คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หวัดดีครับ ชาวโลก ผมคือ โค้ก เน่อ
เวลา 6.45 น.
"เห้ย...โค้ก โค้ก โค้ก ตื่นๆๆๆๆเว้ย สายแล้วโว้ย"ผมปลุกมันเพราะตอนนี้เริ่มสายแล้ว เดี๋ยวต้องไปเรียนอีก
คร่อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...............
"เห้ยยยยยยยยยยยยยย ตื่นนนนนนนนนนนนนน ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้าโค้ก~~~~~~~~~~~"
"สัด โลกแตกรึไงวะปลูกกูซะเช้า แล้วเมริงจะตะโกนหาหอกไรวะเนี่ย" โค้กลุกขึ้มาโวย
"เช้าเหี้ยไรเมริงอ่ะ เมิงดูดิ นี่ จะ 7 โมง แล้วมึงทำไรบ้างยังวะ น้ำก้อไม่อาบ ข้วก้อไม่ได้กิน แล้วมึงจะไป รร.ทันไหม"
"เชื่ย...เออๆๆๆๆ เดี๋ยวแปบนะ โอ้ยบ่นเหมือนแม่กูเลยวุ้ย"โค้กบ่นอย่างหัวเสีย หลังจากที่โดน นิก เพื่อนสุดที่รักปลุกแต่เช้า
"ขอบใจที่ชมโว้ยยยยยยย"นิกตะโกนกลับไป หลังจาที่โค้ก เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว
"เห้ย ไอโค้ก แกวิ่งผ่านน้ำหรื่อไงจ๊ะ แหม เร็วเชียวนะเมริง " นิกประชดเล็กน้อย เพราะ โค้กเป็นคนที่อาบน้ำเร็วอยู่แล้ว
"ชิ เมริงออกไปก่อน เราจะแต่งตัว"
"ออกไมอ่ะ เราทั้ง 2 คนก้อมีเหมือนๆกันนั่นแหละ นี่แกอยู่กับเรามา 2 วัน แล้วนะ นายยังไม่ชินหรอ"
"ถ้านายอยากดูก้อตามใจ"โค้กพูดพร้อมส่งสายตาหื่นๆไปให้
"งะ...งั้นเราไปรอข้างนอกละกันนะ 555+"นิกพูดพร้อมเดินไปรอนอกห้อง
"เป็นบ้าไรมันวะ"โค้กพูดยิ้มๆกับตัวเอง
"เสร็จและไป รร. กันเหอะ"โค้กเดินออกมานอกห้องพร้อมชวนกอนไป รร. ด้วยกัน
แหงหล่ะ เค้าอยู่หอด้วยกัน 2 คน ห้องเดียวกัน หอเดียวกัน รร.เดียวกัน ห้องเรียนเดียวกัน
"เห้ยพวกเมริง 2 คนรอเราด้วย"เสียงปริศนาเรียกให้ทั้วง 2 คนหันไป
ตอนนี้พวกเค้าอยู่หน้า รร. อยู่ พอทั้ง 2 คนหันไปก้อพบกับ
"ไอ้บินนี่เองอ่ะ แกมาแต่เช้าเลยนะ" นิกทักเพื่อนที่เพิ่งมาใหม่
จู่ๆโค้กก้อเดินไปโดยที่ไม่สนใจบินเลยแม้แต่น้อย ทำให้ทั้ง 2 คนต้องวิ่งตามโค้ก
"รับไปโรงเรียนกันเหอะ"นิกพูดเมื่อวิ่งตามทันโค้ก
"นายเป็นไรป่าว"บินถามเพราะเห็นว่าตั้งแต่เค้ามาโค้กเริ่มเปลี่ยนสีหน้า
"ไม่อ่ะ ไปเหอะ"โค้กพูดพร้อมจับมือทั้ง 2 คนวิ่งไปโรงเรียนด้วยกัน
ไม่กูต้องโกรธด้วยวะ แค่นิกมันหันไปคุยกับไอ้บินแค่นี้ แค่มันยิ่มให้ไอบินแค่นี้ ทำไมเราต้องโกรธด้วยอ่ะ งงตัวเองเว้ย
ฝ่ายนิกก้อยิ้มเมื่อโค้กจับมือตน.....แต่เมื่อหันมามองมือที่โค้กจับอีกข้าง....ทำไมต้องจับมือของบินแน่นขนาดนั้นด้วยอ่ะ จับมือเราคนเดียวไม่ได้เหรอ จับมือไอบินมันทำไม เดี๋ยวมันก้อวิ่งตามมาเองได้ ทำไมบินต้งยิ้มด้วย เอ๊ะ..ว่าแต่ทำไมเราต้องโกรธด้วยเนี่ย
ฝ่ายบินก้อยิ้มที่เห็นโค้กกลับมร่าเริงเหมือนเดิมเพราะเค้านึกว่าโค้กไมชอบขี้หน้าเค้า
"เอาหล่ะถึงแล้ว "นิกพูดเมื่อวิ่งมาถึงห้อง
"พี่โค้กคะ"
เสียงรุ่นน้องเรียกโค้กให้หันไป
"หือ....ครับ"โค้กหันไปพร้อมทำหน้างงๆ เอ๊ะ เรารู้จักกับน้องเค้าด้วยหรอวะ
"พี่คะ....คือนี่ค่ะ ของขวัญ"
"ในโอกาสไรหรอครับ อีกอย่าง เราเคยรู้จักกันด้วยหรอครับ"โค้กถามตรงๆ
"พี่จำไม่ได้หรอคะ คนที่พี่วิ่งชนเมื่อวานอ่ะ"
"อ้อ....น้องนั่นเอง มาไมหรอ"
"พี่โค้กคะ คือ หนู....หนูชอบพี่ค่ะ"
"แต่พี่ไม่ชอบน้อง"โค้กตอบอย่างเย็นชา พร้อมทิ้งกล่องของขวัญอย่างไม่ใยดี
"นี่ โค้ก นายทำอย่างงี้อีกแล้วนะ นี่ถึงไม่ชอบน้องเค้าอ่ะ แกก้อเก็บขอบขวัญของน้องเค้าหน่อยสิ น้องเค้าอุตส่าห์ซื้อมานา"แหงหล่ะ เค้าไปช่วยน้องเค้าเลือกเองนิ
"เอ่อ....ก้อได้ ขอบคุณ....พอใจมะ"โค้กขอบคุณน้องเค้าเสร็จ ก้อหันมาพูดประโยคสุดท้ายกับนิกพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องอย่างไม่สนใจน้องเค้าอีกเลย
"น้องครับ พี่บอกแล้วนะครับ พี่ช่วยน้องได้แค่นะครับ น้องไปหาคนอื่นเหอะ น้ำหน้าอย่างมันอ่ะรู้จักความรักก้อบุญนักแล้วน้องอย่าเศร้านะครับ"นิกได้แต่ปลอบใจน้องเค้าแต่เค้าก้อทำอย่างงี้กะทุกคนนั่นแหละทุกคนที่มาบอกรักโค้กอ่ะนะ
"กูได้ยินนะว้อยยยยยยยยย" โค้กตะโกนออกมานอกห้อง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"กูได้ยินนะโว้ย"โค้กตะโกนออกมานอกห้อง
555+ คนไรหูดีชะมัดเห็นเวลาคนอื่นนินทาเรื่องมันใกล้ซะขนาดนั้นมันยังไม่ได้ยินเร้ย....
"เอาละครับ อย่างที่พี่บอกนะ ไปหาคนอื่นเหอะ น่ารักๆอย่างน้องอ่ะคงมีคนที่สนใจเยอะนะครับ" ผมบอกกับน้องเค้าอย่างสุภาพ
"อา....ค่ะ แต่พี่หนูขอถามอย่างนึง คือ...พี่นิกกับพี่โค้กเป็น....เป็นแฟนกัน...หรือปล่าวคะ"น้องเค้าถามออกมาอย่างหน้าด้านๆ(กรูได้ข่าวว่าเมริงเพิ่งโดนทิ้งไม่ใช่เหรอ...)
ณ ที่ห้อง ม.4-4 = ="
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง<=เสียงออดพักเที่ยง
"เห้ย....นิก เป็นไรวะเห็นเงียบตั้งแต่ตอนที่คุยกะน้องเค้าแระ หรือว่า.....น้องเค้าบอกชอบแกอีกคน" โค้กถามในขณะที่กำลังตัก*เตี๋ยวเข้าปาก
"อ๊ะ...ป่ะป่าวๆๆๆๆๆๆ"ผมพูดพร้อมกับส่ายหัวเพื่อสบัดความคิดบางอย่างออกไปแรงๆ
"อาแน่นะ แกไม่มีไรปิดบัง...ใช่ไหม"
"เออเด่ะ...เอ่อ กินเหอะ" ผมบอกปัดๆไป พร้อมกับรีบโซ้ยอาหารตรงหน้า
"เออๆๆๆ"
"เรานั่งด้วยเด่ะ"นี่ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนทั้งนั้น เสียงบินนี่นี่เอง(เอ่อ...บินเค้าเป็นปู้จายเน่อ แต่เราอยากเรียกบินนี่อ่ะนะ)
"อา....เชิญ นั่งด้วยกันสิ"โค้กพูด
"อื้ม นั่งเด่ะ"ผมพูดพร้อมยิ้มอย่างน่ารักๆ มันเป็นมารยาทน่ะนะ แต่ทำไม นายต้องให้เค้ามานั่งด้วยหล่ะ เราอยากนั่ง กับนายแค่ 2 คนนา...แต่เอ๊ะ ทำไมผมต้องอยากนั่งกับมัน 2 ต่อ 2 ด้วยวะเนี่ย
เอาอีกแล้ว....ทำไมต้องยิ้มไปให้มันด้วยวะ ทีกับเราแกยิ้มไม่ค่อยยิ้มหวานอย่างงี้เลยอ่ะ
เหมือนนิกจะได้ยินความคิดนั้น...นิกก้อกลับหันมายิ้มหวาน(ชนิดที่หวานมาก)ไปให้
ผมรู้สึกว่ามีใครไม่รู้ให้ผมหันหน้าไปมองโค้กผมเห็นเค้าทำหน้าแบบ แปลกๆ อ่านไม่ออกอ่ะ ผมเลยยิ้มไปให้
"อ้าว รีบกินเด่ะ มัวแต่ยิ้มกันอยู่ได้ 2 คนนี้ ปิ๊งกันรึไง" บินพูดอย่างหน้าตาย
อันที่จิงผมอยากบอกไรให้อย่างนะคือที่จริงอ่ะ ไอบิน ไม่พูดมากอย่างนี้หรอก มันพูดอย่างนี้ก็เฉพาะกับเพื่อนมันเท่านั้นแหละ จะว่าไปพวกผมทั้ง 2 คนก้อเป็นอย่างนี้นั่นแหละถึงได้มีคนชอบพวกเราเยอะ ที่จิงแล้วอ่ะ คือพวกผมเป็นกลุ่มที่ป๊อปที่สุดในโรงเรียนเลยแหละไม่อยากบอก(แล้วแกจะบอกไมฟระ) ไอ้โค้กกะไอบินอ่ะ มันป๊อปในกลุ่มผู้หญิง แต่ผมเนี่ยสิ ทำไมถึงป๊อปในกลุ่มผู้ชายหว่า....ผมบอกไปหลายครั้งแล้วว่าผมอ่ะ ผู้ชายนะเว้ยไม่ใช่ผู้หญิงแม่งชอบกันอยู่ได้โรคจิตอ่ะป่าววะไอ้พวกเกย์ เหมือนยิ่งพูดไปก้อเหมือนยิ่งยุอ่ะเพราะหลังจากวันนั้นมีคนชอบผมมากกว่าเดิมอีกอ่ะ แถมยังมีคนกล้ามาสารภาพรักต่อหน้าผมและไอ้โค้ก มันก้อเลยโดนไอ้โค้กต่อยหน้าแหกเลย 555+ สะใจชะมัดอ่ะ พอหลังจากนั้นมาก้อไม่มีใครกล้ามาบอกรักผม(เฉพาะต่อหน้าโค้กเท่านั้น)อีกเลย เพราะไม่อยากเจ็บอ่ะ555+ เหมือนผมมีเจ้าชายมาพิทักษ์กันเลยเน่อ 555+ ถ้ามันเป็นเจ้าชาย อ๊ะ ผมก้อเป็นเจ้าหญิงน่ะสิ อ้ากกกกกกกกกกกกก คิดเองอายเองอ่ะ อ้ากๆๆๆ >////< ไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆไอ้ความคิดเลวออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ
ส่วนทางด้านของโค้กกะบินเห็น นิก สบัดหน้าไปมาต่างก้อกระซิบกันประมาณว่า มันบ้าป่าววะเนี่ย <=โค้กถาม เออกูก้อว่างั้นแหละ<=บินตอบ
ทางด้านผมต่อ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไมผมคิดอะไรอย่างนี้ได้นะเนี่ย คิดเองอายเองอ่ะ >///< นี่อย่ามาว่าผมเคะนะ ผมไม่ได้เคะนะ ไม่ได้เคะๆๆๆๆๆๆ (เออ...จ้ะๆๆๆๆ ไม่เคะจ่ะลูกไม่เคะ เดี๋ยวตอนจบลูกก้อรู้เองแหละ555+) รู้สึกผมจะบ้ามาตั้งแต่ตอนเช้าแล้วนะเนี่ย คุณคงงงหน่ะสิว่าผมตอบอะไรน้องเค้าใช่ป่ะ ผมอ่ะตอบไปว่า ไม่รู้อ่ะ ไปอ่ะ>///< ก้อคนมันโกหกตัวเองไม่เป็นอ่ะ ผมยอมรันะว่าตอนนี้ผมกำลังสับสนมากๆเลยแหละใจนึงผมก้อว่าผมชอบมันนะ แต่อีกใจผมก้อว่าอาจจะคิดแค่เพื่อนก้อได้มั้ง เลยไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่อ่ะ 555+ แล้วน้องเค้าก้อตอบมาว่า พี่....หนูดูออกนา พี่โค้กอ่ะเค้าชอบพี่ชัวร์ หนูอ่านอะไรพวกนี้มาเยอะอ่ะนะ อย่างงี้แหละ เชื่อหนูเหอะ พี่ก้อเหมือนกันรีบๆบอกหล่ะ บะบาย ดูน้องเค้าเด่ะ พอน้องเค้าวิ่งน่ะเหรอ ผมก้อต้องบ้าอยู่อย่างงี้งายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“เอ่อ.....นายเป็นไรมากอ่ะป่าวอ่ะ พวกเราเห็นนายบ้าอย่างนี้มานานแล้วนา”
“ก้อป่าวๆๆๆๆๆๆๆ”
“เอ่อ....เอาเหอะไปเรียนไป” โค้กพูดพร้อมกับจูงมือผมไปด้วยกัน
“โค้ก มีคนมาหาแน่ะ”มีคนเรียกโค้ก ไปหลังจากที่พวกผมเดินถึงห้องแล้ว
15 นาทีผ่านไป
“โค้ก นายเป็นไรไปอ่ะ”โค้กเค้าเป็นไรอ่ะ จู่ๆ ตาเค้า แก้มเค้า เป็นไรไปอ่ะเหมืนโดนต่อยเลยอ่ะ
“มะ...ไม่เป็นไรอ่ะ”โค้กยังทำมาดแมนอยู่ทั้งๆที่หน้าตัวเอง...เละ (แต่ก้อยังหล่อนะเว้ย----โค้ก)
-----หลังเลิกเรียน-----
“ไปห้องพยาบาลเหอะ ไป”ผมพูดพร้อม กับช่วยพยุงตังไอโค้กไป พร้อมกับเสียงโห่แซวของเพื่อนทั้งห้อง
“ไปโดนอะไรมา”ผมเริ่มเขาโหมดโหดแล้ว เป็นห่วงนะเนี่ยรู้ป่าว
“ไม่นิ”
“อย่า-โก-หก-ฉัน-นะ”ผมเริ่มโกรธแล้วนะ
“คือ.....ฉันโดนต่อยอ่ะ”
“ใคร”
“นายก้อรู้”
“งั้นเดี๋ยวกูมา”
10 นาทีผ่านไป
ผมกลับมาพร้อมกับพวก มันทั้งหมด 10 คน
“พวกนี้ใช่ไหม”ผมถามอย่างโหด นี่ผมวิบนะเนี่ย ใครกล้าแตะต้องเพื่อนผมโดยเฉพาะโค้กเนี่ย หึ ไม่ตายดีโว้ย
“อะ...อืม” โค้กจำใจพยักหน้าตอบเพราะเวลานิกโมโหเนี่ยหน้ากลังจริงๆ
“พวกมึงทำ?”ผมพูดพร้อมชี้ไปที่ไอ 10 ตัวนั่นพร้อมจ้องหน้าอย่างอาฆาต
“ค...ครับ พวกเราผิดไปแล้ว ห...ให้อภัย พวกเราด้วยที่เราทำไป เพราะ...”
“เพราะอะไร!!!”ผมตะโกนลั่นห้องพยาบาล โชคดีที่ครูพยาบาลไม่อยู่ ไม่งั้นภาพพจน์ผมเสียหมด
“เราชอบนายนะนิก ทำไมนายไม่มามองพวกเราบ้างหล่ะ ไปรักไอเหี้ยนี่อ่ะ”ไอหน้าเหี้ยมันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ โค้ก
“ทำไม โค้กไม่ดีตรงไหน ดีกว่าพวกนายด้วยซ้ำ ถ้าให้เลือกโค้กกับพวกควายๆอย่างพวกมึง กูเลือกโค้กโว้ยคนอื่นกูไม่สนโว้ยจำไว้....ว่าแต่มึงรอของรางวัลจากกูได้เลย”
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ไม่ต้องบรรยายว่าเสียงอะไร~)
--------ที่หอพัก--------
“นายเนี่ยโหดนะเนี่ย เป็นห่วงฉันนักหรือไงอ่ะ ฉันไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกน่า...โอ้ย!!!”
“สมน้ำหน้าโว้ย!!!”ผมพูดพร้อมกดไปที่แผลแรงๆอีกที
“อ้าก....โอ้ยเจ็บนะ ว่าแต่ ที่นายพูดน่ะมัน....”
“กูพูดไปงั้นแหละ มันจะได้เลิกยุ่งกะกูซะที นายอย่าคิดมากเลย” ผมพูดตัดบทไป อันที่จริงอ่ะผมพูดจริงๆนะ เพราะเวลาผมโกรธอ่ะผมมักจะพูดตามที่ใจ ผมคิดทั้งนั้นแหละอ่า...ผมรู้ว่านายคงมาชอบเราจริงๆหรอก
“อ่ะ....โหย เสียดายนะเนี่ย ท่านนิกสุดสวยอุตส่าห์บอกรักแต่ดันพูดเล่นซะได้ เห้อ...เก้อเลยเรา โอ้ย...เจ็บนะ!!!” หึ หมั่นไส้โว้ย ถุย ท่านนิกสุดสวยเหรอ ถุยๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไปกันเหอะ”ผมลูกขึ้นพร้อมกับดึงมือโค้กมาแต่ไอโค้กมันดันพลาดเลยล้มไป ผมก้อเลยจับมันไว้ทัน อ้า...ดีนะเนี่ยที่ผมจับทันอ่ะ เอ่อ....แต่ดูดีๆแล้วเนี่ย นี่มันท่าเหมือนเวลาตอนที่เค้าเต้นรำกันเลยอ่ะ เห้ย....นี่ผมกำลังอุ้มมันอยู่หรือไงวะเนี่ย
--------------------------------------------------------------------------
หมั่นไส้ แพนเค้กว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก
ดูโฆษณา 12+ ทีไร กูละโคตรหมั่นไส้เลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ด้อง+วอนที่รัก กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใครที่อ่านฟิคนี้ชอบยุนแจบ้าง ชอบกันก้อมาเป็นเพื่อนกับเราได้เลยเน้อ 5555+
ความคิดเห็น