ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วัน[เสาร์]ไม่ใช่วัน[จิ้น]นะ100% แล้วโว้ยยยยย
"ไม่งั้นชั้นจะเจื๋อนนาย!!!!!"นิกชี้หน้าผมแล้วมองอย่างอาฆาตแค้น แล้วก็วิ่งออกไปนอกห้องเลย
อ่าวววว ออกไปซะงั้น แล้วมันจะรู้เรื่องไหมเนี่ย
ตั้งแต่ตอนตี 4 แล้วนะ ผมก็เข้าใจหรอกนะว่ามันเป็นโรคอะไรแปลกๆที่มนุษย์เค้าไม่เป็นกันน่ะ แต่ทำไมมันต้องโกรธผมด้วยเนี่ยทั้งๆที่ตอนนี้ยังยิ้มๆอยู่เลย ผมละงง หรือว่ามันเมนไม่มา????
"เห้ย เร็วเด่ะวะจะไปเที่ยวไม่ใช่รึไง ยิ้มยิ้มบ้าอยู่ได้ เร็ว!!!เดี๋ยวที่รักมึงรอนาน"นิกเปิดประตูห้องมาอีกครั้งพร้อมกับพูดอย่างอารมย์เสีย หารู้ไม่ เมื่อประตูปิดลง นิกก็ยิ้มกับตัวเองอยู่หน้าห้อง....
นั่นเด่ะ เราจะไปเที่ยวนี่นา รีบๆไปดีกร่า 555+...ไปแกล้งคนไง
ที่สวนสนุก(สักที่เหอะ)
"เป็นไงบิน รอนานไหม???"นิกถามเมื่อมาถึงสวนสนุก
"ไม่ร๊อก...แค่ ครึ่งชั่วโมงเอง"บินก็ตอบอย่างยิ้มๆเหมือนกัน
ชิ!!!! ไมต้องยิ้มด้วยวะ แม่งทีกะกู พูดยังกะ.... แลทีอย่างนี้เนี่ยละน้า ไม่เป็นไร เราเตี๊ยมมากะบินแล้ว วันนี้แหละ หึ หึ จะได้จบๆไปสักที
"นี่ที่รัก....เราไปไหนดีอ่ะ"ผมพูดอย่างอารมย์ดี อิอิดูหน้าไอนิกเด่ะ หน้ามันอย่างกับว่า หึง ผมเลย 555+
"ไม่รู้เด่ะ ที่รัก...ไปเล่นรถไฟเหาะก่อนดีไหมจ๊ะ โค้กจ๋า"บินก็เล่นกะเค้าไปด้วย
นึกดูนะ ท่านผู้อ่านร่างฟายๆ ของนักบาสโรงเรียน มาทำท่าสะดีดสะดิ้งอนย่างนี้ ใครเห็นคงหัวเราะตายยยย
ทั้ง 3 ก็ไปเล่นรถไฟเหาะ โดยที่ 2 คนข้างหน้า ก็โค้กกะบินนั่นแหละ นั่งหัวเราะคิกคักกันไปเรื่อย ว้ากกกันบ้างเมื่อถึงตอนที่หวาดเสียว แต่ด้านหลังเนี่ยสิ นิกทำหน้าหยิก ตั้งแต่ได้ยินคำว่าที่รักแล้ว และก็ตอนโทรศัพท์นั่นอีกโว้ยยย รมย์เสีย เออ แล้วไมกูต้องอารมย์เสียวะ
"งั้นไปที่....."พอเล่นรถไฟเหาะเสร็จ บินก็เดินมากระซิบกับโค้ก แล้วทั้ง 2 ก็พยักหน้า ราวกับว่า โอเคเก็ทแล้ว
แต่จู่ๆ ก็มีเสียงดังขัดขึ้นมา
"เห้ย...พวกนาย จะคิกคัก กันอีกนานไหม หมั่นไส้แล้วนะ เนี่ย ไม่ต้องเถียงกัน ไปบ้านผีสิงไป"ราวกับได้ยินความคิดทั้ง 2 คน นิกก็พูดมา เหมือนกับที่พวกเค้าคิดเป๊ะ
"งั้น พวกนายไปเหอะ ฉันกลัวผีอ่ะ"จู่ๆบินก็ปฏิเสธขึ้นมาซะงั้น แล้วบินก็หันมาขยิบตาให้โค้ก ประมาณว่า เริ่มแผนได้
--------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาอัพต่อนะ แหม.... มีแต่เพื่อนทวงงงงงง(ที่โรงเรียน 555+)
---------------------------------------------------------------------
ในบ้านผีสิง
ทั้ง 2 ก็เดินมาเรื่อยๆ ตามทางมาเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรสักคน คนแรกก็มัวแต่สนุกกับแผนที่กำลังจะเริ่ม ส่วนอีกคนก็กำลังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอยู่ ต่างฝ่ายต่างก็เดินไปเรื่อยๆ
แล้วทั้ง 2 จำได้รึเปล่าว่า ที่เดินอยู่เนี่ยยยย มันบ้านผีสิงนะ!!!!
"แบร่~~~~"
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ทั้ง 2 ตะโกนออกมาแล้วกอดกันกลมด้วยความกลัว
เมื่อตะกี๊....เมื่อตะกี๊ มัน....ผีนี่นา ผีโผล่มาตรงหน้าแล้วหายไปเฉยเลย
"เห้ย....แฮก...แฮก...เมื่อกี๊...เมื่อกี๊แกเห็นไรไหมวะไอโค้ก..."นิกหันมาถามหลังจากที่อึ้งอยู่พักหนึ่ง
"ไม่...ไม่เห็นอะไรหนิ โดบราณเค้าบอกว่า เห็นอะไรอ่ะ อย่า...อย่าทัก" โค้กพูดตะกุกตะกัก...ไม่ใช่ว่าเค้าไม่กลัวผีนะ
แต่เหมือนเค้าจะลืมอะไรไปสักอย่าง....พวกเค้ายังกอด....กัน
ทั้ง 2 หันมามองหน้ากัน แล้วมองมือที่ยังกอดคนตรงข้ามกัน...
"เห้ย!!!"ทั้ง 2 เอามือออกกันพัลวันราวกับต้องของร้อน
"เอ่อ...."
"ช่างเหอะ...ไปต่อเถอะ ^^"โค้กพูดตัดบทไป แล้วทำเนียนจับมือนิก แล้วเดินต่อไป
--------------------------------------------------------------------
จบแค่นี้ก่อนและกัน ^^~
ตอนนี้ไรเตอร์เริ่มบ้า ลัทธิ CN จริงๆซะแล้วสิเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนไรไม่รู้....น่ารักเป็นบ้า
ปล.ตอนนี้ไรเตอร์กำลังบ้า(รัก)อยู่หน่ะ 555+
---------------------------------------------------------------------
ต่อๆๆ
"อ่า...คือ...ไปเหอะ รีบๆออกไปจากที่นี่เหอะไป"นิกหันหน้ามามองผมเพียงเสี้ยวเดียงแล้วก็รีบเดิน ฉับๆๆ ไปเลย
555+....แต่ผมก็เห็นน้า ^^~ ว่ามันหน้าแดงอ่ะ ^^~ อิอิ
"เออๆๆๆๆ"ผมพูดไป แล้วเราก็เดินกันต่อ ต่างจากตอนแรกที่ตอนนี้ผมทำเนียนเดินจับมือไอนิกมันไปเรื่อยๆ แล้วไอนิกไม่สงสัยอะไร อะรไลยนะ รู้ไหม เพราะอะไร... เพราะมันกลัวผี โค ต ร เลยไง 555+
แต่ก็นะ กลัวแล้วยังจะเข้ามากับ ผมอีกนะ หรือว่า....มันจะรู้ว่า ที่จริงแล้ว ผมหน่ะ กลัวผียิ่งกว่ามันอีก???
"โค้ก...."
"หืมมมม"
"นายคิดไงกับ....ระ....."จู่ๆการสนทนาต้องสะดุด เนื่องจาก....
"ฮัลโหล???...เออๆๆๆ ได้ๆ เดี๋ยวเริ่มเลย....เออๆๆๆ....ขอบใจที่เตือน...อืมๆๆๆ ไม่เป็นไรน่า...ขอบใจที่เป็นห่วง...อืมหวัดดี"
555+ไอบินมันโทรมาหาผม ให้ผมเริ่มแผนได้แล้ว เออ นั่นเด่ะ เกือบลืม
"เอ่อ...."นิกเกิดอ่ำอึ้งๆ ขึ้นมานายไม่ต้องมาขัดอะไรตรู ตรูจะเริ่มแผนแล้ว
" อย่าเพิ่งขัดได้มะ"ผมอย่างที่ใจคิด เอาหล่ะ
"นายคิดยังไงกับชั้น/นายคิดยังไงกับเราหรอ????"เสียงแรกเป็นของผม อีกเสียงเป็นของนิก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว
อ่าวววว ออกไปซะงั้น แล้วมันจะรู้เรื่องไหมเนี่ย
ตั้งแต่ตอนตี 4 แล้วนะ ผมก็เข้าใจหรอกนะว่ามันเป็นโรคอะไรแปลกๆที่มนุษย์เค้าไม่เป็นกันน่ะ แต่ทำไมมันต้องโกรธผมด้วยเนี่ยทั้งๆที่ตอนนี้ยังยิ้มๆอยู่เลย ผมละงง หรือว่ามันเมนไม่มา????
"เห้ย เร็วเด่ะวะจะไปเที่ยวไม่ใช่รึไง ยิ้มยิ้มบ้าอยู่ได้ เร็ว!!!เดี๋ยวที่รักมึงรอนาน"นิกเปิดประตูห้องมาอีกครั้งพร้อมกับพูดอย่างอารมย์เสีย หารู้ไม่ เมื่อประตูปิดลง นิกก็ยิ้มกับตัวเองอยู่หน้าห้อง....
นั่นเด่ะ เราจะไปเที่ยวนี่นา รีบๆไปดีกร่า 555+...ไปแกล้งคนไง
ที่สวนสนุก(สักที่เหอะ)
"เป็นไงบิน รอนานไหม???"นิกถามเมื่อมาถึงสวนสนุก
"ไม่ร๊อก...แค่ ครึ่งชั่วโมงเอง"บินก็ตอบอย่างยิ้มๆเหมือนกัน
ชิ!!!! ไมต้องยิ้มด้วยวะ แม่งทีกะกู พูดยังกะ.... แลทีอย่างนี้เนี่ยละน้า ไม่เป็นไร เราเตี๊ยมมากะบินแล้ว วันนี้แหละ หึ หึ จะได้จบๆไปสักที
"นี่ที่รัก....เราไปไหนดีอ่ะ"ผมพูดอย่างอารมย์ดี อิอิดูหน้าไอนิกเด่ะ หน้ามันอย่างกับว่า หึง ผมเลย 555+
"ไม่รู้เด่ะ ที่รัก...ไปเล่นรถไฟเหาะก่อนดีไหมจ๊ะ โค้กจ๋า"บินก็เล่นกะเค้าไปด้วย
นึกดูนะ ท่านผู้อ่านร่างฟายๆ ของนักบาสโรงเรียน มาทำท่าสะดีดสะดิ้งอนย่างนี้ ใครเห็นคงหัวเราะตายยยย
ทั้ง 3 ก็ไปเล่นรถไฟเหาะ โดยที่ 2 คนข้างหน้า ก็โค้กกะบินนั่นแหละ นั่งหัวเราะคิกคักกันไปเรื่อย ว้ากกกันบ้างเมื่อถึงตอนที่หวาดเสียว แต่ด้านหลังเนี่ยสิ นิกทำหน้าหยิก ตั้งแต่ได้ยินคำว่าที่รักแล้ว และก็ตอนโทรศัพท์นั่นอีกโว้ยยย รมย์เสีย เออ แล้วไมกูต้องอารมย์เสียวะ
"งั้นไปที่....."พอเล่นรถไฟเหาะเสร็จ บินก็เดินมากระซิบกับโค้ก แล้วทั้ง 2 ก็พยักหน้า ราวกับว่า โอเคเก็ทแล้ว
แต่จู่ๆ ก็มีเสียงดังขัดขึ้นมา
"เห้ย...พวกนาย จะคิกคัก กันอีกนานไหม หมั่นไส้แล้วนะ เนี่ย ไม่ต้องเถียงกัน ไปบ้านผีสิงไป"ราวกับได้ยินความคิดทั้ง 2 คน นิกก็พูดมา เหมือนกับที่พวกเค้าคิดเป๊ะ
"งั้น พวกนายไปเหอะ ฉันกลัวผีอ่ะ"จู่ๆบินก็ปฏิเสธขึ้นมาซะงั้น แล้วบินก็หันมาขยิบตาให้โค้ก ประมาณว่า เริ่มแผนได้
--------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาอัพต่อนะ แหม.... มีแต่เพื่อนทวงงงงงง(ที่โรงเรียน 555+)
---------------------------------------------------------------------
ในบ้านผีสิง
ทั้ง 2 ก็เดินมาเรื่อยๆ ตามทางมาเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรสักคน คนแรกก็มัวแต่สนุกกับแผนที่กำลังจะเริ่ม ส่วนอีกคนก็กำลังโกรธเรื่องเมื่อเช้าอยู่ ต่างฝ่ายต่างก็เดินไปเรื่อยๆ
แล้วทั้ง 2 จำได้รึเปล่าว่า ที่เดินอยู่เนี่ยยยย มันบ้านผีสิงนะ!!!!
"แบร่~~~~"
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ทั้ง 2 ตะโกนออกมาแล้วกอดกันกลมด้วยความกลัว
เมื่อตะกี๊....เมื่อตะกี๊ มัน....ผีนี่นา ผีโผล่มาตรงหน้าแล้วหายไปเฉยเลย
"เห้ย....แฮก...แฮก...เมื่อกี๊...เมื่อกี๊แกเห็นไรไหมวะไอโค้ก..."นิกหันมาถามหลังจากที่อึ้งอยู่พักหนึ่ง
"ไม่...ไม่เห็นอะไรหนิ โดบราณเค้าบอกว่า เห็นอะไรอ่ะ อย่า...อย่าทัก" โค้กพูดตะกุกตะกัก...ไม่ใช่ว่าเค้าไม่กลัวผีนะ
แต่เหมือนเค้าจะลืมอะไรไปสักอย่าง....พวกเค้ายังกอด....กัน
ทั้ง 2 หันมามองหน้ากัน แล้วมองมือที่ยังกอดคนตรงข้ามกัน...
"เห้ย!!!"ทั้ง 2 เอามือออกกันพัลวันราวกับต้องของร้อน
"เอ่อ...."
"ช่างเหอะ...ไปต่อเถอะ ^^"โค้กพูดตัดบทไป แล้วทำเนียนจับมือนิก แล้วเดินต่อไป
--------------------------------------------------------------------
จบแค่นี้ก่อนและกัน ^^~
ตอนนี้ไรเตอร์เริ่มบ้า ลัทธิ CN จริงๆซะแล้วสิเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนไรไม่รู้....น่ารักเป็นบ้า
ปล.ตอนนี้ไรเตอร์กำลังบ้า(รัก)อยู่หน่ะ 555+
---------------------------------------------------------------------
ต่อๆๆ
"อ่า...คือ...ไปเหอะ รีบๆออกไปจากที่นี่เหอะไป"นิกหันหน้ามามองผมเพียงเสี้ยวเดียงแล้วก็รีบเดิน ฉับๆๆ ไปเลย
555+....แต่ผมก็เห็นน้า ^^~ ว่ามันหน้าแดงอ่ะ ^^~ อิอิ
"เออๆๆๆๆ"ผมพูดไป แล้วเราก็เดินกันต่อ ต่างจากตอนแรกที่ตอนนี้ผมทำเนียนเดินจับมือไอนิกมันไปเรื่อยๆ แล้วไอนิกไม่สงสัยอะไร อะรไลยนะ รู้ไหม เพราะอะไร... เพราะมันกลัวผี โค ต ร เลยไง 555+
แต่ก็นะ กลัวแล้วยังจะเข้ามากับ ผมอีกนะ หรือว่า....มันจะรู้ว่า ที่จริงแล้ว ผมหน่ะ กลัวผียิ่งกว่ามันอีก???
"โค้ก...."
"หืมมมม"
"นายคิดไงกับ....ระ....."จู่ๆการสนทนาต้องสะดุด เนื่องจาก....
"ฮัลโหล???...เออๆๆๆ ได้ๆ เดี๋ยวเริ่มเลย....เออๆๆๆ....ขอบใจที่เตือน...อืมๆๆๆ ไม่เป็นไรน่า...ขอบใจที่เป็นห่วง...อืมหวัดดี"
555+ไอบินมันโทรมาหาผม ให้ผมเริ่มแผนได้แล้ว เออ นั่นเด่ะ เกือบลืม
"เอ่อ...."นิกเกิดอ่ำอึ้งๆ ขึ้นมานายไม่ต้องมาขัดอะไรตรู ตรูจะเริ่มแผนแล้ว
" อย่าเพิ่งขัดได้มะ"ผมอย่างที่ใจคิด เอาหล่ะ
"นายคิดยังไงกับชั้น/นายคิดยังไงกับเราหรอ????"เสียงแรกเป็นของผม อีกเสียงเป็นของนิก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น