คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : between us - intro.
Between us …ระหว่างเรา
มิตรภาพและความรัก.. สองสิ่งที่ควรดูแลอย่างดีที่สุด
มิตรภาพและความรัก.. สองสิ่งที่ยากจะเลือกสำหรับบางคน
มิตรภาพและความรัก.. สองสิ่งที่แสนจะบอบบางและง่ายดายที่จะแตกหัก
ท่ามกลางบรรยากาศความวุ่นวายของเหล่านักเรียนที่ต่างตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตมัธยมปลายเป็นครั้งแรก โรงเรียนมัธยมปลายนานาชาติชื่อดังที่ขึ้นชื่ออันดับต้นๆของกรุงโซล เด็กเกาหลีเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์ใฝ่ฝันอยากจะเรียน ร่างบางยืนสั่นด้วยความตื่นเต้นอยู่หน้าตึกสูงที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางโรงเรียน
คนเยอะชะมัด! แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าตึกไหนเป็นตึกไหน พ่อนะพ่อ!
นึกบ่นผู้เป็นพ่ออยู่ในใจ ครั้งก่อนที่มาสมัครสอบเขาก็มากับพ่อแค่สองคนแล้ว อีฮยอกแจ คนนี้ก็ไม่ใช่คนที่จะจำตึกทั้งหลายนี้ภายในครั้งเดียวหรอกนะ
‘เฮ้อ...’ ถอนหายใจยาวๆหนึ่งครั้งก่อนจะตัดสินใจเดินไปถามเจ้าหน้าที่ใกล้ตัวที่คิดว่าพอจะพึ่งพาได้ก่อนจะพาตัวเองเดินไปตามทางที่ถูกบอกมา
ตึกเอ
จริงๆมันมีชื่อเฉพาะที่ยาวกว่านี้ แต่คนความจำสั้นอย่างเขา ควรจะจำอะไรที่มันง่ายๆแบบนี้มากกว่าอีฮยอกแจคงต้องจำมันให้ขึ้นใจ เจ้าหน้าที่คนเมื่อกี้บอกว่าตึกนี้คือสถานที่หลักของนักเรียนเกรดสิบอย่างเขา หรูหราสมคำร่ำลือ ตึกสีเทาที่ถูกตกแต่งในแนวคลาสสิก ช่วยกระตุ้นให้นักเรียนที่ไม่ได้มีความขยันมากมายอย่างเขารู้สึกอยากมาเรียนมากขึ้น..
ร่างบางเดินเข้าไปในห้องตามตารางเรียนที่บอกเอาไว้ว่าคลาสแรกของเขาในชีวิตมัธยมปลายคือห้องนี้ เม้มริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกตื่นเต้น เพื่อนร่วมห้องที่นั่งกันอยู่ก่อนแล้วเงยหน้าจากสิ่งที่สนใจหันมามองผู้มาใหม่อย่างเขาก่อนจะหันไปสนใจสิ่งอื่นต่อ ฮยอกแจเลือกที่นั่งริมหน้าต่างเกือบหลังสุดของห้องเรียน
มุมนี้แหละเจ๋ง! แอบหลับได้สบายเลย
‘นั่งได้ป่ะ?’ น้ำเสียงห้าวที่ดังข้างตัวทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย
‘อ๊า.. นั่งได้ๆ’ พลางส่งยิ้มบางๆไปให้อย่างเป็นมิตร ร่างอวบที่ยืนอยู่ข้างเขายกยิ้มสดใสส่งให้บ่งบอกถึงนิสัยร่าเริงของเข้าตัวได้เป็นอย่างดี
‘ชื่อไร?’ ฮยอกแจเอ่ยถามเพื่อนใหม่ที่เลือกมานั่งข้างเขา
‘ซองมิน อีซองมิน’ ร่างอวบส่งยิ้มหวานมาให้ มิตรภาพครั้งใหม่ของอีฮยอกแจได้เริ่มต้นแล้วสินะ...
พักกลางวัน
ความอัธยาศัยดีของทั้งอีฮยอกแจและอีซองมิน การพักกลางวันจึงคึกคักเป็นพิเศษ เมื่อมีเพื่อนร่วมห้องคนอื่นมานั่งร่วมโต๊ะด้วยมากมาย ซึ่งบางคนฮยอกแจยังไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำไปรวมถึงร่างสูงที่นั่งเยื้องกับเขานี่ด้วย
‘ชื่อไรวะ?’ ผู้ถูกถามเงยหน้าขึ้นมามอง
‘ไม่เคยมีใครบอกหรือไงว่าถ้าอยากรู้ชื่อคนอื่น ควรจะแนะนำตัวเองก่อนน่ะ’ คำตอบที่ได้ยินทำเอาร่างบางอารมณ์ขึ้นได้ง่ายๆ
คำถามเดียวกับซองมินเมื่อเช้า แต่คำตอบที่ได้กลับมาเนี่ยต่างกันลิบลับ!
‘ฮยอกแจ อีฮยอกแจ! แล้วจะบอกได้ยังว่าชื่อไร’ ถามเสียงห้วน
‘โจวคยูฮยอน’ คำตอบที่แสนตรงคำถามไม่มีคำอื่นมาประกอบให้เปลืองน้ำลาย พร้อมกับการยักคิ้วปิดท้าย ร่างบางแยกเขี้ยวกลับไปให้เหมือนเวลาที่ตนไม่พอใจ
พลั่ก!
ฮยอกแจแทบสำลักเมื่อมือหนักๆตบเข้าที่ช่วงไหล่เขาอย่างจัง
‘แค่กๆๆ’
‘เล่นบ้าไรวะทงเฮ ฮยอกแจมันสำลักข้าวตายกันพอดี’ ซองมินดุพลางส่งน้ำและลูบหลังคนที่กำลังสำลักจะเป็นจะตาย
‘ก็ไม่ตั้งใจหนิหว่า~ ’ ผู้มาใหม่พูดเสียงอ่อยก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆคยูฮยอน
อีทงเฮ เพื่อนร่วมชั้นอีกหนึ่งคนที่ซองมินและฮยอกแจได้รู้จัก ร่างโปร่งที่มีนิสัยขี้เล่น เป็นกันเอง ที่สำคัญคือขี้แกล้งเป็นที่สุด!
‘ฉันถีบแกตกเก้าอี้บ้างได้มั้ยล่ะ?’ หลังจากที่หายสำลักก็หันมาแยกเขี้ยวใส่ร่างหนา
‘เก็บปากแล้วกินข้าวไปซะไอเอ๋อ’ ประโยคนี้ของทงเฮเรียกเสียงหัวเราะได้จากคนทั้งโต๊ะ รวมถึงซองมินที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตมัธยมปลายของเขา ฮยอกแจทำได้แค่ฮึดฮัดก่อนก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
สามอาทิตย์ของการเรียนที่นี่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว รวมถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่มาจากต่างโรงเรียนอย่างอีฮยอกแจ อีซองมิน อีทงเฮ โจวคยูฮยอน อีจุน และกีกวัง จากสัปดาห์แรกที่ไปกินข้าวกันยกห้องต่อมาก็ต่างกระจัดกระจายแตกกลุ่มตามความสนิทสนม ซึ่งหกคนนี้ถือว่าสนิทกันเป็นพิเศษ
‘คยูฮยอนนนนนนนนนน!!!’ เสียงตะโกนที่นำมาก่อนตัวแบบนี้ ตลอดสามอาทิตย์ที่ผ่านมามันพอจะทำให้เขาเดาได้เลยว่าเป็นใครไม่ได้นอกซะจากอีฮยอกแจ และเหตุผลก็คงหนีไม่พ้น
‘ลอกการบ้านเลขหน่อยดิวะ’ ทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างร่างสูงพลางฉีกยิ้มกว้าง
‘ไม่เคยทำเองแล้วชาตินี้จะผ่านมั้ยวะ ลอกเลขกู ลอกอังกฤษของอีจุน ให้กีกวังวาดรูปให้ เอาไรมาเรียนบ้างเนี่ยมึง’ ส่ายหน้าระอาพร้อมคำบ่นเป็นชุด แต่ก็ยังยื่นสมุดให้คนที่ทำปากยู่ข้างกาย
‘คอยดูเทอมนี้ละกัน! กูจะเอาท๊อปทุกวิชาเลยคอยดู’ ปากพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังรีบฉวยการบ้านของเขาไปลอก
‘อีกอาทิตย์นึงจะสอบมิดเทอมแล้วอ่ะ พวกมึงจะติวกันป่าววะ?’ ร่างโปร่งที่นั่งข้างซองมินเอ่ยถาม
‘ไม่นัดติวมึงก็ต้องคะยั้นคะยอให้พวกกูติวให้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไงอีทงเฮ?’
‘รู้ทันตลอดนะซองมิน’ ผลักหัวคนรู้ทันอย่างหมันไส้ คนถูกชมยักไหล่
‘เจอกันที่ห้างแถวบ้านคยูฮยอนละกันนะ คนละครึ่งทาง’ ร่างอวบเสนอเพราะพวกเขาก็ต้องพึ่งให้คยูฮยอนเป็นผู้ติวให้ จะให้อีกฝ่ายไปที่ไกลๆก็ยังมีความเกรงใจอยู่บ้าง
‘ครึ่งทางก็บ้าแล้วซองมิน! กูไปไม่เป็น ไกลบ้านกูอีกต่างหาก’ คนที่ก้มหน้าก้มตาลอกเงยหน้าขึ้นมาค้าน ก็บ้านคยูฮยอนกับบ้านซองมินมันใกล้กันอ่ะ แต่คนที่มีความรู้ด้านเส้นทางน้อยอย่างอีฮยอกแจเนี่ยสิ บ้านก็ไกลจากเขาไปกลับก็ไม่เป็น
‘เอาหน่า กูรู้ว่ามึงต้องมาไงนั่งรถเมล์สายเดียวถึง’ เจ้าของถิ่นที่จะทำหน้าที่ติวให้ตัดปัญหา
‘เจอกันวันเสาร์นี้สิบเอ็ดโมงตรงใครมาสายเลี้ยงข้าวเที่ยงนะเว่ย!’ อีจุนที่นั่งคู่กีกวังเอ่ยสรุป เป็นเวลาเดียวกับที่อาจารย์เข้ามาสอน หกหนุ่มแยกย้ายนั่งตามที่พร้อมตั้งใจเรียนหลีกเลี่ยงการโดนดุหรือหักคะแนน
____________________
เริ่มต้นแบบเอื่อยโฮกฮากแลดูไม่มีอะไร
ตอนหน้าก็คง .....
ความคิดเห็น