คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนถูกฆ่า...
ในช่วงตอนกลางคืน โคอิจิ นั้นกำลังเดินเข้าที่ห้องสมุด แล้วเจออุสุเมะที่กำลังแอบมองไนซ์ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะของห้องสมุดอยู่
โคอิจิ : เอ่อ อาเมโนะซัง
อุสุเมะ : มีอะไร หือ นักเรียนคนใหม่นิ ว่าแต่มีอะไร?
โคอิจิ : ก็แค่ทักทายครับ
อุสุเมะ : งั้นก็ทักทายเช่นกัน
โคอิจิ : คือ อาเมโนะซัง มาทำอะไรอยู่ที่นี้เหรอครับ?
อุสุเมะ : อ้อ ก็หาสมุดดูอะไรนิดหน่อยล่ะ งั้นไปก่อนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์
โคอิจิ : ครับ ราตรีสวัสดิ์เช่นกัน
โคอิจิก็ทำการทักทายอุสุเมะ นิดหน่อย สักพัก อุสุเมะก็เดินออกจากห้องสมุดเพื่อที่จะไปนอน
-ตอนเช้า ในวันที่ 2-
ในวันที่ 2 ช่วงตอนเช้าพวกโคอิจิก็มานั่งรวมตัวกันในห้องนั่งพักเล่น
รินกะ : ฉันรู้สึกกลัวมากเลย อย่างกะบอกไม่ถูกด้วยสิ ย..อยากกลับบ้าน ฉันกลัว
โมโตมิ : ร...ริน..
ซาคุยะ : รินซัง ไม่ต้องกลัวนะ ที่จริงซาเองก็กลัวเหมือนกัน แต่พวกเรามาพยายามออกจากที่ด้วยกันนะ รินซัง
รินกะ : อือ...ขอบคุณนะ
รินกะเกิดความรู้สึกกลัวจนร้องไห้แบบนางเอกเจ้าน้ำตา ซาคุยะก็รู้สึกกลัว แต่พยายามที่จะหาทางออกและปลอดรินกะ ทำให้รินกะสบายใจขึ้น
สุเอโกะ : อืมมมมม...
โคอิจิ : มีอะไรงั้นเหรอครับ โทยะซัง
สุเอโกะ : รู้สึกว่า ไนซ์ซังยังไม่มาเลยนะ
โคอิจิ : หมายถึง ชุน น่ะเหรอ เดี๋ยวเข้าไปดู
สุเอโกะก็รู้สงสัยว่า ไนซ์ ทำไมถึงยังไม่มาชักที โคอิจิ จนต้องเข้าไปตามหาไนซ์ที่ห้องครัว แล้วพอเปีดที่ห้องครัว ก็เจอไนซ์ในสภาพเสียชีวิตแบบโดนคุกก้ยัดเข้าปาก จนจากนั้นโคอิจิก็เป็นลมล้มไป
-วันที่ 2 ช่วงบ่าย-
โมโตมิ : นี้ อามิคุง ....... อามิคุง นี้!
โคอิจิ : เอ๊ะ?
โมนาริ : ฟื้นแล้วสินะ อามิซัง
โคอิจิ : ที่นี้คือ?
อายะ : ที่โรงยิมอย่างไงล่ะ ซาคาคิบาระคุง เธอเป็นลมที่หน้าห้องครัว พวกเราจนพาเธอมาอยู่ที่นี้จนกว่าตื่นขึ้นมา
โมโตมิ : ค่อยยังชั่ว ที่อามิคุงไม่ได้เป็นไรน่ะ
โคอิจิ : งั้นเหรอ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ โมโตมิจัง
โมโตมิ : อื้อ ไม่เป็นไรหรอก
โมนาริ : นึกแล้วเชียว ว่า อามิซังเป็นอะไรกับโมโตมิซังจริงๆด้วย
โคอิจิ : ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ การ์น่าซัง
หลังจากที่โคอิจิลืมตาตื่นขึ้นมาที่โรงยิม ทุกคนก็ต่างกันดีใจที่โคอิจิไม่ได้เป็นอะไรมาก โมโตมิเกิดความเป็นห่วงกับโคอิจิเป็นอย่างมากจนเศร้า ส่วนโมนาริก็คิดว่าโคอิจิเป็นอะไรกับโมโตมิจริงๆ โคอิจิจนอาย จึงพูดอะไรไม่ออก และแล้วโมโนคุมะและไนท์ก็มาเรียกทุกคนให้รวมตัวกันที่โรงยิม
โมโนคุมะ : อุปุปุปุ มินนะซัง มีอะไรจะบอก
ไนท์ : ซาโต้ ไนซ์ สุดยอดนักเรียน ผู้เป็นดูเอลลิสต์ เสียชีวิตที่ในห้องครัว
อุสุเมะ : หา!!
โคอิจิ : แล้วที่เห็นมา...ไม่ใช่ความฝันล่ะสิ
โมโนคุมะ : ใช่แล้วฮะ และคนร้ายของคดีไนซ์คุง อยู่ที่กลุ่มนักเรียนของพวกเธออย่างไงล่ะฮะ
ทุกคน : เอ๋!!!
ซายุมะ : แล้วทีนี้จะหาคนเรียกอย่างไรล่ะ
โมโตนาริ : บางที คนร้าย จะทำตัวเนียน ไม่ให้พวกเจ้ารู้ตัวก็ได้
โมโนคุมะ : อุปุปุปุ เป็นอย่างที่โมริคุงพูดมาล่ะฮะ
เดจิโกะ : แล้ววิธีที่ต้องจับคนร้ายล่ะ
โมโนคุมะ : ต้องสืบค้นคดีในที่ศาลนะฮะ ถ้าใครจับคนร้ายถูก คนร้ายจะต้องโดนทำโทษประหารชีวิตคนเดียว แต่ถ้าจับคนร้ายผิด ทุกคนจะดดนทำโทษประหารชีวิต ยกเว้นคนร้ายของคดี
เรมิ : ก็น่าสนใจดีนะ
รินกะ : แบบนั้นมันน่ากลัวเลยนะ
หลังจากที่ทุกคนได้รับฟังที่โมโนคุมะพูดไว้ทุกอย่างแล้ว ทำให้ทุกคนในคิโบกามิเนะรู้สึกกลัวและตกใจเป็นอย่างมาก
มิสึกิ : ว่าแต่ ผอ. ต้องขึ้นศาลตอนไหน
โมโนคุมะ : วันนี้ช่วงตอนคืนนะฮะ อุปุปุปุ เอาล่ะ มินนะซัง ขอตัวไปก่อนนะฮะ
โมโนคุมะก็พูดเสร็จ ทุกคนก็ต่างกันหาหลักฐานคดีของไนซ์ ไปด้วยกัน เพื่อที่จะได้ไปขึ้นศาล แต่พอถึงช่วงตอนกลางคืนแล้ว โมโนคุมะได้เรียกทุกคนให้ไปที่ศาลด้วยกัน
โมโนคุมะ : อุปุปุปุ มินนะซัง ได้เวลาขึ้นศาลกันแล้ว ขอให้รวมกันได้เลยนะฮะ
ทุกคนทั้ง 18 คน ก็มารวมกันเพื่อที่จะไปศาล ดังนั้นพวกโคอิจิจะสามารถหาตัวคนร้ายที่ฆ่าไนซ์หรือไม่ ต้องติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น