผู้ชายคนไหนมันก็ต้องเผ่นแนบอ่ะดิ๊T^T
“ก็มาเดินแบบแถวนี้น่ะ”ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมชอบกวนอารมณ์ส้นทีนคนเหลือหลาย หรือว่าจะได้มาจากพี่น้องที่บ้านหว่า?
“ขอความจริง”
“ก็แค่มาตีกอล์ฟเฉยๆไม่เคยเห็นนางฟ้าตีกอล์ฟหรอไงยะ”
“อ้วก... นางฟ้าหรือนางมารJ”
“กรี๊ดดดด อีตาปลาทองตายด้าน!!! ฉันออกจะสวยขนาดเปลือยหน้ายังสวยเลยนะดูๆ!!!”ฉันชี้หน้าตัวเองให้คนตัวสูงกว่าดูพร้อมเขย่งเท้าให้เขาเห็นถึงความสวยของฉัน โฮะๆ
“ยะ ยัยบ้า!!! มีใครจะกล้า บ้าบิ่นเท่าเธออีกไหมฮะ!”แน่นอนว่าเขารีบกดไหล่ฉันลงให้ไปยืนในความสูงเท่าเดิมพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นมาหน่อยๆ
“ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันสวย-^-“
“เออๆ สวยก็สวย สวยลากไส้เดือนดินเลยจ้ะ”ฮึ่ย ถ้าไม่มีคำว่าสวยฉันได้ชกหน้าหมอนี่ไปทีนะ ว่าแต่แบบนี้ก็หายอารมณ์เสียทุกครั้งที่ทะเลาะไอ้บ้านี่ตลอดเลยแฮะ
“คิก... นายนี่ก็ยอมแพ้ฉันเป็นด้วยเนอะ”ฉันหัวเราะร่วนกับท่าทีที่ปลงๆของนัตสึเมะเขาคงรู้ดีว่าต่อให้เถียงฉันยังไงก็คงแพ้อยู่ดีละมั้งนะ
“ก็ฉันมันคนดีนี่นะ” ขอยกคำพูดเมื่อกี้ออกไปได้มะ-_-?
“คนดีแปะหน้าเฉยๆล่ะสิยะ ว่าแต่นายมาตีกอล์ฟกับเค้าด้วยหรอไง?”ฉันกอดอกถามอีกฝ่ายตรงๆในเมื่อเขาถามฉันก่อน ฉันก็ต้องถามกลับสิ
“เปล่า มารอรับคนน่ะ”
“แฟน?”
“ญาติต่างหาก ถ้าฉันมารอแฟนตีกอล์ฟคงน่ากลัวเหมือนเธอแน่ๆยัยโรคจิต”ไม่วายยังจะกล้ากัดฉันอีกนะไอ้ทุเรศ=*=
“ผิดที่ว่าฉันสวยกว่าแฟนนายโฮะๆ”
“ฉันยอมเธอตรงคำว่าสวยจริงๆ คนอะไรหลงตัวเองตลอดเซเว่นเปิดทำการ”ริมฝีปากหน้าพยายามจะปิดกลั้นขำที่ฉันกำลังเก๊กท่าหัวเราะแบบนางมารในการตูน
“ปกติฉันไม่ได้มานั่งหลงตัวเองอย่างนี้ทุกวันหรอกนะยะ กับนายเนี่ยแหละที่ฉันจะยัดเยียดให้เห็นถึงความสวยวิ้งค์ๆของฉนคนนี้ย่ะ”
“เจาะจงใครไม่ไปเจาะจงแฟนเธอเล่ายัยบ้า”นี่ก็เชื่อรุ่นพี่เข้าไปนะ ดีนะอารมณ์ดีแล้วงั้นได้วีนแตกเหมือนยัยโซล่าร์ เซลล์แน่ๆ
“เอ๊ะ นายนี่ดูไม่ออกหรือไงว่าฉันเต็มใจรึเปล่าน่ะฮะ?”ฉันเบ้ปากพลางหันหน้าหนี
“อ้าว.? ตกลงไม่ได้คบกันหรอกหรอ?”ตอนฉลาดก็ฉล๊าดฉลาด พอเรื่องแบบนี้ไอคิวต่ำเชียวนะลูกเอ๊ย=__=
“ฟังนะ ...”ฉันสูดหายใจเข้าไปเต็มปอดก็ที่จะร่ายยาว.. “ฉันเคยคบกับเขาเมื่อ10ปีก่อนแล้วจากนั้นพวกเราก็เลิกกัน ดังนั้นการที่ฉันมาเข้าโรงเรียนนี้ไม่ได้มารื้อฟื้นความสัมพันธ์แต่เพราะความบังเอิญต่างหาก อีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับรุ่นพี่เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วเขาก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วยเข้าใจรึยัง?”
“อืม...แล้วทำไมถึงเลิกกันซะงั้นล่ะฮะ? รุ่นพี่เขาออกจะเป็นคนดีที่สาวหลายคนในโรงเรียนเราหมายปองเลยนะ”นัตสึเมะหันมามองฉันอย่างไม่เข้าใจ หึ ใครจะไปเข้าใจฉันล่ะ
“ทำไมงั้นหรอ?...เหอะ นายไปถามเขาเองดีกว่านะ ฉันไม่อยากจะจำเวลาช่วงนั้น”
“แปลว่า เขาทำให้เธอเจ็บงั้นสิ”
“ฉลาดนี่ ฉันถึงไม่อยากจะเสวนาด้วยยังไงล่ะชิ”
“เฮ้อ เอาเถอะน่า อดีตก็คืออดีต เธอจะไปใส่ใจมันทำไมละ ถ้าเธอมั่นใจว่าในใจเธอไม่มีเขาแล้วจริงๆก็หนักแน่นไปเลยสิ”มือหนาเอื้อมมาตบไหล่ฉันอย่างเข้าใจในสายตาที่ฉันกำลังจะสื่อออกมา ให้ตายเหอะถึงจะกวนไปบ้างแต่เวลาจริงจังนายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ
“อืม ขอบคุณ ไว้คราวหน้าจะเลี้ยงข้าวตอบแทนแล้วกัน”ฉันยิ้มมุมปากแล้วยักไหล่ให้เขา
“จะรอแบบนับวันเลยล่ะว่าคนอย่างเธอจะมาเลี้ยงข้าวฉัน”
“เอ๊ะ ฉันดีด้วยนายนี่ก็กวนประสาทกลับตกลงจะเอายังไงกับชีวิตฮะ?”เดี๊ยนจะไม่ทนนะคะพี่น้อง
“ฮ่าๆ โอเคๆนัดวันมาเลยแล้วไปกินด้วยกัน”นัตสึเมะยกมือขึ้นมาทำท่าคล้ายๆมือถือก่อนที่พวกเราสองคนจะหัวเราะออกมา อย่างน้อยชีวิตฉันมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกน่า..ก่อนที่เสียงมือถือของอีกฝ่ายจะดังขึ้นแล้วเดินไปคุยสักพักก็เดินกลับมาหาฉัน
“ยัยนั่นบอกว่าพอดีเจอแฟนน่ะเลยให้ฉันกลับบ้านได้เลย=__=”
“=__=เป็นญาติที่....”
“ปกติก็เป็นแบบนี้ประจำแหละเอาแต่ใจขนาดปาร์ตี้วันเกิดตัวเองครั้งที่แล้วยังต้องไปจัดที่ดูไบเลย=____=”
“ญาตินายท่าทางจะประสาทๆเหมือนนายดีเนอะ”ฉันแซวพร้อมหัวเราะ
“นี่ไม่ได้กัดฉันซักนาทีเธอคงขาดใจตายใช่มะ-*-“ แน่นอนว่าเขาขมวดคิ้วส่ายหน้าปลงๆไปซะแล้วฮี่ๆ
“น่าๆ ถ้านายว่างแล้วงั้นฉันเลี้ยงข้าวนายเลยดีกว่า”ฉันดีดนิ้วเสนอความคิดอันบรรเจิดให้แก่เขา
“นั่นสิ ไหนๆก็ว่างละงานนี้จ่ายเต็มที่นะขอบอก ไม่มีการมาโอดครวญว่าแพงนะยัยโรคจิต”
“ฉันจะไม่เลี้ยงถ้านายยังด่าฉันอยู่เนี่ยแหละไอ้บ้า”
“ฮ่าๆ โอเคไปกันเถอะ”นัตสึเมะกับฉันต่างพากันเดินไปตรงที่จอดรถซึ่งเขามาจอดเพื่อรอรับญาติแต่ญาติของตัวเองดันกลับไปต่อที่อื่นทำให้ฉันต้องจำยอมเลี้ยงข้าวไปซะได้..
แหม..ก็ดีกว่ามานั่งเจ็บจี๊ดเพราะใครบางคนหรอกเฮอะ!!
DINO SIDE
ผมมองคนสองคนที่กำลังยืนหัวเราะกันอย่างสนุกสนานด้วยความเจ็บปวดนิดๆ ผมมองไปยังใบหน้ามนที่กำลังหัวเราะคิกคักกับร่างสูงใหญ่ที่อมยิ้มกับการกระทำของอีกฝ่าย
ให้ตายสิทั้งๆที่พวกเรามีนัดเดทกันแท้ๆแต่เธอกลับมาอยู่กับผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ แถมยังเป็นคนรู้จักของผมอีก เอ่อจะไปว่าอีกฝ่ายก็ไม่ถูกเพราะผมเองก็นึกไม่ถึงว่า(อดีต)คู่หมั้นของผมก็จะมาตามถึงที่ญี่ปุ่นเหมือนกันมันไม่แปลกหรอกที่ฮิคาริจะหนีผมมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอกับรุ่นน้องที่ทำงานของผมซะนี่
ถึงผมจะบอกหมอนั่นว่าผมกับฮิคาริเป็นแฟนกันแต่ผมเองก็ประมาทเจ้านั่นไม่ได้เลยแฮะท่าทางที่ดูสนิทสนมนั้นมันคืออะไร!!บอกผมทีดิ๊ เห็นกัดกันทุกวันแต่ไม่แน่หรอกอะไรมันก็เกิดขึ้นได้แถมบังเอิญเจอกันบ่อยขนาดนี้หรือว่าฟ้าจงใจแกล้งให้สองคนนั้นได้คู่กันแน่นะ
ผมดีใจที่ได้เห็นผู้หญิงที่ผมรักอีกครั้งแต่เธอกลับบอกว่าเกลียดผมทุกวี่ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติไปซะละแต่ยังไงผมก็ดีใจนะที่ได้เจอเธอแม้ว่าเรื่องของพวกเราจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ตาม ผมไม่โทษว่าเธอผิดหรอก ผมเองที่ผิดเต็มประตูแต่ยังไงผมก็ยังรักเธออยู่ดี
ผมอยากจะขอโทษเธอ อยากจะกอดเธอ อยากทำทุกอย่างให้เธอ แต่ก็ได้แต่อดทนรอ รอซักวันที่ฮิคาริจะเข้าใจผมว่าที่ทำไปเพราะอะไร เพียงแค่ฟ้าจะเห็นใจผมบ้างเหอะ มัวแต่ส่งไอ้ผมส้มปลาคาร์ฟไปยุ่งกับผู้หญิงกะจะให้ผมอกแตกตายเลยใช่ไหมวะครับ
นั่นยังจะตามกันไปอีก โอเคถ้าไม่ติดว่ามีปลิงเกาะผมอยู่ผมจะเดินไปกระชากที่รักของผมขึ้นรถตัวเองจริงๆนะ อารมณ์หวงผมมันก็มีนะไม่ใช่ดูเป็นผู้ชายแสนดีไปวันๆมันต้องมีดาร์กกันมั่งแหละฮ่วย
กระผมดีโน่ คาบัคโรเน่ขอสาบานว่าจะตามอาซาฮินะ ฮิคาริสิ้นสุดหล้าฟ้าแน่นอนครับพ้ม!!
END
HIKARI
“ร้อน!! ร้อน !!! โอ๊ยยย ร้อน!!!!!!”
WRITER
โฮกกกฮากกกกกกกก ล่าช้ามากมายเบย
จะบอกว่าไงดีล่ะคะ เพราะไรเตอร์หาไฟล์ไม่เจอเองแหละค่ะเลยไม่ได้เอาลง(เลว)
TT_TT
ความคิดเห็น