คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : โดนแล้ว
------------------------------------------ บ้านภีม
ลึก ๆ ผมก็หวังให้เบสบอลตามผมมาที่บ้าน แล้วมาชี้แจงว่าเรื่องมันเป็นยังไง เหมือนในนิยายไงครับ ที่พระเอกตามมาง้อนางเอก บอกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด แต่ ......................... นี่ก็เกือบสี่ทุ่มเข้าแล้ว ยังไร้วี่แววของเบสบอล ผมที่กลับมาถึงก็เอาแต่ร้องไห้ยิ่งกว่าหมาที่บ้านตาย จนตอนนี้ก็หยุดร้องไปแล้ว เบสบอลก็ยังไม่มา ถ้าผมยังปล่อยตัวเองไว้แบบนี้มีหวังอกแตกตายแน่
พอความรู้สึกน้อยใจมันแว้บเข้ามาในหัว ทำให้ผมพลอยได้คิดว่ายังมีอีกเหตุผลที่ทำให้เรื่องมันยากขึ้นไปอีกคือ การพยุงให้ธุรกิจในเครือจรัสพงศ์ ที่พ่อของเบสบอลอุตสาห์สร้างมาให้อยู่ได้เพื่อรอวันที่เบสบอลเข้าไปนั่งกุมบังเหียนนั้นเอง ยิ่งคิดผมก็ยิ่งรู้สึกว่าความสัมพันธ์อันซับซ้อนของเรา มันดึงเราสองคนไม่ให้ไปไหน
“เฮ้ยย จักร ออกมากับกูหน่อยดิ” ผมรีบโทรหามันก่อนใคร
“เฮ้ยยย เป็นไรเปล่าเนี่ย ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น เออ ๆ จะไปไหนอ่ะ”
“มึงมารับกูได้มะ กูว่ากูขับเองไม่ไหวว่ะ” ผมกลัวว่าตัวเองจะเหม่อ จนขับรถชนตายไปซะก่อน
“โหย ............ สำออยนะมึง เออ ๆ ๆ เดี๋ยวกูไปรับ”
----------------------------------------------------------- Saxophone Pub
จักรมันพาผมขึ้นไปนั่งหลบมุมตรงชั้น 2 ครับ เป็นโต๊ะเตี้ย ๆ ที่มีฟูกให้นั่งดูเค้าเล่นดนตรีข้างล่างนะครับ เจ๋งดี ผมที่ปกติเวลาไปกับจักร จะนั่งตรงข้ามกัน เลยต้องมานั่งข้าง ๆ กันแทน
“พากูมาอยู่มุมมืดแบบนี้ จะทำไรกูหรือเปล่าเนี้ย” ผมก็กวนตีนมันไปตามประสา
“ถ้ากูจะทำมึงจะว่าอะไรไหมหล่ะ” โชคดีที่มันมืดนะครับ หน้าผมร้อนไปหมดเลย
“พูดไรมึง กูหวามนะ ...” ผมมองหน้ามันครับ ช่วงนี้แค่เบสบอลคนเดียว ผมก็เสียงสันหลังจะแย่อยู่ละ
“แหม เดี๋ยวนี้หวั่นไหวกับคำพูดนะ กูเห็นมึงทำหน้าเหมือนหมาหงอยเถอะ เลยแซวเล่น” แซวจริง เหรอ แล้วแววตาวิบวับ นั่นคืออะไร มันทำตัวแปลก ๆ นะครับวันนี้
“เออ กูเซ็งหว่ะ แม่ง ................” ผมก็เล่าทุกเรื่องให้มันฟังไป จริง ๆ จักรมันพอจะรู้อยู่บ้างแล้วหล่ะครับ ว่าผมกับเบสบอลกำลังพัฒนาความสัมพันธ์กัน
“มึง รังเกียจกูไหมวะ ที่กูแบบ เอ่อ ................. ” ผมไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับมันตรง ๆ ครับ เพราะเราสนิทกันมาตั้งแต่อนุบาล ผมเองก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด จู่ ๆ ผมมาชอบผู้ชาย มันออกจะประหลาดนะครับ
“เรื่องที่มึง ชอบน้องมันนะเหรอ ไม่หรอก มึงคบใคร กูก็มีหน้าที่แค่ยินดี มึงกับกูก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอวะ” ผมมองตากับจักรในความมืด ผมรักมันจริง ๆ ครับ เป็นเพื่อนที่โครตดี
“แล้วมึงคิดว่า กูกับมันจะยังไงดีวะ ตอนนี้กูสับสนไปหมด มันก็มีแฟน กูก็มีแฟน แล้วยังเรื่องที่บ้านของกูกับมันอีก” ผมเครียดจริง ๆ นะครับ
“กูคงไปตัดสินใจแทนมึงไม่ได้หว่ะ มันเป็นเรื่องของคนสองคน กูก็ทำได้แค่ปลอบใจแค่นั้นแหล่ะ”
“ขอบใจหว่ะ จักร ไม่มีมึงกูคงเครียดตายห่า ว่าแต่มึงเถอะ ทำไมไม่เห็นมีแฟนซักทีวะ” ผมพูดพลางยกเบียร์ดำรสหวานขึ้นดื่ม
“คนที่กูมองมาตลอด เค้าไม่มีใจให้กูนี่หว่า จะทำไงได้” สายตาวูบไหวของจักร ทำผมรู้สึกหวามในช่องท้อง
“มึงมีคนที่ชอบ ? ………….. ทำไมกูไม่เคยรู้เลยวะ”
“อื้มมม ช่างเถอะ ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังอยู่ละ” ทำไมคำพูด กับสีหน้าและแววตาของมัน ขัดแย้งกันแบบนี้หล่ะครับ จักรค่อย ๆ เลื่อนมือขึ้นมาลูบริมฝีปากของผม
“เอ่ออ ขอบใจหว่ะ ฟองเบียร์ติดปากกูเหรอ”
“อื้มม ฟองเบียร์ หึ หึ” จักรส่ายหน้าแล้วยิ้ม กับท่าทางของผม
ผู้หญิงโต๊ถัดไป มองมันไม่วางตาเลยครับ ก็ไอจักรมันหล่อ ซะขนาดนี้ สูงซะเกือบ 190 หน้าคมแบบไทย ๆ ครับ ตาโต จมูกโด่ง หน้าเรียวได้รูป เข้ากับสีผิวเข้ม ๆ จากการเล่นกีฬา ตอนเรียน ป.ตรี มันเคยได้ไปถ่ายแบบอะไรพวกนั้นด้วยนะครับ แต่มันบอกว่าไม่ชอบ เพราะต้องไปแต่งหน้านั่งรอ นี่ นู่น นั่น
ผมพยักเพยิดให้มันเห็นครับ ว่าสาวมองมันอยู่ แต่มันยักไหล่ประมาณว่าไม่สน แหม่ หล่อเลือกได้จริง จิ๊งงง มากับมันเมื่อไหร่ นี่ผมดับตลอด ก็แหม ผมมันก็ตี๋ ซะขนาดนี้ ถึงผมจะไม่ใช่คนตัวเล็กอะไร แต่พอยืนกับมันผมเลยดูเป็นไอเตี้ยขึ้นมาทันที
ดีนะครับ ที่จักรมันมารับ ผมก็กินไปซะหลายแก้วเลย เดินแทบจะไม่ไหว
“เฮ้ยย ค่อย ๆ นั่งเดี๋ยวหัวก็ชนหรอก” จักรจับหัวผมไว้กันหัวโขกกับรถ แล้วก็เอาเบลล์ใส่ให้ ละมันก็รีบกลับมานั่งตรงคนขับพร้อม ๆ กับค่อย ๆ ออกรถไป
ตลอดทางผมหลับมาทั้งทางเลยครับ คือกะกินจนเมานั่นแหล่ะครับ ไอเรื่องขับรถไม่ไหวนี่ก็เป็นข้ออ้างเฉย ๆ อิ อิ ดึก ๆ แบบนี้รถไม่คิดครับ ละจักรมันก็กินไปนิดเดียวเพราะรู้ว่าต้องทำหน้าที่โชเฟอร์อยู่
-------------------------------- บ้านภีม
“ถึงบ้านซะที ขอบใจมึงมากหว่ะจักร ถ้าวันนี้ไม่ได้มึง กูคงเครียดตายห่า” ผมพูดพร่ำไปตามประสาคนเมาแหล่ะครับ จักรค่อย ๆ โน้มตัวมาถอดเบลล์ออกให้ผม ผมลืมตาขึ้นมาเพื่อลุกออกจากรถมัน แต่ ...............
“เฮ้ยยย ไกลไปป่ะ กูตกใจหมด” หน้ามันกับผมห่างกันไม่ถึงคืบครับ ผมพยามยามดันอกมันออก แต่มันขืนตัวเองไว้ จริง ๆ แรงจะเดินผมยังไม่มีเลยครับ เมาซะขนาดนี้
แต่มันไม่ยอมพูดอะไรครับ กลับเอาหน้าเข้ามาไกล้เรื่อย ๆ มือร้อนผ่าวค่อย ๆ ล้วงเข้ามาตามร่องกระดุม
“จักร ............. จะเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ” ผมเริ่มเสียงอ่อยครับ รู้ว่าหยุดมันไม่ได้แน่
ระฆังช่วยชีวิต !! มีเสียงเคาะกระจกรถครับ เบสบอลยืนอยู่ข้างรถ ทำหน้าเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่
“เปิดประตูหน่อยครับ พี่จักร เดี๋ยวผมเอาพี่ภีม ขึ้นบ้านเอง” มันบอกเสียงเรียบ ๆ ครับ
“อื้มม ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะ อย่าทำมันเสียใจอีกหล่ะ” ผมโครตโล่งครับ นึกว่าจะโดนไอจักรทำอะไรบนรถซะแล้ว จักรกด Central lock พลางเปิดประตูออก ให้ เบสบอลอุ้มผมขึ้นมาเลยครับ เพราะผมแทบไม่มีแรงจะเดิน
“ทำไมต้องกินอะไรมากมายขนาดนี้เนี้ย ทุกทีกินด้วยกันก็เห็นแค่จิบ ๆ ” มันเดินไปบ่นไปครับ
“ก็ใครทำให้เป็นแบบนี้หล่ะ” ผมพูดทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ เจ้าน้ำตาทรยศก็พาลจะไหลออกมาอีกให้ได้
เบสบอลวางผมบนเตียง แต่ ................................ “เบสบอล เอาพี่ไปไว้ที่ห้องพี่ดิ มาห้องตัวเองทำไม”
“ก็บอลไม่มีกุญแจห้องพี่ภีม หนิ พวกแม่บ้านก็หลับกันหมดละ” ผมลืมไปเลยครับ ว่ากุญแจห้องผมอยู่กับกุญแจรถ พอไม่ได้เอารถไป ผมเลยไม่ได้เอากุญแจห้องออกมาด้วย
“โกรธ บอลมากเลยเหรอ หือ ?” มันไม่พูดเปล่าครับ เอาปากร้อน ๆ นั้นมาสัมผัสกับหน้าผากผม ตัวผมก็แดงเพราะฤทธิ์เหล้าอยู่แล้วนะครับ นี่มันยังจะแดงเพิ่มขึ้นไปอีก
“เปล่า ................... ก็เค้าเป็นแฟนเบสบอลหนิ แค่ไม่รู้มาก่อนเฉย ๆ ไม่คิดว่าจะเจอ” ขนาดเมาผมยังปากแข็งได้สุด ๆ เลยนะครับ
ปากร้อน ๆ นั้นเลื่อนจากหน้าผาก มาสัมผัสอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปาก “ขอโทษนะครับ ไม่ได้อยากจะทำให้พี่ภีมเสียใจ แต่บอลเอง ยังไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ พี่เล็ก เค้าก็ไม่ได้ทำผิดอะไร พี่ภีมรอหน่อยนะครับ”
“อื้มมมม พี่ไม่ได้จะให้บอลไปเลิกกับเค้าหรอก แต่เวลาเห็นแล้วมันก็อดรู้สึกไม่ได้หน่ะ”
“ว่าแต่บอล ว่าขี้น้อยใจ พี่ภีมนี่ขี้หึงสุดยอดเหมือนกันนะ” เบสบอลทำหน้าล้อ ๆ
“ใครหึง ไม่มี๊”
“แล้วแต่เถอะ ……” มือนั่นอยู่ไม่สุขครับ ปลดกระดุมเสื้อผมออก
“เฮ้ยยย ๆ ๆ ๆ ทำไร ๆ เบสบอล ไม่เอา ๆ ๆ” ผมรีบจับมือมันไว้ครับ
“อ่าว ก็จะอาบน้ำให้ไง จะหลับทั้ง ๆ แบบนี้จริง ๆ เหรอ” ผมพยามมองเข้าไปในตาของเบสบอลครับ แต่แววตาระยิบระยับนั่น ทำให้เชื่อได้ยากจริง ๆ ครับว่ามันไม่คิดอะไร
ผมกับมันฉุดกระชากลากทึ้งกันอยู่แบบนั้น จนมันถอดกางเกงยีนส์ผมสำเร็จ ผมเชื่อแล้วละครับว่าที่ผ่านมามันรอผมพร้อมจริง ๆ เพราะดูจากวันนี้ ผมคงไม่มีเรี่ยวแรงอะไรจะสู้มันได้
เบสบอลเอาผมมานอนในอ่างที่เปิดน้ำอุ่นเตรียมไว้แล้วครับ ยังดีนะครับที่มันยังเหลือ บ๊อกเซอร์ไว้ให้ผม
ผมก็นอนนิ่ง ๆ ให้มันเอาแชมพู กับสบู่มาถูตัวครับ มือหนา ๆ นั้นลูบสบู่ผ่านตัวผมไป
“อ๊า” ผมอดครางออกมาไม่ได้ ก็มันเสียวอ่ะ
เบสบอลชะงักมือครับ แต่สุดท้ายมันก็รีบล้างตัวผมจนเสร็จ แล้วอุ้มผมไปไว้บนเตียง เอาผ้าขนหนูเช็ดหัวเช็ดตัวผมให้
“เฮ้ยย บอลไม่ถอด ๆ ” มันพยายามถอดบ็อกเซอร์ผมออกครับ
“ก็มันเปียกแบบนี้ จะนอนยังไงอ่ะ” มีเหรอครับผมจะสู้แรงมันได้ เอาวะ ก็ผู้ชายเหมือนกัน มันดึงพรวดออกไปทั้งบ๊อกเซอร์ทั้งกางเกงใน
ร่างเปลือยเปล่าผม นอนอยู่ตรงหน้าเบสบอล ไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรหรอกนะครับ ผมก็ได้แต่โทษฤทธิ์เหล้าว่าทำให้ผม กล้าได้ขนาดนี้ ห้องทั้งห้องเงียบงัน สายตาของเราประสานกัน
“พี่ภีมครับ บอลขอนะ” เบสบอลกระซิบข้าง ๆ หูผม ปากร้อน ๆ นั้นเม้มเข้าตรงซอกหู และทำหน้าที่ของมันอย่างหมดจด
‘ก๊อก ๆ ๆ ๆ’
“คุณเบสบอล คุณภีมคะ ป้าตั้งอาหารเช้าแล้วนะคะ” คุณป้าพิสมัยครับ ผมปรือตาขึ้น พบกับเบสบอลที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ
“ตื่นเร็วจัง” ผมทักออกไป
“อื้มม เห็นพี่ภีมหลับสบายอ่ะ เลยไม่อยากปลุก” ผมค่อย ๆ ดันตัวขึ้นจะกลับไปที่ห้อง
“โอ๊ยย” ความเจ็บแล่นขึ้นมา เบสบอลรีบผละจากโน้ตบุ้ค เข้ามาประคองผม
“พี่ภีม เจ็บเหรอ” อื้มมม มันถามมาได้นะครับ มันเล่นเอาผมซะอ่วม ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันนะ คนมันเพิ่งเคย นะเว้ยย
“เจ็บดิ ละโหย เตียงเลอะไปหมดแบบนี้ จะบอกแม่บ้านว่าไงละเนี่ย” เตียงมันเลอะจริง ๆ แหล่ะครับ คราบอะไรต่อมิอะไรปนกันไปหมด
“ก็บอกว่าพี่เลือดกำเดาไหลดิ ห้า ห้า ห้า” อืมม ปากดีนะมึง
“มา ๆ เดี๋ยวบอล อุ้มไปที่ห้องให้”
“ไม่เอา บอล เดี๋ยวคนในบ้านเห็น”
“งั้นหิวป่ะ เดี๋ยวบอลไปห้องพี่ภีม เอาเสื้อผ้าให้ ละก็เอากับข้าวขึ้นมากินในห้องเลย”
“อื้มมม เอาแบบนั้นก็ได้” ผมสังขารเป็นแบบนี้ก็ไม่อยากจะไปทำปากดีอะไรแล้วครับ ต้องปล่อยให้มันบริการไป
พอเบสบอลไปแล้ว ผมพยายามลุกขึ้นเพื่อไปทางห้องน้ำ ของเหลวที่คั่งค้างอยู่ในตัวก็พลอยไหลออกมาด้วย อนาถตัวเองจริง ๆ ครับ คราวหน้าต้องให้มันใส่ถุงละ ผมจะได้ไม่ลำบากชีวิตขนาดนี้
เสียงประตูเปิดออก ทำไมเบสบอลกลับมาเร็วจังนะ แต่คนที่เข้ามาไม่ใช่เบสบอล
“ภีม !!”
“ม๊า !!”
ความคิดเห็น