ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หน้าสุดท้ายของนิยาย(หรือเปล่า)
"นายเก็บคำตอบของนายไว้ก่อนละกัน ชั้นมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ....นายกลับไปก่อนละกัน แล้วเจอกัน"ผมพูดจบ ก็รีบวิ่งไปที่หลังโรงเรียนทันที (ที่จริงแล้วโรงเรียนกับสวนสนุกนี้ก็ไม่ได้ห่างกันมากมายนักหรอก) เพื่อไปช่วย 'คนที่เคยช่วยให้ผมได้รู้คำตอบของใจตัวเอง ' ตอนนี้ผมเร่งเต็สปีทเพื่อที่จะไปช่วยไอบินให้ทัน
ที่ผมไม่บอกไอนิกนั้น เพราะผมไม่อยากให้มันมาเครียดกับเรื่องแค่นี้(ถึงแม้จะเป็นเรื่องของมันก็ตาม) เพราะตอนนี้ผมก็เพิ่งไปเพิ่งเรื่องให้มันอีก 1 เรื่อง(ซึ่งก็คือเรื่องของผมเองนั่นแหละ) ให้มันคิดให้พอ....คิดจนแน่ใจในคำตอบของตัวเอง...แค่นั้นก็พอ
อือ...ตอนนี้ผมวิ่งมาถึงโรงยิมเก่าของโรงเรียนแล้ว
แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...(ขอหอบแป๊บ...เหนื่อย)
ปึง!!!!
ผมรีบเปิดประตูโรงยิมเก่า...อย่างที่ผมคิดไว้เลย ตอนนี้ไอบินสภาพมันยับเยินยิ่งกว่ายัยเพิ้งอก คิดแล้วก็ต้องเจ็บจี๊ดที่ต้องเห็นเพื่อนมาเจ็บเพราะตัวผมเอง
"เห้ย...ไอ้หน้าเหี้ย มึงอย่าทำไรเพื่อนกูนะ อีพวกหน้าตัวเมีย!!!!"ผมตะโกนด่าอย่างเกรี้ยวกราด ตอนนี้ใครจะยังไงผมไม่สนแล้ว แต่ขอตื้บอีหน้าเหี้ยนี่ก่อนเหอะ
"55+...ไรวะไอ้โค้ก นี่ชู้มึงอีกคนหรือไงวะ ถึงได้ห่วงมันนัก!!!"ไอ้คนที่โดนไอนิกต่อยเมื่อตอนแรก มันมาด่าผม มึงช่างกล้า ไอ้หน้าเหี้ย
"สัด...แค่ไอนิกไม่รับรักมึงแค่นี้ มึงถึงกับทำคนที่ เคย เป็น แฟน มึงเลยหรอวะ??? ไอ้นนท์"ผมตะโกนอย่างเหลืออดแล้ว...ใช่ที่ผมโมโหเนี่ยก็เพราะอีนี่เคยเป็นแฟนของไอ้บินมาก่อนน่ะสิ คนเคยรักกันน่ะ เขาทำกันขนาดนี้เลยหรอ...แค่ไอบินต้องทิ้งมันเพราะแม่มันห้ามเนี่ยนะ????
"....."ไอนนท์เงียบ ใช่ มันยังรักไอบินอยู่ เพียงแค่ตอนนี้มันคิดจะหาของดามใจ...ซึ่งก็คือไอนิก
"กูรู้ว่ามึง....ยังรักไอบิน ให้เรื่องมันจบแค่นี้เถอะหว่ะ"ผมพูดต่อ
"ไม่!!!!...ที่กูโกรธ...ที่กูต้องทำอย่างนี้...เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้โค้ก ถ้าไม่มีมึง ไอบินก็ไม่...ไม่เลิกกับกู!!!" หือ!!?...มันเกี่ยวอะไรกับผมหล่ะเนี่ย
"มันเกี่ยวกับกูยังไงวะ อีเหี้ย ที่ไอนี่มันเลิกกับมึงเพราะแม่มันห้ามต่างหากไม่ใช่หรอวะไอ้โง่!!!!?"
"ไม่ใช่..."จู่ๆ ไอบินก็ที่สลบอยู่ก็พูดออกมา
"หา...ไอบิน มึงเป็นไงมั่งวะ"ผมรับวิ่งไปประคองไอบินมัน มันจับผมผม แล้วกอดผมไว้
"เห้ยไรวะไอบิน...แค่โดนอดีตแฟนมึงต่อย...มึงเศร้าขนาด อุ๊บ!!!!"เสียงของผมหายไปแค่นั้นเพราะไอบินมัน...มัน...
ไ อบินมันจูบผม!!! ผมก็อึ้งอ่ะดิครับ เห้ยปล่อยนะเว้ย
แต่ในขณะที่ผมจะอ้าปากด่ามันอยู่นั้นมันก็ใช้โอกาสนั้นเอาลิ้นเข้ามาในปากผม เห้ย....มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเว้ย
คิดได้ดังนั้น ผมก็รีบผลักมันออก
"นายทำบ้าอะไรวะ!!!!?"ผมถามำร้อมเอามือถูอย่างหัวเสียที่จู่ๆผมโดนมันจูบ
"ขอโทษนะ....แต่ว่า...ชั้นชอบนาย ตั้ง นานแล้ว"บินพูดอย่างช้าๆเนื่องจากมันโดนซ้อมไปเยอะ
"ฮึก...นายเห็นรึยังอะหะ โค้ก ว่าทำไม!!!"นนท์ร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นภาพบาดตาเมื่อกี๊
"ขั้นขอโทษนะ นนท์ แต่ชั้นไม่ได้....รักนายแล้ว"บินพูดอย่างยากลำบาก เพราะ เค้าก็ยังไม่แน่ใจในตัวเองเหมือนกัน
"ฮึก ชั้นไม่ฟัง เห้ยตื้บไอโค้กมันเลยเว้ย"ไอนนท์สั่งอย่างโมโห
ผมได้แต่ยืนนิ่ง....นี่เพื่อนที่ผมคบมาตั้งนาน....เพื่อนที่ผมไว้ใจที่สุด มัน...
ผลัวะ!!!
แล้วนิกหล่ะ
ผลัวะ!!!
แล้วสิ่งที่มันทำให้ผมทั้งหมดหล่ะ
อั่ก!!!!
ที่มันทำหน่ะ มันทำให้ผมรู้ใจของตัวเอง
ย้อนหลับไปเมื่อวันก่อน
"ไอบิน กูถามตรงๆนะ นายคิดจะจีบไอนิกหรือไง"
"ปล่าว....กูมีคนที่กูชอบอยู่แล้วเว้ยยย"
"ไม...มึงหึงกูหรือไง ไอโค้ก"
"เหี้ย...หึงเห็ง อะไรกัน -///-"
" ก็ที่มึงเป็นอยู่หน่ะ เขาเรียกว่าหึง 5555+ โค้กของกูมีความรักกับเขาแล้วโว้ย 555+"
"สัด ใคร...ใครของมึง ช่างเหอะ...มึง...ว่ากู เป็นอะไรวะ ไอ้อาการเวลาที่เห็นไอนิกมันยิ้มแล้วกูมีความสุขแล้วเนี่ย กูมีความสุข อาการที่เห็นใครเข้าใกล้ไอนิกแล้วกูอยากตั๊นหน้ามัน.."
"เหมือนที่มึงอยากตั๊นหน้ากูใช่มะ??? ^^~"
"เชี่ยอย่าขัด...ต่อนะ แล้วก็อาการ...อยากกอด อยากคุยดีๆแล้ว...ก็...อยาก...อยากจูบ -////-"
"สั้นๆนะ มึงรักเค้าไง เชื่อกู เพราะกูก็เป็น"
"0///0 จริงง่ะ เอ่อออ...."
"มึงคิดดูให้ดีนะว่า กูพูดถูกไหม เมื่อมึงคิดได้แล้ว อยากให้กูช่วย ก็บอก...."
"ขอบใจมากเลยเว้ยไอ้เพื่อนรัก!!!"ผมตะโกนแล้วก็กอดไอบินมัน
ปัจจุบัน
555+ ตลกนะ ที่ผมรู้สึกอย่างนี้...
"พอซะทีเหอะ!!!"ไอบินตะโกนอย่างเหลืออด
"ไม่ 555+ เป็นไงไอบิน นายรู้สึกยังไงเมื่อคนที่นายรัก เค้าไม่รักนาย เมื่อคนที่นายรักเค้าโดนคนอื่นทำร้าย เมื่อคนที่นายรักเค้าเป็นอย่างนี้!!!! เจ็บใช่มะ??? นั่นหล่ะ....สิ่งที่ฉันรู้สึกไง"นนท์พูดอย่างสะใจในความรู้สึกของไอบิน
"อ้ากกก!!!"
ตุ้บ!!!
"เห้ยยยย...ไอโค้ก"ไอบินมันรีบวิ่งมาประคองผมหลังจากที่ผมโดนซ้อมซะน่วมเลย 555
"อึก...ไอบิน กู ขอโทษ...ที่กู...รักมึงไม่ได้"ผมพูดอย่างลำบาก
"ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไร...กูไม่โกรธมึงเลย...แค่กูรักมึง ได้เป็นเพื่อนมึง มึงไม่โกรธกู....กูได้ช่วยมึง...กูก็พอใจแล้ว"บินพูดไปร้องไป
อ่า....มึงอย่าร้องให้กูเลย อย่าทำให้กูรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย
"ทำไมมึง ถึงช่วยกู"ผมถามบินอย่างไม่เข้าใจ ทำไมหล่ะ
"เพราะกูรักมึงไง อยากเห็นมึงมีความสุข..ถึงแม้กูจะเจ็บก็ตาม"พูดจบไอบินก็กอดตัวผมไว้
"กูขอนะ...ขอกอดมึง ครั้งนี้ ครั้งสุดท้าย กูสัญญา แล้วกูจะตัดใจจากมึงให้ได้...กูสัญญา"ไอบินกอดผมไว้แน่น พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลเปียกชื้นที่เสื้อผม
"ฮึก...พอกันที ชั้นจะส่งให้นายตายไปทั้งคู่เลยยยยย ย้ากกกกกกก!!!"นนท์พูดพร้อมกับเหนี่ยวไกปืนในมือ ผมที่เห็นอย่างนั้นก็รีบพลิกตัวให้ไอบินมาอยู่ด้านล่าง ส่วนผมอยู่ด้านบนเพื่อรับกระสุนแทน
ปัง!!!!!
ทั้งผมทั้งบิน หลับตาแน่นเมื่อเสียงปืนจบลง
ตุบ!!!!
นั่น...เสียงปืนหล่น
"ฮึก...ไม่...ไม่...กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!"นนท์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ผมลืมตาแล้วเอื้อมมือมาจับด้านหลังผม อ่า.....เลือดติดมือผม
"ไอโค้ก....นาย...ทำอย่างนี้ทำไม!!?"บิน ตะโกนออกมาพร้อมจับผมให้นอนหงาย
"เพราะ...."
"โค้ก!!!!!"
"นิก!!!...โอย"ผมพูดเมื่อเห็นไอนิกวิ่งเข้ามาด้านใน
"ไอบิน ทำไมมันเป็นอย่างนี้ ไอนนท์มันยิงนายหรอ ไอโค้ก"นิกพูดจบก็หันหน้าไปมองไอ้นนท์อย่างเคียดแค้นแล้วเตรียมจะลุกไปต่อยนนท์มัน
"แก..ไอ้..."
"อย่าเลย...ที่มันทำ....ก็เพราะชั้นทั้งนั้นแหละ"ผมพูด พร้อมกับจับมือนิกไว้
"ไอโค้ก...มึงต้องไม่ตายนะเว้ย"บินพูดแล้วเขย่าตัวผมเบาๆเพื่อไม่ให้ผมหลับ
"เราชอบนายนะ...."
"นายว่า....อะไรนะ" เหมือนผมไม่แน่ใจในสิ่งที่นิกพูด
"ชั้นชอบนาย...ชั้นชอบนาย...ชั้นชอบนาย นายได้ยินไหม??ฮือๆๆๆๆ"นิกพูดไปร้องไห้ไป
ผมเอื้อมมือมากอดนิกทางด้านหลัง
"ขอบใจ...ขอบใจนะ ที่พูดให้เราได้ยิน ขอบใจจริงๆ และก็...ขอโทษนะ " ผมพูดทั้งรอยยิ้ม
ผมคงจะเหนื่อยมากเลยมั้ง 555+...งั้นผมขอนอนก่อนนะ
"เห้ยโค้ก...โค้ก....โค้กกกกกกกกกกกกกก"นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน...เสียงของนิกและบิน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น