คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 12 ใหม่นะครับ ผมเผลอลบไปตอน ใจแลกใจ ครับ
ผมขอแอดตอนที่ 12 ใหม่นะครับพอดีเผลอไปกดลบน่ะครับ ช่วงนี้ระบบ แอดคอนเท้นท์ของเด็กดีมันแปลก ๆ น่ะครับ
---------------------------------- ณ จวนของโชเทกัม -------------------------------
กลางห้องโถงใหญ่ในจวนของโชเทกัม มีเหล่ายังบันฝ่ายโซรนมากมายมาชุมนุมกันอยู่ที่นี่ โดยมีโชเทกัมนั่งเป็นประธานองค์ประชุมอยู่
“พระราชาองค์นี้ครองราชย์มาได้เพียง 3 เดือนแต่ก็ทรงออกพระราชาโชบายที่เป็นอุปสรรคต่อฝ่ายโซรนของเรามากมายเลยนะขอรับแทกัมมานยิม” เทกัมคนนึงกล่าว
“ไม่เพียงเท่านี้นะขอรับ ยังทรงดำริ กิจการหลาย ๆ อย่างซึ่งขัดกับหลักขงจื๊อมากมาย อย่างเช่นเรื่องที่ทรงมีคนสนิทเป็นชายอย่างอิงยองกัม นั่น” มีเทกัมอีกคนช่วยเสริม
“พวกเราฝ่ายโซรนแม้จะเป็นบัณฑิตหัวก้าวหน้าที่รับใช้ราชสำนักมาหลายรัชกาล แต่ก็ยังไม่เคยเจอพระราชาองค์ใดเลย ที่ไม่ฟังเสียงคัดค้านของยังบันแบบนี้นะขอรับ แทกัมมานยิม” เทกัมที่อยู่มีอายุมากหน่อยเสริมอีกแรง
โชเทกัมมีสีหน้าเคร่งเครียด แรงกดดันของเหล่ายังบัน กลายมาเป็นแนวทางในการตัดสินใจในการบริหารกิจการบ้านเมืองไม่ต่างอะไรกับพระราชาที่อาศัยแรงสนับสนุนอย่างยังบันเช่นกัน ไม่ต่างอะไรกับมินเทกัม ที่แม้จะเป็นพ่อตาของพระราชา แต่ก็คงถูกแรงกดดันจากยังบันฝ่ายโซนน ไม่แพ้กัน
“ถ้าเราไม่สามารถโน้มน้าวให้ชูซังโชนา ทรงเปลี่ยนพระทัยได้ ............. เราก็แค่เปลี่ยนคนตัดสินใจก็ได้นี่นะ” โชเทกัมกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เอ๊ะ เทะ..............เทกัม ท่านหมายความว่า ” ยังบันทั้งหลายตกใจเสียงอื้ออึง
“พวกท่านกลัวงั้นเหรอ ไหนว่าอยากสร้างความเปลี่ยนแปลงยังไงหล่ะ”
“พวกเราฝ่ายโซรนขอฝากชีวิตไว้กับท่านก็แล้วกันเทกัมมานยิม”
-------------------------- พระราชวัง --------------------------------------------
“วันนี้มีเสด็จงานขึ้นบ้านใหม่ของโชเทกัมพะยะค่ะโชนา” เชวยองกัมกราบทูล “แต่จะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอพะยะค่ะโชนา”
เหล่าซังกุงและฮังอาพลางช่วยชูซังแต่งพระองค์ “ทำไงได้หล่ะ ข้าจะไม่ไปด้วยเหตุผลอะไรได้”
“งั้นให้หม่อมฉันเชิญอิงยองกัมไปด้วยดีไหมพะยะค่ะ เผื่อมีอะไรจะได้มีคนช่วยกัน อิงยองกัมก็มีฝีมือไม่ต่างอะไรกับองค์รักษ์หลวงเลยนะพะยะค่ะ”
“อื้มม ดีเลย พักนี้ข้าไม่ค่อยได้ไปค้างตำหนักนอกวังเลย งานเยอะมาก”
---------------------------- จวน โชเทกัม --------------------------
“ชูซังโชนาเสด็จแล้วววววววววววว” ผมเดินตามโชนาเข้าไปในงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของโชเทกัมครับ คุณตาเทกัมคนนี้เท่าที่รู้มาเป็นคนน่ากลัวมากครับ เพียงแต่ตอนนี้โชนายังไม่ทรงมีหลักฐานอะไรจะไปจัดการกับเค้าได้ครับ
งานขึ้นบ้านใหม่คราวนี้คนเยอะมากนะครับ มีแต่ขุนนางผู้ใหญ่ทั้งนั้น เชวยองกัมบอกผมไว้แล้วหล่ะครับว่า งานนี้อาจมีลับลมคมในอะไรเพราะอยู่ดี ๆ ยังบันฝ่ายโซรน ทั่วทั้งโชซอนก็เดินทางเข้าเมืองหลวงทั้งที่ราชสำนักไม่ได้เรียกตัว ยังบันพวกนี้เวลาไปไหนต่อไปจะมีทหารคอยติดตามหลักหลายสิบคนครับ พอมาเจอกันก็กลายเป็นการรวมตัวของกองกำลังย่อย ๆ เลยทีเดียว โชนาต้องทรงให้ทหารหลวงประจำการอยู่ข้างนอก เผื่อมีอะไรขึ้นมาจริง ๆ น่ะครับ
“หม่อมฉันยินดีต้อนรับพะยะค่ะ ขอบพระทัยที่ทรงให้ข้ารับใช้ผู้ต่ำต้อยอย่างหม่อมฉัน หม่อมฉันยังกลัวว่าโชนาจะทรงขุ่นข้องหมองพระทัย เพราะความสัมพันธ์ของเราไม่ค่อยสู้ดีนัก ตั้งแต่ยังทรงดำรงพระยศเป็นเซจาโชฮา น่ะพะยะค่ะโชนา” โชเทกัม กล่าว
“ขุ่นข้องอะไรกัน ไม่มีหรอก ข้าแน่ใจว่าพวกท่านเองก็ต้องการรักษารากฐานของโชซอนเอาไว้ ไม่ต่างกับราชวงศ์ของเราเหมือนกัน ข้าเองยังต้องรู้สึกขอบคุณพวกท่านด้วยซ้ำ” หึ หึ นี่สินะครับที่เรียกว่าการเมือง ต้องพูดอะไรไม่ตรงกับใจ โชนาทรงเสด็จประทับตรงหัวโต๊ะน่ะครับ ผมก็เลยถอยมายืนกับเชวยองกัม
“อิงยองกัมมานั่งข้าง ๆ ข้าสิ”
“ไม่ได้หรอกพะยะค่ะโชนา ” ผมเริ่มรู้ว่าอะไรเป็นอะไรครับ จะให้ขุนนางไปนั่งเสมอกับพระราชาได้ยังไง
“เชิญนั่งเถอะขอรับ อิงยองกัม พวกเราทราบฐานะของท่านดี งานขึ้นบ้านใหม่ของข้าก็ไม่ได้เป็นงานทางการอะไร มีแต่คนกันเองทั้งนั้น” วันนี้โชเทกัมมาแปลกนะครับ พูดกับผมดีด้วย ทุกทีไม่มองหน้าด้วยซ้ำ คงเพราะไม่เห็นด้วยที่ผู้ชายจะสนิทกันหน่ะครับ ผมก็เลยไปนั่งอยู่ข้างโชนาเลยครับ ดีเหมือนกัน เผื่อมีอะไรขึ้นมาจะได้อยู่ไกล้ ๆ กันไว้
“กระหม่อมได้เตรียมการแสดงเพื่อให้พวกเราได้เพลิดเพลินไว้ด้วยนะพะยะค่ะโชนา” หึ หึ การแสดงนี่แหล่ะครับที่โชนาทรงเป็นกังวลว่าจะมีนักฆ่าแฝงตัวอยู่หรือไม่ ว่าแต่บ้านโชเทกัมนี่ใหญ่มากเลยนะครับ ก็ขนาดสนามหน้าบ้านที่ใช้จัดงานที่ยังจุคนได้ตั้งเกือบ 300 คน ผิดกับบ้านอื่น ๆ ในโชซอนน่ะครับที่จะเป็นหลังเล็ก ๆ ติด ๆ กันไป
พอเริ่มมีการแสดง ก็เริ่มมีอาหารมาเสิร์ฟครับ ผมก็ซัดใหญ่เลยครับ
“อิง เจ้าอย่ามัวแต่กินหล่ะ อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้” โชนากระซิบครับ
“พะยะค่ะโชนา”
“เจ้าโกรธอะไรข้าเหรอ” เอ๋ โกรธ ผมเนี่ยนะ เรื่องอะไร
“ไม่มีหนิ พะยะค่ะโชนา”
“แล้วทำไมไม่เรียกชื่อช้า”
“โหย คนเยอะแยะพะยะค่ะ หม่อมฉันไม่อยากถูกพวกโซรนกราบทูลขอให้ประหารหม่อมฉันด้วยข้อหาลบหลู่ราชสำนักหรอกนะพะยะค่ะโชนา”
“ทำไมหม่อมฉันไม่เคยเห็นทรงพาชุงจอนมาม่า หรือโซวอนมาม่า ตามเสด็จมาด้วยเลยพะยะค่ะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องครับ
“พวกสาว ๆ นะ จะไปในทีต้องมีทั้งซังกุงและฮังอา ตามมาเป็นสิบ ไหนจะวอไหนจะเกี้ยวอีก ไม่สะดวกหรอก”
“ขี้เกียจง้อ เวลาเจ้าหึงด้วย” หึง ? ใครหึง ผมเหรอ
“กระหม่อมไม่เคยหึงพะยะค่ะโชนา” พูดไปงั้นแหล่ะครับ ผมไม่ใช่แม่พระอย่างชุงจอนมาม่าที่มีจิตใจกว้างขวางเรื่องแบบนี้ แน๊ มาจับมือผมอีก ผมรีบหันซ้ายหันขวาครับ กลัวคนเห็น
“อื้มม กินไปเถอะ” มาลูบหัวผมอีกครับ คนนะไม่ใช่น้องหมา แต่เหมือนจะทรงรู้ตัวครับว่าพวกยังบันกระซิบกระซาบกันใหญ่รีบดึงมือกลับเลยครับ
“กราบทูลโชนา หม่อมฉันขอทูลเชิญเป็นองค์ประธานในการประกอบพิธีการพะยะค่ะ” โชนาก็ลุกไปตรงที่เป็นไหเยอะ ๆ น่ะครับ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่นี่ต้องบูชาไห ด้วย ที่บ้านที่โชนาซื้อให้ แม่บ้านของผมก็ชอบเอาเทียนไปปักที่ไหแล้วบนอะไรงึมงัม ๆ
เอ๊ะ ผมเห็นอะไรบนหลังคาครับ ซ่อมหลังค่าเหรอ ไม่มั้ง ผมขยับตัวไวเท่าความคิดครับ
อ่า ลูกดอกปักลงกลางอกผมเลยครับ
“กบฏ ๆ ๆๆ ๆ ๆ” เชวยองกัมร้องครับ พวกทหารองค์รักษ์กางดาบออกมาปกป้องโชนาครับ
พวกทหารข้างนอกกรูกันเข้ามาปะทะกับคนของยังบันฝ่ายโซรน
“อิง เจ้าอดทนหน่อยนะ”
“หม่อมฉันยังไหวพะยะค่ะโชนา”
ซักพักพวกเราก็ตีฝ่าวงล้อมออกมาจากสงครามย่อย ๆ นั้นได้ แล้วก็มีคนจากกรมแพทย์หลวงพาผมไป
---------------------- บ้านอิง -------------------------------------
“ท่านต้องช่วยอิงยองกัมให้ได้นะท่านหมอหลวง” ผมได้ยินทุกอย่างครับแต่ลืมตาไม่ขึ้น
“กราบทูลโชนา อิงยองกัมโดนลูกดอกอาบยาพิษพะยะค่ะ แต่อย่างไรก็ตามเป็นพิษที่ไม่ได้ทำอันตรายถึงชีวิต เพียงแต่หลับไปเท่านั้นพะยะค่ะ”
“แสดงว่าพวกโซรนไม่ได้หวังให้ข้าตาย แต่อยากให้ข้าหลับไปเพื่อเข้าควบคุมราชสำนักสินะ แล้วอิงยองกัมจะฟื้นเมื่อไหร่หล่ะ” นี้เป็นคำพูดสุดท้ายของโชนาที่ผมได้ยินก่อนจะสิ้นสติไป
“ทรงประหารหม่อมฉันเถอะพะยะค่ะโชนา” หมอหลวงหมอบลงกับฟื้น
“ท่านหมายว่าอิงยองกัมจะหลับตลอดไปอย่างนั้นเหรอ”
“โชนา”
------------ กลับไปอ่านต่อในตอนที่ 13 นะครับตอน กลับมา --------
ความคิดเห็น