คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ชีวิต]-ที่-[วุ่น]-[วาย]-แต่-[น่ารัก]
ทั้งห้องเงียบสนิท ทั้งผม ทั้งโค้กเงียบสนิท
ต่างคน ต่างมองตา ตา ที่เป็นหน้าต่างของหัวใจ สิ่งที่ โค้กมองเห็น และสิ่งที่นิคมองเห็นคือสิ่งเดียวกัน แววตาของพวกเค้าทั้ง 2 คนสะท้อนเงาของซึ่กันและกัน
ผม...ผมบอกไม่ถูกเลย นี่ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมผมถึงโดนนิกรับได้อ่ะ ดูหน้าหวานๆนั่นสิ มืออันบอบบางที่โอบผมจากทางด้านหลัง ผิวเนียนๆที่ประดับอยู่บนเรือนร่างนั่น อ่า พระเจ้า บอกผมทีว่านี่คือ ผู้ชาย ผมบอกตรงๆนะ เนี่ยอ่ะ เป็นครั้งแรกที่ผมได้มองหน้ามันอย่างใกล้ๆ ชัดๆ อย่างนี้บอกตรงๆผมใจสั่นมากกว่าเดิมซะอีกอ่ะ ผมรักมันใช่ไหม
ผม....ผมไม่ไหวแล้วอ่ะ ดูนั่นสิโอ้พระเจ้า นั่นผู้ชายเหรอ ทำไมมันหล่อขนาดนี้ ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ตาทำไม ผมถึงได้เห็นว่าหน้ามันหล่ออย่างงี้อ่ะ ร่างกายที่ดูสมส่วน(ถึงแม้จะผอมไปสักหน่อยก้อเหอะ) แขนที่มีกล้าม ร่างกายที่สูงกว่าผม(เล็กน้อย) ตาที่ดูเท่ห์นั่น และปาก....สีแดง...น่าจูบ...น่าเอามาเป็นเจ้าของนั่น ทั้งหมดที่เป็นมันผมอยากได้...
!!!!
อ๊ะนี่ผมคิดอะไรเนี่ย!!!
“โอ้ย!!! นี่เมริงคิดจะฆ่ากูรึไงเนี่ย”โค้กตะคอกกลับมาทำให้ผมได้รู้สึกตัว
“อะไรเหรอ”
“ก้อ....เมริงปล่อยกูก้อคิดจะปล่อยเลยใช่ไหม ห๊ะ!!!”เอ่อ....
“เอ่อ....ขอโทษทีนะ เจ็บป่ะ”
“ไม่หรอก ^ ^ ”อ๊ะ ดูรอยยิ้มนั่น...เห้ย ไม่นะ
“ไมเหรอ”
“ป่าว”ผมตอบลอยๆไปเพราะวันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆ แค่วันเดียวมันมีเรื่องมากมายขนาดนี้เลยหรอ
“งั้นอาบน้ำเหอะ ได้รีบทำการบ้านแล้วนอนกัน”โค้กพูดน้ำเสียงนิ่งๆ ดูเหมือนโค้กจะเหนื่อยเหมือนกันเลยนะ 555+
“อืม”
-----------------------4 ทุ่ม ครึ่ง---------------------
“ราตรีสวัสดิ์เน่อ”โค้กหันหน้ามาพูดกับผม โชคนะเนี่ยที่หอพักนี้มีเตียงแยกอ่ะ ไม่งั้น โอ้ ไม่อยากคิด
“อืม”ผมพูดอย่างเนือยๆ
---------------------5.30 น.--------------------------
“โค้ก...”
“อืม...ไปแล้วครับแม่อีก 20 นาที”นิก...แกจะมากวนเราทำไมวะ
“ตื่นเหอะ...”
“น่านะ....สัก 5 นาทีก้อได้”นะเพื่อนรักนะให้กูต่ออีกสัก 5 นาทีก้อได้ นะ
“นี่ไอเหี้ยโค้ก ตื่นเลยนะ กูจะไปอาบน้ำ”
“มึงจะตะโกนทำไมวะ”ผมพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“แกนอนกอดเราอยู่อ่ะ ปล่อยนะ...ฮึก...มันอึดอัดอ่ะ...ฮึก..แกจะนอนก้อนอนต่อไป...ฮึก...มันอึด...อัด แกก้อรู้ว่าเราเป็นพวกไม่ชอบความอึดอัดนะ...ฮึก...”
“เห้ยนาย อย่าเพิ่งร้องๆๆๆ โทดๆๆๆๆๆ เออ กูลุกแล้วๆๆๆๆ แค่นี้ไม่เห็นต้องร้องเลยอ่ะ อ้ากกกกกกกกกกกกก แกเป็นไรมากมั้ยอ่ะ เห้ย!!! ให้เราช่วยไรไหม” โค้กโวยวายแต่เช้า
“ไม่...ไมอ่ะ แค่ นาย ลุก ออก ไป เหอะ”นิกเริ่มพูดอย่างติดขัด เพระความอึดอัด
“หา...เอ่อ”สิ่งที่โค้กเห็นก้อ คือ ชายร่างบางที่นอนนิ่ง หน้าสลึมสลือปนรอยน้ำตาเล็กน้อยเนื่องจากเพิ่งตื่นมามาดๆ ปากที่เรียวบาง หน้าจูบ....อ้ากจิ้นๆๆๆๆไม่นะๆๆๆ นี่เพื่อนกูนะเนี่ยกูคิดนี้ได้ไงอ่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------
"เอ....ว่าแต่ วันนี้วันเสาร์นี่หว่า เห้ยย...นิก ไปเที่ยวดีกว่าไหมววะ นานๆทีได้หยุดอ่ะ...น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ผมอ้อนินกอ่ะ เพราะไอ้นี่ไม่ชอบเที่ยว...ไม่รุเป็นไรจะเก็บตัวอะไรกันนักกันหนาวะ เห้อ.... กลัวเค้าจะจับไปข่มขืนหรือไงวะ...
"เอ่อ...ไม่เอาอ่ะ ไม่ไป ขี้เกียจ"หนอย...แกปฏิเสธเหรอ ใช้มุขนี้ก้อได้...
"โหล...เออ....บินเหรอ วันนี้วันเสาร์นะ...เห้ยๆๆๆๆโหลๆๆๆๆ"แหง่...ฮี่ฮี่ฮี่ มุขนี่อ่ะได้ผลทู้กที อิอิ พอผมชวนมันไปเที่ยวทีไรอ่ะนะ มันก้อจะดึงโทรศัพท์ออกแล้วก้อ...
"เออ...กูไปก้อได้โว้ย พอใจไหมวะ"โวยวายพร้อมกับ
เปรี๊ยะ....
"โทรศัพท์ลูกพ่อ...TTOTT โฮฮฮฮฮฮ"ไอ้นิกมันก้อฟัดโทรศัพท์ผมแบบไม่มีชิ้นดีเลยอ่ะ ถ้าถามผมว่าโทรศัพท์ผมพังไปกี่เครื่องหล่ะก้อ ตอนนี้ ปาไป 3 เครื่องแล้ว โห เป็นเพื่อนกะมันเนี่ยมีแต่เสียกะเสีย ว่าแต่เวลาที่ผมโทรหาบินเนี่ยทุกครั้งเลยอ่ะที่มันทำท่าจะฟัดโทรศัพท์ผม พร้อมกับบอกผมว่าไรรุมะ มันบอกว่า..."อย่าโทรไปหามันอีก ไม่งั้น...."
ความคิดเห็น