ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จุดจบที่แสนหวาน [คราวนี้มี NC ด้วยยยยยย]
5 ปีผ่านไป (เพราะดงบังมี 5 คน)
นี่ก็ 5 ปีแล้วสินะหลังจากเหตุการณ์นั้น คุณรู้ไหม? ว่าเหตุการณ์นั้นสอนให้ผม รู้...รู้ว่าเวลาไม่คอยใครจริงๆ อยากทำอะไรให้รีบทำ ก่อนที่มันจะสายเกินไป ไม่งั้นคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต
อ้อ...เกือบลืม อ่า หวัดดีฮะ ผมชื่อ นิก ฮะ ตอนนี้ผมก็เป็นักศึกษาวิศวะฯ ปี 2 แล้ว 55+ ตอนนี้ผมก็ยังฮอทเหมือนเดิม(แล้วก็ฮอทเฉพาะในหมู่ผู้ชายเหมือนเดิม -*- )ฮอทแบบนี้มันไม่น่าปลื้มเลยนะ ผมนึกถึงเมื่อ 3 ปีก่อน ผมเศร้าจัง พูดแล้ว ถ้าผมไม่ได้บอกความรู้สึกออกไป ผมคงเศร้ากว่านี้แน่ๆ แล้วถ้าผมไม่แอบตามไอโค้กไป ผมจะรู้เรื่องทุกย่างรึเปล่า ผมจะได้เห็นช่วงสุดท้าย....
"อ้าว...ไงนิก เรียนเสร็จแล้วหรอ??" นี่ บินเองฮะ เพื่อนผมเอง คนที่แอบชอบไอโค้กอยู่ แต่ผมไม่โกรธนะ มนออกจะนิสัยเอ่อ...ค่อนข้างน่ารัก พูดเองเขินเอง -///- ส่วนคนที่มากับมัน เอ่อ...ก็แฟนมันนั่นแหละ
"อื้อ เสร็จแล้วหล่ะ บิน...นนท์"ผมเรียกอีกคนด้วยความรู้สึกเคืองเล็กน้อย นี่ถ้าหากไอโค้กไม่ขอไว้ผมฆ่ามันไปแล้ว
"อะ..อือ"นนท์ตอบผมอ้อมแอ้ม
"นี่นายคิดถึงเหตุการณ์นั้นอีกแล้วหรอ...."บินถามผมอย่างเป็นห่วง
"อื้อ...ขอบใจนะ...ชั้นไม่เป็นไรหรอก"ผมจตอบไปอย่างยิ้มๆ
ไม่เป็นไรกะผีสิ เนี่ยกูจะต่อยมึง(ในโทษฐานที่แอบจูบกะไอ้โค้ก)กะแฟนมึงอยู่แล้วเนี่ย หึ่ย!!!! นึกแล้วอารมย์เสีย
"น่าๆๆๆๆๆ....เหตุการณ์มันก็ผ่านมา 5 ปีแล้วนา อย่าโรกธชั้นกับนนท์เลยนะ"บินพูด อย่างสำนึกผิดจริงๆ
"ไม่เป็นไร...ชั้นไม่โกรธนายหรอก"ผมก็พูดไป เอ๊ะแต่วันนี้มัน
"วันนี้มันวันครบเหตุการ์นั้นนี่นา และมันก็เป็นวัน....."บินพูดแค่นั้น ผมก็หูผึ่งทันที
"ใช่วันนี้!!!!...วันนี้แล้วสินะ เน่!!! ไปดีกว่า พวกเรา เตรียมตัวกันเถอะ"ผมรีบวิ่งกลับหอ ใช่ วันนี้แล้วสินะ อิอิ
ณ สนามบิน
"นี่มันก็ใกล้เวลาแล้วนา..."ไอบินพูดอย่างเนือยๆ
อย่างงฮะ ว่าผมมาสนามบินทำไม วันนี้ คนที่ผมรักที่สุดกำลังจะกลับมาแล้ววววว ^O^
"อ้าว ไงนิก"
"อ่า หวัดดีฮะ"
"ไงหล่ะ นี่อุตส่าห์มารับเจ้าลูกชายตัวป่วนของแม่เลยนะเนี่ย"
"นั่นสิ ท่าทาจะคิดถึงเจ้าตัวแสบของเราจัดเลยนะเนี่ย"
"โธ่....คุณก็อย่าพูดอย่างนั้นสิ ลูกเราก็ไปตั้ง 5 ปี คุณเองก็คิดถึงเจ้าตัวแสบเหมือนกันนั่นแหละ โธ่ ทำเป็นพูดไป"
"เอ่อ...คุณน้า...เอ๊ย...คุณมะ...แม่ฮะ นี่เพื่อนผมฮะ"ผมรีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีที่พวกท่านรู้ว่าไอ้โค้กมันชอบผม เอ้อ ลืมบอก นี่พ่อกับแม่ของไอโค้กมันเองหล่ะฮะ แล้วก็อย่า งง ว่าทำไมผมต้องมา สนามบิน นั่นก็เพราะวันนี้อ่ะไอโค้กกลับมาจากเรียนที่อังกฤษไง 555+
แล้ว...เอ่อ...ผมลืมบอกอีกอย่าง ผมหมั้นแล้ว -///- ก็หมั้นกับมันนั่นแหละ
ว่าแล้ว นั่น เครื่องแลนดิ้งแล้ววววว
"พ่อฮะ...แม่ฮะ ผมกลับมาแล้ววววววววววว ^O^"นั่นไง เสนอหน้ามาแล้วแหน่ะ
"อ่า....ไงจ๊ะ พ่อตัวแสบ เรียนเหนื่อยไหม???"
"ไม่เหนื่อยฮะ แค่คิดถึงบางคนแถวนี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว"
คุยกันจนผ่านไป 20 นาที(นั่นที่สนามบินนะ)
"555+ งั้นกลับบ้านก่อนไป...ไป นิก ลูกก็ไปด้วย บินจ๊ะ นนท์จ๊ะ น้ากลับก่อนน้า"
"เออ...ไอบิน ไปก่อนนะเว่ย ขอบใจที่อุตส่าห์มารับกู 55+"
"กลับเถอะ ที่รักกกก"ไอโค้กมันฉวยโอกาส ตอนที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน มาโอบเอวผม ชิ!!! นี่เห็นว่ามันเพิ่งกลับมาหรอกนะ ไม่งั้น ผมตั๊นหน้ามันไปแล้ว
ที่บ้าน
หลังจากที่ผม ทานข้าวเสร็จ คุยไรกันเสร็จก็ ปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้ว นี่ได้เวลาที่ผมรีบกลับบ้านแล้ว
"อ่า...งั้นผมกลับก่อนนะฮะ"ผมกล่าวลา ก่อนเพราะตอนนี้เริ่มดึกแล้ว
"ไม่นะ....ลูกนอนที่นี่ก่อนนะ ^^~ อีกอย่างมันก็ดึกแล้วอ่ะ...นะ"แม่โค้กพูดแกมขอร้องออกมา เอ่อ...คุณแม่ฮะ ไม่ต้องสื่อเจตนารมย์ขนาดนั้นก็ได้นะฮะ
"อ่า...ไม่.."
"อย่า-ขัด-แม่"แม่โค้กพูดอย่างชัดเจน ทำให้ผมต้องนอนที่นี่อย่างเลี่ยงไม่ได้
"อ่า...ก็ได้ครับ"ผทมตอยเสียงอ่อยๆพร้อมกับหันหน้าไปมองไอโค้กนิดนึง น่าน...มันยิ้ม เห้ย คืนนี้ ท่าทาง ผมไม่รอดแน่ๆ
[NC] : http://cassiopeianarak.exteen.com/20100510/nc
ต่อที่นี่เลยยยยยยยยยยยยยยยยย 5555
นี่ก็ 5 ปีแล้วสินะหลังจากเหตุการณ์นั้น คุณรู้ไหม? ว่าเหตุการณ์นั้นสอนให้ผม รู้...รู้ว่าเวลาไม่คอยใครจริงๆ อยากทำอะไรให้รีบทำ ก่อนที่มันจะสายเกินไป ไม่งั้นคุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต
อ้อ...เกือบลืม อ่า หวัดดีฮะ ผมชื่อ นิก ฮะ ตอนนี้ผมก็เป็นักศึกษาวิศวะฯ ปี 2 แล้ว 55+ ตอนนี้ผมก็ยังฮอทเหมือนเดิม(แล้วก็ฮอทเฉพาะในหมู่ผู้ชายเหมือนเดิม -*- )ฮอทแบบนี้มันไม่น่าปลื้มเลยนะ ผมนึกถึงเมื่อ 3 ปีก่อน ผมเศร้าจัง พูดแล้ว ถ้าผมไม่ได้บอกความรู้สึกออกไป ผมคงเศร้ากว่านี้แน่ๆ แล้วถ้าผมไม่แอบตามไอโค้กไป ผมจะรู้เรื่องทุกย่างรึเปล่า ผมจะได้เห็นช่วงสุดท้าย....
"อ้าว...ไงนิก เรียนเสร็จแล้วหรอ??" นี่ บินเองฮะ เพื่อนผมเอง คนที่แอบชอบไอโค้กอยู่ แต่ผมไม่โกรธนะ มนออกจะนิสัยเอ่อ...ค่อนข้างน่ารัก พูดเองเขินเอง -///- ส่วนคนที่มากับมัน เอ่อ...ก็แฟนมันนั่นแหละ
"อื้อ เสร็จแล้วหล่ะ บิน...นนท์"ผมเรียกอีกคนด้วยความรู้สึกเคืองเล็กน้อย นี่ถ้าหากไอโค้กไม่ขอไว้ผมฆ่ามันไปแล้ว
"อะ..อือ"นนท์ตอบผมอ้อมแอ้ม
"นี่นายคิดถึงเหตุการณ์นั้นอีกแล้วหรอ...."บินถามผมอย่างเป็นห่วง
"อื้อ...ขอบใจนะ...ชั้นไม่เป็นไรหรอก"ผมจตอบไปอย่างยิ้มๆ
ไม่เป็นไรกะผีสิ เนี่ยกูจะต่อยมึง(ในโทษฐานที่แอบจูบกะไอ้โค้ก)กะแฟนมึงอยู่แล้วเนี่ย หึ่ย!!!! นึกแล้วอารมย์เสีย
"น่าๆๆๆๆๆ....เหตุการณ์มันก็ผ่านมา 5 ปีแล้วนา อย่าโรกธชั้นกับนนท์เลยนะ"บินพูด อย่างสำนึกผิดจริงๆ
"ไม่เป็นไร...ชั้นไม่โกรธนายหรอก"ผมก็พูดไป เอ๊ะแต่วันนี้มัน
"วันนี้มันวันครบเหตุการ์นั้นนี่นา และมันก็เป็นวัน....."บินพูดแค่นั้น ผมก็หูผึ่งทันที
"ใช่วันนี้!!!!...วันนี้แล้วสินะ เน่!!! ไปดีกว่า พวกเรา เตรียมตัวกันเถอะ"ผมรีบวิ่งกลับหอ ใช่ วันนี้แล้วสินะ อิอิ
ณ สนามบิน
"นี่มันก็ใกล้เวลาแล้วนา..."ไอบินพูดอย่างเนือยๆ
อย่างงฮะ ว่าผมมาสนามบินทำไม วันนี้ คนที่ผมรักที่สุดกำลังจะกลับมาแล้ววววว ^O^
"อ้าว ไงนิก"
"อ่า หวัดดีฮะ"
"ไงหล่ะ นี่อุตส่าห์มารับเจ้าลูกชายตัวป่วนของแม่เลยนะเนี่ย"
"นั่นสิ ท่าทาจะคิดถึงเจ้าตัวแสบของเราจัดเลยนะเนี่ย"
"โธ่....คุณก็อย่าพูดอย่างนั้นสิ ลูกเราก็ไปตั้ง 5 ปี คุณเองก็คิดถึงเจ้าตัวแสบเหมือนกันนั่นแหละ โธ่ ทำเป็นพูดไป"
"เอ่อ...คุณน้า...เอ๊ย...คุณมะ...แม่ฮะ นี่เพื่อนผมฮะ"ผมรีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีที่พวกท่านรู้ว่าไอ้โค้กมันชอบผม เอ้อ ลืมบอก นี่พ่อกับแม่ของไอโค้กมันเองหล่ะฮะ แล้วก็อย่า งง ว่าทำไมผมต้องมา สนามบิน นั่นก็เพราะวันนี้อ่ะไอโค้กกลับมาจากเรียนที่อังกฤษไง 555+
แล้ว...เอ่อ...ผมลืมบอกอีกอย่าง ผมหมั้นแล้ว -///- ก็หมั้นกับมันนั่นแหละ
ว่าแล้ว นั่น เครื่องแลนดิ้งแล้ววววว
"พ่อฮะ...แม่ฮะ ผมกลับมาแล้ววววววววววว ^O^"นั่นไง เสนอหน้ามาแล้วแหน่ะ
"อ่า....ไงจ๊ะ พ่อตัวแสบ เรียนเหนื่อยไหม???"
"ไม่เหนื่อยฮะ แค่คิดถึงบางคนแถวนี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว"
คุยกันจนผ่านไป 20 นาที(นั่นที่สนามบินนะ)
"555+ งั้นกลับบ้านก่อนไป...ไป นิก ลูกก็ไปด้วย บินจ๊ะ นนท์จ๊ะ น้ากลับก่อนน้า"
"เออ...ไอบิน ไปก่อนนะเว่ย ขอบใจที่อุตส่าห์มารับกู 55+"
"กลับเถอะ ที่รักกกก"ไอโค้กมันฉวยโอกาส ตอนที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน มาโอบเอวผม ชิ!!! นี่เห็นว่ามันเพิ่งกลับมาหรอกนะ ไม่งั้น ผมตั๊นหน้ามันไปแล้ว
ที่บ้าน
หลังจากที่ผม ทานข้าวเสร็จ คุยไรกันเสร็จก็ ปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้ว นี่ได้เวลาที่ผมรีบกลับบ้านแล้ว
"อ่า...งั้นผมกลับก่อนนะฮะ"ผมกล่าวลา ก่อนเพราะตอนนี้เริ่มดึกแล้ว
"ไม่นะ....ลูกนอนที่นี่ก่อนนะ ^^~ อีกอย่างมันก็ดึกแล้วอ่ะ...นะ"แม่โค้กพูดแกมขอร้องออกมา เอ่อ...คุณแม่ฮะ ไม่ต้องสื่อเจตนารมย์ขนาดนั้นก็ได้นะฮะ
"อ่า...ไม่.."
"อย่า-ขัด-แม่"แม่โค้กพูดอย่างชัดเจน ทำให้ผมต้องนอนที่นี่อย่างเลี่ยงไม่ได้
"อ่า...ก็ได้ครับ"ผทมตอยเสียงอ่อยๆพร้อมกับหันหน้าไปมองไอโค้กนิดนึง น่าน...มันยิ้ม เห้ย คืนนี้ ท่าทาง ผมไม่รอดแน่ๆ
[NC] : http://cassiopeianarak.exteen.com/20100510/nc
ต่อที่นี่เลยยยยยยยยยยยยยยยยย 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น