มิติมนตรา อาคาเซียนน่า

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 สร้อย 100 %

มิติมนตรา อาคาเซียนน่า
Chapter 1 สร้อย

ฟาริสา จิตกุลเจริญ อาจจะเป็นเด็กสาวอายุ 15 ปีที่มีใบหน้าเย็นชาที่สุดก็เป็นได้ เธอมีใบหน้าที่เย็นชา ดวงตาสีรัตติกาลก็ว่างเปล่าจนคนที่จ้องมองสามารถลืมหายใจได้ เธอมีรูปร่างเล็ก ใส่แว่นตาหนาเตอะ ที่ดูหน้าแกล้งเป็นที่สุด แต่กลับไม่เคยมีใครแกล้งเธอ ไม่เคยแม้แต่จะคิด เพราะว่าเธอเป็น "เด็กพิเศษ" นั่นเอง...
 เด็กพิเศษในที่นี้หมายถึงเด็กที่มีความอัจฉริยะในด้านใดด้านหนึ่งเป็นพิเศษ แต่ ฟาริสากลับมีความอัจฉริยะในทุกๆด้าน ทั้งการเรียน ดนตรี กีฬา จนถ้วยรางวัลเต็มบ้าน เป็นทั้งนักเรียนทุน พาสชั้น จนตอนนี้เธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี และกำลังเรียนต่อปริญญาโท เนื่องจากเธอเป็นเด็กที่เกิดจากการทำกิฟต์ ซึ่งในยุคนี้สามารถเลือกสีตา สีผม สีผิว ฯลฯ และรวมทั้งความสนใจและความอัจฉริยะซึ่งสามารถกำหนดได้อย่างง่ายดาย แต่เด็กสาวเกิดจากแม่ที่ไม่เคยเห็นหน้า รู้แต่เพียงว่าชื่อ ไลแลค....

ไลแลค...

ไลแลค...

ไล...

"เฟรย์!"

"แม่!"

ร่างบางสะดุ้งตื่นอย่างตกใจ

"จ้ะ แม่เอง"

หญิงวัยกลางคนมีสีหน้าห่วงใยเมื่อดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอด

"มีอะไรคะ"

ฟาริสาพูดอย่างเย็นชาเมื่อเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็น แม่ไม่แท้ พลางผละออกไป
หญิงคนนั้นหน้าเจื่อนลงก่อนกลับมาสดใสเมื่อเด็กสาวหันกลับมา

"นี่จ้ะ ของขวัญวันเกิด สุขสันต์วันเกิดจ้ะ อายุครบ 15 แล้วนะ"

เธอพูดยิ้มๆพลางส่งกล่องเล็กๆที่เธอห่อด้วยตัวเองให้
ฟาริสากล่าวขอบคุณเบาๆขณะรับกล่องของขวัญที่ห่ออย่างประณีตนั่นมา
.............................................
ฟารตีมองดูเด็กสาวที่กำลังเปิดห่ออย่างรักใคร่ แม้แพรวพรรณจะไม่ใช่ลูกในไส้ 
แต่เธอก็รักเหมือนลูกแท้ๆ เธอแต่งงานกับ กฤษณะ เมื่อ 15 ปีก่อน เราไปทำเด็กกิฟต์กัน 
โดยขอบริจาคไข่เนื่องจากเธอไม่สามารถมีลูกได้ กฤษณะได้พาผู้หญิงคนหนึ่งมา โดยแนะนำว่าเธอชื่อ ไลแลค 
ไลแลคเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผมสีดำ ตาฟ้าเหมือนลูกครึ่ง ญาติของฟารตีกังวลว่าเธออาจจะเป็นคนไม่ดี แต่เธอไม่เชื่อ เพราะกฤษณะย่อมหาสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อลูกอยู่แล้ว ไลแลคยอมบริจาคไข่ให้ และเมื่อก่อนเด็กเกิดไม่กี่วันเธอก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และเมื่อฟาริสาอายุ 5 ขวบ กฤษณะก็หายตัวไปอีก
ทำให้ฟารตีเสียใจมาก แต่เด็กน้อยเสียใจยิ่งกว่า  เพราะกฤษณะเป็นทางเดียวที่จะได้เจอกับแม่ที่แท้จริง แต่เธอกลับไม่เคยร้องไห้ ฟาริสาเก็บตัวอยู่ในห้อง 2 เดือน เมื่อครบ 2 เดือน เด็กน้อยที่ดูไม่เหมือนเด็กน้อยก็เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทีสง่างาม ดูตายด้านและเย็นชา และนับแต่นั้นมาฟารตีก็ไม่เคยเห็นฟาริสาแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้าอีกเลย

...........................................................

"คุณฟารตีนี่มันอะไรกัน"

เสียงหวานแต่เย็นชาทำให้เธอตื่นจากภวังค์
ในมือฟาริสามีสร้อยเส้นหนึ่งอยู่ สร้อยเส้นนั้นถือว่าสวยมาก ล่อตาล่อใจคนใจทรามทั้งหลาย เป็นรูปดาวหกแฉกสีเงิน ตรงกลางมีเพชรเม็ดเขื่องฝังอยู่ เพชรเม็ดนั้นสลักตัวอักษรสีใสในภาษาที่เธอไม่เข้าใจ

"สร้อยจ้ะ เป็นสร้อยที่..คุณพ่อให้มาก่อนหายตัวไป...บอกว่าให้ลูกตอนอายุ 15 ปีจ้ะ"

ฟารตีรีบเสริมประโยคสุดท้ายเมื่อเห็นดวงตาของเด็กสาวเย็นชาเต็มที่

"เป็นไงชอบไหม"

เธอเปลี่ยนเรื่องด้วยรอยยิ้ม
เด็กสาวมองสร้อยในมือก่อนพยักหน้า

สร้อยของคุณพ่อ... จะไม่ให้ชอบได้ยังไง

"แม่ไปทำงานก่อนนะจ๊ะก่อนนะจ๊ะ"

ฟารตียิ้มเอ่ยก่อนลุกออกจากห้องไป
โดยมีฟาริสามองตามฟารตีไปด้วยสายตาที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้แล้วถอนหายใจ
ก่อนหยิบสร้อยเส้นนั้นขึ้นมาใส่ .....
ชั่วพริบตานั้นเอง แสงสว่างราวกับพระอาทิตย์ร้อยดวงก็พลันระเบิดออก
ดูดเธอเข้าไปในหลุมดำอันมืดมิด โดยที่เด็กสาวมิอาจจะขยับขัดขืนได้เลย
............................................................
เม้นต์กันเยอะๆนะคะ ถ้าไม่เม้นต์ขอให้แฟนไม่รัก แฟนแขนด้วน อัปลักษณ์ ซาดิสถ์ ขอให้อึไม่ออกภายในสามวันเจ็ดวัน
ถ้าเม้นต์แสดงว่าคนนั้นสวย หล่อ และจะสวยหล่อไปมากกว่านี้อีกมากๆ  แฟนก็สวยหล่อ รักกันตลอดไป

                                                                                                     White Daisy

ป.ล.is it beautiful ? จาก final fantasy จ้า เศร้าดีอ่ะ เลยเอามาให้ลองฟังดู