friend or boyfriend

ลำดับตอนที่ #5 : คำถามที่ต้องได้คำตอบ

    "นายคิดยังไงกับชั้น/นายคิดยังไงกับเราหรอ???" จบคำถามปุ๊บ ทั้ง 2 ก็หันหน้ามามองกันปั๊บ

    เห้ย....'ไมนายถามเหมือนตูเลยฟระ???<<<<ความคิดของโค้ก
    อ่าววว...ไหงมาถามพร้อมกันงี้อ่ะ หรือว่า...ใจตรงกัน<<<<ความคิดของนิก
 
    นิกคิดปุ๊บ อ้ายยยยย  หน้าก็แดงปั๊บ 

    อ้ากกกกก กกกกกกกกก ทำไงดีๆๆๆๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆๆ ถามต่อๆๆๆๆ

    "นาย...."นิกอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
    "เมื่อเช้าเรา....ขอโทษนะ ที่เอ่อ...โวยวายหน่ะ"อ้ากกกก ไรวะ ทำไมตูไม่พูดอย่างที่กูคิดวะ 
   
    กูจะถามว่า.... เมิงคิดไงกะตู ไมแค่นี้ ตูถามไม่ได้ฟระ ไอ้ฟายยยยยย<<<<ความคิดนิก 

   "ไม่เป็นไรหรอกกกกก"โค้กทำท่าสบายๆ ไมมันไม่ลำบากใจเหมือนผมเลยวะ >///<
   "เออ...งั้นก็ดีละ เมื่อกี๊นายถามอะไรชั้นนะ?"เอาหล่ะ ในเมื่อกูไม่อยากตอบ ก็ต้องเลี่ยงละวะ!!!!
   " ชั้นจะถามว่า...."

        หากชั้นใช้สมองจดจำเรื่องราววว ชั้นก็พอจะลืมเธอได้~
    
   เสียงที่ไอโค้กมันเพิ่งเปิดใช้เมื่อวาน มันดันดังซะก่อน 

   "โหยยยย....ขัดไมวะ"พูดจบโค้กก็เดินออกไปห่างๆ แล้วก็พูดโทรศัพท์

โค้ก โหมด

   "ฮัลโหล...ไอ้บิน เมิงขัดไมวะแม่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม(ตรงไนฟระ???)"ผมพูดออกไปอย่างอารมย์เสีย เมื่อกี๊ผมกำลังจะถาม แม่งอุตส่าห์รวบรวมความกล้าเกือบตาย ดันมีตัวเอี้ย(เ หี้ ย)มาขัด รมย์เสียจริงๆโว้ยยยยย
   'อ่าวหรอ....โทษๆๆๆๆๆ ว่าแต่กูจะบอกว่า กูกลับก่อนละ เชิญพวกเมิงสวีทกันให้บาย' 
   "อ่าวไมรีบกลับจังวะ"
   'เอ่อ...ไม่มีไรหรอก แม่กูตามเฉยๆอ่ะ ไม่มีไร'
   "มึงแน่ใจนะ..ไม่ใช่เรื่อง...."
   'มึงอย่าไปสนใจ มึงทำเรื่องมึงต่อเหอะ'
   "กูขอโทษนะมึงที่กูช่วย..."
   'กูบอกแล้ว ว่ามึงอย่าไปสนเลยยย กูจัดการเองได้ ^^~ งั้น แค่นี้นะ'
   "เออ งั้นแค่นี้นะ...ระวังตัวด้วย" บินแค่อือๆ แล้วก็กดวางสายไป อ่า...ผมต้องรีบแล้ว ไม่งั้นไอบินตายแน่

   เพราะ จำตอนแรกได้ไหมตอนที่มีคนมาจีบไอนิกอ่ะ คือ มันตามพวกมาตืบผมอ่ะ แต่ไอบินมันกันท่าแล้วไอพวกนั้นมันเลยไปตืบไอบินก่อน ชิบเลย ไอนิกมึงรู้ไหมว่า ไอบินมีเรื่องเพราะมึงนั่นหล่ะ เชี่ยยยยย

    ผมรีบเดินไปหาไอนิกที่ยืนรอผมอยู่แล้วรีบเดินออกมาจากบ้านผีสิง(เพราะกลัวนั่นหล่ะ)
 
    "เออ ไอนิก ไอบินมันกลับก่อนนะ มันบอกว่าแม่มะนนตามกลับหน่ะ"
    "อ๋อหรอ อือๆๆๆๆ แล้วไปไหนต่อดีอ่ะ นี่ยังไม่เย็นเลย ขี้เกียจกลับ"
 
    "งั้นไปที่รปาสาทนั่นมะ??? ไม่เคยขึ้นเลย มีกี่ทีๆก็ไม่เคยชึ้นอ่ะ" ผมเสนอไป จะได้ยเรื่องที่จะคุยด้วย
    "อือๆๆๆ งั้นไปเหอะ"

  ระหว่างที่เดินอยู่นั้น....

      ตุ๊บ!!!! 

     "อ๊ะขอโทษฮะ...."จู่ๆผมก็เดินชนผู้หญิงคนนึง 555+สวยด้วยนะ แต่เอ่อ ใส่เสื้ออ่ะ คอเสื้อจะกว้างไปไหนวะ ก้มทีอื้อหือ...
     "อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ"คุณเธอพูดจบ คุณเธอก็ก้มอีกละ อ่ะก้มๆๆๆๆ ดูก็รู้....อย่าอ่อยกูให้ยากเลยนางแรด!!!!
     "กระเป๋าตังหล่นน่ะค่ะ เอ่อ คุณคะ มีอะไรติดที่หน้าหน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ" เอาหล่ะครับ เห้ย คุณเธอเดินมาเบียดตัวผมแล้วครับเริ่มชิดละ ชิดอีกนิด....อีกนิด แม่งของมึงก็ไม่โต มาเบียดกูอยู่ได้!!!!
     "ขอโทษฮะ เพื่อนผมก็ไม่มีอะไรติดที่หัวเลยนะฮะ"เห้ย ฮีโร่กูมาแล้ว ที่รักมึงช่วยกูแล้ว มึงไม่พูดกูกะจะตบหน้ามันอยู่แล้วเนี่ย
     "อ๊ะ...หรอคะ"555+ แก นังแรด น่าเสียเลยอ่ะเด่ะ...สะใจว้อยยย(แกเป็นสุภาพบุรุษจังนะ นังโค้ก ขอไรเตอร์ด่านิดนุง)
    "แต่หน้าคุณเนี่ย มีของติดเยอะเลยนะ" นิกพูดไปยิ้มไปแล้วเดินมาจับหน้าของหญิงตรงหน้า
    "เอ๊ะ อะไรหรอคะ"ดูเหมือนคุณเธอจะไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเล๊ยยยยยย 555+ เสร็จละ นางแรด!!!
    "ความด้านไง!!!! 555+" โว้ยยยย สะใจชะมัดเลยยยยย
    "อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"หลังจากที่ได้ยินเต็ม 2 รูหูแล้วคุณเธอก็กรีดกราย อย่างบ้าคลั่ง

     นิกพูดจบพวกเราก็เดินกลับไปอย่างไร้ร่องรอย 555+ สะใจว้อยๆๆๆๆ

นิกโหมด
    
     ไรยะ นังหนังหน้าหนา ชิ มาทำเจ๊าะแจ๊ะไรกะเพื่อนกูไม่ทราบ เชอะ!!! ดีสมน้ำหน้ายิ่งดูแล้วยิ่งหงุดหงิด ไอโค้กนะไอโค้ก แม่งมือตีนก็มีไม่รู้จักตื้บมันมั่ง(แกก็สุภาพบุรุษพอๆกับไอ้โค้กมันเลยนะ เนื้อคู่จริงๆ) โหยต้องให้กูจัดการ อ่า แต่ก็ตีหล่ะ แล้วไมผมต้องโกรธมันด้วยเนี่ยะเชอะ เออ เนี่ยะ เดินไปก็ถึงปราสาทบ้าบอแล้วเนี่ย โอ้ยยยยย อารมย์เสียโว้ย 

      ผมกะไอ้โค้กก็เดินขึ้นมาบนปราสาท ต่างกันที่ผมหน้าบึ้งเพราะอารมย์เสีย ส่วนไอ้โค้กมัน...ยิ้ม

      จะยิ้มทำบ้าไรวะ
  
      เอาหล่ะ ถึงด้านบนละ

      "โอเค นายมีอะไรจะพูดกับชั้นงั้นหรอ??"ผมเริ่มถาม พยายามใช้คำสุภาพให้มากที่สุด ทั้งๆที่ตอนนี้อารมย์เสียจะตายอยู่แล้ว
      "เอาหล่ะ...ฟู่~"เห้ยมีการรวบรวมลมหายใจด้วยเว้ย
      "ชั้น....ชอบ นาย" โค้กพูดเสียงดังฟังชัด....คำเมื่อกี๊ยังดังก้องในหัวผม

      ชั้น....ชอบ นาย
      ชั้น....ชอบ นาย
      ชั้น....ชอบ นาย

      "แล้วนาย...คิดยังไงกับกู.."

      ผมได้แต่...อึ้ง....อึ้ง และก็อึ้ง

      โค้กเดินเข้ามาใกล้ตัวผม แล้วก็โน้มหน้าเข้ามาเรื่อยๆ ใกล้....ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ของกันและกัน
   
      ค้างกันอยู่นาน แล้วโค้กก็พูดต่อ 
   
      "ถ้า...นายยังไม่รู้ชั้นจะช่วยให้นายรู้คำตอบของใจนายเองแล้วกัน" พูดจบ โค้กก็เอาปากประกบกับปากของผม

      อา...ทำไม มันหวาน  อย่างนี้ ทั้ง สัมผัมที่นุ่ม  แล้วโค้กก็เอาลิ้นเลียปากของผมเบาๆเป็นเชิงอนุญาต ปากผมก็เผยอขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แล้วลิ้นสากก็เข้าไปลิ้มลองความหวาน...ทุกซอกทุกมุม ความหวานที่ทั้งคู่เฝ้าสัมผัสของกันและกันมานาน 

  โค้กโหมด

      จูบนั้นเนิ่นนานแต่ยังคงความอ่อนโยน แล้วผมก็รู้สึกแรงบีบที่หัวไหล่ ที่เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า ไอนิกมันขาดอากาศหายใจ ผมละออกมาอย่างเนิ่นาบก่อนที่จะเลียริมฝีปากอีครั้งเพื่อเก็บความหวานครั้งสุดท้าย

     555+ ดูหน้ามันเด่ะ แดงแจ๋เลยยยย
    
     ที่จริงผมก็อยากจะต่อนั นแหละ แต่ผมก็ต้องรีบไปช่วยไอบินเหมือนกัน

     "นายเก็บคำตอบของนายไว้ก่อนละกัน ชั้นมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ....นายกลับไปก่อนละกัน แล้วเจอกัน" เมื่อเดินลงมาถึงด้านล่าง ผมก็รีบลาไอนิกที่ยังคงนิ่งและอึ้งกับเหตุการณืเมื่อกี๊


------------------------------------------------------------------------------------------------


โอเค เสร็จละ