ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Kibogamine Novel

    ลำดับตอนที่ #3 : คนร้ายในนักเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ค. 57


    หลังจากที่พวกโคอิจิอยู่ที่ศาลแล้ว แล้วทุกคนก็รวมตัวกันที่ศาล โมโนคุมะก็ทำการเริ่มสืบคดีของไนซ์ 

     

     

    โมโนคุมะ : อุปุปุปุ มินนะซัง ทำการสืบคดีของไนซ์คุงได้แล้วนะฮะ

     

     

                       พวกโคอิจิรวมทั้งไนท์ก็เริ่มทำการสืบค้นหาคนร้ายของคดีไนซ์ 

     

     

    สุเอโกะ : ก่อนอื่นต้องหาหลักฐานสินะ

     

    รินกะ : แล้วคนร้ายก็หาด้วยสินะ

     

    โมโตมิ : ใช่ เราต้องหาคนร้ายให้ถูก      

     

    โคอิจิ : โทยะซัง โมโตมิจัง และ มิราอิ

     

    รินกะ : เอ๊ะ?

     

    สุเอโกะ : มีอะไรงั้นเหรอคะ อามิซัง

     

    โคอิจิ : คือ ไดสึเกะคุง เขา.......

     

    ไดสึเกะ : ZZzzz

     

     

                    ทุกคนก็ต่างกันมองไดสึเกะที่กำลังพร้อมทั้งๆที่ยังยืนอยู่

     

     

    สุเอโกะ : ช่างมันเถอะนะคะ ก่อนอื่นสืบคดีให้ได้ก่อน 

     

    เรมิ : ลืมบอก เวลาที่สืบคดีมีเวลาด้วยนะ 

     

    รินกะ : ม...มีเวลาเท่าไรเหรอ เรมิ...?

     

    เรมิ : ประมาณ 6 ชั่วโมง  

     

    ทุกคน : เอ๋!! 

     

     

     

              ที่เรมิพูดมานั้น มันเป็นเรื่องจริง ในการสืบคดีมีแค่ 6 ชั่วโมง เท่านั้น ทุกคนก็ต่างกันตกใจจนกลัวบ้าง แต่รินกะกลัวจนจะร้องไห้ขึ้นมา แล้วอุสุเมะก็บอกหลักฐานและคนร้ายด้วย

     

     

    อุสุเมะ : ทุกคน เราคิดว่านะ คนร้าย คือ   ฮาชิโมโตะ อายะ สุดยอดนักเรียน ทำความสะอาด

     

    โมโตมิและสุเอโกะ : เอ๋!! ไม่จริงใช่มะ

     

    อุสุเมะ : จริงสิ อายะอาจทำความสะอาดเลือดของไนซ์ที่ไหลตามพื้นก็ได้ เนียนใช่มะล่ะ 

     

     

             อุสุเมะได้บอกหลักฐานและคนร้ายออกมาแล้ว แต่โคอิจิกลับปฏิเสธในข้ิอแบบนั้น

     

     

    โคอิจิ : เรื่องนั้นน่ะ มันผิดแล้ว!! 

     

    อุสุเมะ : หา! ตรงไหนของนายล่ะ ซาคาคิบาระ!!?

     

    โคอิจิ : ฮาชิโมโตะซัง น่ะ ไม่ใช่คนร้ายหรอก 

     

    ทุกคน : เอ๋?

     

    อุสุเมะ : หมายความว่าไงนะยะ ยัยแฟนของโมโตมิ

     

    โคอิจิ : หา!? แล้วทำไมต้องเรียกแบบนั้นด้วย 

     

    อุสุเมะ : โมโตมิ ใช่มั้ย ที่ฆ่าไนซ์น่ะ!!

     

    โมโตมิ : อะ...เอ๊ะ!!

     

     

             อุสุเมะก็เปลี่ยนแล้วจับคนร้ายใหม่อีกครั้ง คือ โมโตมิ แต่โคอิจิกลับปฏิเสธข้อนั้นอีก

     

     

    โคอิจิ : เรื่องนั้นน่ะ มันผิดแล้ว!!

     

    อุสุเมะ : หา!! ผิดตรงไหนอีกของนาย   

     

    โคอิจิ : โมโตมิจัง น่ะ เขาฆ่าคนไม่เป็นหรอก 

     

    สุเอโกะ : ใช่แล้ว อุสุ อย่าใส่ร้ายโมโตมิซังเขาสิ   

     

    ไนท์ : โมโตมิซัง น่ะ ขนาดจะฆ่าตัวตาย แต่เขายังไม่กล้าเลยนะ 

     

    โคอิจิ : ใช่ เป็นอย่างที่ไนท์ซังพูดถูกแหละ     

     

    อุสุเมะ : หือออ

     

    ซาคุยะ : ซาว่า คนร้ายอาจจะเกี่ยวข้องกับไนซ์ซังก็ได้นิคะ

     

    โมโตนาริ : หืมมม อืมมม น่าจะประมาณนั้น 

     

    โคอิจิ : คน้รายน่ะเหรอ อืมมมม

     

     

           โคอิจิก็พยายามคิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างขึ้นมา 

     

     

    รินกะ : พ...พวกเราจะรอดมั้ยนะ ร...เรากลัว ฮือๆๆ

     

    โมโตมิ : จ...ใจเย็นๆสิ ริน 

     

     

           รินกะก็รู้สึกกลัวจนร้องไห้ขึ้นมา โมโตมิก็พยายามจะหยุดการร้องไห้ของรินกะ

     

     

    เดจิโกะ : มาซาจัง คงไม่ใช่คนร้ายหรอกนะ

     

    มาซาโตะ : ครับ ผมไม่ใช่คนร้ายหรอก

     

     

        โคอิจิก็สามารถหาคนร้ายและหาหลักฐานมาได้ขึ้นมา

     

     

    โคอิจิ : เราคิดออกแล้ว ในตอนกลางคืนเมื่อวาน ชุนที่กำลังอ่านหนังสือเสร็จแล้ว แล้วเขาก็ไปหาของทานที่ห้องครัว แล้วในระหว่างที่คนร้ายก็เข้าห้องครัวหาชุน แล้วเอาคุกกี้ยัดเข้าปากชุนจนเลือดไหลออกจากปากแล้ว คนร้ายก็ทำความสะอาดเลือดที่พื้นของชุน ใช่มั้ยล่ะ ทากะซากิ เรย์กิชะ นายคือคนร้ายใช่มั้ย?

     

     

       หลังจากนั้น โคอิจิก็หาคนร้ายเจอ คนร้ายคือ ทากะซากิ เรย์กิชะ

     

     

    เรย์กิชะ : หา!! 

     

    สุเอโกะ : เรื่องจริงสินะ เพราะมีเรย์กิคนเดียวที่เกี่ยวข้องกับไนซ์ซัง 

     

    อุสุเมะ : แล้วทำไมถึงยัยคนนั้นรู้ได้ล่ะ ทั้งที่มาใหม่ก่อนคนอื่นไม่ใช่เหรอ

     

    สุเอโกะ : อามิซังเขาจะเหมือน นาเอกิ ก็ได้นะ 

     

     

        เรย์กิชะก็เรื่องพูดจาโวยวายเสียงดังขึ้นมา

     

     

    เรย์กิชะ : โธ่เว้ย นายไม่มีทางจะออกจากที่นี้ได้หรอกหะ!!

     

    โคอิจิ : แต่ทากะซากิคุงเกี่ยวข้องกับชุนไม่ใช่เหรอ

     

    เรย์กิชะ : หุบปากไปชะ!! คนอย่างแกจะไปรู้อะไร!!!

     

    โคอิจิ : รู้สิ เพราะเราเคยเป็นสมาชิกเก่าในตระกูลเดม่อนกับชุนไง ชื่อจริงของเราก็คือ มาร์ค ไง!

     

    เรย์กิชะ : แกนี้! กล้าเถียงกับข้านั้น! 

     

    โคอิจิ : แต่คนร้ายก็คือนายไงอยู่แล้ว! คนอื่นไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับชุนหรอก!!

     

     

           โคอิจิและเรย์กิชะก็เถียงไปเถียงมาจนเรย์กิชะยอมแพ้และยอมรับว่าเป็นคนร้าย แล้วโมโนคุมะก็กดปุ่มเฉลยคนร้าย เฉลย : คนร้ายก็คือ ทากะซากิ เรย์กิชะ

     

     

    โมโนคุมะ : อุปุปุปุ ซาโต้ ไนซ์คุง ถูกฆ่าโดย ทากะซากิ เรย์กิชะคุง 

     

    โมโตมิ : ถูกจริงๆด้วย...

     

    เรย์กิชะ : อ...อะไรกัน!? 

     

    โมโนคุมะ : เอาล่ะ ทากะซากิคุง ทำการโดนทำโทษได้

     

    โมโตมิ : เอ๋ ด..เดี๋ยวก่อนสิ.

     

     

           เรย์กิชะก็รู้สึกกลัวมากจนน้ำตาไหลนิดเดียว แล้วโมโนคุมะก็กดปุ่มสีแดง ทำการลงโทษกับเรย์กิชะ 

     

     

     

           การลงโทษของเรย์กิชะ คือ เอาโซ่รัดที่คอแล้วลากเรย์กิชะไปมัดที่เสา แล้วโมโนคุมะก็ยิงปืนเบสบาลใส่เรย์กิชะโดยไม่ยั่ว จนทำให้เรย์กิชะเสียชีวิตลง ทุกคนที่รอดก็ต่างกันกลัวขึ้นมา และรินกะก็นั่งแล้วร้องไห้จนกลัว 

     

     

    โคอิจิ : มันหมายความว่าไง โมโนคุมะ!?

     

    โมโนคุมะ : อุปุปุปุ เอาเป็นว่า ทุกคนต้องจบการศึกษาไปด้ืวยกันล่ะกัน 

     

     

          โมโตมิก็นึกถึงคุวาตะ ลีออน ที่เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนคิโบกามิเนะ ขึ้นมาทันที และรู้สึกลังเลด้วย 

     

     

          พวกโคอิจิจะไปเส้นทางอย่างใด ต้องติดการชมตอนต่อไป 

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×